ตอนที่ 120 : ทำไมเขาจะไม่ชอบเธอล่ะ?
ตอนที่ 120 : ทำไมเขาจะไม่ชอบเธอล่ะ?
ผ่านไปไม่นานพวกเขาก็ดื่มไวน์ไปมากถึง 3 ขวด!
และด้วยการชนแก้วอย่างต่อเนื่องของพี่สาวจิน อาหารบนโต๊ะจึงไม่ถูกแตะเลยและเอาแต่ดื่มไวน์กันอย่างเดียว
ฉื่อห้าวในตอนนี้ก็เมาจนนอนไปกับโต๊ะแล้ว!
แม้แต่พี่สาวจินใบหน้าของเธอตอนนี้ก็เริ่มเป็นสีแดงแล้วเช่นกัน!
มีเพียงแค่ฉู่เจียงเท่านั้นที่ยังคงสามารถจับแก้วไวน์ได้อย่างมั่นคง “พี่สาวจิน ถ้าพี่ดื่มไม่ไหวแล้วก็อย่าฝืนดีกว่า สุขภาพสำคัญกว่านะ”
“ไม่....ฉันต้องดื่มอีก....”
พี่สาวจินที่เมาไปแล้วก็เริ่มนับถอยหลัง “หนึ่ง...สอง...สาม...มาดื่มกันอีก...”
เมื่อเห็นแบบนี้ ฉู่เจียงก็ยืนขึ้นและเดินไปห้องน้ำ
แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเขากลับมาจากห้องน้ำ
เขาก็มองหาพี่สาวจินแต่เขาก็ต้องตกตะลึงไปในทันที
เขาเมาแล้ว?
หรือพี่สาวจินใส่ยาอะไรไว้ในไวน์?
“ทำไมนายมองฉันแบบนั้นล่ะ? จำฉันไม่ได้แล้วเหรอ?”
พี่สาวจินยิ้มออกมาเล็กน้อยและทำให้ฉู่เจียงมึนงง
“ทำไมนายมองฉันแบบนั้นล่ะ? นายจำฉันไม่ได้แล้วเหรอ?”
แต่เขาก็กลับมามีสติอย่างรวดเร็ว “พี่สาวจินไปไหน?”
“นายนี่มันเป็นคนน่าเบื่อจริงๆ”
หญิงสาวตรงหน้าเธอดูเหมือนพี่สาวจินมาก แต่เธอนั้นน่ารักกว่าพี่สาวจินมากเธอเหมือนกับพี่สาวจินแต่แต่งหน้าได้สวยกว่า 10 เท่า!
เธอนั้นสวยมาก แต่นั่นยังไม่ใช่ทั้งหมดเพราะเธอนั้นรวมเอาทั้งความสวยทั้งแบบจีนและเยอรมันรวมเข้ามาไว้ด้วยกัน!
“พอดีว่าพี่สาวของฉันดื่มมากเกินไป เธอก็เลยไปนอนแล้วแต่ก่อนที่เธอจะไป เธอขอให้ฉันมาช่วยดูแลนาย”
หญิงสาวหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาจากกระเป๋าอย่างมีความสุขก่อนจะเปิดหน้าจอของเธอเพื่อทำการเพิ่มเพื่อน “นายมายืมของของพี่สาวฉันใช่ไหม? ถ้าอย่างนั้นก็เอาเบอร์ติดต่อมาให้ฉัน ฉันจะได้เอาของให้แทนพี่สาวของฉัน ไม่ว่านายต้องการอะไรนายก็มายืมวันพรุ่งนี้ได้เลย”
“แต่ยังไงมันก็คือการยืม ดังนั้นของทั้งหมดนี้ก็ยังเป็นของพี่สาวของฉันที่เธอเก็บสะสมมาเป็นสิบปี ดังนั้นนายก็เอาไปใช้ระวังๆ หน่อยก็แล้วกัน”
“อา โอเคค”
ฉู่เจียงไม่ได้คิดว่าจะได้ยืมมันไปทันทีหลังจากทานอาหารเสร็จ แต่นี่ก็ทำให้เขาประหลาดใจเล็กน้อย
“นายไม่อยากจะนอนพักก่อนใช่ไหม? ฉันเห็นว่านายไม่ได้เมา นายจะ....กลับเลยใช่ไหม?”
ฉู่เจียงมองเธอและยิ้มเล็กน้อย “หรือว่าเธออยากจะขับรถไปส่งฉัน?”
“ไม่มีทาง!”
เธอรู้สึกเขินอายเล็กน้อยจากคำพูดของฉู่เจียง หญิงสาวบิดแขนของเธอก่อนจะพูดว่า “ยังไงก็ตาม ฉันชื่อว่าจินซานเสวี่ย ถ้าหากพี่สาวของฉันทำอะไรที่เกินเลยไปฉันก็ขอโทษแทนเธอด้วยก็แล้วกัน”
“ฉู่เจียง”
หลังจากที่พูดคุยกับจินซานเสวี่ยเล็กน้อยแล้ว ฉู่เจียงก็พาฉื่อห้าวจากไป
วันต่อมาฉู่เจียงก็ให้คนไปที่บ้านของพี่สาวจินและนำของที่ต้องการยืมมา
หลังจากนั้นฉื่อห้าวก็โทรมา “พี่ฉู่ เมื่อวานพี่เป็นคนมาส่งผมใช่ไหม? แล้วเรื่องการยืมของล่ะ?”
“ถ้าฉันไม่ได้เป็นคนไปส่งนายแล้วนายจะบินไปได้เองเหรอ? ฉันยืมมาเรียบร้อยแล้ว!”
“ดีแล้วที่พี่ยืมมาได้ แต่พี่ฉู่ พี่ไม่ได้เสียอะไรไปใช่ไหม? ผมคิดว่ายายแก่นั่นสนใจพี่มากเลยนะ...”
“ไม่หรอก เธอใจกว้างจะตายไป”
…
“เธอเห็นสามีที่พี่เลือกให้เธอหรือยัง? เขาดูดีมากเลยใช่ไหม? สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขายังหนุ่มและพึ่งพาได้ด้วย แถมเขายังเข้ากับเงื่อนไขของทั้งพี่ทั้งเธอด้วย เธอต้องไม่ปล่อยเขาหายไปนะ!”
พี่สาวจินตื่นขึ้นมาในตอนเช้าแล้วก็วิ่งมาที่ห้องของจินซานเสวี่ย
จินซานเสวี่ยโบกโทรศัพท์มือถือในมือของเธอ “เห็นไหม? ฉันได้ช่องทางติดต่อกับเขามาแล้ว”
“ไม่เลว ไม่เลว’
จินเจี๋ยดูพอใจมาก “ในที่สุดน้องสาวของฉันก็จะได้แต่งงานสักที”
“พี่ เขาหล่อมากจริงๆ แถมฉันยังตรวจสอบเบื้องหลังของเขาแล้วด้วย เขาสุดยอกมากจริงๆ แต่คนที่สุดยอดแบบนั้นจะสนใจฉันจริงๆ หรอ?”
“ทำไมเขาจะไม่ชอบเธอล่ะ?”
จินเจี๋ยทุบโต๊ะ “น้องสาวของฉันมีทั้งเงิน ความสวย การศึกษา ความรู้แถมฉันยังให้สินสอดได้อีกด้วย!”
“พี่....”
“ตราบใดที่เธอต้องการที่จะแต่งงานกับเขา ฉันก็พร้อมที่จะให้สินสอดเขา 200 ล้าน!”
“พี่ พี่เข้าใจผิดไปหมดแล้ว มันไม่ใช่แบบนั้น ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากแต่งงานกับเขา แต่เขาจะอยากแต่งงานกับฉันหรือเปล่า”
จินเจี๋ยตกตะลึงไปสักพัก “มันเป็นไปไม่ได้หรอกมั้งที่เขาจะไม่ต้องการเธอ?”
“นั่นน่ะสิ”
จินซานเสวี่ยยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
พี่สาวจินจับแขนของเธอ “ทำไมเธอต้องคิดมากด้วย? ตอนนี้เธอก็มีช่องทางการติดต่อกับเขาแล้วไม่ใช่เหรอ? งั้นก็พยายามพูดคุยกับเขาสิ พยายามสร้างความสัมพันธ์กับเขาให้ได้เป็นไง?”
“หรือถ้าเธอทำไม่ได้จริงๆ ฉันก็ใช้ความสามารถในการดื่มของฉันกับเธอช่วยกันมอมเขาดีไหม?”
“พอเขาเมาแล้ว เราก็ค่อยทำอะไรก็ตามที่เราต้องการ!”
เมื่อเธอนึกถึงฉู่เจียงเมื่อคืน จินซานเสวี่ยก็ถอนหายใจออกมามันคงจะยากเกินไปถ้าต้องการมอมเขา!
…
“พระเจ้า! นี่คือของจริงหรอ?!”
“อายุอย่างน้อย 100 ปีแน่ๆ!”
“ถึงมันจะอายุเยอะแล้วแต่มันยังดูใหม่อยู่เลย”
“หรือว่าจะยังมีช่างฝีมือที่ทำมันได้อยู่?”
ตั้งแต่ที่จินซานเสวี่ยบอกว่สเขาสามารถยืมได้โดยไม่ต้องเกรงใจ ฉู่เจียงก็ไม่เกรงใจและยืมของโบราณมาเกือบทั้งหมด นอกเหนือจากเตี่ยนชุ่ยแล้ว ก็ยังมีปิ่นปักผมทองและเครื่องประดับอื่นๆ อีกมากมาย
หากรวมมูลค่าทั้งหมดแล้วก็คงจะมีมากถึง 400 ถึง 500 ล้านเป็นอย่างน้อย!
ไม่ใช่แค่ทีมงานเท่านั้นที่หยุดงานของพวกเราและมาดูเพราะแม้แต่ตัวของผู้กำกับก็ยังรีบวิ่งมาด้วย!
เขาดูและลองสัมผัสพวกมัน!
“ของดี! ของดีอะไรแบบนี้!”
“มันสวยมาก! ของพวกนี้สวยกว่าตอนที่อยู่ในรูปซะอีก!”
“มาเร็วหยุนซี มาลองเตี่ยนชุ่ยอันนนี้ดู มันจะต้องเหมาะกับเธอมากแน่ๆ!”
ในที่สุดเขาก็หยิบเตี่ยนชุ่ยขึ้นมา 1 ชุดและส่งให้สไตล์ลิสและให้พวกเขาสวมมันให้กับมู่หยุนซี
แน่นอนว่า สีที่สวยงามของมันกับความงามของมู่หยุนซีเข้ากันได้เป็นอย่างดี!
มู่หยุนซีค่อยๆ สัมผัสหัวของเธอ “มันค่อนข้างหนักเลยนะ...”
“นี่ก็ถือว่าเป็นของดีแล้ว ถ้าเป็นของเกรดธรรมดามันจะหนักกว่านี้อีก เธอแค่อย่าทำมันตกลงมาก็พอเพราะอันที่อยู่บนหัวของเธอต้องมีราคาอย่างน้อย 5 ล้านแน่!”
ผู้กำกับดูจะรู้เรื่องของพวกนี้เป็นอย่างดี
เขาค่อยๆ ดูของที่เหลือด้วยตัวเองและสั่งให้คนเอาพวกมันไปก่อนที่จะหันกลับมาขอบคุณฉู่เจียง
ฉู่เจียงยิ้มออกมา “แค่ถ่ายออกมาให้ดีก็พอ! ไม่จำเป็นต้องขอบคุณผมมันก็แค่เรื่องเล็กน้อย ผมลงทุนกับคุณดังนั้นผมก็หวังว่าคุณจะตอบแทนกลับมาด้วยผลงานที่น่าพึงพอใจนะ!”
“ไม่ต้องห่วงเลยครับคุณฉู่! ผมจะสร้างผลงานที่ดีให้คุณอย่างแน่นอน!”
หลังจากที่ผู้กำกับพูดคุยเสร็จแล้ว เขาก็หันหลังกลับและไปจัดการกับนักแสดงด้วยตัวของเขาเอง
ในวันต่อมา ก็มีแขกมาที่วิลล่าของเขา
คนๆ นั้นก็คือจินซานเสวี่ยน
เธอสวมเสื้อคลุมกันลมสีดำและรองเท้าหนังที่ช่วยขับเน้นต้นขาและน่องของเธอได้อย่างลงตัว
ผมยาวสีทองของเธอนั้นสะท้อนแสงจากพระอาทิตย์อย่างสวยงาม ทำให้ใบหน้าของเธอนั้นสวยงามเหมือนกับหญิงสาวในฝันของใครหลายๆ คน
เธอในตอนนี้ดูเหมือนกับสาวสวยสุดเซ็กซี่ที่เห็นได้ตามซีรีย์อเมริกัน
“คุณฉู่ ฉันมาที่นี่เพื่อนำของของนายมาคืน”
เธอเอากล่องเหล็กของฉู่เจียงมาวางไว้บนโต๊ะ “ของพวกนั้นพี่สาวของฉันให้นายยืมและเธอก็ไม่ได้ต้องการเงินของนาย”
ฉู่เจียงมองไปที่เฉินซิงเว่ย
เฉินซิงเว่ยก็รับกล่องมาและนำมันไปเก็บ
“ในเมื่อไม่ต้องการเงินแล้วอยากได้อะไรแทนล่ะ?”
