ตอนที่ 11 ฉันคือกฎในเรื่องเล่าลึกลับ

ความน่ากลัวและความสิ้นหวังที่ปรากฏผ่านทางวิดีโอแชทกลุ่ม ความแปลกประหลาดที่คืบคลานเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ทำให้เกาหมิงค่อนข้างแน่ใจว่าเกมไหนกลายเป็นความจริง

จ้าวซีที่อาศัยอยู่ในห้อง 2507 กับพระเอกวัยกลางคนในเกม 《สมาชิกในครอบครัวคนเดียว》 มีนิสัยแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง คนหนึ่งขยันขันแข็ง อีกคนหนึ่งขี้เกียจและมืดมน แต่สภาพแวดล้อมที่พวกเขาอยู่กลับเกือบจะเหมือนกัน

ดูเหมือนจะมีครอบครัวและญาติพี่น้อง แต่เมื่อปิดประตูบ้านแล้ว ก็มีเพียงพวกเขาเท่านั้นที่รู้ว่าบ้านนั้นแย่แค่ไหน

“นอกจากศพของพี่จ้าวแล้ว ฉันไม่ได้เจอเพื่อนบ้านคนไหนเลย ได้ยินแค่เสียงต่างๆ ภาพที่ปรากฏในวิดีโอโทรศัพท์ อาจจะเป็นจินตนาการของเจ้าของโทรศัพท์ เพื่อนบ้านที่ถูกฆ่า เป็นคนที่ดูถูกพี่จ้าว” เกาหมิงเคยได้ยินเรื่องราวของตึกหมายเลขสองจากแม่บ้านประจำหมู่บ้าน

หวังกุ้ยเซิงที่อยู่ชั้นหนึ่งเป็นเจ้าของกิจการรายย่อย เช่าอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ลี่จิ่งชั่วคราวเพื่อหนีหนี้สิน เซียวชิวที่อยู่ชั้นสองตกงาน ข่าวลือเกี่ยวกับพี่จ้าวกับลูกสะใภ้ดูเหมือนจะมาจากเธอ ฝางสือฉีที่อยู่ชั้นสี่เป็นช่างเทคนิคในเขตท่าเรือ ขาของพี่จ้าวพิการ ดูเหมือนจะเป็นเพราะช่วยเขา

อารมณ์เชิงลบที่กระจัดกระจายอยู่ยากที่จะทำลายคนคนหนึ่ง แต่เมื่อความกดดันต่างๆ มารวมกัน หลีกเลี่ยงไม่ได้ เจตจำนงของตนเองก็อาจจะถูกอารมณ์เชิงลบกลืนกิน สุดท้ายก็ทำให้พี่จ้าวเลือกที่จะกระโดดลงมาจากตึก

“《สมาชิกในครอบครัวคนเดียว》มีสามตอนจบ ถ้าอยากให้จบแบบดี ต้องให้พี่จ้าวทำลายโทรศัพท์ของตัวเอง”

โทรศัพท์จะเล่นวิดีโอสยองขวัญ เพราะพี่จ้าวอยากเห็นภาพแบบนั้น เกาหมิงตัดสินใจเผชิญหน้ากับความกลัว กำจัดอิทธิพลของโทรศัพท์ของผู้ตายก่อน

“พลังของฉันคนเดียวอาจจะไม่พอ” เกาหมิงเหยียบเศษกระจกหน้าต่าง หยุดอยู่หน้าห้อง 2707 “ถ้าอาจารย์เยาไม่อยู่ในห้อง สภาพแวดล้อมในห้อง 2707 จะต่างจากในวิดีโอแบบกลุ่ม นั่นแสดงว่าอาจารย์เยาเป็นผีที่โทรศัพท์สร้างขึ้น การคาดเดาของฉันถูกต้อง ถ้าอาจารย์เยาอยู่ในห้อง ก็มีสองกรณี การคาดเดาของฉันผิด หรืออาจารย์เยาก็เป็นคนจริงๆ ที่เข้าไปในเกม”

เกาหมิงเคาะประตูห้อง 2707 ยังไม่ได้รอให้อาจารย์เยาเปิดประตู ประตูกันขโมยห้อง 2706 ก็เปิดออกเล็กน้อย

เสียงประตูเสียดสี ทำให้เกาหมิงรีบปกป้องตัวเอง พร้อมจะหนีได้ทุกเมื่อ

“อย่าตกใจ เป็นฉัน” ใบหน้าที่เสียโฉมคุ้นเคยปรากฏขึ้นที่ประตูห้อง 2706 เจ้าหน้าที่สืบสวนโบกมือให้เกาหมิง “อย่ายืนอยู่ที่ทางเดิน รีบเข้ามาในห้อง!”

ในสภาพแวดล้อมที่แปลกประหลาดแบบนี้ เกาหมิงจะเชื่อเจ้าหน้าที่สืบสวนที่โผล่มาอย่างกะทันหันได้ยังไง เขาจึงระมัดระวังเป็นอย่างมาก

“ฉันรู้ว่าตอนนี้คุณกลัว หวั่นไหว และหมดหวัง! แต่มีเพียงฉันเท่านั้นที่ช่วยคุณได้!” เจ้าหน้าที่สืบสวนก็ร้อนใจ “เราถูกดึงเข้ามาในเหตุการณ์ผิดปกติแล้ว ฉันรีบมาจากซินหูเพื่อมาสืบสวนเหตุการณ์ที่คล้ายกัน! ฉันรู้ว่าคุณมีข้อสงสัยมากมาย แต่ทางเดินนั้นอันตรายมาก พลาดนิดเดียวก็ตาย!”

เจ้าหน้าที่สืบสวนดูเหมือนจะไม่มีเจตนาไม่ดี เขาลากเกาหมิงเข้าไปในห้อง พอปิดประตูแล้ว ก็โล่งใจ

เกาหมิงมองไปรอบๆ ห้อง 2706 ค่อยๆ หยิบขาเก้าอี้ขึ้นมา “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”

“ฉันบอกพวกคุณแล้วว่ารีบย้ายออก พวกคุณไม่ฟัง ตอนนี้เสียใจแล้วใช่ไหม?” เจ้าหน้าที่สืบสวนเช็ดเหงื่อที่หน้าผาก “หลังจากออกจากห้อง 2507 ฉันก็ขึ้นไปคุยกับชาวบ้านที่นี่ แล้วเหตุการณ์ผิดปกติก็เกิดขึ้น ฉันโชคร้ายที่ถูกดึงเข้ามาด้วย”

เขาชี้ไปที่แหวนสีดำที่ข้อมือที่ไฟสีแดงติดขึ้น “หลังจากถูกดึงเข้ามาในเหตุการณ์ผิดปกติ การสื่อสารจะบิดเบี้ยว ขาดหาย เราติดต่อกับโลกภายนอกไม่ได้ เหมือนกับเข้าไปอยู่ในอีกโลกหนึ่ง”

“การสื่อสารจะขาดหายไปอย่างสมบูรณ์เหรอ?” เกาหมิงคิดอย่างละเอียด สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก

เขาจำได้ว่าในเกมก่อนหน้านี้ เขาเคยรับโทรศัพท์จากแม่!

ถ้าสิ่งที่เจ้าหน้าที่สืบสวนพูดเป็นความจริง โทรศัพท์ทั้งหมดที่เขาเคยรับในเกมก่อนหน้านี้ ก็เป็น “ผี” ที่โทรมา!

ใจของเกาหมิงเริ่มหวั่นไหว พ่อแม่ของเขาอยู่ที่ซินหู ไม่รู้ว่าพ่อแม่ได้รับผลกระทบหรือเปล่า

“คนทั่วไปยากที่จะยอมรับเรื่องพวกนี้” เจ้าหน้าที่สืบสวนเห็นเกาหมิงมีปฏิกิริยาอย่างรุนแรง จึงปลอบเบาๆ “กลัวเป็นเรื่องปกติ แต่เรายังมีหวังที่จะหนีรอด”

เกาหมิงไม่สนใจจะอธิบายกับเจ้าหน้าที่สืบสวน ถามไปเลย “เหตุการณ์ผิดปกติที่คุณพูดถึงหมายถึงอะไร?”

“ความแปลกประหลาด ความลึกลับ สิ่งลึกลับ สิ่งต่างๆ และปรากฏการณ์ที่อธิบายไม่ได้ ปรากฏตัวขึ้นในซินหูเมื่อหกเดือนก่อน แล้วก็หายไปอย่างกะทันหัน” นักสืบตัดสินใจแบ่งปันข้อมูลกับเกาหมิง

“เมื่อหกเดือนก่อนงั้นเหรอ?” เกาหมิงตกใจมาก

“เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดความตื่นตระหนก ข่าวสารจึงถูกปิดบัง ต่อมาเพื่อสืบสวนเหตุการณ์แปลกประหลาดที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน สำนักงานสืบสวนภัยพิบัติผิดปกติจึงถูกจัดตั้งขึ้น” เจ้าหน้าที่สืบสวนใบหน้าเสียโฉมแตะแหวนที่ข้อมือ เปิดเผยข้อมูลของตัวเองต่อหน้าเกาหมิง “สำนักงานสืบสวนภัยพิบัติผิดปกติประกอบด้วยสามส่วน การสืบสวน การวิเคราะห์ และการรักษาความปลอดภัย ความหมายของการมีอยู่ของเราคือการหาสาเหตุที่เกิดภัยพิบัติ”

“แล้วพวกคุณสืบสวนอะไรได้บ้าง?” เกาหมิงจำท่าทีของหลี่หลินได้ เจ้าหน้าที่สืบสวนระดับล่างสุดของสำนักงานสืบสวนดูเหมือนจะมีอำนาจมาก

“เหตุการณ์ผิดปกติทั้งหมดเกิดขึ้นตามเส้นทาง ในพื้นที่ นอกเหนือจากนี้ ทุกอย่างยังคงไม่รู้” เจ้าหน้าที่สืบสวนพยายามยิ้มอย่างน่ากลัว เขาคงอยากจะให้กำลังใจเกาหมิง “คนทั่วไปมีโอกาสถูกดึงเข้ามาในเหตุการณ์ผิดปกติน้อยมาก ประสบการณ์ที่ได้เห็นความจริงแบบนี้ ไม่ค่อยมีให้เห็น”

“คุณปลอบใจเก่งนะ” เกาหมิงย่อยข้อมูลทั้งหมด อุโมงค์ที่เขาผ่านในคืนวันสารทจีน อยู่ที่รอยต่อของสามเมือง เขาเดาว่าอาจจะเป็นสิ่งที่วิ่งมาจากซินหู เข้าไปในร่างกายของเขา

“ความผิดปกติเกิดขึ้นแล้ว ก็อย่าไปโทษฟ้าโทษดิน เผชิญหน้าอย่างเต็มที่ ถ้าระมัดระวัง เราจะรอดจนถึงฟ้าสาง” เจ้าหน้าที่สืบสวนลูบแหวน ให้เกาหมิงเห็นตัวอักษรที่แสดงอยู่บนแหวน “เจ้าหน้าที่สืบสวนหลายคนในซินหูใช้ชีวิตของตัวเองแลกมาซึ่งข้อมูลข้อมูลเหล่านี้สามารถช่วยคุณมีชีวิตอยู่ได้ โปรดจำและปฏิบัติตามกฎทุกข้อ”

“เมื่อถูกดึงเข้ามาในเหตุการณ์ผิดปกติที่เกิดขึ้นในอพาร์ตเมนต์ ถ้าอยากช่วยตัวเอง ต้องระวังดังนี้”

“ประการแรก รีบหาชาวบ้านทุกคน ตกลงรหัสลับ เพราะหลังจากเหตุการณ์ผิดปกติเริ่มขึ้น ชาวบ้านอาจจะถูกเปลี่ยน”

“ประการที่สอง อย่าเชื่อนาฬิกาที่เห็น เวลาไม่ถูกต้อง”

“ประการที่สาม หลังเที่ยงคืน อย่าเปิดประตูเด็ดขาด เว้นแต่จะมีของที่ไม่ใช่ของคุณ ปรากฏอยู่ในบ้านคุณ”

“ประการที่สี่ อย่าเปิดไฟกะทันหัน ประการที่ห้า อย่าฟังเสียง…”

“งั้นถ้าไม่ทำอะไรเลย ก็จะอยู่รอดจนถึงฟ้าสางใช่ไหม?” การปฏิบัติตามกฎสามารถไม่ทำผิด แต่เกาหมิงต้องการแก้ปัญหาจากต้นตอ “ตามกฎ งั้นเรากลับไปนอน ก็จะหลีกเลี่ยงความโชคร้ายทั้งหมดได้เหรอ?”

เจ้าหน้าที่สืบสวนเลื่อนแหวน สักพักก็ส่ายหัวอย่างจริงจัง “ข้อที่สิบเอ็ดเขียนไว้ ห้ามนอน ต้องตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา”

“ขอบคุณที่ให้คำแนะนำ แต่ฉันยังมีเรื่องต้องทำ” เกาหมิงใช้โทรศัพท์ของพี่จ้าวส่งข้อความไปหาอาจารย์เยาที่ห้อง 2707 เขาต้องไปหาอาจารย์เยาเพื่อยืนยันบางอย่าง

“ข้อมูลทั้งหมดที่คุณเห็น เป็นสิ่งที่เจ้าหน้าที่สืบสวนแลกมาด้วยเลือดและน้ำตา คุณอาจจะสงสัยความถูกต้อง แต่ห้ามใช้ชีวิตของคุณไปเสี่ยงเด็ดขาด!”

“กฎตายตัว คนไม่ตายตัว…” เกาหมิงเปิดประตูห้อง 2706 มองทางเดินที่ถูกเงากลืนกิน เขายังมีประโยคครึ่งประโยคที่ยังไม่ได้พูด

ในฐานะนักออกแบบเกม ในระดับหนึ่ง เขาคือกฎของเรื่องเล่าลึกลับ