Chapter 34: อัลเทอเร๊ตฮันเตอร์(อ่านฟรี 30-12-2024)

Chapter 34: อัลเทอเร๊ตฮันเตอร์

กิจกรรมชมรมสิ้นสุดลงในวันนั้น และเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ทอมและแกรี่มีโอกาสได้กลับมาเดินด้วยกันอีกครั้ง สองสามวันสุดท้าย แกรี่รีบกลับบ้านโดยอ้างว่ามีเรื่องสำคัญต้องทำ ทอมรู้ว่าเขาต้องปิดบังบางอย่าง แต่เพิ่งมารู้เมื่อไม่นานนี้เองว่าเป็นเพราะงานพาร์ทไทม์ของเขาที่เป็นเด็กเดิน

เมื่อไม่กี่วันก่อน เบลคกลับบ้านกับเขาด้วยเหตุผลบางอย่าง ตอนนี้เหลือแค่พวกเขาสองคน และเนื่องจากพวกเขาไม่ได้อยู่ในย่านเดียวกัน เวลาที่พวกเขาจะได้เดินด้วยกันจึงสั้นมาก

ทอมหวังว่าจะเล่าเรื่องตลกสักสองสามเรื่องเกี่ยวกับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น ว่าเพื่อนสนิทของเขาดูเหมือนจะแพ้ผู้หญิงที่เขาตกหลุมรัก แต่ตลอดทาง ตั้งแต่ที่พวกเขาออกจากห้องชมรม แกรี่ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

ความเงียบกำลังฆ่าทอม และเขาไม่สามารถทิ้งเพื่อนสนิทของเขาไว้แบบนี้ได้ เนื่องจากพวกเขากำลังจะเข้าไปในพื้นที่ที่อันตรายที่สุดแห่งหนึ่งที่แกรี่อาศัยอยู่ พวกเขาจึงจะแยกทางกันในไม่ช้า ถ้าเขาอยากจะพูดอะไร เขาก็ต้องทำตอนนี้

“เฮ้เพื่อน อย่าให้มันมาทำร้ายนายนะ เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในชมรม ฉันไม่คิดว่าการแพ้เธอจะเป็นอะไรที่น่าอาย ใครจะรู้ ถ้านายเรียนรู้ที่จะเก่งขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นและควบคุมพลังหมาป่าของนาย บางทีนายอาจจะเอาชนะเธอได้ในครั้งหน้าและได้เดทนั้น!” ทอมอ้างอย่างกระตือรือร้น แต่ในใจของเขา สิ่งเดียวที่เขาเห็นคือภาพของเพื่อนของเขาที่เปลี่ยนแปลงไประหว่างการต่อสู้ และในไม่ช้าเขาก็ส่ายหัวเพื่อกำจัดความคิดนั้น

“ไม่ใช่แค่ฉันแพ้เท่านั้น…” ในที่สุดแกรี่ก็พึมพำออกมา แต่ก็เงียบไปในไม่ช้า เพราะเขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะอธิบายให้ทอมฟัง การแพ้ซิน ซึ่งเป็นคนที่น้ำหนักน้อยกว่าเขามาก และเป็นคนที่อายุเท่าเขา หมายความว่าหากอันเดอร์ด็อกหรือใครก็ตามรู้ว่าเขาหรือครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ที่ไหน พวกเขาสามารถเอาชนะเขาได้อย่างง่ายดาย

ไม่ใช่แค่แก๊งอันเดอร์ด็อกเท่านั้น แต่แก๊งอื่นๆ ก็มีสมาชิกที่เก่งในการต่อสู้เป็นอย่างมาก ศิลปะการต่อสู้ที่แตกต่างกันเป็นเพียงพื้นฐานของพวกมัน ในท้ายที่สุดแก๊งอันเดอร์ด็อกยังมีเคิร์กซึ่งเป็น อัลเทอเร๊ต ผู้ชนะการแข่งขัน Altered rookie championship หากเขาถูกส่งมาจัดการกับครอบครัวของแกรี่เขาจะทนอยู่ได้สักสองสามวินาทีกับสิ่งที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้หรือไม่

โดยปกติแล้วทอม ควรจะออกไปนานแล้วเพื่อมุ่งหน้าไปทางอื่น แต่เขาไม่สามารถทิ้งเขาไว้แบบนี้กับสิ่งที่เพื่อนของเขาเป็นได้ ขณะที่เขามองลงไปตามถนน เขาเห็นแก๊งค์สีแดงในพื้นที่นั้น เดินไปมา

ทันทีที่พวกเขาสบตากันทอม ก็มองไปทางอื่น

“แก๊งค์สีแดงอยู่ในพื้นที่นี้ด้วยเหรอ?” ทอมกระซิบกับแกรี่“ฉันเดาว่า แก๊งอันเดอร์ด็อกไม่ได้ควบคุมพื้นที่นี้ทั้งหมดงั้นเหรอ? นี่ควรจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับนายสำหรับพื้นที่นี้”

-----

“นายคิดจริงๆ เหรอว่าฉันจะดีใจที่แก๊งค์ต่างๆ เข้ามารุมล้อมที่ที่ฉันอาศัยอยู่มากขึ้น” แกรี่เยาะเย้ย “มันดีเพราะนั่นหมายความว่าแก๊งอันเดอร์ด็อกมีปัญหาของตัวเองที่ต้องจัดการ และพวกมันจะไม่ทำลายที่นี่ต่อไป แต่แก๊งค์คนดำและแก๊งค์สีแดงได้ต่อสู้กันในพื้นที่นี้บ่อยขึ้น โชคดีที่แก๊งค์หลักยังไม่เข้ามาเกี่ยวข้อง แต่… พูดได้เลยว่าแม้แต่การเดินไปโรงเรียนก็ยากขึ้น”

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ แกรี่ก็จำหญิงสาวที่เขาเคยเห็นได้ เขายังคงสงสัยว่าทำไมแก๊งค์คนดำถึงพยายามลักพาตัวเธออย่างเปิดเผย แปลกยิ่งกว่านั้นคือเธอดูเหมือนจะมีความเกี่ยวข้องกับไค แต่เขาไม่เคยเอ่ยถึงเธอเลย

“อ๋อ ใช่แล้ว ฉันเกือบลืมบอกนายไป” ทอมเอามือปิดหน้าขณะที่เขานึกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับแก๊งค์ขึ้นมาได้ “รู้ไหม เมื่อวันก่อน ฉันตัดสินใจออกไปที่ร้าน มันดึกมากแล้ว และพวกนั้นก็ตามฉันมา”

ทันใดนั้น แกรี่ก็รู้สึกเป็นห่วงเพื่อนของเขาอย่างมาก เรื่องราวไม่ได้เริ่มต้นได้ดีนัก แต่เมื่อมองไปที่ทอม เขาก็เห็นว่าไม่มีบาดแผลใดๆ บนร่างกาย และก็โล่งใจ เรื่องนี้ไม่ได้ผ่านไปโดยไม่มีใครสังเกตเห็น และทอมก็ดีใจที่เห็นว่าแกรี่ยังคงห่วงใยเขาอยู่

“ฉันไม่เป็นไร สิ่งที่ฉันจะพูดก็คือ ผู้ชายคนนี้โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ แต่งตัวด้วยชุดสีดำทั้งตัวแล้วรุมกระทืบพวกเขาทั้งหมด พูดตามตรง มันค่อนข้างโหดเลยนะ เฮ้ บางทีถ้านายมีครูแบบนั้น เรื่องแบบที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ก็คงไม่เกิดขึ้น” ทอมอยากจะแกล้งเพื่อน แต่เขารีบเอามือปิดปากทันที เมื่อรู้ตัวว่าเขาเพิ่งไปจิ้มรังแตนมา

“ฮะ ไม่ใช่ความคิดที่แย่เลย…” แกรี่พึมพำ “แล้วนายคิดว่าเขาเป็นใคร หัวหน้าแก๊งค์ที่ออกมาเดินเล่นหรืออะไรประมาณนั้น”

“ไม่หรอก เขาไม่ได้ดูเหมือนคนพวกนั้นจริงๆ” ทอมมองไปรอบๆ ดูสมาชิกแก๊งในพื้นที่ที่พวกเขาอยู่ตอนนี้ ชายที่เขาพบดูเหมือนจะไม่เข้ากับคนอื่นๆ “ถ้าคิดดูดีๆ เขาอาจจะเป็นอัลเทอเร๊ต นั่นอาจอธิบายได้ว่าทำไมเขาถึงมีรูปร่างใหญ่ และปกติแล้ว พวกเขาจะมีร่างกายเหนือมนุษย์แม้จะไม่ได้แปลงร่างก็ตาม หรือไม่ก็... เขาอาจจะเป็นอัลเทอเร๊ตฮันเตอร์ก็ได้”

“อัลเทอเร๊ตฮันเตอร์เหรอ? ฉันเดาว่าแม้แต่อัลเทอเร๊ตก็มีบางอย่างที่ต้องกังวล” แกรี่แสดงความคิดเห็น

ในที่สุด ทอมก็ไม่สามารถเสี่ยงไปยังอีกฝั่งของเมืองได้ไกลเกินไป เขาต้องกลับบ้านและพูดถึงเรื่องนี้กับแกรี่ เมื่อรู้ว่าทอมมากับเขาไกลแค่ไหน แกรี่จึงตัดสินใจเดินกลับไปหาเขาจนกว่าจะถึงบริเวณที่ปลอดภัยกว่า เนื่องจากเขาอาจจะไม่โชคดีเท่าเจอคนแปลกหน้าลึกลับคนนี้เป็นครั้งที่สอง

มันค่อนข้างดึกแล้ว ประมาณ 6 โมงเย็น ซึ่งเป็นเวลาที่ดวงอาทิตย์กำลังจะตก และผู้คนที่มีปัญหาจะออกมาเดินเตร่ตามท้องถนนมากขึ้น ทอมรู้สึกเป็นห่วงเรื่องนี้ แต่แกรี่เตือนเขาว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไปแล้ว และทำให้เขาสบายใจโดยบอกว่าเขาจะกลับบ้านทันที

อย่างไรก็ตาม แกรี่ดึงฮู้ดขึ้นแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาและส่งข้อความหาแม่และน้องสาวของเขา

[ฉันอยู่บ้านทอมและจะกลับบ้านดึกคืนนี้]

แกรี่ยังไม่มีความตั้งใจที่จะกลับบ้าน และเขาก็พร้อมที่จะก่อความวุ่นวายเล็กน้อย