Chapter 10: วิธีหาเงิน? (1)
Chapter 10: วิธีหาเงิน? (1)
เมื่อพิจารณาว่าสิ่งใดก็ตามที่อยู่ในกระเป๋าสามารถเปลี่ยนแกรี่ให้กลายเป็นอัลเทอเร๊ตได้ หรืออย่างน้อยก็ให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตคล้ายอัลเทอเร๊ต พวกแก๊งอันเดอร์ด็อกควรจะตามหาเขาอย่างสิ้นหวังแล้ว อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากข้อเท็จจริงที่ว่าแกรี่ไม่เห็นสมาชิกแก๊งคนใดรอเขาอยู่ที่ทางเข้าโรงเรียน เขาจึงสรุปได้ว่าไคยังไม่ได้บอกให้พวกเขารู้ด้วยเหตุผลบางประการ
ตอนนี้เป็นเวลาสิ้นสุดวันแล้ว แกรี่จึงรู้ว่าไคจะอยู่ที่ไหน ทุกคนในโรงเรียนต้องเข้าร่วมชมรมกิจกรรมนอกหลักสูตร เนื่องจากเป็นไปไม่ได้ที่จะหลีกเลี่ยงข้อกำหนดบังคับนี้ ไคจึงได้โน้มน้าวครูให้อนุญาตให้เขาจัดตั้งชมรมโหราศาสตร์ได้ ไม่น่าแปลกใจที่เขาเป็นสมาชิกคนเดียวของชมรม แต่เนื่องจากเขาอยู่ที่โรงเรียนจริงๆ ในช่วงเวลาดังกล่าว ครูจึงปล่อยให้เขาอยู่ตามลำพัง
เมื่อเปิดประตูดาดฟ้า แกรี่ก็เห็นไคยืนพิงรั้วด้านนอกโดยรอบ มองลงมาที่สนามโรงเรียน ผมสีบลอนด์ของเขาปลิวไสวไปตามลมพร้อมกับต่างหูระย้าที่หูซ้ายของเขา
ดูเหมือนว่าไคกำลังโพสท่าถ่ายรูปแนว K-Pop อยู่ ไม่ใช่เรื่องเสียหายเลยที่เขามีลุคที่เข้ากับมันได้อย่างสมบูรณ์แบบ แกรี่ไม่ได้ไขวเขว่แบบนั้น แต่เขาสามารถจินตนาการได้อย่างง่ายดายว่าผู้หญิงจะหลงใหลไคได้อย่างไรหลังจากเห็นฉากที่งดงามตรงหน้าเขา
“ไค” แกรี่เรียกเขาขณะเดินเข้าไปหาเขาอย่างระมัดระวังโดยให้แน่ใจว่าจะให้ความสนใจกับสิ่งรอบข้าง เขาเตรียมที่จะวิ่งหนีในกรณีที่นี่กลายเป็นกับดักที่ซับซ้อนบางอย่าง “ฉันต้องคุยกับนาย”
เมื่อเห็นแกรี่แสดงอาการหวาดระแวง ไคพยายามกลั้นหัวเราะ แต่สุดท้ายก็ระเบิดออกมาทำให้แกรี่ประหลาดใจ
“อย่ากังวลเลย พวกแก๊งอันเดอร์ด็อกไม่รู้ว่านายอยู่ที่นี่” นักเรียนที่อายุมากกว่าบอกเขาขณะที่เขาเช็ดน้ำตาจากเสียงหัวเราะทั้งหมดนั้น “ฉันมั่นใจว่านายจะมาหาฉันและนายก็มาตรงเวลา”
“ดูเหมือนว่าพวกเขาพยายามติดต่อเขาแล้ว เขารู้มากแค่ไหนและทำไมเขาถึงยังไม่บอกที่อยู่ของฉัน? เขาต้องการให้แน่ใจว่าฉันจะไม่พยายามหนีก่อนหรือเปล่า?”
“นายทำเรื่องให้เกิดความโกลาหลมาก ฉันรู้ว่านายสิ้นหวังกับเงิน แต่ฉันคิดว่าแก๊งอันเดอร์ด็อกจ่ายเงินให้นายดีมาก จากที่ฉันได้ยินมา นายได้รับการยกย่องว่าเป็นเด็กเดินที่มีความสามารถและเชื่อถือได้จริงๆ แล้วอีกฝ่ายจ่ายเงินให้นายเท่าไหร่เพื่อนำของไปให้พวกเขา” ไคถามแกรี่ สีหน้าของเขาไม่เปลี่ยนไป ทำให้แกรี่ตัดสินใจได้ยากว่านี่เป็นคำถามหลอกล่อหรือแค่ความอยากรู้ล้วนๆ
“มันไม่ใช่แบบนั้น!!!” แกรี่คัดค้านอย่างรุนแรง เขาอยากอธิบายว่าเกิดอะไรขึ้นจริงๆ แต่น่าเสียดายที่เป็นไปไม่ได้ สถานการณ์นั้นบ้าเกินกว่าที่จะถือว่าเป็นอะไรอย่างอื่นได้นอกจากข้อแก้ตัวแย่ๆ ของวัยรุ่น สิ่งที่เลวร้ายกว่านั้นคือ ถ้ามีคนเชื่อเขาจริงๆ แกรี่ก็รู้สึกว่าผลที่ตามมาอาจเลวร้ายกว่านั้นมาก
“ใช่แล้ว นายพูดถูก นายไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนทรยศ นายใส่ใจครอบครัวของนายมากเกินกว่าจะลองทำแบบนั้น บอกฉันด้วยถ้าฉันพูดผิด แต่เหตุผลทั้งหมดที่นายต้องการให้ฉันแนะนำนายก็คือเพื่อประโยชน์ของเอมี่น้องสาวของนายและแม่ของนายใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของแกรี่ก็เริ่มเต้นแรงและเร็วขึ้น
***
สถานการณ์ที่บ้านของแกรี่แย่ลงเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เขาสังเกตเห็นว่ามีจดหมายเข้ามาทางประตูมากขึ้นเรื่อยๆ และเขาเริ่มสงสัยว่าแม่ของเขากำลังซ่อนความเจ็บปวดอันยิ่งใหญ่ไว้เบื้องหลังรอยยิ้มที่เธอจะมอบให้เขาทุกวัน
แกรี่ต้องการช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถและต้องหาวิธีหาเงิน แต่เนื่องจากอายุเพียงสิบหกปี เขาจึงไม่สามารถทำงานราชการใดๆ ได้ สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือส่งหนังสือพิมพ์ แม้ว่าจะเสียเงินเพียงเล็กน้อย และคุณต้องแข่งขันกับเด็กชายอายุสิบสองปีประมาณร้อยคนที่อยากทำสิ่งเดียวกัน
ในขณะที่กำลังคิดอย่างหนักว่าอะไรดีที่สุดที่จะทำ เขาก็เดินผ่านนักเรียนคนหนึ่งในโถงทางเดิน ไค แฮมเปอร์ ขณะที่เขาแกว่งแขน แกรี่ก็เห็นนาฬิกาดีไซสีดำคลิบทองของเขาส่องประกายแวววาว รองเท้าผ้าใบรุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของเขามีราคาแพงกว่าตู้เสื้อผ้าของคนในครอบครัวของแกรี่รวมกันเสียอีก ในที่สุด เขาก็มานั่งลงอยู่ในระดับสายตาเห็นสร้อยทองหนาพิเศษที่เขาแน่ใจว่าทำจากทอง 24K
ไคเป็นนักเรียนที่ตะโกนว่าร่ำรวย มันแปลก เพราะการอยู่ในเมืองระดับ 3 หมายความว่าไม่มีคนรวยมากนัก อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ใช่เป็นไปไม่ได้โดยสิ้นเชิง มีเหตุผลสองสามประการที่ทำให้คนรวยอาศัยอยู่ในเมืองระดับล่าง เหตุผลที่พบบ่อยที่สุดคือการมีบริษัทตั้งอยู่ในเมืองนั้น หรือพวกเขาตัดสินใจว่าการแลกเปลี่ยนความปลอดภัยที่รับประกันได้เพื่อโอกาสที่จะใช้ชีวิตเหมือนกษัตริย์แทนที่จะเป็นคนธรรมดาจะคุ้มค่า
ท้ายที่สุดแล้ว ราคาบ้านและอพาร์ตเมนต์ก็พุ่งสูงขึ้นอย่างน่าขันเมื่อคุณเลื่อนระดับเมืองขึ้นไป คฤหาสน์ในเมืองระดับ 3 จะทำให้คุณได้อพาร์ตเมนต์เล็กๆ ในเมืองระดับ 1 เท่านั้น
ไม่ว่าในกรณีใด เด็กที่อายุน้อยกว่าแกรี่เพียงเล็กน้อยก็สามารถเข้าถึงเงินจำนวนมากได้ แกรี่รวบรวมความกล้าและกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของครอบครัวของเขา วันหนึ่งแกรี่ไปเยี่ยมเขา ตอนนั้นเป็นช่วงพักเที่ยง และแกรี่ก็ประหลาดใจเมื่อเห็นไคนั่งอยู่ด้านหลังสุดคนเดียวและจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง แม้ว่าเขาจะมีเงินมากมายขนาดนั้นก็ตาม
เขาไม่ได้กินอะไรเลย และไม่มีใครสนใจหรือมองมาเขาเลย แกรี่ดึงเก้าอี้ออกจากที่นั่งว่างตัวหนึ่ง แล้วนั่งลงข้างๆ เขาที่โต๊ะของเขา
“นายไม่สนใจเหรอ?” แกรี่ถาม
สิ่งที่แกรี่ไม่รู้ในตอนนั้นก็คือไคเป็นคนที่โรงเรียนหลีกเลี่ยง เขาไม่เคยสนใจเรื่องพวกนั้นเลย แต่ไคมักจะหาเรื่องทะเลาะ และมีข่าวลือว่าเขาได้เงินมาจากไหน แต่ถึงแม้แกรี่จะรู้เกี่ยวกับข่าวลือเหล่านี้ ข่าวลือนั้นก็ยังไม่สามารถหยุดเขาได้
“ฉันมาที่นี่เพื่อถามนายว่าฉันจะหาเงินได้อย่างไร?” แกร์รี่ถาม