บทที่ 97 ความเฉยเมยของประธานมู่ (1)
เขาโน้มตัวลงไปจุมพิตที่หน้าผากของเธออย่างอ่อนโยนและอบอุ่นเงียบๆ การเคลื่อนไหวที่อ่อนโยนของเขาดูเหมือนกำลังปลอบโยนนางฟ้าอันเป็นที่รักของเขาอยู่อย่างไรอย่างนั้น เมื่อเขาเห็นว่าเธอหลับตาลง พร้อมกับจับแขนเสื้อของเขาเอาไว้แน่นจนปลายนิ้วของเธอมันซีดเซียวไปหมด เขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ จากนั้นเขา...