บทที่ 242 หยุดกินมันซะ!
เย่ฉางชิงรู้สึกเสมอว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่กินแมลงไม้กันมากแบบนี้แล้วจะไม่เป็นอะไร แต่ซูเจี้ยนและคนอื่น ๆ กลับไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเขาคิดว่า ‘เป็นผู้ฝึกตนไม่ควรได้รับผลกระทบอะไร’ แต่พอถึงเวลาอาหารเช้าในวันถัดมา เย่ฉางชิงก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เพราะการแข่งขันเพื่อแย่งชิงตำแหน่งนี้ ทำไมถึงมีแค่พลังปร...