บทที่ 19 เฒ่าเฉินเดือดจัด...เอ๊ะ! หรือว่าฝั่งนั้นตั้งใจมาตาย!
"ไร้ช่องโหว่งั้นเหรอ?!"
ผู้จัดการจางที่กำลังเร่งรีบเดินทางได้รับข่าว สีหน้าเปลี่ยนไปทันที
แม้การที่ไม่สามารถทำลายการป้องกันได้จะน่าตกใจ แต่ตราบใดที่เป็นทักษะ ย่อมต้องมีจังหวะเว้นว่าง ไม่ถือว่าเป็นการป้องกันที่สมบูรณ์แบบ
แต่การที่ไม่มีช่องโหว่เลยนั้น มันเกินไปแล้ว!
ทำไมทางการเกมถึงยอมให้มีทักษะสุดโหดแบบนี้อยู่ได้
หรือว่าคนแก่คนนั้นจะเป็นคนวงในของเกม?
หรือว่าเขาจะเป็น NPC?!
"เป็นไปไม่ได้ นี่มันเกมที่หลายประเทศร่วมกันดูแล ใครจะกล้า..."
ผู้จัดการจางสีหน้าหม่นหมอง รีบตัดความคิดนั้นทิ้งไป
หลังจากครุ่นคิดครู่หนึ่ง เขาส่งข้อความไปหาเจว๋จีเสียโร่วซาน
"ใช้คนถล่ม ทำให้มานาของเขาหมด! ถ้าไม่มีมานา เขาก็ใช้ทักษะไม่ได้!"
"ใครที่ตายจะได้รับเงินชดเชย คนละ 1,000 หยวน!"
เขากำลังจะปิดหน้าต่าง แต่จู่ๆ ก็เห็นข้อความจากบริษัทใหญ่
พอเปิดอ่าน เขาก็ตาโตทันที
[มังกร·ชิงเฉิง: สั่งให้คนในกิลด์ของคุณถอนกำลังกลับมา ห้ามขัดแย้งกับข้าจะท้าสวรรค์ ให้ปฏิบัติตามทันที!]
"ชิงเฉิง! นี่มันผู้จัดการทั่วไปฝ่ายเกมของบริษัทใหญ่ เจ้าชิงเฉิง!"
ผู้จัดการจางสะดุ้งทั้งตัว ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
ผ่านไปครู่ใหญ่กว่าจะได้สติ รีบตอบรับกลับไปทันที
"ข้าจะท้าสวรรค์...นั่นมันเด็กที่ชอบคุยโวนี่ เขาเป็นใครกันแน่..."
ผู้จัดการจางตาเคร่งขรึม จู่ๆ สีหน้าก็เปลี่ยนไป
"แย่แล้ว ต้องรีบให้พวกนั้นหยุด"
เขารีบติดต่อเจว๋จีเสียโร่วซานอย่างร้อนรน ส่งคำสั่งให้ถอย...
......
ที่ทางเข้าพื้นที่เลเวล 10
ตอนนี้การต่อสู้เข้าสู่จุดเดือด
หลังจากที่เจว๋จีเสียโร่วซานประกาศว่าตายครั้งละ 1,000 หยวน ทุกคนก็กรูกันเข้าใส่!
ไม่สนใจว่าจะทำลายการป้องกันได้หรือไม่ ต่างก็เบียดเสียดเข้าโจมตีรอบตัวเฒ่าเฉิน
แต่พอพวกเขาเข้าไปในรัศมี 3 เมตร เหนือหัวก็มีตัวเลขความเสียหายขึ้นมาเป็นระลอก!
-80, -79, -76, -80, ......
ความเสียหายจากการเผาไหม้ทุก 0.5 วินาทีแม้จะต่ำ แต่ความถี่สูง!
นักรบและนักฆ่าแถวหน้าเข้าใกล้ไม่ถึงสองวินาทีก็กลายเป็นแสงกลับไปที่น้ำพุกันหมด!
"โอ้โห เจ็บจัง ทำไมยังมีความเสียหายจากการเผาไหม้อีก!"
"ตายครั้งละ 1,000 ตายสองครั้งก็ 2,000 ได้ค่าหมวกแล้ว ต้องรีบหน่อยแล้ว!"
"เฮ้ พี่น้องคิดดีนี่ รอผมด้วย!"
ทุกคนตาเป็นประกาย วิ่งเข้าไปในพื้นที่เผาไหม้อย่างไม่คิดชีวิต
เทียบกับเงินรางวัล 100,000 ที่แทบไม่มีโอกาสได้ ค่าตายครั้งละ 1,000 ดูจะเป็นรูปธรรมกว่า
พวกเขาถึงกับหวังว่าน้ำพุจะอยู่ข้างๆ เพื่อจะได้ประหยัดเวลาวิ่ง
[ติ๊ง! ความชำนาญเต็มแล้ว เปลวเพลิงป้องกันเพิ่มเป็นระดับ 2 ดาว! ระดับต่อไป (3/400)]
เฒ่าเฉินยิ้มมุมปาก ยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามา
การฆ่าผู้เล่นชื่อเหลืองมีโอกาสดรอปไอเทม รอบตัวเขามีเหรียญทองแดง ยาและอุปกรณ์จำนวนหนึ่งกองอยู่เต็มไปหมด
ลู่สื่อหมิงและคนอื่นๆ รับหน้าที่เก็บไอเทมอย่างเต็มใจ เก็บกันอย่างมีความสุข...
ตอนที่พวกเขาคิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปจนจบการต่อสู้ สถานการณ์ก็ถูกเสียงหนึ่งทำลายลง!
"ทุกคนหยุดมือ!"
เจว๋จีเสียโร่วซานสีหน้าเคร่งเครียด ตะโกนให้ทุกคนหยุด
แต่ตอนนี้ คนที่อยู่ในวงวนการต่อสู้เดือดจัดไปแล้ว...
...อ๊ะ ไม่ใช่สิ พวกเขาเดือดที่จะตายต่างหาก
หยุดไม่ได้แล้ว!
เห็นภาพนี้ เจว๋จีเสียโร่วซานขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วตะโกนดังลั่น!
"ตายแล้วไม่ได้เงิน!"
ฉัวะ ฉัวะ——
พอเขาพูดจบ
ผู้เล่นที่ล้อมรอบเฒ่าเฉินก็กระโดดถอยห่างออกไปไกล เร็วสุดๆ!
เหลือแต่เฒ่าเฉินและคนอื่นๆ ที่ยืนงงกันอยู่...
"การเคลื่อนไหวนี่รวดเร็วและเด็ดขาดจริงๆ......"
เจว๋จีเสียโร่วซานแหวกฝูงชนออกมา สีหน้าแปรปรวน สายตามองที่ลู่สื่อหมิงนานกว่าปกติสองวินาที
เขาไม่พูดอะไรมาก เพียงแต่หันไปสั่งสมาชิกกิลด์
"ทุกคนถอย ใครจะเลเวลก็ไปเลเวล ใครจะทำอะไรก็ไปทำ!"
ทุกคนมองหน้ากัน ไม่รู้ว่าด้านบนกำลังคิดอะไร
ทำไมต่อสู้ครึ่งๆ กลางๆ ถึงถอยกะทันหัน...
แต่พวกเขาก็แค่ลูกน้อง อย่างมากก็บ่นในใจ เมื่อต้องถอยก็ต้องถอย
มีแต่คนที่ยังไม่ทันได้ตายที่เสียดายแอบเสียใจ
แค่ลังเลนิดเดียว ก็พลาดโอกาสได้ 1,000 หยวนไปแล้ว
อารมณ์ช่างหดหู่เหลือเกิน...
ลู่สื่อหมิงเห็นสถานการณ์แล้วก็โล่งใจ รู้ว่านี่เป็นผลจากการจัดการของลุงเจ้า
แต่ว่า...
ถ้ามาช้ากว่านี้อีกนิด คนก็จะถูกคุณปู่เฒ่าเฉินฆ่าจนหมดแล้ว...
แต่ใครจะไปคาดคิดล่วงหน้าได้ว่า คุณปู่เฒ่าเฉินจะสามารถสู้คนเป็นร้อยได้จริงๆ...
เรื่องบนโลกนี้คาดเดาได้ยากจริงๆ...
ขณะที่ฝูงชนกำลังจะแยกย้าย เฒ่าเฉินก็ไม่พอใจ
"เดี๋ยวก่อน!"
ทุกคนหันกลับมา ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เห็นเฒ่าเฉินไล่ตามมา เจว๋จีเสียโร่วซานก็ถอยหลังไปสองก้าวอย่างไม่รู้ตัว
"คุณจะทำอะไร พวกเรายอมแพ้แล้ว ถอยก็พอแล้วไม่ใช่หรือ?"
เฒ่าเฉินไม่พูดอะไร เดินไปสองสามก้าวแล้วหยุด จากนั้นก็ยกไม้เท้าขึ้น
"พลังสายฟ้า!"
โครม โครม โครม——
สายฟ้าสามสายพุ่งแม่นยำเข้าใส่กลางฝูงชน!
เฉินฝาน หลิวหรูหยุน และเจว๋จีเสียคุนเกอทั้งสามคนตาโต
วินาทีต่อมา ทั้งสามก็กลายเป็นแสงขาวกลับไปที่น้ำพุ...
"ดี เดินได้แล้ว"
เฒ่าเฉินโบกมือ ไม่สนใจพวกเขาอีก
เจว๋จีเสียโร่วซานกระตุกริมฝีปากสองที กลั้นใจพูด: "ถอย!"
ทุกคนรีบแยกย้าย เหลือแค่พวกเขาไม่กี่คน
กิลด์เจิ้นเสินและกิลด์เซวี่ยเยว่คิดว่านี่เป็นการต่อสู้ที่ไม่มีอะไรน่าลุ้น จึงพาคนกลับไปเลเวลนานแล้ว
พวกเขาไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น
จนกระทั่งสายลับในกิลด์เจว๋จีรายงานสถานการณ์ พวกเขาถึงได้รู้ถึงผลงานอันน่าสะพรึงกลัวของเฒ่าเฉิน ทำให้เสียใจไม่หาย
แต่ตอนนี้จะพูดอะไรก็สายไปแล้ว
โอกาสอยู่ตรงหน้าพวกเขา แต่พวกเขาไม่คว้าไว้ จะโทษใครก็ไม่ได้...
เฒ่าเฉินหยิบดาบเขียวออกมาจากกระเป๋าส่งให้ลู่สื่อหมิง
"อุปกรณ์ชิ้นนี้น่าจะเหมาะกับเจ้า ให้เจ้าแล้วกัน"
ลู่สื่อหมิงรับมาดู แล้วอุทานออกมาทันที
"อุปกรณ์เขียวระดับ 10!"
"ไม่ได้ครับ ผมรับไว้ไม่ได้ ผมไม่ได้ช่วยอะไรเลย จะรับของของท่านได้อย่างไร"
ลู่สื่อหมิงสีหน้าจริงจัง ส่งดาบคืนให้อย่างหนักแน่น
เฒ่าเฉินยิ้มแล้วผลักกลับไป พูดติดตลก: "อย่างนั้นหรือ? ข้าไม่เชื่อหรอกว่าพวกเขาถอยทัพเพราะข้าตีจนยอมแพ้อย่างเดียว..."
ลู่สื่อหมิงได้ยินแล้วก็เกาหัวแก้เก้ออย่างกระอักกระอ่วน
ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วเปลี่ยนคำพูด: "งั้นแบบนี้แล้วกัน อุปกรณ์ราคาเท่าไหร่ผมซื้อเอง ไม่รับฟรีแน่นอน!"
"ไม่มีปัญหา!"
ตาเฒ่าเฉินเป็นประกาย รื้อกระเป๋าเอาอุปกรณ์ออกมากองหนึ่ง
บนพื้นมีแสงวาบหลายจุด สว่างจ้า
"พระเจ้า ล้วนเป็นอุปกรณ์ระดับ 10 ทั้งนั้น!"
คนอื่นๆ ตกตะลึง ตามองอย่างร้อนรน
"ยังมีตำราทักษะธนูทะลวงด้วย!"
เฒ่าเฉินนับนิ้วคำนวณ "อุปกรณ์เขียวหนึ่งชิ้น อุปกรณ์ขาวหกชิ้น รวมกันแล้ว...อืม...เจ้าให้ตามที่เห็นสมควรแล้วกัน!"
เขาปวดหัวเล็กน้อยแล้วโยนปัญหายากนี้ให้ลู่สื่อหมิง
ลู่สื่อหมิงมองอุปกรณ์บนพื้นด้วยสีหน้าประหลาด แล้วเงยหน้ามองเฒ่าเฉิน
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่พูดไม่ออกว่าคืออะไร...
เห็นลูกน้องเลือกอุปกรณ์เสร็จแล้วถอยกลับไป
ยังแถมยัดดาบกับตำราทักษะกวาดล้างพันทัพใส่มือเขาด้วย
เห็นสถานการณ์เป็นแบบนี้ เขาก็ไม่คิดมาก ขอเลขบัญชีแล้วโอนเงินให้ทันที
(จบบท)