บทที่ 14 เริ่มรู้จักวิถียา

บทที่ 14 เริ่มรู้จักวิถียา

วันนี้ หมอโอสถซูมาเยือนอีกครั้ง

ชิ่นหมิงไม่เพียงหุงข้าววิเศษทองหนึ่งหม้อ ยังเตรียมสุราและอาหารชั้นดีต้อนรับ

เขาขายข้าววิเศษได้หินวิเศษไม่น้อยช่วงนี้

ถุงหินวิเศษที่แฟบลงปีที่แล้ว ตอนนี้พองขึ้นอีกครั้ง มีหินวิเศษเต็มถุงถึงสองร้อยกว่าก้อน

สำหรับผู้บำเพ็ญขั้นฝึกลมปราณอย่างเขา นี่นับเป็นรายได้ที่น่าพอใจทีเดียว

เขายังซื้อเนื้อสัตว์วิเศษมากินกับสุราโดยเฉพาะ เนื้อสัตว์วิเศษคุณภาพดีบางชนิด กินแล้วไม่เพียงเสริมเลือดลม ยังมีประโยชน์ต่อการฝึกบำเพ็ญ

แค่ราคา...ช่างแพงใจ

จากการพบปะหลายครั้ง ชิ่นหมิงค่อยๆ เข้าใจนิสัยของหมอโอสถซู

แม้จะมีความทะนงในกระดูก แต่ก็เข้ากับคนง่าย

ปกติ หมอโอสถซูก็จะเล่าเรื่องวิชาปรุงยาให้ชิ่นหมิงฟังบ้าง

จากคำพูดของหมอโอสถซู ชิ่นหมิงรู้สึกได้ว่า อีกฝ่ายมีพรสวรรค์ด้านปรุงยาสูงมาก

ไม่เช่นนั้น คงไม่มาถึงขั้นหมอโอสถชั้นกลางได้ในวัยหนุ่มเช่นนี้

"สหายชิ่น ครั้งนี้ข้าไม่ได้มาซื้อข้าววิเศษ แต่อยากทำการค้ากับท่านอีกอย่าง" หมอโอสถซูกินอาหารคำหนึ่ง ยกถ้วยสุราดื่มจนหมด แล้วบอกจุดประสงค์

ชิ่นหมิงอดสงสัยไม่ได้ ครุ่นคิด: 'ตนเป็นเพียงชาวนาวิเศษธรรมดา หมอโอสถซูนอกจากซื้อข้าววิเศษจะมาทำการค้าอะไรกับตนได้?'

"หมอโอสถซู เรื่องใดหรือ?" ชิ่นหมิงดื่มสุราหนึ่งถ้วย อดสงสัยไม่ได้

"ข้าเตรียมปรุงยาชนิดหนึ่ง ต่อไปจะต้องใช้ดอกเย็นจับจำนวนมาก อยากขอให้สหายช่วยปลูก" หมอโอสถซูพูดอย่างจริงจัง

"ดอกเย็นจับ?"

ในหัวชิ่นหมิงนึกถึงพืชวิเศษคล้ายกล้วยไม้ ดอกเหมือนน้ำค้างแข็ง มีเกสรสีเหลืองอ่อน

ดอกเย็นจับเป็นพืชวิเศษขั้นหนึ่ง วงจรเติบโตประมาณหนึ่งปี มีช่วงออกดอกเจ็ดวัน ดอกใช้ปรุงยาได้

ชิ่นหมิงเคยเห็นในตำราพืชวิเศษที่ซื้อมา

จำได้ค่อนข้างแม่น

แต่เขาเคยได้ยินหมอโอสถซูพูดว่า ดอกเย็นจับใช้เป็นส่วนประกอบรองในการปรุง 'ยาชำระไขกระดูก' ยาขั้นหนึ่งชั้นสูง

ยาชำระไขกระดูกใช้ทะลุขั้นในช่วงปลายขั้นฝึกลมปราณ หายากยิ่ง หาซื้อยาก ราคาแพงลิบ

'หรือว่า?'

'เขาเตรียมทะลุเป็นหมอโอสถชั้นสูง?!'

ชิ่นหมิงนึกเชื่อมโยง เดาได้ว่าหมอโอสถซูต้องการปรุงยาอะไร

แต่ว่า...

ทำไมหมอโอสถซูไม่หาผู้ดูแลพืชวิเศษของสำนักหลิงยู่ช่วยปลูก?

กลับมาหาเขาชาวนาวิเศษคนนี้?

ชิ่นหมิงถามข้อสงสัยในใจออกไป

"ฮ่ะๆ ข้าชินกับความอิสระ ไม่ชอบถูกสำนักผูกมัด หากขอสำนักหลิงยู่ปลูก ต้องยุ่งยากแน่" หมอโอสถซูอธิบายอย่างใจเย็น

"อ้อ เช่นนั้นเอง" ชิ่นหมิงพยักหน้า รินสุราให้หมอโอสถซูอีก

"แต่ดอกเย็นจับเป็นพืชวิเศษขั้นหนึ่ง ข้าไม่เคยปลูกมาก่อน กลัวว่า..."

ชิ่นหมิงลังเลครู่หนึ่ง แล้วพูดตรงๆ

"สหายชิ่นพูดเล่น ในเมื่อปลูกข้าววิเศษเขี้ยวสัตว์สำเร็จ ดอกเย็นจับคงไม่ยากเกินไปสำหรับท่าน" หมอโอสถซูมองชิ่นหมิงด้วยรอยยิ้มกำกวม

"อีกอย่าง เมล็ดพันธุ์วิเศษดอกเย็นจับข้าจัดหาให้ได้ และเมื่อปลูกสำเร็จ จะรับซื้อในราคาห้าก้อนหินวิเศษต่อต้น"

ชิ่นหมิงได้ยินหัวใจเต้นตึกตัก บอกว่าไม่สนใจคงเป็นเรื่องโกหก

ตามราคาที่หมอโอสถซูเสนอ นี่เป็นรายได้หินวิเศษที่ไม่น้อยเลย

ชิ่นหมิงคิดอย่างรอบคอบครู่หนึ่ง พูดว่า "ข้าลองดูได้ แต่ไม่รับรองว่าจะสำเร็จ"

"นอกจากนี้ ข้ามีคำขอที่ไม่สมควร ไม่ทราบว่าหมอโอสถซูจะรับได้หรือไม่?"

"ว่ามา"

"ข้าจะปลูกดอกเย็นจับให้หมอโอสถซู เมื่อสุกแล้วข้าขอเพียงหนึ่งส่วนสิบ ที่เหลือเป็นของท่าน"

"แต่...ข้าอยากเรียนวิชาปรุงยาสักหนึ่งสองอย่างจากหมอโอสถซู"

ชิ่นหมิงเห็นโอกาสใหญ่ตรงหน้า จะไม่คว้าไว้ได้อย่างไร?

เขาไม่หวังให้หมอโอสถซูสอนวิชาปรุงยาชั้นสูง ได้เรียนรู้เปลือกนอกบ้างก็พอใจแล้ว

หมอโอสถซูไม่ตกลงก็แล้วไป หากตกลงก็กำไรมหาศาล

หมอโอสถซูได้ยินแล้วอึ้ง มองชิ่นหมิงขึ้นลง แล้วหัวเราะอย่างระอา "ที่แท้เจ้ารอข้าตรงนี้"

"แต่เจ้าต้องคิดให้ดี วิชาปรุงยาไม่เพียงสิ้นเปลืองหินวิเศษมาก ยังต้องมีพรสวรรค์ ไม่ใช่ใครก็เรียนได้"

"อย่าโทษว่าข้าไม่เตือน"

ชิ่นหมิงเห็นอีกฝ่ายพูดเช่นนี้ ในใจดีใจยิ่ง รู้ว่าเรื่องนี้มีหวัง

คบกันครั้งแรกสองครั้งคุ้นเคย คราวนี้ปลูกดอกเย็นจับ คราวหน้าไม่รู้หมอโอสถซูจะให้ปลูกสมุนไพรอะไร อาจได้ความรู้จากอีกฝ่ายเพิ่มอีก

'ฮิๆๆ!'

ชิ่นหมิงคิดอย่างบ้าคลั่ง คิดเลขในใจดังกึกๆ

"ข้าตั้งใจจะพักที่นี่อีกสามปี งั้นเป็นอย่างนี้ เจ้าปลูกยาให้ข้าอีกสามปี" "ข้าจะแลกด้วยความรู้ปรุงยาบางอย่าง"

ชิ่นหมิงดีใจ "ตกลง!"

"นี่คือ 'ความรู้พื้นฐานการปรุงยา' ต้องเข้าใจคุณสมบัติยาพื้นฐานให้ถ่องแท้ ข้างในมีบันทึกสรุปตอนเริ่มเรียนของข้า เจ้าลองอ่านดูก่อน" หมอโอสถซูพูดจบ หยิบหยกจารึกส่งให้ชิ่นหมิง

ชิ่นหมิงรับหยกจารึกรีบขอบคุณ

เขาเพียงดูคร่าวๆ:

'สามสิ่งสำคัญในการปรุงยา ได้แก่: เตายา ตัวยา การควบคุมไฟ...'

ชิ่นหมิงไม่ดูก็ไม่เป็นไร คิดว่าเป็นเพียงตำราพื้นฐานการปรุงยาธรรมดา

พอดูแล้วกลับพบว่า พื้นฐานการปรุงยานี้ส่วนใหญ่เป็นบันทึกการเรียนของหมอโอสถซูเอง

หยกจารึกแบ่งพื้นฐานการปรุงยาเป็นสามบท

ได้แก่ 'บทว่าด้วยเตายา' รวมถึงยาวิเศษต่างชนิดต้องใช้เตาแบบใด และผลเฉพาะ เมื่อใดต้องย้ายเตา เมื่อใดต้องเปลี่ยนเตา เป็นต้น

'บทว่าด้วยตัวยา' คือนิสัยการเติบโต สภาพแวดล้อม คุณสมบัติยา การผสมยาต่างๆ ของวัตถุดิบและยาวิเศษ หมอโอสถซูยังทำบันทึกย่อไว้ด้วย

'บทว่าด้วยการควบคุมไฟ' บันทึกการเพิ่มลดใช้ไฟขณะปรุงยา รวมถึงไฟปรุงยาระดับต่างๆ

ดูโดยรวม พื้นฐานการปรุงยาในหยกจารึกของหมอโอสถซูนี้ เป็นระบบและละเอียดมาก

'แค่ตำรานี้ ถึงต้องปลูกให้สามปีก็คุ้ม!'

ชิ่นหมิงเก็บหยกจารึกอย่างดีใจ ยกถ้วยสุราดื่มอวยพรหมอโอสถซูอีกถ้วย

สองคนตกลงกันแล้ว กินข้าวต่อ

ตึก! ตึก! ตึก!

ในตอนนั้น

มีเสียงเคาะประตูดังนอกบ้านชิ่นหมิง

"หมอโอสถซู ท่านกินต่อเถิด ข้าไปเปิดประตูก่อน"

เขาบอกหนึ่งประโยค วางตะเกียบลุกไปเปิดประตู

เปิดประตูออก

คนมาคือสหายหลง

ชิ่นหมิงรีบเชิญเข้าบ้าน "สหายหลง เชิญเข้ามา พอดีพวกเรากำลังกินข้าว ร่วมกินสักหน่อยไหม?"

สหายหลงขมวดคิ้ว พูดตรงประเด็น "ไม่ต้องหรอก ข้ามาครั้งนี้เหมือนทุกครั้ง แค่มาซื้อข้าววิเศษ...ก็ไม่"

พูดยังไม่ทันจบ

เห็นร่างหนุ่มในชุดขาวนั่งกินข้าวที่โต๊ะ

คือหมอโอสถซู

เขาสะท้านในใจ สีหน้าประหลาดใจ

'ทำไมหมอโอสถซูมาที่นี่? ถึงกับนั่งกินข้าวด้วยกัน?'

สหายหลงทักทายหมอโอสถซู

แต่ไม่นั่งลง

เขามองอาหารบนโต๊ะ ล้วนเป็นข้าววิเศษ สุราวิเศษ เนื้อสัตว์วิเศษ แค่มื้อเดียวคงต้องห้าก้อนหินวิเศษขึ้นไป

'พวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์อะไรกัน? ดูเหมือนข้าจะดูถูกสหายชิ่นเกินไป!'

แม้แต่เขายังไม่กล้ากินแบบนี้ทุกวัน ในใจมองชิ่นหมิงไม่ทะลุแล้ว

"ฮ่ะๆ สหายชิ่น ข้าไม่กินข้าวแล้ว ข้ายังมีธุระ"

ชิ่นหมิงเห็นอีกฝ่ายไม่อยากอยู่กินข้าว จึงหยิบถุงข้าววิเศษจากถุงเก็บของ ส่งให้สหายหลง

"เหมือนเดิม แปดสิบชั่งข้าววิเศษ เชิญสหายหลงตรวจดู"

สหายหลงรับข้าววิเศษ เพียงชั่งน้ำหนักด้วยมือ ก็เก็บเข้าถุงเก็บของ แล้วหยิบหินวิเศษยี่สิบก้อนให้ชิ่นหมิง

ซื้อข้าววิเศษเสร็จ สหายหลงพูดคุยกับสองคนเล็กน้อยแล้วจากไป

ส่งสหายหลงออกประตู

ชิ่นหมิงกลับมานั่งที่โต๊ะต่อ

"ฮ่ะๆ สหายชิ่นช่วงนี้ค้าข้าววิเศษ รวยใหญ่แล้วนะ!" หมอโอสถซูคีบอาหารเข้าปาก พูดล้อเล่น

"พอประทังชีวิตเท่านั้น เพียงแต่ช่วงนี้ราคาข้าววิเศษสูงขึ้นบ้าง แต่เทียบกับหมอโอสถซูแล้ว ไม่คู่ควรกล่าวถึง" ชิ่นหมิงตอบอย่างถ่อมตน

กินดื่มอิ่มหนำ

หมอโอสถซูหยิบห่อเล็กใส่เมล็ดพันธุ์ดอกเย็นจับ ส่งให้ชิ่นหมิงกำชับ "ข้าจะเช่าที่ใกล้ทุ่งของเจ้า เจ้าปลูกที่นั่นก็พอ"

ชิ่นหมิงเก็บเมล็ดพันธุ์ดี พยักหน้ารับ

เขาครุ่นคิด ไม่รู้ว่าดอกเย็นจับขั้นหนึ่งนี้ จะมีคุณสมบัติพิเศษปรากฏหรือไม่?

(จบบทที่ 14)