บทที่ 14 เริ่มรู้จักวิถียาrewrite

บทที่ 14 เริ่มรู้จักวิถียา

วันหนึ่ง ท่านหมอยาซูมาเยือนอีก

ชิ่นหมิงไม่เพียงหุงข้าววิเศษทอง ยังเตรียมสุราและอาหารชั้นดีต้อนรับ

เขาขายข้าววิเศษได้หินวิเศษไม่น้อย ถุงหินวิเศษที่เคยแฟบปีก่อนตอนนี้พองอีกครั้ง มีถึงสองร้อยกว่าก้อน

สำหรับผู้ฝึกขั้นฝึกลมปราณอย่างเขา นับเป็นรายได้มหาศาล

เขายังซื้อเนื้อสัตว์อสูรมากินกับสุรา เนื้อคุณภาพดีไม่เพียงเสริมพลังเลือด ยังช่วยการฝึกบำเพ็ญ แต่ราคา...ช่างแพงเหลือเกิน

จากการพบปะหลายครั้ง ชิ่นหมิงค่อยๆ เข้าใจนิสัยท่านหมอยาซู แม้จะมีความทะนงในกระดูก แต่คบหาง่าย

ปกติท่านหมอยาซูจะเล่าเรื่องวิชาปรุงยาให้ชิ่นหมิงฟังบ้าง

จากคำพูด ชิ่นหมิงรู้สึกว่าพรสวรรค์ปรุงยาของอีกฝ่ายสูงส่งจริงๆ ไม่เช่นนั้นคงไม่ได้เป็นหมอยาชั้นกลางตั้งแต่อายุน้อย

"ท่านชิ่น ครั้งนี้ข้ามิได้มาซื้อข้าววิเศษ แต่อยากทำการค้าอย่างอื่น" ท่านหมอยาซูกินอาหารคำหนึ่ง ยกถ้วยสุราดื่มหมด แล้วบอกจุดประสงค์

ชิ่นหมิงสงสัยยิ่ง นึกในใจ 'ตนเป็นแค่ชาวนาวิเศษธรรมดา นอกจากซื้อข้าววิเศษ ท่านหมอยาซูจะค้าขายอะไรกับตนได้?'

"ท่านหมอยาซู เรื่องใดหรือ?" ชิ่นหมิงดื่มสุราถ้วยหนึ่ง ถามอย่างสงสัย

"ข้าจะปรุงยาชนิดหนึ่ง ต่อไปต้องใช้ดอกอิ่นหนิงมาก อยากให้ท่านช่วยปลูก" ท่านหมอยาซูพูดอย่างจริงจัง

"ดอกอิ่นหนิง?"

ในสมองชิ่นหมิงผุดภาพพืชวิเศษคล้ายกล้วยไม้ ดอกเหมือนน้ำค้างแข็ง มีเกสรสีเหลืองอ่อน

ดอกอิ่นหนิงเป็นพืชวิเศษขั้นหนึ่ง ใช้เวลาเติบโตประมาณหนึ่งปี ออกดอกเจ็ดวัน ดอกใช้ปรุงยาได้

ชิ่นหมิงเคยเห็นในตำราพืชวิเศษที่ซื้อมา จำได้บ้าง

แต่เคยได้ยินท่านหมอยาซูพูดว่า ดอกอิ่นหนิงเป็นส่วนประกอบรองของ 'ยาชำระไขกระดูก' ยาขั้นหนึ่งชั้นสูง

ยาชำระไขกระดูกใช้ทะลุขั้นในช่วงปลายขั้นฝึกลมปราณ หายากยิ่ง ราคาแพงลิบ

'หรือว่า?'

'เขาเตรียมทะลุขั้นหมอยาชั้นสูง?!'

ชิ่นหมิงนึกถึงตรงนี้ พอเดาออกว่าท่านหมอยาซูจะปรุงยาอะไร

แต่...ทำไมไม่ให้หมอพืชสำนักหลิงอวี่ช่วยปลูก กลับมาหาชาวนาวิเศษอย่างเขา?

ชิ่นหมิงถามข้อสงสัย

"ฮ่ะๆ ข้าชินกับอิสระ ไม่ชอบถูกสำนักผูกมัด หากให้สำนักหลิงอวี่ปลูก ต้องยุ่งยากแน่" ท่านหมอยาซูอธิบายอย่างใจเย็น

"เช่นนี้นี่เอง" ชิ่นหมิงพยักหน้า รินสุราให้ท่านหมอยาซู

"แต่ดอกอิ่นหนิงเป็นพืชวิเศษขั้นหนึ่ง ข้าไม่เคยปลูก กลัวว่า..."

ชิ่นหมิงลังเลก่อนพูดตรงๆ

"ท่านชิ่นล้อเล่น ปลูกข้าวเขี้ยวสัตว์ยังสำเร็จ ดอกอิ่นหนิงคงไม่ยากเกินท่าน" ท่านหมอยาซูมองชิ่นหมิงยิ้มๆ

"อีกอย่าง ข้ามีเมล็ดพันธุ์วิเศษให้ ปลูกสำเร็จจะรับซื้อต้นละห้าหินวิเศษ"

ชิ่นหมิงใจเต้นแรง ว่าไม่สนใจคงโกหก ราคาที่เสนอเป็นรายได้มหาศาล

ชิ่นหมิงคิดครู่หนึ่ง ตอบ "ข้าลองดู แต่ไม่รับรองว่าสำเร็จ"

"นอกจากนี้ มีคำขอหนึ่ง ไม่ทราบท่านหมอยาซูจะรับได้หรือไม่?"

"ว่ามา"

"ข้าจะปลูกดอกอิ่นหนิงให้ท่าน เมื่อสุกจะเอาหนึ่งส่วน ที่เหลือเป็นของท่าน"

"แต่...ข้าอยากเรียนวิชาปรุงยาสักเล็กน้อย"

ชิ่นหมิงเห็นโอกาสทองตรงหน้า จะไม่คว้าไว้ได้อย่างไร?

ไม่หวังให้ท่านหมอยาซูสอนวิชาปรุงยาชั้นสูง แค่เรียนเปลือกนอกบ้างก็พอใจแล้ว

ท่านหมอยาซูไม่รับก็ช่างเถอะ แต่ถ้ารับก็กำไรงาม

ท่านหมอยาซูตกใจ มองชิ่นหมิงพักหนึ่ง แล้วหัวเราะ "เจ้ารอจังหวะนี้สินะ?"

"แต่คิดให้ดี วิชาปรุงยาไม่เพียงสิ้นเปลืองหินวิเศษ ยังต้องมีพรสวรรค์ ไม่ใช่ใครก็เรียนได้"

"อย่าว่าข้าไม่เตือน"

ชิ่นหมิงเห็นอีกฝ่ายพูดเช่นนี้ ดีใจในใจ รู้ว่าเรื่องนี้มีหวัง

คุ้นเคยกันแล้ว คราวนี้ปลูกดอกอิ่นหนิง คราวหน้าไม่รู้ท่านหมอยาซูจะให้ปลูกสมุนไพรอะไร ได้ความรู้จากอีกฝ่ายเพิ่มอีก

'ฮี่ฮี่ฮี่!'

ชิ่นหมิงคิดวนไป ลูกคิดดังกรุกกริก

"ข้าตั้งใจอยู่ที่นี่อีกสามปี งั้นเอาอย่างนี้ เจ้าปลูกสมุนไพรให้ข้าอีกสามปี"

"ข้าจะแลกด้วยความรู้ปรุงยา"

ชิ่นหมิงดีใจ "ตกลง!"

"นี่คือ 'ความรู้พื้นฐานปรุงยา' ต้องเข้าใจคุณสมบัติยาขั้นพื้นฐาน เป็นบันทึกตอนข้าเริ่มเรียน เจ้าอ่านก่อนได้" ท่านหมอยาซูพูดจบ หยิบหยกจารึกให้ชิ่นหมิง

ชิ่นหมิงรับมาขอบคุณรีบๆ

แค่ดูผ่านๆ:

'สามสิ่งสำคัญในการปรุงยา: เตาหลอม ยา และไฟ'

ชิ่นหมิงยิ่งดูยิ่งตกใจ คิดว่าเป็นตำราพื้นฐานธรรมดา

พอดูจริงๆ พบว่าความรู้พื้นฐานส่วนใหญ่เป็นบันทึกการเรียนของท่านหมอยาซูเอง

หยกจารึกแบ่งเป็นสามบท

'บทเตาหลอม' เกี่ยวกับยาต่างชนิดต้องใช้เตาต่างกัน ผลและเวลาเปลี่ยนเตา

'บทยา' เกี่ยวกับนิสัยการเติบโต สภาพแวดล้อม คุณสมบัติ และการผสมยา มีบันทึกของท่านหมอยาซู

'บทไฟ' เกี่ยวกับการควบคุมไฟปรุงยาและระดับไฟต่างๆ

โดยรวมความรู้พื้นฐานในหยกจารึกเป็นระบบและละเอียด

'แค่ตำรานี้ ปลูกให้สามปีก็คุ้ม!'

ชิ่นหมิงเก็บหยกจารึกอย่างดีใจ ยกถ้วยดื่มอวยพรท่านหมอยาซู

ทั้งสองตกลงกันแล้ว กินต่อ

ตึง! ตึง! ตึง!

ตอนนั้นเอง

มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

"ท่านหมอยาซู กินต่อเถิด ข้าไปเปิดประตู"

เขาบอกแล้วลุกไปเปิด

พอเปิดประตู

คนมาคือท่านหลง

ชิ่นหมิงรีบเชิญเข้ามา "ท่านหลง เชิญ พอดีพวกเรากำลังกิน ร่วมโต๊ะด้วยกันไหม?"

ท่านหลงขมวดคิ้ว พูดตรงๆ "ไม่ต้องหรอก ข้ามาซื้อข้าววิเศษเหมือนทุกที ไม่..."

พูดยังไม่จบ

เห็นร่างหนุ่มชุดขาวนั่งกินที่โต๊ะ

คือท่านหมอยาซู

เขาตกใจ หน้าประหลาดใจ

'ท่านหมอยาซูมาที่นี่ทำไม? ถึงกับกินข้าวด้วยกัน?'

แม้แต่เขายังไม่กล้ากินแบบนี้ทุกวัน มองชิ่นหมิงไม่ทะลุเสียแล้ว

"ฮ่ะๆ ท่านชิ่น ข้าไม่กินแล้ว ยังมีธุระ"

ชิ่นหมิงเห็นอีกฝ่ายไม่อยากอยู่กิน จึงหยิบถุงข้าววิเศษจากถุงเก็บของให้ท่านหลง

"เหมือนเดิม แปดสิบชั่ง เชิญท่านหลงตรวจดู"

ท่านหลงรับข้าววิเศษมา แค่ชั่งน้ำหนักก็เก็บเข้าถุงเก็บของ แล้วหยิบหินวิเศษยี่สิบก้อนให้ชิ่นหมิง

ซื้อข้าววิเศษเสร็จ ท่านหลงทักทายสองคนแล้วจากไป

ส่งท่านหลงออกไป ชิ่นหมิงกลับมานั่งที่โต๊ะ

"ฮ่ะๆ ท่านชิ่นช่างรุ่งเรืองด้วยการค้าข้าววิเศษ" ท่านหมอยาซูตักอาหารเข้าปาก พูดล้อเล่น

"แค่พอประทังชีวิต เพียงแต่ราคาข้าววิเศษสูงขึ้นบ้าง เทียบท่านหมอยาซูไม่ได้" ชิ่นหมิงตอบถ่อมตัว

กินดื่มอิ่มหนำ

ท่านหมอยาซูหยิบถุงเมล็ดพันธุ์ดอกอิ่นหนิงให้ชิ่นหมิง กำชับ "ข้าจะเช่าที่แปลงหนึ่งใกล้ทุ่งวิเศษของเจ้า เจ้าปลูกที่นั่น"

ชิ่นหมิงเก็บเมล็ดพันธุ์ พยักหน้ารับ

เขาครุ่นคิด ไม่รู้ว่าดอกอิ่นหนิงขั้นหนึ่งนี้จะสุ่มได้คุณสมบัติพิเศษหรือไม่?

(จบบทที่ 14)