บทที่ 133 : เป็นประมุขไท่เสวียนเหมิน!
ฟ้าสูงอากาศแจ่มใส สายลมต้นฤดูใบไม้ร่วงทำให้จิตใจรื่นรมย์ ที่เสวียนกู่สาม กู่อันกำลังเก็บสมุนไพร ส่วนลู่หลิงจวินเดินตามช้าๆ ถือตะกร้าไม้ไผ่ รับสมุนไพรที่เขามัดไว้แล้ว "ข้าเห็นเจ้าไม่ได้ทำอะไรใหญ่โตเลย ทำไมต้องให้ข้าคุ้มครองด้วย?" ลู่หลิงจวินบ่นอย่างน้อยใจ ผู้อาวุโสชั้นในอย่างนาง ต้องมาคุ้มครองศิษย์ชั...
