บทที่ 122 พาฉันกลับบ้าน...
บทที่ 122 พาฉันกลับบ้าน... “แกนมันเสียสติไปแล้ว! เสียสติไปแล้ว!! เสียสติไปแล้ว!!!” “หลานมั่วเหยียน แกต้องตาย!!” ตอนนี้ใบหน้าของเทพปีศาจยงเย่เริ่มแตก เขาจ้องมองไปที่หลานมั่วเหยียนก่อนจะสบถออกมา เมื่อพันปีก่อน เขาได้พบกับเมล็ดพันธุ์แห่งโลกในถ้ำอสูรราตรีชั่วนิรันดร์ ตั้งแต่นั้นมา เขาก็ได้เปลี่ยนแปลงถ้ำ...