บทที่ 117 เจ้านายของฉันสุดยอดที่สุด
เหยียนเชียนอี้อธิบายว่า “อะไรที่ว่ารัก อะไรไม่รัก ไม่ใช่บอกไปแล้วเหรอ ฉันกับเขาแต่งงานหลอกๆ ไม่ใช่สามีภรรยาจริงๆ”
ชูฮวามองอย่างไม่เชื่อ “แต่เมื่อคืนพวกเธอนอนด้วยกันนะ”
“เขานอนบนโซฟา”
“แต่เมื่อคืนฉันเห็นเขาจับมือเธออย่างแนบแน่น ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงเธอมากๆ ทั้งสองคนยืนด้วยกันก็เหมาะสมกันดีนะ”
“มันไม่ใช่อย่างที่เธอคิดหรอก”
“เชียนอี้” ชูฮวาพูดเสียงจริงจัง “ฉันสามารถมองจากแววตาของคนแล้วเข้าใจความรู้สึกของเขา เมื่อคืนนั้นสามีของเธอที่มองเธอ ฉันบอกได้เลยว่าเขาชอบเธอ”
เหยียนเชียนอี้เหมือนจะได้ยินเรื่องขำๆ “อย่ามาทำให้ฉันขำสิ ฉันเชื่อว่าเธอเข้าใจคนจากสายตาได้ แต่บางครั้งจิตใจคนมันซับซ้อน ไม่ใช่แค่แค่ตามองตาแล้วจะเข้าใจหมดหรอก เอาเถอะ ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว”
เธอไม่ได้โง่ ถามว่าใครจะชอบตัวเองหรือไม่ ยังไงเธอก็ดูออก
ที่ชูฮวาเห็นเมื่อคืนนั้น คือช่วงที่มู่หยุนเลี่ยมีพิษในร่างกาย
ในตอนนั้นเขามองเธอเป็นความหวังเดียวของเขา แววตาของเขาก็เลยเต็มไปด้วยความชอบ ถ้าไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่คิดอยากจะจูบและกอดเธอ หรือแม้แต่คิดจะมีลูกกับเธอ
“โอเค ไม่พูดแล้วก็ได้” ชูฮวาทำปากยู่แล้วถอนหายใจ “เธอคงลำบากในห้องกักขังสินะ ฉันได้ยินมาว่าคนในห้องกักขังไม่ให้เธอกินข้าวเลยนะ แย่มาก”
เหยียนเชียนอี้ตกใจ “เธอรู้ได้ยังไง”
เธอบอกแค่กับมู่หยุนเลี่ยเท่านั้น
“เมื่อคืนกลิ่นอาหารจากโรงอาหารมันฟุ้งออกมา ทุกคนได้กลิ่นกันหมด และเช้านี้ก็มีข่าวว่าผู้บัญชาการใหญ่ปลดทหารที่ดูแลการกักขังเธอออกจากตำแหน่ง บอกว่าเขาละเมิดอำนาจ และกักขังเธอโดยไม่ถูกต้อง”
เหยียนเชียนอี้พยักหน้า “ไม่คิดเลยว่าเรื่องเล็กๆ แบบนี้ มูหยุนเลียยังบอกไปที่รองผู้บัญชาการ”
รองผู้บัญชาการก็เป็นคนมีความซื่อสัตย์จริงๆ รายงานเรื่องนี้ไปยังผู้บัญชาการใหญ่
แล้วเทพของเธอ ที่วันๆก็มีงานยุ่งมากมาย กลับยังต้องมาสนใจเรื่องเล็กๆของพวกเราคนที่ไม่มีสำคัญเลย! เธอยิ่งรู้สึกประทับใจในตัวเขามากขึ้นไปอีก!
“แล้วพวกเขามีการใช้ความรุนแรงกับเธอหรือเปล่า” ชูฮวาถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่มี แต่ที่พูดถึงนะ เธอบอกว่าเธอไปบอกผู้บัญชาการให้ช่วยฉันเมื่อวานใช่ไหม แล้วเธอได้เห็นเขาใกล้ๆไหม”
ชูฮวาพยักหน้า “เห็นแล้วล่ะ ตอนนั้นฉันตกใจมากจริงๆ”
“เขายังคงใส่หน้ากากอยู่ไหม” เหยียนเชียนอี้ถามอย่างสนใจ
“แน่นอนสิ สุดท้ายแล้วยังไม่มีใครเห็นหน้าของเขาเลย แต่ฉันเห็นแววตาของเขาผ่านหน้ากาก ตอนนั้นรู้สึกว่าตาดูดีมาก”
“เขาพูดกับเธอไหม เสียงของเขาเป็นยังไง”
“บอกแล้วเสียงของเขาก็ดีมากๆ มีเสน่ห์สุดๆ เลย”
“อิจฉาเธอจังเลย”เหยียนเชียนอี้แสดงสีหน้าเสียดาย
เธออิจฉาจริงๆที่ชูฮวาสามารถยืนอยู่ข้างๆผู้บัญชาการได้ใกล้ขนาดนั้น
ถ้าเธอตื่นตอนเช้าแทนที่จะนอนตื่นสาย บางทีเธออาจจะได้เจอเขาก็ได้
ต้องโทษมูหยุนเลี่ยล่ะ ตอนที่เขาจะไป เขาไม่ปลุกเธอ! ทำให้เธอพลาดโอกาสดีๆแบบนี้ไป
“อิจฉาฉันเรื่องอะไร” ชูฮวาถามด้วยท่าทางงงๆ
“อิจฉา...อิจฉาที่เธอกล้าทำเรื่องใหญ่แบบนั้น กล้าไปฟ้องผู้บัญชาการ”
“ถ้าไม่ใช่เพื่อเธอ ฉันคงไม่ทำหรอก เมื่อคืนเธอกินอาหารดีๆสินะ”
“จริงๆ ฉันอยากเอามาฝากเธอนะ แต่ไม่สะดวก ตอนออกจากที่ฝึก ฉันจะเลี้ยงเธอเอง!”
“ตกลงๆ ห้ามเบี้ยวล่ะ”
ในช่วงครึ่งเดือนต่อมา เหยียนเชียนอี้ผ่านการประเมินจากการฝึกทหารได้สำเร็จ
ถึงแม้ว่าเธอจะใช้เวลาหลายวันในการรักษาตัวจากการบาดเจ็บ แต่เธอก็สามารถตามทันการฝึกได้อย่างรวดเร็ว
ส่วนหานหรูยี่กลับไม่ค่อยโชคดีนัก
ได้รับโทษจากการละเมิดระเบียบทหาร หานหรูยี่ต้องนอนรักษาตัวในห้องพยาบาลนานถึงแปดวันกว่าจะลุกเดินได้
ในวันที่ทุกคนออกจากฐานฝึกทหาร หานหรูยี่เป็นคนเดียวที่ยังต้องอยู่ฝึกต่อจนกว่าจะผ่านการทดสอบ
ตลอดครึ่งเดือนนั้น เหยียนเชียนอี้และมู่หยุนเลี่ยไม่ได้ติดต่อกันเลย
เมื่อกลับถึงอพาร์ทเมนต์ที่เช่าไว้ เธอสังเกตเห็นรองเท้าผู้ชายวางอยู่ที่หน้าประตู
มู่หยุนเลี่ยมาที่นี่หรือเปล่า เธอรีบเปิดประตูเข้าไปและทันทีที่เข้าไปในบ้าน ก็ได้กลิ่นหอมๆลอยออกมาจากครัว
ขณะที่ถอดรองเท้า เธอก็เรียกขึ้นไปว่า “กลับมาแล้วค่ะ”
แม่นมถือกระทะออกมาจากครัว “คุณหนู! ในที่สุดก็กลับมาแล้ว ดูเหมือนจะผอมลงนะ ทานเยอะๆหน่อยนะ”
เหยียนเฉียนอี้มองไปรอบๆห้อง “มู่หยุนเลี่ยะล่ะคะ”
“ท่านเขยเหรอคะ” แม่นมมองงงๆ “ท่านเขยมีอะไรหรือเปล่าคะ”
“เขา...ไม่ได้มาที่นี่หรอกเหรอคะ”
แม่นมส่ายหัว “ไม่มีค่ะ”
“แล้วทำไมรองเท้าผู้ชายถึงวางอยู่หน้าประตูล่ะคะ”
“อ๋อ...คุณหนูหมายถึงรองเท้าอันนั้นเหรอ” แม่นมทำท่าทางเหมือนเพิ่งนึกออก
“ป้าวางไว้เองค่ะ จะได้ป้องกันไม่ให้พวกคนร้ายคิดว่าในบ้านมีแค่ผู้หญิงสองคนแล้วมาทำร้ายเรา”
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ไม่เห็นจะเป็นอะไรค่ะ”
“ยังไงไม่ห่วงได้ยังไงล่ะคะ” แม่นมพูดด้วยท่าทางจริงจัง
“คุณหนูไม่ได้สวยแค่หน้าตา แต่ความสามารถในการมีลูกก็ยังเป็นระดับ S ตั้งแต่ที่คุณท่านให้จัดงานหาคู่ให้คุณหนูไป ก็มีข่าวลือเรื่องความสามารถในการมีลูกของคุณหนูออกไปแล้ว ป้ากลัวจะมีคนมาสนใจ เลยต้องระวังไว้บ้าง จะได้ไม่เกิดอันตราย อีกอย่างรองเท้านั่นป้าก็ซื้อขนาดที่เหมาะกับท่านเขย ถ้าวันไหนท่านเขยมาพักที่นี่ไม่มีรองเท้าใส่ ก็จะได้ใช้ได้พอดี”
เกี่ยวกับเรื่องที่เหยียนหงเผยแพร่ความสามารถในการมีลูกของเหยียนเชียนอี้ออกสู่สาธารณะ แม่นมรู้สึกค้างคาใจอยู่เสมอ
ในยุคนี้ ไม่ใช่แค่สาวๆ แม้แต่หนุ่มๆถ้ามีความสามารถในการมีลูกระดับ S ก็มักจะถูกครอบครัวปกปิดไว้ กลัวว่าจะถูกพวกโจรขายเด็กตามล่า
เรื่องที่คุณหนูมีความสามารถในการมีลูกระดับ S นั้น ตลอดยี่สิบปีที่ผ่านมา มีเพียงไม่กี่คนในตระกูลเหยียนที่รู้
แต่พ่อของเชียนอี้กลับต่างออกไป เขาเผยเรื่องนี้ออกไปเพื่อหาสามีที่ร่ำรวยช่วยกอบกู้บริษัท ทำให้คนในสังคมชนชั้นสูงของดาวหลวงรู้กันหมดแล้ว
จากการพูดปากต่อปาก จากสิบคนกลายเป็นร้อยคน ในไม่ช้าก็กลายเป็นข่าวที่ใครๆก็รู้
น่าเสียดายที่เธอไม่มีเงิน ไม่อย่างนั้นเธอคงจ้างบอดี้การ์ดมาคอยติดตามปกป้องคุณหนูทุกวัน
เหยียนเชียนอี้ยิ้มอย่างไม่เต็มใจ “โอเค งั้นก็ปล่อยไว้เถอะค่ะ เชียนอี้รู้สึกเหนื่อยแล้ว เดี๋ยวจะเข้าไปพักในห้องสักครู่นะคะ”
“ดีค่ะ เดี๋ยวอาหารเสร็จแล้วป้าจะเรียกคุณหนูนะ ที่จริงท่านเขยมาที่นี่เมื่อสิบวันก่อนค่ะ ป้าก็ได้ส่งของที่คุณหนูฝากให้ ไปให้เขาแล้วค่ะ”
เหยียนเชียนอี้พยักหน้า หัวใจรู้สึกหดหู่เล็กน้อย ไม่เข้าใจทำไมเธอถึงรู้สึกแบบนี้
เมื่อกลับมาจากการฝึกทหารเธอเคยรู้สึกดีใจมาก แต่ตอนนี้กลับรู้สึกไม่มีแรงจูงใจเลย ตอนที่เดินเข้ามาในบ้านและได้กลิ่นหอมๆ จากครัวเธอยังรู้สึกว่าอยากกินอะไรเยอะๆ แต่ตอนนี้กลับหมดความอยากอาหารไปแล้ว
พอเข้าไปในห้องนอน เหยียนเชียนอี้ก็ล้มตัวลงบนเตียง มองเพดานแล้วถอนหายใจ
มู่หยุนเลี่ยมาที่นี่เมื่อสิบวันก่อน แล้วก็เอายาไปแล้ว คงจะเพียงพอให้เขาทานได้สักพัก
ในระยะสั้นเขาก็คงไม่มาหาเธอหรอก
ก็อาจจะดี ได้ความสงบ!
พลิกตัวไปอีกข้าง เธอแตะที่นาฬิกาอัจฉริยะของเธอ ล็อกอินเข้าสู่แพลตฟอร์มสตรีมมิ่งเพื่อตรวจสอบข้อความส่วนตัว
ถึงแม้จะไม่ได้สตรีมมิ่งมาระยะหนึ่งแล้ว แต่ทุกวันยังมีข้อความส่วนตัวหลั่งไหลเข้ามามากมาย จนไม่สามารถอ่านได้หมด
เธอเริ่มอ่านจากข้อความแรกๆ และเลือกตอบคำถามของผู้ชมที่เข้ามาสอบถาม
ในที่สุดเธอก็เจอข้อความจากเผ่ยหยวนเซวียน
ชื่อผู้ใช้งานของเขาคือ " เจ้านายของฉันสุดยอดที่สุด"