บทที่ 116 ยังจะชอบเธออยู่ไหม

เผ่ยหยวนเซวียนพูดด้วยความตื่นเต้น “มาแล้ว มาแล้ว! ดูท่าทางอินสือเหยินจะจริงจังแล้ว!”

อาจชางก็ชูกำปั้นขึ้น “นายหญิงสู้ๆ!”

มู่หยุนเลี่ยมองพวกเขาด้วยสายตาที่เหมือนกำลังมองคนโง่

ตื่นเต้นอะไรกัน

ทำเหมือนกับกำลังดูถ่ายทอดสด

ไม่ใช่ทุกคนก็รู้ผลลัพธ์อยู่แล้วเหรอ

ในคลิป อินสือเหยินกำลังจะสาธิตวิธีการตอบโต้ทุ่มแบบไหล่ข้ามหลัง

เมื่อเหยียนเชียนอี้กำลังจะทุ่มเธอ ดูเหมือนว่าจะทุ่มยากกว่าครั้งก่อน

แต่ในเสี้ยววินาทีถัดมา เหยียนเชียนอี้ก็ยังคงทุ่มอินสือเหยินลงพื้นอย่างแรง

“ว้าว...นายหญิงเก่งมาก!” อาชางตกตะลึง อ้าปากกว้าง

เผ่ยหยวนเซวียนก็อ้าปากกว้างเช่นกัน

ท่าทางของพวกเขาเหมือนกับเหล่านักศึกษาปีแรกในคลิป

เมื่อได้สติ เผ่ยหยวนเซวียนก็พูดว่า “ท่านครับ! เหยียนเชียนอี้นี่ไม่ธรรมดาเลย! ถึงเธอจะเรียนรู้เร็วแค่ไหนก็เถอะ แต่ก็คงไม่สามารถทำให้อินสือเหยินไม่มีทางสู้กลับได้หรอก”

“รู้แล้ว” มู่หยุนเลี่ยตอบเสียงเย็น

เขารู้อยู่แล้ว

ถ้าไม่ใช่อย่างนั้น เขาคงไม่กลับไปดูคลิปซ้ำอีก

ก่อนหน้านี้ ตอนที่เหยียนเชียนอี้ถูกอินสือเหยินทุ่มออกไป เขาสังเกตเห็นว่าหญิงสาวมีท่าทีเหมือนจะต่อต้านบางอย่าง แต่สุดท้ายก็หยุดมือ

ชัดเจนว่า เธอไม่อยากเปิดเผยฝีมือของตัวเอง

คงจะโกรธอินสือเหยินจริงๆ หลังจากนั้นเลยตอบโต้กลับด้วยการทุ่มอย่างแรง

“ท่านครับ คุณหนูวัยยี่สิบที่เป็นเจ้าหญิงนิทราไปสองปี ไม่ได้ควรมีทักษะดีขนาดนี้นะครับ แถมยังเก็บซ่อนไว้อีก ดูเหมือนว่าสื่งที่เราสงสัยก่อนหน้านี้ไม่ผิดเลยนะครับ เธอไม่ธรรมดาแน่ๆ!”

เผ่ยหยวนเซวียนมองที่เหยียนเชียนอี้ในคลิปแล้วตะลึงจนลืมหายใจ

ดวงตาสีเข้มของมู่หยุนเลี่ยจ้องมองไปยังจอ

ดังนั้น ในคืนนั้นเขาก็เข้าใจแล้วว่าเธอพูดจริง

แม้ว่าเธอดูตัวเล็กตัวน้อย แต่ภายในร่างกายกลับแฝงไปด้วยพลังที่ไม่ธรรมดา

“ท่านครับ ถ้าเธอลึกลับขนาดนี้ ท่านยังจะ…” เผ่ยหยวนเซวียนมองมู่หยุนเลี่ยด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะชะงักไป

“ยังจะอะไร” มู่หยุนเลี่ยถาม

เผ่ยหยวนเซวียนคิดในใจว่า เขาจะถามว่า 'ยังจะชอบเธอไหม' แต่เมื่อเห็นแววตาเย็นชาของมู่หยุนเลี่ย เขาก็ไม่กล้าถามออกไป

เลยเปลี่ยนคำถาม “ยังจะให้เธอมีชีวิตอยู่ไหมครับ”

“รองผู้บัญชาการเผ่ย!” อาชางรีบพูด “คุณกล้าพูดไม่สุภาพกับนายหญิงเหรอ เธอคือภรรยาของเจ้านาย!”

“ก็ไม่ได้จริงจังอะไรหรอก แค่แต่งงานปลอมๆไปเท่านั้น” รองผู้บัญชาการเผ่ยยิ้มเยาะให้กับภาพลวงตาของอาชาง

เรื่องนี้ต้องบอกว่าเป็นความผิดของอาชาง ที่ทำให้พวกเขาแต่งงานกันทั้งๆที่เจ้านายยังสติไม่สมบูรณ์

แค่ผิดพลาดครั้งเดียวก็เป็นความเสียใจตลอดไป!

เมื่อเห็นมู่หยุนเลี่ยเงียบ รองผู้บัญชาการเผ่ยก็ถามต่อไปว่า “ท่านครับ ยังจะทำให้ตัวเองกลายเป็นหม้ายไหมครับ”

อาชางรีบส่ายหัวอย่างรวดเร็ว

จบแล้ว...รองผู้บัญชาการเผ่ยจบแล้ว!

มู่หยุนเลี่ยหันไปมองรองผู้บัญชาการเผ่ยด้วยสายตาเย็นชา ริมฝีปากบางของเขาเปิดขึ้นเบาๆ “ถ้านายกล้าทำร้ายเธอแม้แต่นิดเดียว ฉันจะจัดการ ลองดูสิ”

เผ่ยหยวนเซวียนรู้สึกขนลุกเมื่อถูกสายตาของมู่หยุนเลี่ยจับจ้อง

เขาอ้าปากค้าง มองด้วยความงุนงงและสีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นท่าทางสิ้นหวัง

จบแล้ว...เจ้านายของเขาติดกับดักของผู้หญิงแล้ว

หลายปีที่ผ่านมา เขาคอยระวังตัวตลอด แต่สุดท้ายก็ยังไม่สามารถป้องกันความเย้ายวนของเหยียนเชียนอี้ได้

มู่หยุนเลี่ยมองไปที่คลิปของเหยียนเชียนอี้ "ไม่ว่าเธอจะซ่อนอะไรไว้ ยังไงเธอก็ไม่รู้จักตัวตนของฉัน ซึ่งจะไม่เป็นภัยกับฉัน"

เผ่ยหยวนเซวียนถอนหายใจ

แต่ถ้า...ความลับของเธอเป็นอันตรายต่อฐานะของผู้บัญชาการใหญ่ล่ะ

เขาไม่กล้าถามออกไป

มู่หยุนเลี่ยพูดเสียงหนัก “จงจำไว้นะ เรื่องของเธอห้ามให้พวกสมาชิกในสภารู้เด็ดขาด”

เผ่ยหยวนเซวียนพยักหน้า “ได้ครับ”

ในวงการของเจ้านาย จะไม่มีคนไม่สามารถเก็บความลับได้ เพราะถ้าละเลย ความอันตรายจะไม่เพียงแค่กระทบตัวเจ้านายเท่านั้น แต่จะกระทบกับจักรวรรดิสหพันธรัฐทั้งจักรวาล

ถ้าคนอื่นรู้ว่าเหยียนเชียนอี้เป็นนักสู้ที่ซ่อนความสามารถไว้ แถมยังมีพี่ชายชื่อเหยียนเย่าในฐานะผู้มีอิทธิพล...

ในเวลานั้น อาจจะไม่ต้องให้เจ้านายทำอะไรสักอย่าง คนในจักรวรรดิเองก็อาจจะจัดการกับเหยียนเชียนอี้แล้ว

เหยียนเชียนอี้กลับถึงหอพักนักศึกษาหญิง

เรื่องของอาจารย์อินตอนนี้เป็นที่รู้กันทั้งโรงเรียนแล้ว

ระหว่างทาง น้องใหม่ต่างมองเธอด้วยสายตาที่สนใจ

เธอกำลังจะเปิดประตูหอพัก ก็ได้ยินเสียงของหวังซานซาน

“เว่ยเว่ย เธอได้ยินข่าวไหม เมื่อคืนเหยียนเชียนอี้ออกจากห้องขังแล้ว ไม่กลับมาที่หอพักเพราะสามีของเธอมาหา”

ซูเว่ยถามอย่างตกใจ “สามีของเธอเป็นใคร ทำไมมีอิทธิพลขนาดนั้น”

หวังซานซานตอบ “รองผู้บัญชาการเผ่ยที่อยู่ข้างๆ ผู้บัญชาการใหญ่ของเรา เขาเป็นเพื่อนสนิทกับสามีของเธอ ไม่แปลกใจเลยที่เธอดูมีความมั่นใจตลอดเวลา แท้จริงแล้วเธอมีคนอยู่ข้างบนหนุนหลัง”

ชูฮวาพูดขึ้น “เรื่องของหานหรูยี่ยังไม่ทำให้พวกเธอจดจำเหรอ ยังกล้าพูดถึงคนอื่นแบบนี้อีก”

หวังซานซานตอบ “เราก็ไม่ได้พูดอะไรที่เป็นข่าวลือเลย เราพูดแค่ข้อเท็จจริง”

ซูเว่นพูด “ใช่”

หวังซานซานพูดต่อ “ชูฮวา เธอกล้าบอกเรื่องกับผู้บัญชาการใหญ่ เธอรู้มาก่อนใช่ไหมว่าสามีของเหยียนเชียนอี้เป็นเพื่อนสนิทกับรองผู้บัญชาการเผ่ย”

ชูฮวาตอบ “ฉันไม่รู้!”

หวังซานซานพูด “ฉันคิดมาตั้งนาน ว่าทำไมเธอถึงชอบตามติดเหยียนเชียนอี้ขนาดนี้ ที่แท้ก็อยากสนิทกับเธอ แต่จะบอกไว้เลยนะ แค่เพื่อนรองผู้บัญชาการเท่านั้น ความสัมพันธ์แบบเพื่อนมักจะไม่ยั่งยืน ถ้าเป็นแบบนี้ ขึ้นอยู่กับว่าเธอจะพึ่งพาคนนี้ได้นานแค่ไหน”

ชูฮสาพูด “อ๋อ งั้นเธอจึงคิดว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนแบบนี้ไม่มั่นคง  ซูเว่ย เธอได้ยินไหม หวังซานซานบอกว่าความสัมพันธ์ของเพื่อนมันไม่มั่นคง ต้องระวังตัวหน่อย วันดีคืนดีอาจจะถูกเธอขายก็ได้”

หวังซานซานพูดว่า “ชูฮวา! อย่ามาทำลายความสัมพันธ์ของคนอื่นนะ!”

เหยียนเชียนอี้ผลักประตูหอพักออก

“เชียนอี้! กลับมาแล้วเหรอ” ชูฮวายิ้มต้อนรับ

เหยียนเชียนอี้ยิ้มเล็กน้อยและแตะเบาๆที่ไหล่ของเธอ

แล้วเดินตรงไปที่หน้าหวังซานซาน ยิ้มมุมปากแล้วพูดว่า “อาจารย์บอกว่า ถ้าทักษะการต่อสู้ไม่ผ่าน สามารถฝึกฝนกันได้ในที่ลับๆ ฉันจำได้ว่า ทักษะการต่อสู้ของเธอไม่ค่อยดีเท่าไรนะ อยากให้ฉันช่วยฝึกหน่อยไหม”

พูดจบ เธอเอนตัวไปข้างหน้าใกล้ๆหวังซานซาน

หวังซานซานกระตุกตัวถอยหลังทันที

วันนั้นเหยียนเชียนอี้เอาชนะอาจารย์อินได้อย่างไร พวกเธอเห็นทุกอย่างอย่างชัดเจน

อาจารย์อินยังถูกทุ่มจนเลือดออกปาก ถ้าเป็นเธอคงโดนเหยียนเชียนอี้ทุ่มจนตายไปเลย

“ใคร… ใครจะให้เธอช่วยฝึกด้วย เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น! เว่ยเว่ย เราไปกันเถอะ!”

หวังซานซานพูดจบก็เดินออกจากหอพักไป

ถ้าไม่มีกฎห้ามใช้ความสามารถพิเศษที่นี่ เธอไม่โง่พอที่จะเอาจุดอ่อนของตัวเองมาสู้กับจุดแข็งของเหยียนเชียนอี้

เธออาจจะอยากใช้ความสามารถพิเศษของตัวเองมาแข่งกับเยี่ยนเฉียนอี้จริงๆ

“ซานซาน หลังจากนี้เราอย่าขัดแย้งกับเหยียนเชียนอี้เลยดีกว่า” ซูเว่ยพูดขึ้น

“เธอกลัวเธอเหรอ ฉันไม่กลัวหรอก ที่นี่มีแต่กฎเยอะแยะฉันไม่อยากหาเรื่องหรอกนะ รอให้กลับไปที่โรงเรียน ฉันจะดูว่าใครจะช่วยเชียนอี้ได้!”

หลังจากหวังซานซานกับซูเว่ยออกไปแล้ว ชูฮวาเดินเข้ามาหาเหยียนเชียนอี้และมองเธออย่างพิจารณา

“เชียนอี้ วันนี้ดูดีขึ้นมากเลยนะ ดูท่าทางเหมือนมีความรักหล่อเลี้ยงเลยเนอะ”