ตอนที่80 การเย้ยหยันของโจวเซิง

โจวเซิงมองไปที่อู๋เส้าคุน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสะใจ

เขาจงใจพูดเสียงดังเพื่อดึงดูดความสนใจของคนรอบข้าง

แน่นอน สายตาของทุกคนต่างก็จับจ้องไปที่อู๋เส้าคุน

“ฟังที่โจวเซิงพูด ดูเหมือนจะเป็นเรื่องจริง!”

“ใช่ ฉันเพิ่งรู้ตัวว่ากั๋วหวยและคนอื่นๆ เป็นคนของอู๋เส้าคุน!”

“งั้นเย่ซิวหยูมีเรื่องบาดหมางกับอู๋เส้าคุนจริงๆ! แต่เขาเป็นแค่นักศึกษาใหม่ เขาไปทำให้เสี่ยวอู๋ขุ่นเคืองได้ยังไง?”

“ฉันได้ยินมาว่าวิลล่าที่เย่ซิวหยูอาศัยอยู่ติดกับอาจารย์มู่ เป็นเพราะเรื่องนี้รึเปล่า?”

ทุกคนมองไปที่อู๋เส้าคุนด้วยสีหน้าแปลกๆ และอดไม่ได้ที่จะกระซิบกระซาบกัน

“โจวเซิง!”

อู๋เส้าคุนหันไปมองโจวเซิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ

การกระทำของโจวเซิงมันน่ารังเกียจ!

เดิมทีเขาต้องการใช้โอกาสนี้ยั่วยุให้นักศึกษาปีสองกับเย่ซิวหยูทะเลาะกัน

แต่โจวเซิงกลับทำแบบนี้ สถานการณ์ของเขากลายเป็นเรื่องน่าอาย!

ทุกคนรู้ทันทีว่าเย่ซิวหยูไม่ได้ตั้งเป้าไปที่พวกเขา แต่ตั้งเป้าไปที่อู๋เส้าคุน!

แบบนี้ ระหว่างเย่ซิวหยูกับนักศึกษาปีสอง ก็จะไม่มีความขัดแย้งกันอีกต่อไป

ความกดดันทั้งหมดตกไปอยู่ที่อู๋เส้าคุนแทน เพราะคนที่ติดตามเขากำลังเผชิญหน้ากับความโกรธของเย่ซิวหยู

ถ้าอู๋เส้าคุนไม่ตอบสนองให้ทันเวลา ความน่าเกรงขามในใจของทุกคนก็จะลดลง

โจวเซิงมองออกถึงจุดนี้ เขาจึงจงใจพูดเรื่องนี้ออกมาต่อหน้าทุกคน

อู๋เส้าคุนมองไปที่โจวเซิง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา

“เย่ซิวหยู โจวเซิง!”

“พวกนายกล้าทำให้ฉันขายหน้าแบบนี้ ถ้าฉันไม่แก้แค้น ฉันก็ไม่ใช่คนแล้ว!!!”

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และระงับความโกรธในใจ

อู๋เส้าคุนไม่สนใจโจวเซิง เขาจดจ่ออยู่กับลานประลอง

ในช่วงเวลาสั้นๆ ซุนซั่วก็พ่ายแพ้

เย่ซิวหยูเริ่มต้นการท้าทายของเขาอีกครั้ง!

“ผมขอท้าทายรุ่นพี่เฉาผิง!”

“เอ่อ…”

เฉาผิงบังเอิญอยู่ใกล้ๆ อู๋เส้าคุน เขาได้ยินที่โจวเซิงพูดเมื่อกี้ เฉาผิงทำหน้างง

ด้วยความแข็งแกร่งของเขา เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่ซิวหยู ถึงแม้ว่าเขาจะขึ้นไปบนเวที เขาก็แค่ทำให้ตัวเองขายหน้า!

ก่อนหน้านี้ เขาคิดว่าเย่ซิวหยูดูถูกนักศึกษาปีสอง แต่ตอนนี้โจวเซิงได้พูดออกมาแล้ว เย่ซิวหยูมาที่นี่เพื่ออู๋เส้าคุน

เขาเกลียดเย่ซิวหยูในใจ และเขาก็แสดงความโกรธออกมาเพราะอู๋เส้าคุน และเขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยกับท่าทีที่ไม่แยแสของอู๋เส้าคุน!

“ฮู่~” เฉาผิงถอนหายใจและถามอู๋เส้าคุน “ลูกพี่ จะให้ฉันทำยังไง?”

อู๋เส้าคุนเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดว่า “นายตัดสินใจเอง!”

เฉาผิงรู้สึกผิดหวัง ในเมื่อเย่ซิวหยูท้าทายเขาแล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะไม่สู้ อันดับของเขาก็จะตกลง

สิ่งที่เขาอยากจะถามจริงๆ ก็คือเครดิตที่เขาเสียไปเพราะเรื่องนี้ แต่ดูจากคำตอบของอู๋เส้าคุนแล้ว เขาไม่ได้ตั้งใจจะชดเชย

ถึงแม้ว่าเฉาผิงพอจะเดาได้ แต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะผิดหวัง!

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงของกรรมการ “เฉาผิง เชิญมาที่ลานประลองหมายเลข 1 โดยเร็ว!”

เฉาผิงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ยกมือขวาขึ้นอย่างช้าๆ และพูดอย่างใจเย็น “อาจารย์ ผมขอสละสิทธิ์!”

“ว้าว!” เสียงอึกทึกดังขึ้นรอบๆ หลังจากเซี่ยหมิง ก็มีคนที่สองสละสิทธิ์!

ดวงตาของอู๋เส้าคุนเย็นชาลงเล็กน้อย แต่เฉาผิงหันหน้าหนี เขาดูเหมือนจะไม่กล้ามองตาอู๋เส้าคุนอีกต่อไป

กรรมการมองไปที่เฉาผิงและถามอีกครั้ง “นักศึกษาเฉาผิง เธอแน่ใจนะว่าจะยอมแพ้?”

“ครับ!” เฉาผิงพยักหน้าและพูดอย่างหนักแน่น “ผมแน่ใจ!”

เฉินเชียนที่รับผิดชอบในการรักษาถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินเฉาผิงยอมแพ้! ในที่สุดเธอก็รู้แล้ว นักศึกษาใหม่ที่ชื่อเย่ซิวหยูคนนี้ไม่มีทางเมตตา!

ในกรณีนี้ ถ้าคู่ต่อสู้ที่เขาเลือกยอมแพ้ มันก็จะช่วยประหยัดเวลาของเธอได้มาก

หลังจากที่กรรมการประกาศว่าเย่ซิวหยูเป็นผู้ชนะแล้ว เขาก็หันไปมองเย่ซิวหยูและถามอย่างจนใจ “นายจะแข่งต่อมั้ย?”

เย่ซิวหยูพยักหน้าและกล่าว “แน่นอนครับ!” เมื่อกี้เขามองเห็น เฉาผิงอยู่ไม่ไกลจากอู๋เส้าคุน กล้ายอมแพ้ต่อหน้าอู๋เส้าคุน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้แล้วว่าเขามาที่นี่เพื่ออู๋เส้าคุน!

‘เหอะ!’ เย่ซิวหยูแสยะยิ้มในใจ ละคร… กำลังจะเริ่มต้นแล้ว!

“ผมขอท้าทายรุ่นพี่ซุนเหลียง!” “เอ่อ…อาจารย์ ผมขอสละสิทธิ์!” “ผู้ชนะ เย่ซิวหยู!”

“ผมขอท้าทายรุ่นพี่ซ่งอีโจว!” “อาจารย์ ผมยอมแพ้!” “ผู้ชนะ เย่ซิวหยู!” …

เฉาผิงเป็นผู้นำ คนที่ถูกเย่ซิวหยูเลือกต่างก็รู้สึกว่าพวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเย่ซิวหยู พวกเขาจึงเลือกที่จะยอมแพ้!

เย่ซิวหยูเอาชนะหกคนโดยไม่ต้องลงมือทำอะไรเลย ยิ่งมีคนยอมแพ้มากเท่าไหร่ สีหน้าของอู๋เส้าคุนก็ยิ่งน่าเกลียดมากขึ้นเท่านั้น!

ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พอใจมาก แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร!

เย่ซิวหยูเคยสู้กับฉินหมั่งมาก่อน ฉินหมั่งอยู่อันดับที่ 23 ในรายชื่อผู้แข็งแกร่งของปีสอง! จากผลงานก่อนหน้านี้ของเย่ซิวหยู อู๋เส้าคุนมั่นใจว่าคนที่อยู่นอกเหนือ 30 อันดับแรก ถึงแม้ว่าจะสู้ ก็ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของเย่ซิวหยูได้! ปล่อยให้พวกเขายอมแพ้ยังจะดีซะกว่า

แต่อู๋เส้าคุนดูเหมือนจะลืมไปว่ามีศัตรูเก่าอยู่ข้างๆ เขา โจวเซิง!

โจวเซิงแสยะยิ้มและพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “เสี่ยวอู๋ คนที่เย่ซิวหยูท้าทายล้วนเป็นคนของนาย! แพ้ก็คือแพ้ แต่อันดับของพวกเขาในรายชื่อผู้แข็งแกร่งตกลง พวกเขาเสียเครดิตไป! ยิ่งอันดับสูง ยิ่งเสียเครดิตมาก สหายพวกนี้กำลังรับเคราะห์แทนนาย ฉันว่าด้วยนิสัยของนาย นายคงไม่ยอมให้พวกเขาขาดทุนหรอก!”

มุมปากของอู๋เส้าคุนกระตุกเมื่อได้ยินคำพูดของโจวเซิง เขาอยากจะดึงลิ้นของโจวเซิงออกมา! น่ารำคาญ! เขากำลังกังวลเรื่องนี้อยู่ แต่โจวเซิงกลับมาซ้ำเติม เขาอยากจะแกล้งทำเป็นไม่รู้ แต่เขาก็ทำไม่ได้!

“เหอะ!” อู๋เส้าคุนมองไปที่โจวเซิงอย่างเย็นชาและพูดด้วยรอยยิ้ม “คุณชายโจวไม่ต้องกังวลเรื่องนี้หรอก!”

“ฮ่าๆๆๆๆๆ” โจวเซิงหัวเราะและพูดตอบ“ฉันกลัวนายจะลืม ฉันก็เลยเตือน!”

อู๋เส้าคุนไม่สนใจโจวเซิง เขามองไปที่เย่ซิวหยูบนเวที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคิด คนที่อยู่นอก 50 อันดับแรก ถ้าแพ้ก็คือแพ้ อู๋เส้าคุนไม่สนใจ แต่คนที่อยู่ใน 50 อันดับแรกคือทีมหลักที่เขาฝึกฝนมาเอง ถ้าพวกเขามีความแค้นในใจเพราะเรื่องนี้ นั่นแหละคือปัญหา!

ดวงตาของอู๋เส้าคุนเป็นประกาย เขาตัดสินใจแล้ว “เราจะปล่อยให้เย่ซิวหยูท้าทายต่อไปไม่ได้!”