ตอนที่ 5 ถึงความรักที่เราจะต้องสูญเสียไป

ในฐานะที่ปรึกษาจิตวิทยาของเรือนจำนักโทษหนักเหิ่นซาน เกาหมิงเผชิญกับแรงกดดันจากการทำงานอย่างหนักทุกวัน การสร้างเกมจึงเป็นเหมือนการระบายอารมณ์ เขาจะนำเรื่องราวสยองขวัญต่างๆ ที่เขาเห็นได้ยินและจินตนาการขึ้นมาใส่ลงในเกม เพื่อแบ่งปันความไม่สบายใจและความกลัวของเขาให้กับผู้เล่น ในแง่นี้ เขาเป็นคนใจกว้างและเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่

“ก่อนหน้านี้ ความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉันคือการเปลี่ยนแนวคิดการออกแบบทั้งหมดให้เป็นเกมสำเร็จรูป เพื่อให้ผู้เล่นทั่วโลกได้สัมผัสเสน่ห์ของเกมลึกลับแบบจีน…”

ความฝันที่กลายเป็นจริงเป็นเรื่องที่น่ายินดี แต่เกาหมิงไม่คาดคิดเลยว่าความฝันของเขาจะกลายเป็นจริงในรูปแบบที่ตรงไปตรงมาเช่นนี้

เกาหมิงอุ้มกล่องกระดาษที่บรรจุแบบร่างการออกแบบเกมไปที่ห้องน้ำ แล้วหยิบไฟแช็กขึ้นมา

เปลวไฟเผาไหม้ผลงานในอดีต เกาหมิงใช้ไฟแห่งความฝันจุดบุหรี่ขึ้นมา

หลังจากจัดการกับเถ้าถ่านทั้งหมดแล้ว เกาหมิงก็กลับไปที่สำนักงาน หวังว่าผู้จัดการโก้วจะช่วยเขาในการลบไฟล์ที่บันทึกไว้ในคอมพิวเตอร์ของสตูดิโอ

แบบร่างการออกแบบเกมที่ยังไม่ได้รับการลงทุนลบได้อย่างราบรื่น แต่เกมบางเกมสร้างเสร็จแล้ว เช่น เกมรักโรแมนติกที่สตูดิโอเย่เติงกำลังประชุมกันในเช้านี้

ชื่อเกมคือ 《ถึงความรักที่เราจะต้องสูญเสียไป》 ผู้จัดการโก้วใช้ความสัมพันธ์ของเขาพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้เกมนี้มาให้กับสตูดิโอเย่เติง

เขาให้ความสำคัญกับเกมรักโรแมนติกนี้มาก ถือเป็นผลงานสำคัญในการเปลี่ยนแปลงของสตูดิโอเย่เติง

“เกาหมิง เกมอื่นๆ ลบก็ได้ แต่เกมรักโรแมนติกนี้ไม่ได้” ผู้จัดการโก้ววางแก้วน้ำร้อนลง หน้าตาเศร้า ใช้กลยุทธ์ทางอารมณ์ “สตูดิโอของเราพึ่งพาเกมนี้ เราร่วมงานกันมาหลายปีแล้ว คุณคงไม่อยากเห็นพวกเราตกงานใช่ไหม? ฉันอายุ 40 กว่าแล้ว มีทั้งพ่อแม่และลูก ฉันยังเซ็นสัญญากับนักลงทุน ถ้าเกมนี้ทำไม่สำเร็จ ครอบครัวฉันก็ต้องไปขอทาน”

เกาหมิงเข้าใจผู้จัดการโก้ว แต่เขาก็ส่ายหัว ตอนนี้ผู้จัดการโก้วแค่เซ็นสัญญาทางธุรกิจกับนักลงทุน แต่ถ้าเกมนี้กลายเป็นจริง ทั้งบริษัทก็จะเซ็นสัญญาเดิมพันกับยมบาล

เกมอื่นๆ ให้ผู้เล่นเติมเงิน แต่เกมของเขาให้ผู้เล่นและผู้สร้างร่วมกันเสี่ยงชีวิต ไม่มีใครหนีรอดได้

“งั้นก็อย่างนี้” เกาหมิงเปิดหน้าเว็บคอมพิวเตอร์ “《ถึงความรักที่เราจะต้องสูญเสียไป》โดยรวมแล้วเป็นการออกแบบของต้าโหย่ว แต่ฉันให้แนวคิดคดีฆาตกรรมกับเขา ในบรรดา 9 เส้นเรื่องของแฟนสาว 8 เส้นเรื่องไม่ต้องแก้ไข แต่เส้นเรื่องที่ 9 ที่ฉันร่วมสร้างต้องลบ”

《ถึงความรักที่เราจะต้องสูญเสียไป》เล่าเรื่องราวของเด็กหนุ่มที่เรียนไม่เก่ง ชีวิตพบกับผู้หญิง 9 คน มีเพื่อนสมัยเด็กที่ป่วยหนัก หัวหน้าที่ดูเย็นชาแต่ใจดี และผู้หญิงจอมหลอกลวงอย่างหลี่ลู่ซิน เป็นต้น ผู้หญิง 8 คนแรกเป็นการออกแบบของเว่ยต้าโหย่ว เพราะพนักงานทั้งหมดของสตูดิโอเย่เติงรวมกันแล้ว เคยมีแฟนไม่ถึง 10 คน ดังนั้นเนื้อเรื่องของเกมรักโรแมนติกนี้จึงธรรมดา

เกาหมิงคิดว่าเกมนี้ไม่มีเอกลักษณ์ จึงแนะนำให้เว่ยต้าโหย่วเพิ่มเส้นเรื่องที่ 9—ฆาตกรต่อเนื่องโรคจิต เสวียนเหวิน

เป็นผู้หญิงที่อันตราย มีความฉลาดทางอารมณ์และสติปัญญาสูง หลังจากความรักที่บริสุทธิ์ถูกหลอกลวง ความรักของเสวียนเหวินก็กลายเป็นความบ้าคลั่ง เธอรู้เสมอว่าพระเอกอยู่ที่ไหน เฝ้าดูเขาตลอดเวลา

เพราะการเพิ่มเส้นเรื่องที่ 9 ลักษณะของเกมจึงเปลี่ยนไป เกมรักโรแมนติกวิ่งไปในทิศทางของอาชญากรรมและเรื่องลึกลับ

เมื่อได้ยินเกาหมิงเสนอให้ลบเส้นเรื่องย่อยที่ 9 ผู้จัดการโก้วก็ดีใจมาก “ไม่มีปัญหา เราจะลบเส้นเรื่องย่อยที่ 9 ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เราจะทำเกมรักโรแมนติกอย่างจริงจัง!”

“ฉันขอพูดอีกอย่าง” เกาหมิงเตือน “อย่าออกแบบเส้นเรื่องของแฟนสาวเยอะ คนเดียวก็พอ ควรจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพระเอก ทั้งสองคนอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่าก็พอ”

“ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องจะทำเกมรักโรแมนติกได้ยังไง?” เว่ยต้าโหย่วไม่เข้าใจ

“สมัยนี้คนรักกันเน้นความสบายๆ ตามธรรมชาติ พระเอกไม่ต้องติดต่อกับโลกภายนอกก็ได้” เกาหมิงเคยสร้างเกมครอบครัวเล็กๆ ที่กลายเป็นเรื่องสยองขวัญ เกมรักโรแมนติกแบบนี้อาจจะกลายเป็นแบบนั้นได้ ความระมัดระวังเป็นสิ่งสำคัญ

“ได้” เว่ยต้าโหย่วไม่รู้ว่าเกาหมิงพูดเล่นหรือพูดจริง เขาคิดว่าเส้นเรื่องที่ 9 เป็นแก่นแท้ของเกม หลังจากลบเส้นเรื่องที่ 9 แล้ว เกมก็ดูไม่มีอะไรน่าสนใจ

เปิดคอมพิวเตอร์ เว่ยต้าโหย่วกำลังจะแก้ไขเส้นเรื่องเกมที่ 9 ประตูแก้วของสำนักงานเย่เติงก็ถูกเปิดออก

เหมือนกับรู้ตัวอะไรบางอย่าง แมวอ้วนที่ขี้เกียจในสำนักงานก็ร้องขึ้นมา กระโดดลงจากโต๊ะ ไปซ่อนอยู่หลังตู้หนังสือ ขนลุก ตัวสั่น

“ขอโทษด้วย ฝนตกหนักมาก ฉันเรียกรถไม่ได้”

เสียงที่อ่อนโยนดังมาจากประตู แค่ได้ยินเสียงพูดก็รู้สึกสบายใจ

ทุกคนมองไปที่ทางเดิน มีผู้หญิงคนหนึ่งที่ไหล่เปียกฝนยืนอยู่ที่ประตู เธอใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวและกระโปรง แต่แม้จะเป็นชุดที่เรียบง่าย เธอก็ดูดีไม่เหมือนใคร

ยิ้ม ใจกว้าง ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะไม่รู้ว่าตัวเองสวยมาก หรือใบหน้าที่สวยงามเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในตัวเธอ

“ไม่เป็นไร ช่วงนี้ฝนตกหนัก เป็นสถานการณ์พิเศษ เราเข้าใจ” ผู้จัดการโก้วยกมือขึ้น แนะนำเกาหมิง “เธอชื่อเสวียนเหวิน เป็นนักออกแบบเกมมือใหม่ บังเอิญจัง ชื่อเดียวกับตัวละครหญิงในเกมของคุณ”

ด้วยสถานการณ์ของสตูดิโอเย่เติงในตอนนี้ ก็รับพนักงานเก่งๆ ไม่ได้

ยืนอยู่ที่เดิม เกาหมิงมองผู้หญิงแปลกหน้าที่อยู่ไม่ไกล เธอแต่งตัวเรียบง่าย แต่เสื้อผ้าธรรมดาๆ ก็ไม่สามารถปิดบังเสน่ห์ที่แตกต่างของเธอได้

เกาหมิงที่ทำงานกับนักโทษประหารมาตลอด รู้สึกได้ว่า นั่นคือความมั่นใจของนักล่า ความสง่างามของสัตว์กินเนื้อ

“เสวียนเหวิน?”

“ค่ะ สวัสดีค่ะ”

“ฆาตกรต่อเนื่องโรคจิต?”

“ค่ะ?” เสวียนเหวินดูเหมือนจะตกใจ ผู้จัดการโก้วรีบเข้ามาช่วย พูดเล่นเพื่อกลบเกลื่อน

ไม่ว่าจะเป็นพนักงานชายหรือหญิง ทุกคนก็ทักทายเสวียนเหวินอย่างอบอุ่น ในสตูดิโอมีเพียงเกาหมิงและแมวอ้วนเท่านั้นที่หลบอยู่

ยืนอยู่ที่มุมที่ไกลที่สุดจากเสวียนเหวิน เกาหมิงแอบค้นหาในโทรศัพท์

ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับเสวียนเหวินในอินเทอร์เน็ต จากนั้นเขาก็พิมพ์ชื่อของตัวละครหญิงคนอื่นๆ ใน 《ถึงความรักที่เราจะต้องสูญเสียไป》

ลองทีละคน เมื่อเกาหมิงลองพิมพ์ชื่อหลี่ลู่ซิน หน้าเว็บค้นหาแสดงข่าวหลายรายการ

คืนก่อนหน้าสองวัน หลี่ลู่ซินเสียชีวิตอย่างลึกลับในบ้านของแฟนหนุ่ม น่าจะเป็นการฆ่าตัวตาย

“ชื่อเดียวกัน? หรือ…เธอฆ่า?” เหลือบมองเสวียนเหวิน เกาหมิงรู้สึกว่าเสวียนเหวินมาที่สตูดิโอเกมเย่เติงในตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องธรรมดา “เธอคงไม่ใช่ว่ามาหาฉันหรอกนะ”

ด้วยความมึนงงที่หนังศีรษะเกาหมิงจับเว่ยต้าโหย่ว เร่งให้เขาลบแบบร่างการออกแบบเกมทั้งหมด

เรื่องสำคัญ เขาต้องดูเว่ยต้าโหย่วลบและแก้ไขให้เสร็จ

ทั้งสองคนทำงานจนถึงบ่าย แบบร่างการออกแบบเกมและแนวคิดทั้งหมดที่เกาหมิงให้กับสตูดิโอเย่เติงก็ถูกลบ บางอย่างที่ลบไม่ได้ก็แก้ไข

มองเอกสารที่ว่างเปล่า เกาหมิงก็สบายใจขึ้นเล็กน้อย เขายกน้ำร้อนแก้วหนึ่งออกจากสำนักงาน

แมวอ้วนก็ตามเกาหมิงออกมา เร็วมาก แสดงความคล่องแคล่วที่ไม่ตรงกับขนาดตัว

“แกก็รู้สึกถึงอันตรายหรือเปล่า? เจ้าตัวเล็กฉลาดดีนะ” เกาหมิงมาที่ห้องพักผ่อน เขาเลือกที่เงียบๆ ลูบแมวไปด้วย คิดไปด้วย

คนรอบข้างทยอยออกไป ประมาณ 5 นาที แมวข้างๆ เขาก็เหมือนตาย นอนอยู่บนโซฟาไม่ขยับ

เกาหมิงรู้สึกว่าไม่ปกติ รีบลุกขึ้น เขาได้กลิ่นหอมแปลกๆ อ่อนมาก แต่เต็มไปด้วยเสน่ห์และอันตราย

หันกลับไปดู เสวียนเหวินยืนอยู่ข้างหลังเกาหมิง นิ้วเรียวเล็กของเธอวางอยู่บนไหล่ของเกาหมิง ผลักเขาไปที่ผนัง “ที่รัก คุณแกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉันเหรอ?”

เมื่อได้ยินเสวียนเหวินเรียก สีหน้าของเกาหมิงแข็งทื่อ แก้วกระดาษที่ถืออยู่หลุดมือ น้ำกระเด็นใส่ทั้งสองคน

“ที่รัก???” หลังของเกาหมิงแนบชิดกับผนัง ขนลุก เขาไม่เคยมีแฟน จะเป็นสามีของใครได้ ผู้หญิงตรงหน้าไม่ปกติ!

“คุณต้องการลบเกมทั้งหมด แต่ทุกอย่างเริ่มต้นจากสามวันก่อน ฝันร้ายที่ซ่อนอยู่ในใจคุณกลายเป็นความจริงแล้ว” เสวียนเหวินเข้ามาใกล้ รอยยิ้มของเธออ่อนโยน อบอุ่น ดวงตาสะท้อนความไม่สบายใจของเกาหมิง “คุณลืมเรื่องที่เกิดขึ้นในอุโมงค์ในคืนนั้นหรือเปล่า?”

เสียงของเสวียนเหวินเบามาก มีเพียงเกาหมิงและเธอเท่านั้นที่ได้ยิน “ถ้าคุณต้องการให้ฉันช่วยนึกถึง คืนนี้คุณมาที่บ้านฉันได้”

ใช้มือทั้งสองข้างจัดปกเสื้อให้เกาหมิง เสวียนเหวินทำเหมือนกับว่าอยู่กับเกาหมิงมานานแล้ว

“คุณไม่ต้องกังวลว่าจะเจออันตราย เพราะผู้หญิงเลวๆ ที่คิดไม่ดีกับคุณ” เสวียนเหวินค่อยๆ เข้ามาใกล้หูเกาหมิง “ฉันฆ่าพวกเธอไปหมดแล้ว”