บทที่ 267 มีคนหนุนหลัง

บทที่ 267 มีคนหนุนหลัง

เสียงคำรามของมังกรนั้นดังขนาดไหนน่ะหรือ?

ดูมังกรแดงเป็นตัวอย่างแล้วกัน พอเจ้าบ้านี่คำราม

หลี่ฝานที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ก็เกือบจะถูกคลื่นเสียงพัดปลิวไป

“ฮ่าๆๆ ไอ้โง่ นายคงเป็นคนแรกที่ถูกสัตว์เลี้ยงตัวเองเป่าปลิวด้วยคลื่นเสียง”

จอมปีศาจราตรีหัวเราะเยาะหลี่ฝานอย่างไม่เกรงใจ

การที่ถูกจับทำสัญญาตอนป่วย มันก็ไม่พอใจอยู่แล้ว

เมื่อมีโอกาสเยาะเย้ยหลี่ฝาน มันจึงไม่ยอมพลาด

หลี่ฝานไม่สนใจมัน หันไปมองส่วนลึกของป่า

ป่ายังคงเงียบสงบ เงียบอย่างน่าประหลาด

ตอนที่หลี่ฝานกำลังจะถาม พื้นดินก็สั่นสะเทือน ต้นไม้ใบหญ้าในป่าสั่นไหวราวกับมีชีวิต

นกนานาชนิดในโลกสังหารสยายปีกบินขึ้น เต็มท้องฟ้าไปหมด

บนพื้นดิน ก็มีสิ่งมีชีวิตหลายตนวิ่งออกมา

“เป็นสิ่งมีชีวิตจากโลกอื่น?”

“พวกแกทำบ้าอะไร? ไม่รู้เหรอว่าห้ามรบกวนท่านราชาตอนนอน?”

มอนสเตอร์อัจฉริยะหลายตัววิ่งนำหน้า พอเห็นหลี่ฝานก็ด่าทอ พุ่งเข้าใส่เขาด้วยความอาฆาต

หลี่ฝานเห็นแบบนั้นก็ชักสนใจขึ้นมาทันที เพราะพวกที่โผล่มามีมอนสเตอร์ระดับกึ่งเทพอยู่ไม่น้อย

แถมยังเห็นมอนสเตอร์ระดับจิตเทพปะปนอยู่ท่ามกลางมอนสเตอร์เหล่านั้นด้วย

ในสายตาของเขา สิ่งเหล่านี้คือค่าประสบการณ์ชั้นดี!

“ฆ่า!”

หลี่ฝานแกว่งดาบพิพากษาพุ่งเข้าใส่ ปะทะกับมอนสเตอร์เหล่านั้น

ทันทีที่ปะทะ เขาก็ฟาดดาบออกไป ฆ่ามอนสเตอร์อัจฉริยะที่อยู่ข้างหน้าในพริบตา

“ไอ้เด็กนี่มันผิดปกติ ระวังตัวกันด้วย”

หลี่ฝานได้ยินเสียงก็หันไปมอง เห็นจิ้งจอกขนแดงตัวใหญ่นั่งอยู่บนต้นไม้ กำลังจ้องมาที่เขา

「สายพันธุ์: จิ้งจอกแดง (ราชาแห่งปัญญา มอนสเตอร์ระดับจิตเทพ Lv.100)」

「คุณสมบัติ: HP 230 ล้าน, พลัง 1.3 ล้านแต้ม, ความว่องไว 6.5 ล้านแต้ม, จิตวิญญาณ 12.5 ล้าน, ความอดทน 300,000, พลังกาย 500,000」

「สกิล: ภูมิคุ้มกันทางจิต, กรงเล็บอาบยาพิษ……」

「จุดอ่อน: ในฐานะมอนสเตอร์ที่ไม่เก่งการต่อสู้ ร่างกายของมันช่างบอบบางแต่ความเร็วของมันสามารถชดเชยข้อบกพร่องนี้ได้」

หลี่ฝานเข้าใจทันทีว่านี่น่าจะเป็นมอนสเตอร์ประเภทโจมตีทางจิต

「แจ้งเตือนการต่อสู้: คุณถูกจิ้งจอกแดงโจมตีทางจิต พลังจิต -1」

หลี่ฝานแค่นเสียง ได้แค่นี้เหรอ? เอาอีกสิ โจมตีมาอีกเยอะๆเลย!

หลี่ฝานไม่กลัวเลย ไม่สนใจมอนสเตอร์ที่ซ่อนตัวอยู่

เขาไล่ฆ่าอย่างบ้าคลั่ง

「แจ้งเตือน: คุณฆ่า...ได้รับค่าประสบการณ์ 50 ล้าน, ได้รับระดับตำนาน...」

「แจ้งเตือน: คุณฆ่าระดับกึ่งเทพ...ได้รับค่าประสบการณ์ 230 ล้าน...」

「แจ้งเตือน: คุณ...」

……

การเคลื่อนไหวของหลี่ฝานเร็วขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่ตัวตนระดับจิตเทพก็ยังรับมือเขาไม่ได้

ในอาณาจักรเทพ จอมปีศาจราตรีกำลังเฝ้ามองอย่างตั้งใจ

ที่หลี่ฝานทำ มันก็ทำได้เหมือนกัน แต่ถึงอย่างนั้นหลี่ฝานสู้มาตั้งนานแล้ว กลับยังไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

นอกจากพลังจิตที่ลดลง 1 ก็ไม่มีอะไรเสียหายเลย

ซึ่งมันรับไม่ได้!

มันมีชีวิตมานาน ผ่านอะไรมาก็มาก แต่ไม่เคยเจอคนที่ผิดปกติร้ายแรงแบบหลี่ฝานมาก่อน

“เขาเป็นใครกันแน่?”

จอมปีศาจราตรีเริ่มมองหลี่ฝานอย่างจริงจัง พิจารณาอย่างถี่ถ้วน

จิ้งจอกแดงที่อยู่บนต้นไม้ก็งุนงง

มันชักเริ่มสงสัยในการตัดสินของตัวเอง

“นี่ใช่สิ่งมีชีวิตเลเวล 1 จริงๆ เหรอ?”

มันไม่อยากจะเชื่อ มองไปที่หลี่ฝานอีกครั้ง อยากจะตรวจสอบเลเวลของเขา

「สายพันธุ์: มนุษย์ (ชื่อ "หลี่ฝาน")!」

「เลเวล: Lv.1」

มันตกใจมาก อีกฝ่ายก็ยังเป็นเลเวล 1

แต่ความจริงก็อยู่ตรงหน้า ต่อให้มันไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อ

ตอนนี้หลี่ฝานกำลังคลั่ง โดยเฉพาะทุกครั้งที่ได้รับแจ้งเตือนค่าประสบการณ์ มันทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นมาก

แต้มเกียรติยศที่เพิ่มขึ้นก็ทำให้เขาพอใจ แต่พอนึกถึงแต้มเกียรติยศหนึ่งล้านล้านที่กว่าจะเต็มก็ทำให้เขาร้อนใจ

ต้องฆ่าอีกเท่าไหร่ถึงจะสะสมครบ?

เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ได้แต่ตั้งหน้าตั้งตาฆ่าศัตรู

ทางด้านมังกรแดงที่หลี่ฝานเรียกออกมา ตอนนี้มันบินอยู่บนท้องฟ้าต่อสู้กับมอนสเตอร์นกชนิดต่างๆ

คอยพ่นไฟออกมาเป็นระยะ มีมอนสเตอร์ที่ถูกฆ่าตายร่วงลงมา กลายเป็นอุปกรณ์และกล่องสมบัติมากมาย

หลี่ฝานเห็นแบบนั้น ก็เรียกทีน่าออกมาทันที

“ฮัลโหล! นายท่าน ทีน่าของนายท่านมาแล้ว! อ๊าาาา! สมบัติเยอะแยะเลย!”

ทีน่าร้องเสียงหลง แล้วก็จะพุ่งไปหาสมบัติที่ร่วงลงมา

หลี่ฝานรีบคว้าตัวเธอไว้ แล้วโยนเธอไปข้างหลัง

“เริ่มจากเก็บกวาดข้างหลังก่อน อย่าเข้ามาในโซนสนามรบ รักษาชีวิตตัวเองไว้ให้ดี”

ทีน่าตอบรับด้วยรอยยิ้ม แล้วก็รีบวิ่งออกไป

หลี่ฝานได้แต่ยิ้มแห้งๆ หันไปฆ่าศัตรูต่อ

ตอนนี้เหล่ามอนสเตอร์อัจฉริยะเริ่มกลัวแล้ว

นี่มันตัวอะไรกัน?

พวกเรามีตั้งเยอะ แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังฆ่ามันไม่ได้

“เหอะ เป็นอะไรไป? พวกแกกลัวแล้วเหรอ? ฉันเพิ่งวอร์มเสร็จเอง”

หลี่ฝานพูดจบ ก็พุ่งเข้าใส่เหล่ามอนสเตอร์

ตอนนี้จิ้งจอกแดงรู้แล้วว่ามนุษย์คนนี้ไม่ธรรมดา

มันไม่มัวลังเล หันหลังวิ่งหนีทันที ตัดสินใจว่าต้องไปบอกเรื่องนี้กับราชาปฐพี

ระหว่างที่หลี่ฝานกำลังต่อสู้กับมอนสเตอร์ ได้ปรากฏสิ่งมีชิวิตกลุ่มหนึ่งที่ไม่ใช่มอนสเตอร์อัจฉริยะขึ้นไม่ไกล

พอพวกเขาเห็นหลี่ฝานคนเดียวกำลังฆ่ามอนสเตอร์มากมาย ก็ไม่กล้าเข้าไป ถึงขั้นรู้สึกกลัว

“นั่น .. นั่นใครกัน? ทำไมร้ายกาจแบบนี้ ฆ่ามอนสเตอร์เหมือนหั่นผักหั่นปลา”

“ซู๊ดดดด! ข้างหน้าเขามีมอนสเตอร์เยอะมาก ข้างหลังก็มีอุปกรณ์เต็มไปหมด ต้องฆ่ามอนสเตอร์ไปเท่าไหร่ถึงดรอปของได้ขนาดนี้?”

สมาชิกในกลุ่มต่างหวาดกลัว แต่พอเห็นอุปกรณ์และกล่องสมบัติ พวกเขาก็อดโลภไม่ได้

ตอนนี้ก็มีคนสังเกตเห็นมังกรแดงบนท้องฟ้า ดูแล้วเป็นระดับกึ่งเทพ

นี่ยิ่งทำให้พวกเขารู้สึกอิจฉามากขึ้นไปอีก

ตอนนี้มังกรแดงที่อยู่บนท้องฟ้าก็เห็นคนพวกนี้ที่แอบมองอยู่ รีบรายงานให้หลี่ฝานรู้

หัวหน้ากลุ่มสิ่งมีชีวิตครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง แล้วก็คิดแผนขึ้นมาได้

“ลอบสังเกตการไปก่อน ไว้รอจนเขาหมดแรงแล้วพวกเราค่อย ...”

จากนั้น เขาทำท่าปาดคอ

สมาชิกในกลุ่มเริ่มตื่นเต้นขึ้นมาทันที เรื่องแบบนี้พวกเขาก็เคยทำมาหลายครั้งแล้ว

เมื่อตกลงกันได้ ก็หาที่ซ่อนเหมาะๆ แล้วเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อ