ตอนที่แล้วฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 033 ปัญหาโลกแตก!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 035 ซื้อใจเผ่าทอเรน

ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 034 เยือนเผ่าทอเรน


ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 034 เยือนเผ่าทอเรน

พื้นที่เพาะปลูกหนึ่งร้อยหมู่ของซูหลิน เริ่มมีต้นกล้างอกงามแล้ว

เขียวขจี เต็มไปด้วยความมีชีวิตชีวา

เบื้องหน้า เหล่าทอเรนยังคงทำงานอย่างขยันขันแข็ง ใส่ปุ๋ย หว่านเมล็ด ฝังเมล็ด

พรวนดินและคราดเสร็จแล้ว

เครื่องจักรห้าเครื่องทำงานพร้อมกัน ประสิทธิภาพย่อมสูงส่ง

เพราะมีคนงานเพียงพอ หงอี้จึงไม่ได้ซื้อเครื่องหว่านเมล็ดให้ซูหลิน

อีกอย่าง เขาไม่มีเวลาสอนพวกเขา

ซูหลินก็ไม่มีประสบการณ์ในการใช้งานเครื่องจักร

ถึงอย่างนั้น วันนี้เหล่าทอเรนก็สามารถเพาะปลูกที่ดินทั้งหมดได้แล้ว

มองดูต้นกล้าที่กำลังเติบโต หงอี้เดินเข้าไปในพื้นที่เพาะปลูก สังเกตและเปรียบเทียบอย่างละเอียด

แน่นอนว่า ข้าวสาลีที่ปลูกในพื้นที่ฟาร์มนั้น เจริญเติบโตได้ดีกว่าข้าวสาลีในโลกความเป็นจริงมาก

แต่ เมื่อเทียบกับข้าวสาลีในฟาร์มของหงอี้แล้ว ยังคงห่างไกลกันมาก

“ข้าวสาลีของฉันโอเคไหม” ซูหลินถามด้วยความอยากรู้ เธอไม่มีประสบการณ์ในการเพาะปลูก ทุกอย่างล้วนมาจากการค้นหาข้อมูลบนอินเทอร์เน็ต

“แน่นอนว่าโอเค ดีมาก!”

“ต่อไปนี้ เหล่าทอเรนจะอยู่ที่นี่ ช่วยเธอดูแล รอถึงฤดูเก็บเกี่ยว ก็เตรียมตัวรับผลผลิตมากมายได้เลย!”

“ในเรื่องความเร็ว นอกจากฉันแล้ว เธอน่าจะเป็นที่หนึ่ง”

“ตราบใดที่ผลผลิตดี การประเมินในฤดูเก็บเกี่ยว แค่รางวัลอย่างเดียว เธอก็สามารถทิ้งห่างคนอื่น ๆ ได้เกือบทั้งหมดแล้ว...” หงอี้ยิ้มแล้วพูด

ในเรื่องความเร็ว นอกจากเขาแล้ว เขามั่นใจว่าไม่มีใครเทียบเท่าซูหลินได้

เครื่องจักรห้าเครื่อง บวกกับเหล่าทอเรนหนึ่งร้อยแปดคนที่ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย คนอื่นที่ทำคนเดียว จะไปเทียบกับซูหลินได้อย่างไร

“เธอก็คิดว่าการประเมินครั้งแรกจะอยู่ในช่วงเก็บเกี่ยวเหมือนกันเหรอ” ซูหลินถาม

“ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด นี่คือสิ่งที่แน่นอน”

“อีกอย่าง ฉันเดาว่า ถึงเวลานั้น น่าจะมีสินค้าใหม่ ๆ น่าสนใจ ออกมาให้ซื้อ” น้ำเสียงของหงอี้เต็มไปด้วยความมั่นใจ

“ถ้าไม่เปิดตัวสินค้าใหม่ ๆ ที่น่าสนใจ ถึงเวลานั้น ทุกคนก็แค่ขายผลผลิตของตัวเอง แล้วจะเอาเหรียญทองมากมายไปทำอะไร”

“ที่ดินหนึ่งร้อยหมู่ มีคนจำนวนมากที่ไม่สามารถเพาะปลูกได้ทั้งหมด...”

“ฉันเดาว่า ถึงเวลานั้น อาจจะมีหุ่นยนต์ AI หรือเครื่องจักรเพาะปลูกอัตโนมัติอื่น ๆ ออกมาให้ซื้อ”

“เมื่อมีเงินแล้ว ต่อไปก็ขึ้นอยู่กับการลงทุนของแต่ละคน”

“ความแตกต่างในฤดูกาลแรก ยังไม่มาก แต่ตั้งแต่ฤดูกาลที่สองเป็นต้นไป ความแตกต่างระหว่างเจ้าของฟาร์มจะเริ่มชัดเจนมากขึ้น”

หงอี้วิเคราะห์

“อืม!”

“ตอนแรก ฉันก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับฟาร์มมากนัก”

“แต่หลังจากได้รับความช่วยเหลือจากเธอแล้ว ฉันก็เริ่มมีความมั่นใจในอนาคต!” ดวงตาของซูหลินเป็นประกาย

“อืม สู้ ๆ นะ!”

“วันนี้ เหล่าทอเรนน่าจะเพาะปลูกได้เสร็จทั้งหมดแล้ว”

“ถ้าฟาร์มไม่ปล่อยให้เธอว่าง คาดว่าวันนี้เธอก็น่าจะได้รับรางวัล”

หงอี้ยิ้มแล้วพูดกับซูหลิน

“จริงเหรอ”

ซูหลินรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

“ฉันแค่เดาเฉย ๆ”

“เพราะตอนนี้ฟาร์มก็ไม่ได้ให้ฉันว่างเลยนี่”

“ไม่แน่ วันนี้เราก็คงจะได้รู้กัน”

“แต่ ตอนนี้ฉันต้องไปทำธุระก่อนแล้ว”

……

หงอี้ส่ายหัว เขาก็แค่เดาเฉย ๆ

ถ้าการคาดเดาของเขาถูกต้อง ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ซูหลินก็จะก้าวเข้าสู่ช่วงเวลาที่ยิ่งใหญ่

“อืม!”

ซูหลินพยักหน้าอย่างตื่นเต้น

จากนั้น หงอี้ก็เรียกเหล่าทอเรน ให้วอร์ดเลือกทอเรนที่ฉลาดและรูปร่างดีแปดคน มาติดตามเขา

……

“ที่นี่... คือเผ่าของพวกนายเหรอ”

ระบบวาร์ป ส่งหงอี้ไปยังหุบเขาขนาดใหญ่

ถึงจะเป็นหุบเขา แต่พืชพรรณกลับไม่หนาแน่น มีก้อนหินกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป

ดูยากจนและล้าหลังอย่างเห็นได้ชัด

“ครับ... นายท่าน...”

ชายวัยกลางคนตอบ น้ำเสียงสั่นเครือเล็กน้อย

เขาชื่อฮัค

รูปร่างรองจากวอร์ด ถึงจะไม่ฉลาดมากนัก แต่ก็มีประสบการณ์มาก

พวกเขายากจนเกินไป ที่ดินที่สามารถเพาะปลูกได้ ก็มีน้อยเกินไป

ไม่มีทรัพยากรอื่น ๆ

“สามี...”

ในเวลานี้ ด้านหลังเหล่าทอเรนก็มีเสียงแห่ำ ๆ ดังขึ้น

หงอี้หันกลับไปมอง เป็นทอเรนผู้หญิงคนหนึ่ง

โครงกระดูกใหญ่โต แต่กลับผอมแห้งมาก

ข้างกายเธอ มีลูกทอเรนตัวเล็ก ๆ สี่ห้าตัว เมื่อเห็นฮัค พวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก

น่าจะเป็นครอบครัวของฮัค

“ใหญ่โตจัง...”

หงอี้แอบตกใจ

ทอเรนผู้หญิงคนนี้ รูปร่างไม่เล็กไปกว่าทอเรนผู้ชายเลย

แต่เพราะยากจนเกินไป จึงดูเหมือนจะไม่มีเสื้อผ้าใส่

ไม่มีแม้แต่เสื้อผ้าที่ทำจากหนังสัตว์

ใหญ่โตมาก

“มีแค่ทอเรนเท่านั้นที่จะสามารถทนทอเรนได้...”

หงอี้ส่ายหัว

ไม่แปลกใจเลย ที่ในเผ่าทอเรน จะมีแต่ทอเรนผู้ชาย ไม่มีทอเรนผู้หญิง

คงไม่มีใครต้องการ แม้จะให้ฟรี ๆ ก็ตาม

“ฮัค ไปหาครอบครัวของนายก่อนเถอะ!”

หงอี้ยิ้มแล้วพูด

จากนั้น เขาก็หยิบข้าวสารออกมาหนึ่งถุง

“นายท่าน...”

ฮัคซาบซึ้งใจมาก

“รับไปสิ!”

“ให้ภรรยาและลูกของนายกินให้อิ่มก่อน”

หงอี้ยิ้ม

ภูมิประเทศและความล้าหลังที่นี่ เกินความคาดหมายของหงอี้

ที่นี่ไม่เหมาะกับการค้าขายใด ๆ เลย

แต่ เขาสามารถรวบรวมเหล่าทอเรนมาก่อน แล้วจัดตั้งกองกำลังคุ้มกันการค้า

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด