ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 033 ปัญหาโลกแตก!
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 033 ปัญหาโลกแตก!
“ไม่ต้อง!”
“ให้พวกเขายังคงทำงานอยู่ที่นั่นก่อนเถอะ”
หงอี้กล่าว
ทอเรนหนึ่งร้อยคน ถึงจะพากลับมาก็ช่วยอะไรไม่ได้มากนัก
“แบบนั้น เธอจะสามารถทำภารกิจต่อไปให้สำเร็จได้เหรอ”
ซูหลินถามด้วยความกังวล
เพราะหงอี้ใช้เวลาครึ่งเดือนกว่า ในการทำภารกิจเพาะปลูกหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นหมู่ให้สำเร็จ
เฉลี่ยแล้ว วันหนึ่งไม่ถึงหนึ่งหมื่นหมู่
แน่นอน เธอไม่รู้ว่า การมาของเผ่าเอลฟ์ ก็ใช้เวลาประมาณสิบวันเช่นกัน
ดังนั้น การทำภารกิจเพาะปลูกหนึ่งหมื่นหมู่ให้สำเร็จภายในหนึ่งวัน สำหรับหงอี้แล้ว ไม่ใช่ปัญหา
“ไม่มีปัญหาหรอก วางใจเถอะ”
หงอี้ยิ้ม “เดี๋ยวฉันจัดการธุระเสร็จแล้ว จะไปหาเธอที่นั่น”
ถึงแม้ภารกิจเพาะปลูกจะเพิ่มขึ้นอีกห้าหมื่นหมู่ แต่หงอี้ก็ตั้งใจจะมอบหมายให้แคทเธอรีนจัดการทั้งหมด
เขาจะไปพัฒนาต่างโลก และตั้งใจจะเริ่มต้นจากเผ่าทอเรนที่ขยันขันแข็ง
ดังนั้น เขาจึงตั้งใจจะพาทอเรนที่ค่อนข้างฉลาดกลับไปด้วยสองสามคน
เพราะ ยังไงก็ต้องมีคนรู้จัก ถึงจะสะดวก
“ตกลง ฉันรอเธออยู่ที่บ้าน...”
น้ำเสียงของซูหลิน มีความสุขเล็กน้อย
“ไปกันเถอะ พวกเราไปดูที่ห้างสรรพสินค้ากัน ว่ามีลูกปลาหรือยัง...”
วางสายไป หงอี้ก็พูดกับแคทเธอรีน
ไม่ต้องให้หงอี้เร่ง อีเซราและเอลฟ์คนอื่น ๆ ก็เริ่มทำงานอย่างขยันขันแข็งอีกครั้ง มุ่งมั่นกับงานเพาะปลูก
งานเพาะปลูกอันแสนวุ่นวาย ก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง
“คุณตั้งใจจะเลี้ยงปลาเหรอ”
แคทเธอรีนถามด้วยความอยากรู้อย่างมาก
“ทะเลสาบขนาดใหญ่เช่นนี้ ถ้าไม่เลี้ยงอะไรเลย ก็น่าเสียดายเกินไป”
หงอี้ยิ้ม
เขาตั้งใจจะเลี้ยงปลา จะเลี้ยงมนุษย์เงือก และจะเลี้ยงสิ่งมีชีวิตขั้นสูงอื่น ๆ อีกมากมาย
แต่แน่นอนว่าต้องเลี้ยงปลาธรรมดาด้วย
มนุษย์เงือก หงอี้คงจะไม่ใจร้ายถึงขนาดจับพวกเธอไปขาย
เว้นแต่ว่า พวกเธอไม่มีสติปัญญา
สิ่งมีชีวิตในน้ำขั้นสูง โดยทั่วไปแล้ว ระยะเวลาการเติบโตจะค่อนข้างนาน
ดังนั้น หงอี้จึงคิดว่าจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องเลี้ยงปลาธรรมดา ในระยะสั้น สามารถสร้างรายได้ให้หงอี้ได้ไม่น้อย
“คุณลองเลี้ยงมนุษย์เงือกในทะเลสาบ ให้พวกเธอดูแลทะเลสาบสิ”
“มนุษย์เงือก สามารถควบคุมสิ่งมีชีวิตในทะเลได้มากมาย”
แคทเธอรีนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะแนะนำหงอี้
“มนุษย์เงือกสามารถอาศัยอยู่ในทะเลสาบน้ำจืดได้หรือ”
หงอี้ถาม เมื่อได้ยินคำแนะนำของแคทเธอรีน เขาก็รู้สึกตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด
สามารถควบคุมสิ่งมีชีวิตในทะเลได้ ถ้าเขาเลี้ยงมนุษย์เงือกในทะเลสาบ เขาก็ไม่ต้องทำอะไรเลย
“แน่นอน และพวกเธอยังสามารถขึ้นบกได้ด้วย”
“แต่ คุณอยากจะได้มนุษย์เงือก ก็ไม่ง่ายเลย”
“เผ่ามนุษย์เงือก พวกเธออาศัยอยู่ที่ก้นทะเล ลำบากมากที่จะเจอ”
“แน่นอน เวทมนตร์มิติของคุณแข็งแกร่งมาก แต่ในทะเล ความเร็วของมนุษย์เงือก แทบจะไม่มีใครเทียบได้...”
แคทเธอรีนอธิบาย
“ไม่รีบหรอก คงจะมีโอกาส”
หงอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ตามที่แคทเธอรีนพูด มนุษย์เงือกหายากมากจริง ๆ
ถึงแม้ระบบจะสามารถส่งเขาไปยังก้นทะเล ส่งไปยังข้างกายมนุษย์เงือกได้
แต่ ในทะเล พลังของเขาคงใช้ไม่ได้ผล
ดังนั้น เขาจึงต้องคิดหาวิธีอื่น
“ก็นะ ลูกปลายังไม่ปลดล็อค...”
เมื่อมาถึงห้างสรรพสินค้า หงอี้ก็ตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับลูกปลา แต่ไม่พบ
ทันใดนั้น เขาก็รู้สึกว่าการคาดเดาของตัวเองถูกต้อง
พื้นที่ฟาร์ม ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นเท่านั้น
ในอนาคต แน่นอนว่าจะมีสินค้ามากขึ้นเรื่อย ๆ และอาจจะมีฟังก์ชันมากขึ้น หรืออาจจะอัพเกรดก็ได้
แค่ไม่รู้ว่าเงื่อนไขการอัพเกรดคืออะไร และจะอัพเกรดเมื่อไหร่
“แคทเธอรีน ฟาร์มช่วงนี้ก็ฝากเธอจัดการนะ...”
เมื่อไม่พบข้อมูลเกี่ยวกับลูกปลา ก็ไม่สามารถซื้อได้
ดังนั้น หงอี้จึงยังไม่คิดจะเลี้ยง
ตอนนี้ โลกความเป็นจริง คงจะไม่มีใครดูแลตลาดลูกปลาแล้ว เขาเองก็หาไม่ได้ในเวลาอันสั้น ดังนั้น เขาจึงคิดว่าจะไปต่างโลก หาของดี ๆ กลับมาลองเลี้ยงดู
“อืม คุณไปทำงานเถอะ”
แคทเธอรีนกล่าวอย่างอ่อนโยน
ภายใต้สายตาที่อ่อนโยนของเธอ หงอี้ก็หายตัวไป
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก...”
เคาะประตูบ้านของซูหลินอีกครั้ง
ครั้งนี้ ซูหลินเปิดประตูอย่างรวดเร็ว
“ยินดีด้วยนะ”
เมื่อเห็นหงอี้ ซูหลินก็ยิ้มอย่างมีความสุข มอบคำอวยพรให้
เมื่อเทียบกับความเหนื่อยล้าในครั้งที่แล้ว ตอนนี้เธอดูสดใสและมีชีวิตชีวามาก
ด้วยความช่วยเหลือของทอเรน เรื่องงานในฟาร์ม เธอแค่ต้องวางแผนก็พอ ไม่จำเป็นต้องลงมือทำเอง
เวลาที่เหลือ เธอก็ใช้ชีวิตตามปกติ
“ไม่เลว ยังคงสวยเหมือนเดิม...”
หงอี้ยิ้มแล้วพูด
เมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว ตอนนี้ซูหลินแต่งตัวสวยขึ้น
ชุดเดรสสีฟ้าอ่อน ผมยาวสลวย แผ่รังสีแห่งความงามออกมา
“ขอบคุณนะ”
“จะไปพื้นที่ฟาร์มของฉันไหม”
ซูหลินถามด้วยความคาดหวัง
เธออยากให้หงอี้เห็นความสำเร็จของฟาร์มของเธอ
“ใช่ และครั้งนี้ ฉันตั้งใจจะพาทอเรนแปดคนกลับไปทำงานให้ฉันด้วย”
หงอี้ยิ้ม
“แปดคน พอหรือ”
“ฟาร์มของฉันเกือบจะเสร็จแล้วนะ”
ซูหลินถาม
“พอแล้ว!”
หงอี้ยิ้ม จากนั้นซูหลินก็จับมือเขาไว้ ทั้งสองคนหายไปในทันที