บทที่ 3 หนังสือแห่งความรู้
บทที่ 3 หนังสือแห่งความรู้
ใครเล่าจะไม่เคยจินตนาการถึงการได้พบเจอโชคชะตาอันน่าอัศจรรย์ โดยเฉพาะเมื่อสิ่งนี้เคยเป็นวัตถุเหนือธรรมชาติที่แท้จริงมาก่อน
ในขณะเดียวกันนั้น เฉินโส่วอี้ไม่ได้สังเกตเลยว่า เลือดที่ถูกพลาสเตอร์ปิดไว้จนหยุดไหล กลับค่อยๆ ซึมออกมาจากรอยขอบของพลาสเตอร์เหมือนถูกดึงดูด และไหลไปยังแผ่นไม้เก่าผุพังในมือ
ทันทีที่เลือดสัมผัสกับแผ่นไม้
แผ่นไม้นั้นเปล่งแสงจางๆ ออกมา และทันใดนั้น แสงก็หายวับไปเหมือนไม่เคยปรากฏมาก่อน
ในเวลาเดียวกัน เฉินโส่วอี้รู้สึกเหมือนมีระฆังขนาดใหญ่ระเบิดขึ้นในหัว ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน และล้มลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงจนหมดสติ
ไม่ทราบเวลาผ่านไปนานเท่าใด เขารู้สึกเหมือนผ่านพ้นความมืดมิดอันยาวนานไปได้ สติของเขาเริ่มกลับคืนมา และเมื่อค่อยๆ ลืมตาขึ้น เขาก็อ้าปากค้างอย่างไม่รู้ตัว ดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ
สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้าคือพื้นที่วงกลมขนาดใหญ่เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 30 เมตร กว้างพอๆ กับสนามบาสเกตบอลสองสนามของโรงเรียน รอบขอบเขตของพื้นที่เต็มไปด้วยหมอกสีเทาที่บิดเบี้ยวและเปลี่ยนรูปร่างตลอดเวลา แม้แต่พื้นที่ที่เขายืนอยู่ก็เต็มไปด้วยหมอก
การค้นพบนี้ทำให้เขาตกใจ แต่ไม่นานเขาก็พบว่าไม่มีอันตรายใดๆ ดูเหมือนจะมีพลังที่มองไม่เห็นคอยพยุงร่างเขาให้เคลื่อนไหวในพื้นที่นี้ได้อย่างราบรื่น
หลังจากลองเดินไปมาไม่กี่ครั้ง เฉินโส่วอี้ก็เริ่มผ่อนคลายลงเล็กน้อย
บรรยากาศรอบตัวชวนให้นึกถึงโลกแห่งภาพลวงตา ไม่ใช่เพียงเพราะหมอก แต่ยังรวมถึงตัวเขาเองที่ร่างกายกลายเป็นกึ่งโปร่งใส เสื้อผ้าที่เขาสวมใส่ดูราวกับหมอกที่กำลังจะสลายไป
แต่พื้นที่นี้ไม่ได้มีเพียงหมอก สิ่งที่ดึงดูดสายตามากที่สุดคือ "ต้นไม้เล็ก" ที่อยู่ตรงกลาง มีความสูงประมาณหนึ่งเมตร เป็นต้นไม้โปร่งใส และดูเหมือนมีชีวิตอย่างเดียวในสถานที่แห่งนี้
เมื่อเห็นต้นไม้นั้น เฉินโส่วอี้รู้สึกเหมือนมีสายสัมพันธ์บางอย่างที่ลึกซึ้ง เขารู้สึกเหมือนต้นไม้นั้นคือเขา และเขาคือต้นไม้
ต้นไม้เล็กเต็มไปด้วยกิ่งก้านใบหนาแน่น กิ่งก้านบางส่วนยาวลงใต้หมอก เฉินโส่วอี้มองเห็นรากที่แผ่ขยายไปยังที่ไกลโพ้น
เขาสังเกตเห็นว่าบนใบไม้ของต้นไม้ มีภาพเคลื่อนไหวจำนวนนับไม่ถ้วนที่ไหลเวียนไปมา
เมื่อเขาจ้องมองไปยังใบไม้เพียงเล็กน้อย ข้อมูลมากมายก็พรั่งพรูเข้าสู่สมอง เขาพบว่านั่นคือความทรงจำของตัวเขาในวันหนึ่งเมื่อ 13 ปีก่อน
เขามองไปที่ใบไม้จำนวนหลายพันใบที่ล้วนส่องแสงเป็นประกายอย่างน่าประหลาดใจ “หรือว่าใบไม้เหล่านี้แทนความทรงจำทั้งหมดของฉันตั้งแต่เกิด?”
ความกลัวแปลกประหลาดก่อขึ้นในใจของเขา เป็นความรู้สึกตระหนกที่มาจากการที่มนุษย์ตระหนักถึงการถูกล่วงล้ำความทรงจำ
แต่ความกลัวนั้นก็หายไปอย่างรวดเร็ว เพราะความอยากรู้อยากเห็นเข้ามาแทนที่
เขาพบรูปแบบหนึ่ง ใบไม้ที่อยู่ต่ำลงไปคือความทรงจำที่เก่าแก่ที่สุด หลายๆ อย่างเป็นสิ่งที่เขาลืมเลือนไปแล้ว แต่ที่นี่ ทุกวินาทีที่เขาเคยผ่านกลับปรากฏชัดเจน
เขาแม้กระทั่งเห็นความทรงจำในช่วงที่เขายังอยู่ในครรภ์แม่ ความมืดที่อบอุ่นและนุ่มนวล
เขารู้สึกตกตะลึงอย่างไม่อาจปิดบังได้ สิ่งที่เขาเห็นตรงหน้าเกินกว่าขอบเขตความเข้าใจของเขาไปมาก
บนต้นไม้ระหว่างใบไม้ ยังมีผลไม้บางอย่างอยู่ มีทั้งผลใหญ่และผลเล็ก ผลที่ยังไม่สุก และผลที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย ทุกครั้งที่เขามองดู ข้อมูลบางอย่างก็ปรากฏขึ้นในหัวของเขา
ผลไม้เหล่านี้คือความรู้ทั้งหมดที่เขาเคยเรียนรู้มาตั้งแต่เกิด
ในบรรดาผลไม้ทั้งหมด ผลที่ใหญ่ที่สุดคือความรู้ด้าน "ภาษาแม่" ขนาดเทียบเท่าผลแอปเปิล ระดับความเชี่ยวชาญที่แสดงคือ “ชำนาญ” มันเป็นสีแดงอมส้ม เป็นผลที่ดูเด่นที่สุดบนต้นไม้
ส่วนผลไม้อื่นๆ เช่น วิชาฟิสิกส์ เคมี ชีววิทยา หรือคณิตศาสตร์ และภาษาอังกฤษ กลับมีขนาดเล็กกว่าหลายเท่า บางผลเทียบได้แค่ลูกแก้ว และยังดูเขียวจัด
เฉินโส่วอี้รู้สึกเขินเล็กน้อยเมื่อเห็นผลลัพธ์นี้
เขาพยายามมองหาความรู้เกี่ยวกับวิถีบู๊ที่เขาเคยเรียน เขาต้องใช้ความพยายามอยู่นานจนในที่สุดก็พบมันบนกิ่งเล็กๆ กิ่งหนึ่ง
“ท่าฝึก 36 แบบ” มีขนาดเท่าเมล็ดงา และระดับแสดงว่า “เริ่มต้น”
“สมาธิฝึกจิต” มีขนาดเล็กกว่าอีก แค่ปลายเข็ม ระดับคือ “ยังไม่ได้เริ่ม”
ส่วนความรู้เกี่ยวกับกระบวนท่าต่างๆ ที่เขาเคยเรียนในคอร์สเสริมช่วงปิดเทอม ถูกจัดอยู่ในระดับ “ยังไม่ได้เริ่ม” ทั้งหมด
แต่ด้วยความที่เฉินโส่วอี้ไม่ใส่ใจในเรื่องเหล่านี้อีกแล้ว เขาหัวเราะกับตัวเอง
“ถ้าใบไม้แทนความทรงจำ และผลไม้แทนความรู้ แล้วลำต้นล่ะ?”
เฉินโส่วอี้มองไปที่ลำต้นของต้นไม้ ข้อมูลที่ตอบสนองครั้งนี้ใช้เวลานานกว่าครั้งก่อนๆ เล็กน้อย เมื่อเขากำลังจะเบนสายตาออกไป ข้อมูลมหาศาลก็พลันไหลทะลักเข้าสู่สมองอย่างบ้าคลั่ง
เขาใช้เวลานานพอสมควรในการจัดเรียงข้อมูลทั้งหมด เมื่อเสร็จสิ้น ดวงตาของเขาก็ส่องประกายด้วยความตื่นเต้น
ต้นไม้ต้นนี้ เดิมชื่อว่า "หนังสือแห่งความรู้" สร้างขึ้นโดยเทพแห่งความรู้ผู้ยิ่งใหญ่ในโลกต่างมิติ เทพองค์นี้ได้นำแก่นกลางของต้นไม้โลกในยุคแรกมาหลอมรวมสร้างเป็นสมบัติล้ำค่านี้
ในสงครามบุกโจมตีโลกครั้งแรกหลังจากที่ทั้งสองโลกผสานเข้าด้วยกัน เทพองค์นี้พยายามเข้าสู่โลกนี้ด้วยร่างจริง แต่กลับพ่ายแพ้จนล่มสลาย
สมบัติของเทพอย่าง "หนังสือแห่งความรู้" จึงตกมาสู่โลกนี้
ในระหว่างที่มันพยายามต่อต้านกฎเกณฑ์ของโลกนี้ พลังของมันค่อยๆ แตกสลาย และพลังศักดิ์สิทธิ์ของมันก็ค่อยๆ สูญสิ้น
โดยปกติแล้ว สมบัติเหล่านี้ควรจะสูญเสียพลังจนกลายเป็นสิ่งของธรรมดา
แต่ด้วยธรรมชาติอันทรงพลังและความสามารถเฉพาะตัวของมัน หนังสือแห่งความรู้ยังสามารถปรับตัวเข้ากับกฎของโลกนี้ได้ในระดับหนึ่ง มันค่อยๆ เปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อความอยู่รอด
จากนั้น ข้อมูลที่เกี่ยวกับตัวเขาเองก็ปรากฏขึ้น:
ชื่อ: เฉินโส่วอี้
คุณสมบัติ:
- พละกำลัง: 10.4 (มาตรฐานมนุษย์คือ 10)
- ความว่องไว: 10.4
- ความทนทาน: 10.3
- สติปัญญา: 10.3
- การรับรู้: 10.3
- จิตใจ: 10.0
ความรู้ที่ครอบครอง:
- ภาษาแม่ (เชี่ยวชาญระดับ 5)
- ฟิสิกส์ (ชำนาญระดับ 12)
- เคมี (ชำนาญระดับ 11)
- ชีววิทยา (ชำนาญระดับ 10)
- คณิตศาสตร์ (ชำนาญระดับ 8)
- ภาษาอังกฤษ (ชำนาญระดับ 5)
- คอมพิวเตอร์ (เริ่มต้นระดับ 6)
- การทำอาหาร (เริ่มต้นระดับ 5)
- ท่าฝึก 36 แบบ (เริ่มต้นระดับ 5)
- สมาธิฝึกจิต (ยังไม่ได้เริ่ม)
- วิชาดาบ (ยังไม่ได้เริ่ม)
- วิชาธนู (ยังไม่ได้เริ่ม)
พลังสะสม: 1.2
เฉินโส่วอี้มองข้อความที่ดูเหมือนสรุปชีวิตอันธรรมดาในวัย 17 ปีของเขาได้อย่างกระชับ
แต่ตอนนี้ ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป!
จากข้อมูลที่เพิ่งได้รับ เขาเข้าใจการใช้งาน "หนังสือแห่งความรู้" ที่ได้รับการเปลี่ยนแปลง มันเหลือเพียงฟังก์ชันเดียว นั่นคือการ เพิ่มประสิทธิภาพของความรู้
เขากวาดตามองความรู้ทั้งหมดที่ตัวเองมีอยู่ ก่อนจะตัดสินใจลองเลือก "ท่าฝึก 36 แบบ" เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพ
“เพิ่มประสิทธิภาพ!”
เมื่อคำพูดสิ้นสุดลง พลังสะสม 1.2 หายไป 1 เหลือเพียง 0.2
ทันใดนั้น เขารู้สึกเหมือนเข้าสู่ภวังค์ บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยหมอกสีเทา เขาเห็นตัวเองฝึกฝนท่าฝึก 36 แบบซ้ำแล้วซ้ำเล่า จากที่เคยฝึกอย่างเก้ๆ กังๆ ก็เริ่มคล่องแคล่วขึ้นเรื่อยๆ
ในขณะที่เวลาผ่านไป ท่าทางของเขาเริ่มเปลี่ยนแปลง บางท่าที่ไร้ประโยชน์ถูกตัดออกไป บางส่วนได้รับการปรับปรุงให้เหมาะสมกับตัวเขามากยิ่งขึ้น
เขาไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหน อาจเป็นชั่วโมง หรืออาจผ่านไปหลายวัน ในที่สุด เขาก็หลุดออกจากภวังค์
เมื่อรวบรวมสติ เฉินโส่วอี้พบว่าความทรงจำเกี่ยวกับ "ท่าฝึก 36 แบบ" ชัดเจนอยู่ในหัวของเขา ราวกับว่าเขาฝึกฝนมันนับครั้งไม่ถ้วน
เขารู้สึกตื่นเต้น อยากลองทดสอบท่าเหล่านั้นในพื้นที่แห่งนี้ แต่ทันใดนั้น พื้นที่เริ่มสั่นไหว และเขาได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้นจากที่ไกลโพ้น เสียงนั้นคล้ายดั่งสายลมแผ่วเบา แต่แฝงไปด้วยความลึกลับ
