ตอนที่70 ทักษะบ่มเพาะร่างกาย'ไหมอมตะ'

ในตรอกของมหาวิทยาลัยแห่งชาติ

ร่างหนึ่งยืนอยู่อย่างเงียบๆ

คนคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลัวอิง ที่ถูกอู๋เส้าคุนเรียกตัวกลับมา

หลัวอิงดูแปลกประหลาดมาก

ถึงแม้ว่าเขาจะยืนอยู่ตรงนั้น แต่ก็ไม่มีออร่าใดๆ แผ่ออกมา

เย่ซิวหยูรู้สึกถึงอันตรายทันทีที่เห็นหลัวอิง

เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าออร่าของหลัวอิงกำลังล็อคลงบนตัวของเขาอยู่

เย่ซิวหยูแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องอะไรและเดินต่อไป

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเดินผ่านหลัวอิง

เสียงที่ไร้อารมณ์ก็ดังขึ้นในหูของเย่ซิวหยู

“นายคือเย่ซิวหยู?”

เย่ซิวหยูหยุดและตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบ

“ฉันเอง”

เขาและหลัวอิงหันกลับมาพร้อมๆ กัน

ดวงตาของทั้งสองสบกัน

หลัวอิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ “ย้ายออกจากวิลล่าภายในสามวัน!”

“ใช่จริงด้วย!”

เย่ซิวหยูเข้าใจ

เขาเดาถูก คนคนนี้ถูกส่งมาโดยอู๋เส้าคุน!

“นายคิดว่าฉันจะอดทนได้ตลอดหรอ?”

ก่อนหน้านี้ก็ฉินหมั่ง

ตอนนี้ก็เป็นหมอนี่!

อู๋เส้าคุนยั่วยุเขาครั้งแล้วครั้งเล่า

เย่ซิวหยูเริ่มโกรธแล้ว

“อยากเล่นสนุกใช่มั้ย? งั้นฉันจะเล่นด้วย!”

“หึ!”

เย่ซิวหยูแค่นเสียงอย่างเย็นชาและพูดด้วยใบหน้าที่เยาะเย้ย

“บางครั้งฉันก็ไม่เข้าใจว่าพวกนายเอาความมั่นใจมาจากไหน!”

“นายเป็นใครถึงมาสั่งให้ฉันย้ายออก?”

เย่ซิวหยูส่ายหัวและกำลังจะจากไป

เขาก็ได้ยินเสียงลมแหวกอากาศ

กำปั้นขวาของหลัวอิงมาถึงตรงหน้าเขาแล้ว

หลัวอิงลงมือโดยที่ไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ!

เย่ซิวหยูทำสีหน้าเย็นชา เขากำหมัดขวาและเหวี่ยงออกไป

สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจคือหมัดของเขาไม่โดนอะไรเลย

‘นี่ไม่ใช่ร่างจริง?’

เย่ซิวหยูรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

เขาไม่ลังเล เขายังคงเหวี่ยงหมัดขวาต่อไป

เขาบิดเอว เปลี่ยนแขนซ้ายให้เป็นศอก และกวาดไปด้านหลัง

“ตูม!”

ในขณะที่กำปั้นและศอกปะทะกัน

เย่ซิวหยูรู้สึกถึงแรงมหาศาล

มันไหลเข้าสู่แขนซ้ายของเขาผ่านกำปั้นของคู่ต่อสู้

หลังจากที่ป้องกันการโจมตีของหลัวอิงได้แล้ว

เย่ซิวหยูไม่ได้หยุด เขาใช้มือขวาโจมตีหน้าท้องของหลัวอิง

อย่างไรก็ตาม ครั้งนี้เขาก็พลาดอีกครั้ง

หลังจากที่โดนหมัดของเขา

ร่างของหลัวอิงก็ค่อยๆ จางหายไป…

เย่ซิวหยูหันกลับไปมอง

เขาก็เห็นหลัวอิงยืนอยู่ข้างๆ ต้นไม้ใหญ่ไม่ไกล

“ฉันชื่อหลัวอิง ฉันมาเพื่อแจ้งให้นายรู้!”

“จำไว้ นายมีเวลาแค่สามวัน!”

หลัวอิงพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและจากไปโดยที่ไม่รอคำตอบจากเย่ซิวหยู!

“หลัวอิง!”

เย่ซิวหยูทวนชื่อ จากนั้นเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ

‘มหาวิทยาลัยแห่งชาตินี่มันมีแต่ยอดฝีมือจริงๆ!’

ถ้าเขาเดาไม่ผิด พรสวรรค์ของหลัวอิงน่าจะเกี่ยวข้องกับเงา

เช่นเดียวกับพลังมิติ พลังเงาก็เป็นความสามารถที่หายากมากเช่นกัน

หลัวอิงน่าจะใช้พลังของเขาในการหลบการโจมตีของตน

หลัวอิงเป็นคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่ง

เย่ซิวหยูรู้สึกว่าในมหาวิทยาลัยแห่งชาติยังมีผู้เชี่ยวชาญอีกมากมายที่ซ่อนตัวอยู่

เขาอยากจะแข็งแกร่งขึ้น

…

เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น

ห้องสมุดมหาวิทยาลัยแห่งชาติ มุมตะวันออกเฉียงเหนือของชั้นสาม

เย่ซิวหยูมาที่นี่แต่เช้า

จุดประสงค์ของการมาที่นี่ในครั้งนี้ก็เพื่อค้นหาทักษะการฝึกฝนร่างกายที่เหมาะสม!

เย่ซิวหยูมองไปที่ทักษะการฝึกฝนร่างกายต่างๆ

‘เคล็ดวิชาสายฟ้า’

‘เคล็ดวิชากายาจักรพรรดิ’

‘เคล็ดวิชากายาโลหิต’

‘เคล็ดวิชาวัวป่า’

…

เย่ซิวหยูรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย

ขณะที่เขากำลังลังเลใจ หนังสือทักษะเล่มหนึ่งในมุมห้องสมุดก็ดึงดูดความสนใจของเขา

ทักษะการต่อสู้นี้ตกอยู่ในช่องว่างระหว่างชั้นหนังสือและผนัง

เมื่อเย่ซิวหยูหยิบมันออกมา มันก็เต็มไปด้วยฝุ่น

“ฟึบๆๆ~”

เขาถือทักษะการต่อสู้และสะบัดเบาๆ สองสามครั้ง

หลังจากที่ปัดฝุ่นออก

เย่ซิวหยูก็เห็นชื่อของทักษะการต่อสู้

เย่ซิวหยูอดไม่ได้ที่จะตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นชื่อของทักษะการต่อสู้

‘วิชาไหมอมตะ ช่างเป็นชื่อที่ยิ่งใหญ่อะไรเช่นนี้!’

แม้แต่คนที่อยู่บนดาวบลูสตาร์ที่ตื่นพลังแล้ว ก็ยังไม่มีใครบรรลุความเป็นอมตะจริงๆ

แต่หนังสือทักษะการฝึกฝนร่างกายเล่มนี้กลับมีคำว่า ‘อมตะ’ อยู่ในชื่อ!

คนที่สร้างทักษะการต่อสู้นี้คิดการใหญ่จริงๆ

เย่ซิวหยูเปิดหนังสือทักษะการต่อสู้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ทันทีที่เขาเห็น เขาก็ไม่อาจละสายตาไปจากมันได้

กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมา

เย่ซิวหยูปิด ‘วิชาไหมอมตะ’ และถอนหายใจยาว

‘วิชาไหมอมตะนี่มันสุดยอดจริงๆ!’

ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมทักษะการต่อสู้นี้ถึงไม่เป็นที่นิยม!

‘วิชาไหมอมตะ’ มีทั้งหมดสิบสามระดับ

ทุกครั้งที่ทะลวงขอบเขต ทุกคนจะต้องเผชิญกับความเจ็บปวด

นี่คือ ‘การเกิดใหม่’!

ไม่ต้องพูดถึงว่ากระบวนการนี้จะเจ็บปวดแค่ไหน

‘วิชาไหมอมตะ’ ในห้องสมุดมีเพียงแค่เก้าระดับแรกเท่านั้น

ไม่มีเคล็ดวิชาในระดับที่สูงกว่านี้

แต่ถึงอย่างนั้น ในห้องสมุดของมหาวิทยาลัยแห่งชาติ มันก็ยังถูกจัดให้อยู่ในระดับ S

ข้อบกพร่องสองข้อนี้ทำให้มันไม่เป็นที่นิยม

อย่างไรก็ตาม ข้อบกพร่องเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเย่ซิวหยู

เขามีระบบ

เขาไม่จำเป็นต้องฝึกฝนทีละขั้นตอน

แต่ตอนนี้ เย่ซิวหยูยังไม่แน่ใจว่าเขาจะสามารถใช้แต้มพลังงานเพื่อข้ามขั้นตอนการฝึกฝนที่เจ็บปวดของ ‘วิชาไหมทิพย์’ และเสริมทักษะในระดับที่สูงกว่านี้ได้รึเปล่า

แต่ทักษะการต่อสู้นี้มันเย้ายวนใจเกินไป

เย่ซิวหยูยอมเสี่ยง

เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ตัดสินใจ

“เอาเล่มนี้แหละ!”

ต่อให้เขาไม่สามารถเสริมทักษะในระดับที่สูงกว่านี้ได้ เขาก็แค่เสียแต้มพลังงานไป

เย่ซิวหยูเก็บ ‘วิชาไหมอมตะ’ ไว้

เขาดูหนังสือทักษะการฝึกฝนร่างกายอีกสองสามเล่มก่อนจะออกจากห้องสมุด

…

อีกด้านหนึ่ง ในห้องโถงของวิลล่าอู๋เส้าคุน

หลัวอิงยืนอยู่หน้าอู๋เส้าคุนและพูดอย่างเรียบเฉย

“ฉันจะจัดการเรื่องเย่ซิวหยูเอง!”

อู๋เส้าคุนพยักหน้า

“ฉันไม่เคยสงสัยในความสามารถของนาย!”

หลัวอิงเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองไปที่อู๋เส้าคุนอย่างจริงจัง

“ฉันเคยสัญญาว่าจะทำสามอย่างให้นาย และนี่คือครั้งสุดท้าย!”

ดวงตาของอู๋เส้าคุนเป็นประกายเมื่อได้ยินแบบนี้

แต่มันก็หายไปอย่างรวดเร็ว!

เขามองไปที่หลัวอิงด้วยรอยยิ้ม “แน่นอน นายก็รู้ว่าฉันรักษาสัญญาเสมอ!”

“ตราบใดที่นายช่วยฉันจัดการเย่ซิวหยู”

“ต่อแต่นี้ไป พวกเราก็จะไม่มีอะไรติดค้างกัน!”

หลัวอิงมองไปที่อู๋เส้าคุน

“ฉันหวังว่านายจะรักษาสัญญา!”

เขาพูดจบก็หันหลังเดินจากไป!

เหลือเพียงอู๋เส้าคุนที่มองไปที่หลัวอิงด้วยสีหน้าที่มืดมน!

ตอนที่66-70 ของวันพุธนะฮะ กลัวลืมมาลงพรุ่งนี้ พอดีช่วงนี้ติดpoe2