ตอนที่แล้วฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 028 เพื่อนสนิท
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 030 ซื้อแหลก!

ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 029 พบกับนายหญิงแล้ว


ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 029 พบกับนายหญิงแล้ว

“ของขวัญ?”

ซูหลินรู้สึกประหลาดใจมาก ดวงตาเป็นประกายด้วยความยินดี

คบกับหงอี้มานานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่หงอี้มอบของขวัญให้เธอ

“อืม!”

หงอี้ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่โบกมือเบา ๆ อัญเชิญรถไถห้าคันออกมาจากพื้นที่ระบบ

ในทันที ซูหลินก็ตกตะลึง

รู้สึกซาบซึ้งใจ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกตกตะลึงอย่างมาก

เพียงแค่โบกมือ ก็มีรถไถออกมาห้าคัน

นี่คือพลังพิเศษของหงอี้หรือ?

จากนั้น เธอก็เบ้ปาก

“เครื่องจักรเยอะขนาดนี้ ใครจะขับ?”

ซูหลินถามอย่างจนใจ

“อืม!”

หงอี้โบกมืออีกครั้ง

วอร์ดและทอเรนร่างกำยำอีกหนึ่งร้อยเจ็ดคนก็ปรากฏตัวขึ้น

สูงสองเมตรครึ่ง ร่างกายกำยำ ดูค่อนข้างดุร้าย

บนหัวของทุกคน มีเขาขนาดใหญ่อยู่หนึ่งคู่

ดูน่าเกรงขามและทรงพลังอย่างมาก

“นี่...”

ซูหลินตกตะลึงอยู่นาน เธอรู้สึกมึนงงไปหมด

“สิ่งมีชีวิตเหล่านี้คือสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวอะไรกันเนี่ย”

“ทอเรน!!”

“เธอไม่เคยอ่านนิยายหรือดูหนังอะไรทำนองนั้นบ้างหรือ?”

หงอี้ถาม

“ฉันอ่านแต่หนังสือ ไม่ดูซีรีส์...”

ซูหลินตั้งสติได้หลังจากผ่านไปนาน จึงพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว

“พวกนี้คือทอเรนที่ติดตามฉัน...”

“แต่ว่า ต่อไปนี้ พวกเขาจะอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเธอทั้งหมด”

“พวกเขาจะช่วยเธอเพาะปลูกที่ดินทั้งหมดให้เสร็จ”

สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ หงอี้กล่าว

“ติดตามเธอ?”

“พวกเขา... มาจากไหน?”

ซูหลินยังคงตกตะลึงและมึนงง พูดพึมพำ

“ถ้าฉันบอกว่า ฉันเป็นผู้ถูกเลือก เธอเชื่อไหม?”

“นี่คือพลังพิเศษของฉัน!”

หงอี้กล่าว

เขายอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่าตัวเองมีพลังพิเศษ

ถึงจะไม่ยอมรับ คนอื่นก็คิดแบบนั้นอยู่ดี พวกเขาไม่ใช่คนโง่

ที่ดินร้อยหมู่เสร็จภายในครึ่งวัน แถมยังปลูกพืชพิเศษอีก

เว้นแต่จะเป็นผู้บำเพ็ญเซียน

“พลังพิเศษ... ผู้ถูกเลือก...”

ซูหลินยังคงพึมพำ

“พบกับนายหญิงแล้ว!”

วอร์ดที่สังเกตการณ์อยู่ ลังเลเล็กน้อย ก่อนจะตะโกนเสียงดัง แล้วคุกเข่าข้างหนึ่งลงทำความเคารพ

“พบกับนายหญิงแล้ว!”

“พบกับนายหญิงแล้ว!”

……

เมื่อเห็นแบบนั้น ทอเรนคนอื่น ๆ ก็คุกเข่าลงเช่นกัน ตะโกนเสียงดัง

ท่าทางนั้น รูปแบบนั้น เสียงที่ดังก้องนั้น สำหรับซูหลินแล้ว มันช่างยิ่งใหญ่อลังการ

เธอไม่เคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน จึงตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นก็เริ่มหวาดกลัว

ภาษาของต่างโลก ซูหลินฟังไม่รู้เรื่อง แต่เธอเห็นทอเรนทุกคนคุกเข่าลง มองมาที่เธอ จึงเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“ทุกคน... เชิญลุกขึ้น...”

ปกติแล้ว ซูหลินเป็นคนที่ใจเย็นมาก แต่วันนี้เธอกลับหวาดกลัวอย่างมาก เสียงสั่นเล็กน้อย

แต่ทว่า ทอเรนทุกคนยังคงนิ่งเฉย เพราะพวกเขาไม่รู้ว่าซูหลินกำลังพูดอะไร

“หงอี้ รีบบอกให้พวกเขาลุกขึ้นสิ...”

ซูหลินพูดอย่างร้อนรน

“ลุกขึ้นได้แล้ว!”

หงอี้พูดกับทอเรน

“ขอบคุณนายท่าน ขอบคุณนายหญิง!”

วอร์ดตะโกนเสียงดัง

“ขอบคุณนายหญิง ขอบคุณนายหญิง!”

……

เหล่าทอเรนตะโกนตาม จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนอย่างช้า ๆ

“พวกเขา... พูดว่าอะไร?”

ซูหลินถามเบา ๆ ด้วยความอยากรู้อย่างมาก

“ขอบคุณเธอน่ะ...”

หงอี้ยิ้ม เขาไม่กล้าแปลตรง ๆ

เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าซูหลินคิดยังไง

“ไม่น่าจะแค่นั้น ฉันได้ยินเสียงสองแบบ...”

ซูหลินวิเคราะห์ ทำให้หงอี้รู้สึกทึ่ง

สมกับเป็นอัจฉริยะทางด้านภาษาศาสตร์

“ก็แค่ขอบคุณนั่นแหละ ขอบคุณฉันและเธอ”

“เธออยากรู้ไหมว่าพวกเขาเรียกเธอว่าอะไร?”

หงอี้ถาม

“ไม่เอา...”

ใบหน้าของซูหลินแดงก่ำ ส่ายหัว

ถึงแม้เธอจะฟังไม่รู้เรื่อง แต่จากสายตาของทอเรน เธอก็พอจะเดาได้

“พวกเขาพูดภาษาอะไร?”

“น้ำเสียงของพวกเขา แตกต่างจากทุกภาษาบนโลกอย่างมาก...”

ซูหลินรู้สึกอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก

“พวกเขาไม่ใช่สิ่งมีชีวิตบนโลก”

“นี่คือความลับของฉัน ฉันบอกเธอคนเดียว”

หงอี้กล่าว

“เพราะครั้งที่แล้วฉันช่วยเธอหรือ?”

ซูหลินถาม

“ไม่ใช่!”

“เพราะฉันเชื่อใจเธอ”

หงอี้ยิ้มอย่างจริงใจ ทำให้ดวงตาของซูหลินเป็นประกายด้วยความยินดี

“ของขวัญนี้มันล้ำค่าเกินไป ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังมีภารกิจที่ดินหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นหมู่อีก...”

ซูหลินส่ายหัว เสียงอ่อนโยนอย่างมาก

แน่นอนว่า เธอมีความสุขมาก และซาบซึ้งใจมาก

“ฉันใช้เวทมนตร์เพาะปลูกแล้ว”

“คาดว่าภายในสิบวันจะเสร็จ”

“ดังนั้น ฉันจะให้ทอเรนเหล่านี้อยู่กับเธอก่อน และให้พวกเขาช่วยเธอเพาะปลูกที่ดินร้อยหมู่ให้เสร็จโดยเร็วที่สุด”

“ถึงตอนนั้น เธอจะมีโอกาสได้รับรางวัล เมื่อได้รับรางวัลแล้ว ต่อไปนี้ก็จะราบรื่นมากขึ้น”

หงอี้เกลี้ยกล่อม

“เธอแน่ใจหรือว่าไม่มีปัญหา?”

ซูหลินถามย้ำ

“ไม่มีปัญหาแน่นอน ถึงแม้เธอจะถูกขับไล่ออกจากพื้นที่ ฉันก็จะเลี้ยงดูเธอไปตลอดชีวิต ฉันจะไม่เอาฟาร์มของฉันมาล้อเล่น”

หงอี้ยิ้ม

“เธอคิดไปไกลแล้วนะ...”

ใบหน้าของซูหลินแดงก่ำอีกครั้ง

“ปัญหาเดียวก็คือ เธอสื่อสารกับทอเรนเหล่านี้ไม่ได้ นี่เป็นปัญหาใหญ่”

หงอี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย กล่าว

“ไม่ใช่ปัญหาหรอก ภาษาเป็นเพียงวิธีการสื่อสารแบบหนึ่งเท่านั้น”

“บางที ฉันอาจจะได้เรียนรู้ภาษาใหม่ก็ได้”

ซูหลินกล่าวอย่างมั่นใจ ในขณะเดียวกันก็เป็นการยอมรับของขวัญจากหงอี้

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด