ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 027 ชีวิตของเจ้าของที่ดิน
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 027 ชีวิตของเจ้าของที่ดิน
“คารวะนายท่าน!”
“คารวะนายท่าน!”
……
หลังจากกล่าวคำสาบาน ดาร์กเอลฟ์หลายร้อยคน นำโดยราชินีดาร์กเอลฟ์ ก็คำนับหงอี้ด้วยความเคารพ
“เรียกฉันว่าเจ้าของเถอะ!”
หงอี้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยขึ้น
คำว่านายท่าน มันดูโบราณและเสื่อมทรามเกินไป
เจ้าของ ดูดีกว่า
ดูถ่อมตัวและเหมาะสมกว่า
เพราะยังไง เขาก็คือเจ้าของ
“รับทราบ เจ้าของ!”
ดาร์กเอลฟ์ทั้งหมดตะโกนพร้อมกัน
“ไปกันเถอะ พวกเราออกจากที่นี่กันเถอะ”
หลังจากพูดจบ หงอี้ก็ติดต่อกับระบบ
“อืม!”
……
แสงหกแฉกส่องประกายระยิบระยับ จากนั้นทุกคนก็หายไป
นับแต่นั้นมา เผ่าพันธุ์เอลฟ์ในโลกใบนี้ ก็หายสาบสูญไป
หายสาบสูญอย่างลึกลับ
นี่น่าจะเป็นปริศนาที่ผู้คนในโลกใบนี้ไม่สามารถไขได้
บางที ในอนาคต อาจจะมีมนุษย์หรือผู้แข็งแกร่งคนอื่นมาผจญภัยที่นี่ และบันทึกเรื่องราวของเผ่าพันธุ์เอลฟ์ที่ถูกความมืดกลืนกินไปพร้อมกับต้นไม้แห่งชีวิตไว้ในประวัติศาสตร์
ไม่นาน หงอี้ก็พาดาร์กเอลฟ์ทั้งหมดกลับมาที่ฟาร์มของเขา
“นี่... คือโลกใหม่?”
ราชินีดาร์กเอลฟ์พบว่าสภาพแวดล้อมของฟาร์มนั้นแตกต่างจากที่เธอนึกภาพไว้อย่างสิ้นเชิง
ที่นี่ ไม่ใช่แดนสวรรค์ในจินตนาการ แต่กลับแห้งแล้ง ไร้ซึ่งชีวิตชีวา
เมื่อเห็นต้นไม้แห่งชีวิตที่เปล่งประกายแห่งชีวิตอยู่ไกล ๆ เธอก็รู้ว่าตัวเองมาถึงที่หมายแล้ว
“ทุกอย่างไม่สามารถตัดสินได้จากภายนอก”
“ที่นี่ ถ้ามันง่ายเหมือนที่เห็น เธอคิดว่าฉันจะเลือกปลูกต้นไม้แห่งชีวิตที่นี่หรือ?”
หงอี้กล่าว ตอนนี้เขาขี้เกียจอธิบายมาก
ในขณะนี้ ด้วยการเข้าร่วมของเผ่าพันธุ์เอลฟ์
ฟาร์มก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย คึกคักเป็นพิเศษ
เอลฟ์ที่เชี่ยวชาญเวทมนตร์ดิน ภายใต้การจัดการของแคทเธอรีน นักเวทดินทั้งหมดก็ติดตามอีเซราไปพรวนดิน
ถึงแม้ความเร็วจะเทียบกับเวทมนตร์ภาษามังกรของอีเซราไม่ได้
แต่เทียบกับทอเรนแล้ว ก็เร็วกว่ามาก
เอลฟ์หลายสิบคนร่วมมือกันร่ายเวทมนตร์ ความเร็วก็ไม่ด้อยไปกว่าอีเซรา
เอลฟ์ทุกคน ต่างก็แบ่งงานกันทำ
เวทมนตร์ใส่ปุ๋ย เวทมนตร์หว่านเมล็ด เวทมนตร์รดน้ำ ฯลฯ
ที่เหลือ ก็คือการลาดตระเวนดูแลพื้นที่เพาะปลูก
ทุกคนต่างก็ทำงานอย่างขยันขันแข็ง
หงอี้คาดเดาว่า อีกสิบวัน ที่ดินหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นหมู่ ก็จะเรียบร้อย
“พวกเธอ... กำลังทำนาทำไร่อยู่หรือ?”
ราชินีดาร์กเอลฟ์มองหงอี้ด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
เอลฟ์ทั้งหมด ถูกหงอี้พามาทำนาทำไร่
นี่มัน... ไร้ซึ่งความเมตตาปราณีหรือไม่?
ถ้าขืนเธอมนุษย์คนอื่นรู้เข้า ถ้าเผ่าพันธุ์อื่นรู้เข้า จะเกิดความโกลาหลขนาดไหน
แล้วมังกรตัวนั้นกำลังทำอะไรอยู่?
กำลังใช้เวทมนตร์ดินพรวนดินอยู่หรือ?
นายท่านของพวกเธอเป็นปีศาจหรือ?
ทำไมถึงใจร้าย ให้เอลฟ์สาวสวยมาทำนาทำไร่ได้
“ทำไม? รู้สึกว่าการทำนาทำไร่มันต่ำต้อยเกินไปสำหรับเอลฟ์อย่างพวกเธอหรือ?”
“พวกเธอไม่รู้หรือว่าอาหารคือสิ่งสำคัญที่สุด!”
หงอี้กลอกตา
“เจ้าของ... ข้าไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น...”
ราชินีดาร์กเอลฟ์ยิ้มแห้ง ๆ
“ทำไมไม่คิดในแง่ดีล่ะ ฉันกำลังให้พวกเธอใกล้ชิดกับผืนดิน ใกล้ชิดกับธรรมชาติ...”
หงอี้กล่าว “เชื่อฉันเถอะ ความพยายามของพวกเธอในวันนี้ จะได้รับผลตอบแทนอย่างแน่นอน!”
“ถ้าอย่างนั้น ตอนนี้พวกเราสามารถทำอะไรให้ท่านได้บ้าง?”
เมื่อได้ยินคำว่าผลตอบแทน ราชินีดาร์กเอลฟ์ก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
ชายคนนี้ ทรงพลัง ลึกลับ และน่าอัศจรรย์เกินไป
ถ้าได้รับผลประโยชน์จากเขา ผลประโยชน์นั้นต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน
หลังจากตกต่ำ เอลฟ์ก็เริ่มให้ความสำคัญกับวัตถุมากขึ้น
“ตอนนี้ ฉันยังไม่รู้ว่าจะให้พวกเธอทำอะไร”
“เวทมนตร์ของพวกเธอ กลายเป็นเวทมนตร์แห่งความมืดทั้งหมดแล้วใช่ไหม?”
หงอี้ถาม
“ใช่!”
“แต่พวกเรายังสามารถใช้เวทมนตร์ที่เคยใช้ได้อยู่”
ราชินีดาร์กเอลฟ์รีบแสดงความสามารถ
“ดีมาก บ่ายนี้หรือพรุ่งนี้ พวกเธอไปหาแคทเธอรีน ให้เธอจัดหางานที่เหมาะสมให้พวกเธอ”
หงอี้ยิ้ม
“ตอนนี้ พวกเธอก็ว่างอยู่แล้วนี่”
“งั้น ช่วยนวดหลังฉันหน่อยสิ...”
หงอี้ยิ้ม
นี่แหละ ชีวิตของเจ้าของ ชีวิตของเจ้าของที่ดิน
เสื่อมทรามจริง ๆ!
“แคทเธอรีน?”
“องค์หญิงเป็นคนดูแลที่นี่?”
ราชินีดาร์กเอลฟ์รู้สึกอยากรู้อยากเห็นเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ยังคงเดินไปข้างหลังหงอี้ เริ่มนวดอย่างแผ่วเบา แรงกำลังพอดี แถมยังมีพลังเวทมนตร์แทรกซึมเข้ามาอีกด้วย สบายมาก
“แคทเธอรีนเป็นภรรยาของฉัน!”
“ก็เท่ากับว่า ฉันเป็นลูกเขยของเผ่าพันธุ์เอลฟ์”
หงอี้อธิบาย
“มิน่าล่ะ...”
“มิน่าล่ะแอชถึงเชื่อใจท่านตั้งแต่แรก คงเป็นเพราะท่านและแคทเธอรีนทำสัญญากันแล้วสินะ”
ราชินีดาร์กเอลฟ์ถึงบางอ้อ
หงอี้ยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร
เขากำลังคิดถึงแผนการต่อไป
ต้นไม้แห่งชีวิตมีขนาดใหญ่เกินไป
ตอนนี้เขายังไม่กล้าปลูกในฟาร์ม
เพราะเขายังไม่เข้าใจกฎของฟาร์ม
ที่สำคัญที่สุด คือตอนนี้เขามีภารกิจ
พื้นที่ฟาร์มไม่อนุญาตให้เขาปล่อยที่ดินทิ้งร้าง ต้องเพาะปลูกให้เสร็จภายในหนึ่งเดือน
เขากังวลว่า ถ้าปลูกต้นไม้แห่งชีวิตขนาดใหญ่เช่นนี้ จะถูกตัดสินว่าใช้พื้นที่มากเกินไป ปล่อยที่ดินทิ้งร้าง
รางวัลที่ใกล้จะได้มาแล้ว หงอี้จะไม่ยอมให้ตัวเองทำพัง