บทที่ 87 : เกาะน้ำแข็งเพลิง, พลเรือเอกมู่หรงจิน (ตอนฟรี)
บทที่ 87 : เกาะน้ำแข็งเพลิง, พลเรือเอกมู่หรงจิน (ตอนฟรี)
ด้วยเสื้อคลุมสีดำและหน้ากากปีศาจ…รูปลักษณ์ของเซียวซิงหยูจึงแตกต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีอสูรระดับเทพเจ้าอย่างจิ้งจอกมังกรเก้าหางอยู่เคียงข้าง
ยิ่งไปกว่านั้น ฝีมือการแสดงของเซียวซิงหยูยังเทียบเท่ากับนักแสดงระดับสูง บวกกับการควบคุมออร่าได้อย่างสมบูรณ์แบบ หากคนนอกมองเข้ามา ก็คงคิดว่าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญลึกลับจากโลกภายนอก
ใครจะรู้ว่าภายใต้หน้ากากนั้น คือใบหน้าอ่อนเยาว์ของปรมาจารย์อสูรระดับสองดาว
"ลูลู่ ฉันแต่งตัวแบบนี้เป็นไงบ้าง?"
เซียวซิงหยูหมุนตัวต่อหน้าเดลลูหนึ่งรอบ เเล้วถามอย่างอารมณ์ดี
"ไม่เลว การแต่งตัวแบบนี้ ทำให้ข้ารู้สึกว่าเจ้าไม่เหมือนกับเซียวซิงหยูที่ข้ารู้จักเลยจริงๆ" เดลลูพยักหน้าอย่างพอใจ
"นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ" เซียวซิงหยูยกยิ้มภายใต้หน้ากาก
เมื่อปัญหาเรื่องการปลอมตัวได้รับการแก้ไขแล้ว มันก็ยังมีปัญหาสำคัญอีกหนึ่งข้อ
การจะไปถึงเกาะน้ำแข็งเพลิง ซึ่งเป็นที่ตั้งของกองบัญชาการกองทัพเรือ ไม่สามารถว่ายน้ำไปได้ ดังนั้นพวกเขาต้องอาศัยพาหนะทางน้ำ
เมื่อมีเกาะน้ำแข็งเพลิงเป็นศูนย์บัญชาการกลาง บริเวณน่านน้ำโดยรอบจึงมีการป้องกันอย่างเข้มงวด เรือทุกลำที่ผ่านเข้าออกจะถูกตรวจสอบอย่างละเอียด
การเดินทางโดยเรือนั้น จะทำให้เป็นที่สนใจได้ง่าย, พวกเขาอาจจะถูกกองทัพเรือจับกุมได้ก่อนที่จะไปถึงเกาะน้ำแข็งเพลิงด้วยซ้ำ
"ลูลู่ เธอก็ว่ายน้ำเป็นนี่ ฉันขี่หลังเธอ แล้วเธอว่ายไปที่เกาะน้ำแข็งเพลิงดีใหม?"
"ข้าเป็นจิ้งจอกนะ ไม่ใช่ปลาฉลาม…การแช่น้ำเป็นเวลานานจะทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายตัว"
"แล้วเธอว่าเราควรจะทำยังไงดีล่ะ?"
เดลลูครุ่นคิดสักพัก แล้วตัดสินใจทำบางอย่าง
"หืมมม…เธอจะทำอะไรนิ?"
เซียวซิงหยูสัมผัสได้ถึงออร่าอันน่าสะพรึงกลัวที่แผ่ออกมาจากเดลลู เขาจึงรีบถอยห่างออกไปทันที
เดลลูยืนอยู่บนชายหาด ม่านตาของเธอเปลี่ยนเป็นเส้นตรง แขนและข้างแก้มมีเกล็ดมังกรสีม่วงทองขึ้นปกคลุม พร้อมเขาของมังกรบนหัวที่เปล่งประกายเจิดจ้า
หลังจากนั้น, คลื่นพลังที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าก็ปะทุออกมาจากร่างกายของเดลลู
เเน่นอนว่านี่คือพลังมังกร พลังทำลายล้างนี้ได้ก่อให้เกิดคลื่นยักษ์สูงกว่าร้อยเมตรในทันที
ทันใดนั้น อสูรน้ำที่หลับใหลอยู่ใต้ทะเลลึกตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน, เเละเมื่ออสูรน้ำเหล่านี้สัมผัสได้ถึงพลังของมังกร พวกมันก็แสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมาทันที
"ลูลู่ หยุดเถอะ ปล่อยพลังออกมามากเกินไปเเล้วนะ"
คลื่นพลังที่เกิดจากพลังมังกรนั้น รุนแรงเทียบเท่ากับพายุเฮอริเคนกลางทะเล, ตอนนี้เซียวซิงหยูรู้สึกเหมือนหนังศีรษะของตัวเองกำลังจะปลิวหาย
ไม่นาน คลื่นยักษ์ก็สงบลง เเละผิวน้ำก็กลับสู่ความสงบ
อย่างไรก็ตาม, ซากอสูรนับไม่ถ้วนได้ลอยเกลื่อนอยู่ริมฝั่งเพราะพลังมังกรนี้
นี่คือพลังของเดลลูในปัจจุบัน หลังจากหลอมรวมกับสายเลือดมังกรบริสุทธิ์แล้ว เธอย่อมสามารถปลดปล่อยพลังมังกรได้อย่างเชี่ยวชาญ
เพียงแค่ออร่าของพลังมังกร ก็สามารถสังหารอสูรน้ำระดับต่ำได้ในทันที…ส่วนอสูรน้ำระดับสูง แม้จะไม่ตาย แต่ก็ต้องหวาดกลัวจนแทบเสียสติ
เเละหลังจากที่รอดชีวิต พวกมันก็โผล่ขึ้นมาบนผิวน้ำ มาก้มหัวคารวะเดลลู เหมือนยอมรับในฐานะผู้ปกครอง
เดลลูมองไปรอบๆ แล้วมองไปที่อสูรรูปร่างคล้ายปลาวาฬตัวหนึ่ง
"เอาเจ้านี่แหละ"
แสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้า ความมืดเริ่มปกคลุมท้องทะเล
ผิวน้ำระยิบระยับสะท้อนแสงดาวเต็มท้องฟ้า, เงาดำขนาดมหึมาเคลื่อนที่ไปในน้ำอย่างรวดเร็ว
มันคือวาฬเพชฌฆาตสีน้ำเงินเข้มที่อมแมกมาที่ร้อนระอุไว้ในปาก มีดวงตาที่ดูใสซื่อและไร้เดียงสา
ราชาวาฬเพชฌฆาตแมกมา อสูรระดับราชา (ขั้น 1), สายเลือดระดับตำนาน
นี่คืออสูรระดับราชาอสูร ที่มีพลังทำลายล้างสูง…หากปรมาจารย์อสูรระดับสองดาวคนใดก็ตามเผชิญหน้ากับอสูรระดับนี้กลางทะเล ต่อให้มี 9 ชีวิตก็ไม่มีทางรอดกลับไป
เซียวซิงหยูก็เป็นปรมาจารย์อสูรระดับสองดาว แต่เขามีจิ้งจอกมังกรเก้าหางระดับเทพเจ้าอยู่เคียงข้าง, เพียงแค่ออร่าของพลังมังกรจากเดลลู ก็สามารถทำให้ราชาวาฬเพชฌฆาตแมกมายอมเชื่อฟังและเป็นพาหนะให้กับเธอและเซียวซิงหยูได้
นี่คือการแสดงให้เห็นถึงการปราบอสูรด้วยสายเลือด พลังมังกรมีพลังปราบปรามอสูรทั่วๆไปอย่างมากมายมหาศาล
ภายใต้แสงจันทร์ เซียวซิงหยูและเดลลูนั่งเคียงข้างกันบนหลังของราชาวาฬเพชฌฆาตแมกมา
เวลาผ่านไป พวกเขาก็ใกล้เกาะน้ำแข็งเพลิงมากขึ้นเรื่อยๆ
"ลูลู่ ฉันคำณวนคร่าวๆแล้ว พอฟ้าสาง พวกเราก็น่าจะถึงเกาะน้ำแข็งเพลิงแล้วล่ะ"
"ตื่นเต้นไหมล่ะ?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวซิงหยูก็เผยรอยยิ้มขมขื่นออกมา
"จะบอกว่าไม่ตื่นเต้นเลย มันก็ดูจะขี้โกหกมากไปหน่อยนะ"
ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้ง บทสนทนาสั้นๆระหว่างคนกับอสูรได้จบลง
การต่อสู้ครั้งใหญ่กำลังจะมาถึง และการต่อสู้ครั้งนี้อาจทำให้ถึงตายได้…แม้ในใจเซียวซิงหยูจะสุขุมเยือกเย็นมากแค่ไหน เเต่เขาก็อดรู้สึกหวั่นไหวในใจไม่ได้อยู่ดี
เดลลูอยากจะปลอบใจ แต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี…เพราะคำพูดใดๆมันก็ไร้ความหมาย เทียบไม่ได้กับการยกเลิกแผนการช่วยเหลือครั้งนี้
….
รุ่งเช้าของวันใหม่
"ฟ้าสางแล้วเหรอ?"
เมื่อเซียวซิงหยูลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย เขาก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในอ้อมกอดของเดลลู
หน้าอกอิ่มเอมของเดลลูกลายเป็นหมอนของเซียวซิงหยู เเละนี่คงเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงนอนสบายนัก
"ฉันหลับไปนานเท่าไหร่เนี่ย..."
"เจ้าหลับไปแปดชั่วโมง เเล้วเราก็ใกล้จะถึงแล้วล่ะ"
เซียวซิงหยูเงยหน้าขึ้นมอง เขาก็ได้เห็นเกาะขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นในสายตา
เกาะแห่งนี้ดูแปลกประหลาดมาก
ครึ่งหนึ่งเป็นภูเขาน้ำแข็ง ที่ปล่อยไอเย็นยะเยือกออกมาจนขนลุก
เเต่อีกครึ่งหนึ่งกลับเป็นภูเขาไฟ แมกมาไหลไปมาบนพื้นดิน ราวกับรากของต้นไม้โลกที่พันกันยุ่งเหยิง
ถึงแม้จะเป็นเกาะเดียวกัน แต่กลับมีสภาพอากาศที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง…มันขัดกับกฎของภูมิศาสตร์และอุตุนิยมวิทยาอย่างมาก
"กองบัญชาการกองทัพเรือ - เกาะน้ำแข็งเพลิง”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่”
เซียวซิงหยูพึมพำกับตัวเองพลางหรี่ตาลง
ประเทศมังกรมีพื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลเเละมีทั้งหมดสี่ด้าน
สามด้านติดแผ่นดิน อีกด้านติดทะเล
น่านน้ำแห่งนี้มีชื่อว่าทะเลตะวันออก อีกฟากหนึ่งของทะเลก็ยังมีประเทศและอารยธรรมอื่นๆที่ยังสามารถรอดชีวิตจากภัยพิบัติอสูรอยู่
เเละทะเลตะวันออกที่กว้างใหญ่นั้น ไม่ได้เป็นของประเทศมังกรทั้งหมด
เกาะน้ำแข็งเพลิงเปรียบเสมือนเส้นแบ่งเขตแดนทางทะเลของประเทศมังกร
เลยเกาะน้ำแข็งเพลิงไป คือช่องแคบอสูรที่ทอดยาวนับพันลี้…เเละอีกฟากหนึ่งของช่องแคบอสูร คือประเทศที่มีชื่อว่าประเทศซากุระ
ตลอดประวัติศาสตร์ของอารยธรรมปรมาจารย์อสูร ประเทศมังกรและประเทศซากุระไม่ได้ทำสงครามกันบ่อยนัก เเละช่วงนี้อยู่ในสถานะกึ่งสงบสุข ทั้งสองฝ่ายต่างคนต่างอยู่
ยิ่งราชาวาฬเพชฌฆาตแมกมาเคลื่อนที่ไปข้างหน้าเรื่อยๆ เซียวซิงหยูก็ยิ่งเข้าใกล้เกาะน้ำแข็งเพลิงมากขึ้น
เมื่อเซียวซิงหยูมองทะลุหมอกหนาไป เขาก็ได้เห็นสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่ใจกลางเกาะ
นี่คือกองบัญชาการกองทัพเรือที่มีมู่หรงจิน พ่อของมู่หรงซินซินประจำการอยู่บนเกาะแห่งนี้ตลอดทั้งปี
สายตาของเซียวซิงหยูค่อยๆเลื่อนลงไปด้านล่าง เขารู้ดีว่าใต้เกาะแห่งนี้มีคุกใต้ทะเล ซึ่งเป็นที่คุมขังอสูรที่เป็นอันตราย
อสูรระดับเทพเจ้าอย่างเมดูก็ควรจะถูกคุมขังอยู่ในคุกใต้ทะเลแห่งนี้เช่นกัน
"ลูลู่ พวกเราเข้าเขตอันตรายแล้ว…พวกเราต้องดำลงไปใต้น้ำ เพื่อหลบการตรวจจับของเรดาร์และเรือรบ"
"ตกลง"
เดลลูแปลงร่างเป็นร่างอสูร จากนั้นก็ใช้หางม้วนตัวเซียวซิงหยูไว้ แล้วดำลงไปใต้น้ำ
เมื่อเห็นเช่นนี้, ราชาวาฬเพชฌฆาตแมกมาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ในที่สุด มันก็ส่งเจ้านายทั้งสองลงจากหลังมันไปได้สักที
หลังจากนั้นโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย มันรีบหันหลังกลับ แล้วหนีออกจากสถานที่แห่งนี้โดยเร็วที่สุด
……
บริเวณใจกลางเกาะน้ำแข็งเพลิง
ณ ฐานทัพกองบัญชาการกองทัพเรือ
ปรมาจารย์อสูรในชุดทหารเรือกำลังฝึกซ้อมอย่างหนักหน่วงในสนามฝึก
เนื่องจากต้องเผชิญกับลมทะเลตลอดทั้งปี ผิวของทหารเรือแต่ละคนจึงมีสีดำคล้ำและหยาบกร้าน
คนเหล่านี้อุทิศทั้งชีวิตของตนเพื่อปกป้องน่านน้ำของประเทศมังกรโดยไม่สนใจชีวิตตนเอง
ริมสนามฝึกซ้อม มีชายร่างกำยำคนหนึ่งที่มีความสูงกว่าหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตรยืนอยู่
ชายคนนี้ดูเหมือนจะอายุประมาณสี่สิบห้าปี ซึ่งกำลังอยู่ในวัยกลางคน….แต่ผมของเขากลับขาวไปแล้วครึ่งหนึ่ง เเละปากได้คาบซิการ์เอาไว้
เเน่นอนว่าชายคนนี้คือมู่หรงจิน ผู้บัญชาการกองทัพเรือ…เเละเป็นหนึ่งในสามพลเรือเอกของประเทศมังกร
บนหน้าอกของเขาประดับด้วยตราสัญลักษณ์รูปดาวเก้าดวงที่ส่องประกาย แสดงถึงเกียรติยศของปรมาจารย์อสูรระดับเก้าดาว
หากเซียวซิงหยูต้องการช่วยเมดูซ่า เขาจะต้องผ่านด่านชายคนนี้ไปให้ได้
……………….
