บทที่ 400 ดินแดนลับอุกาบาต
“แค่ช่วงเวลาสั้นๆ ข้ารู้สึกว่าเข้าใจในกฎแห่งฟ้าดินลึกซึ้งขึ้นอีก!” กงซุนลั่วซิน กล่าวพร้อมกับเบิกตากว้างหันไปพูดเบาๆ กับ หลินชิงอวิ๋น บนใบหน้าที่เยือกเย็นสงบของหลินชิงอวิ๋น ก็ปรากฏความตกใจเช่นกัน เธอพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานราวธารน้ำไหล “ฉันเริ่มสงสัยแล้วว่าบางทีฉันอาจจะใกล้บรรลุขั้นจักรพรรดิอมตะ!”