บทที่ 38 ปฏิเสธ
บัสเตตและฟาลักจากไปอย่างรวดเร็ว คนอื่น ๆ ต่างก็กลับไปยังห้องของตน ทำให้เล็กซ์มีเวลาว่าง
เขาเริ่มคิดว่าจะเพิ่มรายได้จากคะแนนมิดไนท์ได้อย่างไร ในบรรดาอาคารใหม่สามแห่งที่มีให้เลือก ไม่มีที่ใดเหมาะสมที่จะซื้อในตอนนี้ โรงเรือนปลูกพืชสามารถใช้ปลูกพืชหายากได้ แต่เขาไม่มีเมล็ดพันธุ์เลย ดังนั้นมันจึงไม่มีประโยชน์ในตอนนี้ ห้องสมาธิเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมที่สุด เช่นเดียวกับการอัปเกรดห้องฟื้นฟู แต่ทั้งสองอย่างนั้นมีราคาสูง และเขาไม่อยากจ่ายในตอนนี้
แทนที่จะซื้อสิ่งเหล่านั้น เล็กซ์ตัดสินใจซื้อห้องเพิ่มอีกสองห้องในราคา 500 MP ต่อห้อง และลานพักผ่อนอีกหนึ่งแห่งในราคา 1000 MP รวมเป็น 2000 MP ทำให้เขามีคะแนนเหลือ 2641 MP
ห้องใหม่ถูกเพิ่มเข้ามาบนชั้นแรกเหมือนห้องอื่น ๆ แต่ลานพักผ่อนถูกสร้างบนพื้นดิน มีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมผืนผ้า โดยมีห้องสองห้องอยู่ตรงปลายสุดของสวนเล็ก ๆ ที่อยู่ตรงกลาง สวนนี้มีเพียงต้นบลอสซัมหนึ่งต้น ม้านั่งหินหนึ่งตัว และสระน้ำเล็ก ๆ หนึ่งแห่ง
ลานพักผ่อนสามารถรองรับแขกได้ทั้งหมด 4 คน แต่ 3 คนในนั้นจะต้องมาพร้อมกับแขกหลักที่เช่าลานนี้ แม้ว่าลานพักผ่อนจะมีขนาดใหญ่กว่าและรองรับคนได้มากกว่า แต่ทุกคนต้องมาจากกลุ่มเดียวกัน
หลังจากเสร็จสิ้นการซื้อ เล็กซ์ตัดสินใจหยุดการใช้จ่ายชั่วคราวและเดินสำรวจพื้นที่ที่ขยายออกไปของโรงแรมเพื่อคิดว่าจะปรับแต่งภูมิทัศน์อย่างไร แต่ก่อนที่เขาจะเริ่มลงมือ ผู้ช่วยตัวเล็ก ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขาในอากาศ
“เตรียมตัวให้พร้อม” แมรีกล่าว “มาร์โลกำลังใช้กุญแจแพลตินัมแล้ว”
เล็กซ์ยิ้มและคิดว่า “ในที่สุด!”
“เขาจะปรากฏตัวที่ไหนเมื่อใช้กุญแจแพลตินัม? ที่โรงแรมเหรอ?”
“ไม่” แมรีตอบ ก่อนจะดีดนิ้ว และทันใดนั้นเล็กซ์ก็ปรากฏตัวในห้องสีขาวที่คุ้นเคย
“กิจกรรมใด ๆ ของโรงแรมที่ไม่เกี่ยวข้องกับแขกจะเกิดขึ้นที่นี่จนกว่าคุณจะกำหนดสถานที่เฉพาะ”
เล็กซ์มองไปรอบ ๆ ห้องที่สว่างไสวและว่างเปล่า ไม่เลวเลย มันดูเหมือนห้องที่องค์กรลึกลับจะใช้จริง ๆ
“ก่อนที่เขาจะมาถึง กระบวนการทั้งหมดนี้ทำงานอย่างไร? แล้วพนักงานบริการทำหน้าที่อะไรบ้าง?”
“เมื่อมาร์โลมาถึง ระบบจะให้รายงานรายละเอียดเกี่ยวกับตัวเขาและระดับการฝึกตนของเขา จากนั้นคุณสามารถเสนอการทดสอบได้ โดยระบบจะปรับระดับความยากให้เหมาะสมกับมาตรฐานของโรงแรม แน่นอนว่าการทดสอบจะต้องเกี่ยวข้องกับตำแหน่งที่พวกเขาต้องการ เช่น คุณไม่สามารถทดสอบเชฟโดยให้เขาวาดภาพได้
“สำหรับหน้าที่ของพนักงานบริการนั้นค่อนข้างเรียบง่าย บางครั้งแขกที่พักที่โรงแรมอาจต้องการเชิญคนอื่นมาอยู่ด้วย หรืออาจต้องการของใช้ส่วนตัวที่พวกเขาทิ้งไว้ในโลกของพวกเขา พนักงานบริการจะต้องเดินทางไปยังโลกของแขกเพื่อนำ ‘ผู้อื่น’ หรือของใช้กลับมา มันไม่ซับซ้อน แต่เพื่อหลีกเลี่ยงเหตุการณ์ไม่คาดฝัน พนักงานบริการควรมีระดับการฝึกตนสูง แน่นอนว่า ถ้าคำขอมีความอันตรายเกินกว่าระดับของพนักงาน ระบบจะแจ้งเตือนล่วงหน้า”
“ฟังดูง่ายดี แล้วเมื่อจ้างพนักงานบริการ ระบบจะจ่ายเงินให้พวกเขาอัตโนมัติหรือเปล่า?”
“ใช่ ระบบจะประเมินความแข็งแกร่งและทักษะของพนักงานทุกคน และจ่ายค่าตอบแทนเป็น MP ตามระดับของพวกเขา จากนั้นพวกเขาสามารถใช้ MP เพื่อซื้อสิ่งของหรือบริการจากโรงแรมได้”
“ฟังดูง่ายดี”
เล็กซ์คิดวิเคราะห์อย่างรวดเร็วว่าโรงแรมสามารถเสนอสิ่งจูงใจอะไรให้มาร์โลได้บ้าง ผู้ชายคนนี้อย่างน้อยก็อยู่ในระดับแกนทองคำ ดูเหมือนว่าสิ่งจูงใจเดียวที่เขาจะเสนอได้ในตอนนี้คือความสามารถในการเดินทางไปยังโลกอื่น ๆ เขาต้องทำให้มันดูน่าสนใจที่สุด…
ประตูสีเงินปรากฏขึ้นตรงหน้าเล็กซ์ และชายร่างยักษ์ที่เขาคาดหวังก็ก้าวเข้ามา เขาสวมเพียงเสื้อกล้ามแขนกุด กางเกงขาสั้น และรองเท้าผ้าใบ แขนและขาที่เปิดเผยของเขาแสดงให้เห็นกล้ามเนื้อที่ชัดเจนและบาดแผลนับไม่ถ้วน!
ในระดับการฝึกตนที่สูงขึ้น บาดแผลถือเป็นเรื่องหายากเพราะร่างกายมีความสามารถในการฟื้นฟูที่แข็งแกร่งขึ้น ดังนั้นการมีบาดแผลเหล่านี้จึงบ่งบอกถึงความแข็งแกร่งของผู้ที่ทำให้เขาได้รับบาดแผลเหล่านั้น ที่คอของเขามีรอยสักสีทองที่ไม่เคยมีมาก่อน และมันเปล่งประกายเบา ๆ
รอยสักนี้คือสิ่งเดียวที่มาร์โลนำติดตัวมาในภารกิจอันตรายครั้งนี้ ไม่มีอาวุธ ไม่มีอุปกรณ์อื่น หรือแม้แต่ของใช้ในการรักษา… หรืออย่างน้อยก็ดูเหมือนว่าจะเป็นเช่นนั้นในสายตาของเล็กซ์
เขารู้สึกถึงสายตาของมาร์โลจับจ้องมาที่เขา ในขณะที่เขาก็ตรวจสอบชายคนนั้นเช่นกัน จากนั้นเขาหันไปอ่านรายงานของระบบ
ชื่อ: แฮนสัน มาร์โล บราวี ที่สาม
อายุ: 67 ปี
เพศ: ชาย
รายละเอียดการฝึกตน:
- การฝึกฝนวิญญาณ: ระดับแกนทองคำ (เสียหาย)
- การฝึกฝนร่างกาย: ระดับแกนทองคำขั้นสูงสุด (การฝึกเฉพาะตัว)
เผ่าพันธุ์: มนุษย์/มนุษย์ดั้งเดิม
สายโลหิต: อยู่ในช่วงวิวัฒนาการ
หมายเหตุ: พลังงานที่ไม่เสถียรถูกตรวจพบว่ากำลังไหลเวียนในร่างกาย โปรดปฏิบัติต่อเขาเสมือนเขาเป็นภูเขาไฟที่พร้อมปะทุ!
เล็กซ์ตกตะลึงไปชั่วขณะ! แกนทองคำของมาร์โลถูกทำลาย? และมนุษย์ดั้งเดิมคืออะไร? นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นคำพูดถึงสายโลหิตด้วย อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีเวลามาครุ่นคิดเรื่องนี้ เขาต้องรักษาภาพลักษณ์ของตัวเอง
“ยินดีต้อนรับสู่โรงแรมมิดไนท์ ฉันคือผู้จัดการโรงแรม”
มาร์โลยิ้มเมื่อได้ยินคำพูดนั้น และมองไปรอบๆ ห้อง
“ฉันชื่อมาร์โล ที่นี่แตกต่างจากที่ฉันคาดไว้เล็กน้อย”
“โอ้ แล้วคุณคาดหวังอะไรไว้ล่ะ?”
“พูดตามตรง ฉันคิดว่าฉันจะถูกพาไปยังอาณาจักรย่อยที่เชื่อมต่อกับโลก และจะมีสมบัติวิญญาณให้ทดสอบเพื่อรับมรดกระดับจิตวิญญาณแรกเริ่ม แต่เห็นได้ชัดว่านี่เป็นอะไรที่แตกต่าง”
“อะไรทำให้คุณคิดเช่นนั้น?”
“พลังวิญญาณ! ไม่มีที่ใดในระบบสุริยะทั้งหมดที่มีพลังวิญญาณที่เข้มข้นและบริสุทธิ์เช่นนี้!” มาร์โลพูดด้วยความกระตือรือร้น และแววตาของเขาเปล่งประกายด้วยความตื่นเต้น
“แน่นอน โรงแรมมิดไนท์ไม่ได้ตั้งอยู่บนโลก หรือแม้แต่ใกล้กับโลก ที่จริงแล้ว เราไม่ได้อยู่บนดาวเคราะห์ใดเลย และขอบเขตของเราก็ไม่จำกัดอยู่แค่ระบบสุริยะเดียว แต่ครอบคลุมทั้งจักรวาล!” เล็กซ์หยุดพูดชั่วครู่เพื่อให้มาร์โลซึมซับสิ่งที่เขากล่าว
“เราเปิดรับแขกจากทั่วจักรวาล และให้บริการที่พวกเขาอาจทำได้เพียงฝันถึง! แน่นอนว่าสถานประกอบการที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ย่อมทิ้งสัญลักษณ์แห่งโชคชะตาไว้ในหลายโลก สำหรับผู้ที่แข็งแกร่งพอจะคว้ามันไว้ได้!”
“ดังนั้นสิ่งที่ฉันเจอคือ ‘สัญลักษณ์แห่งโชคชะตา’?” มาร์โลถาม
“แน่นอน ฉันไม่อาจกล่าวได้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่สำหรับใครก็ตามในโลกของคุณ มันย่อมยากเหลือเกินที่จะเอาชนะข้อจำกัดแห่งชาติกำเนิดและพบเจอกับจักรวาลที่ยิ่งใหญ่กว่าได้ มีเพียงโชคดีที่ไม่ธรรมดาเท่านั้นที่จะมอบโอกาสให้พวกเขาได้ออกเดินทางสู่โลกอารยธรรมที่อยู่นอกเหนือจากของคุณ และดูเหมือนว่าคุณได้รับโชคนั้นด้วยโอกาสในการเข้าร่วมโรงแรมมิดไนท์…”
“ดังนั้นการทดสอบนี้ก็เหมือนการสัมภาษณ์งาน?” มาร์โลพูดแทรกกลางคำพูดของเล็กซ์ “และถ้าฉันผ่าน ฉันก็จะเข้าร่วมโรงแรมในฐานะพนักงาน?”
เล็กซ์โบกมือ และสัญญาสีเงินปรากฏลอยอยู่ในอากาศตรงหน้ามาร์โล สัญญานั้นระบุความรับผิดชอบและค่าตอบแทนของเขาอย่างเรียบง่าย
มาร์โล ซึ่งยังคงรักษาความสงบนิ่งมาได้จนถึงตอนนี้ เริ่มหายใจถี่! จากสัญญา เขารู้สึกได้ถึงพลังเดียวกันกับที่เคยล่อลวงเขาผ่านกุญแจ แก่นที่ถูกทำลายของเขาเริ่มปวดร้าวราวกับจะส่งสัญญาณว่านี่คือโอกาสในการรักษา เลือดในเส้นเลือดของเขาเริ่มร้อนขึ้น ราวกับจะบอกว่าเขาได้พบหนทางสำหรับการทะลวงผ่านระดับ! กระดูกของเขาสั่นสะเทือนราวกับจะเตือนว่ามีรางวัลอันยิ่งใหญ่รออยู่เบื้องหน้า!
“แล้วถ้าฉันเซ็นสัญญา และผ่านการทดสอบ ฉันจะต้องเข้าร่วมโรงแรมตลอดไปหรือไม่?” มาร์โลถามด้วยน้ำเสียงกัดฟัน นี่เป็นบทพิสูจน์ถึงเจตจำนงของเขาที่เขายังคงถามคำถามแทนที่จะเซ็นทันที
“แน่นอน” เล็กซ์ตอบ โดยไม่ได้สังเกตถึงความพิเศษของคำถาม “ผ่านโรงแรมนี้ จักรวาลจะอยู่ในกำมือของคุณ และความลับของมันจะเป็นของคุณที่จะค้นพบ! ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเราจึงเลือกคนที่เหมาะสมอย่างพิถีพิถัน แต่เมื่อพวกเขาเข้าร่วมแล้ว เราจะดูแลพวกเขาอย่างดีที่สุด”
“ขอโทษด้วย” มาร์โลตอบ ร่างกายของเขาเกร็งแน่น “ในกรณีนั้น ฉันปฏิเสธ!”