บทที่ 351 เวลาช่างผ่านไปเร็วเหลือเกิน ท่านผู้อาวุโสยังดูหนุ่มแน่นเช่นเดิม
หลังจากเห็นเงาร่างนั้น ไท่อี้เซียนหวังก็รู้สึกคอแห้งผาก อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคออย่างตื่นตระหนก ชายชราหลังค่อมที่ยืนอยู่ด้านหลังเขา ดวงตาขุ่นมัวกลับเปล่งประกายแห่งความตื่นเต้น เขาติดตามไท่อี้เฉินมายังสายน้ำแห่งกาลเวลา ก็เพียงหวังว่าสักครั้งในชีวิตจะได้เห็นตัวตนในตำนานนั้นด้วยตาตนเอง หยางหยวนซึ่ง...