บทที่ 202 “การพบเจอกับจิ้งจอกตัวเล็ก”
ชายที่เพิ่งตะโกนด้วยความโกรธจากข้างหลังไล่ตามมาอย่างรวดเร็ว! เขาจับที่หลังคอของเจ้าจิ้งจอกตัวเล็กอย่างง่ายดาย!
ภายใต้หนวดเคราเต็มหน้าของเขา สามารถเห็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจได้อย่างเล็กน้อย.
“วิ่งสิ! ไม่ใช่ว่ามีฝีเท้าดีมากเหรอ”
เจ้าตัวเล็กดิ้นไปมาอย่างบ้าคลั่ง ขนฟูๆที่ยาวเหยียดบนหางของมันขยับไปมาไม่หยุด บางครั้งยังฟาดใส่หลังมือของชายคนนั้นอย่างแรง! แต่ชายคนนั้นกลับไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย!
จินเป่าเอ๋อเห็นเหตุการณ์นั้นจึงค่อยๆลงจากฟ้า มือของนางนางเอาค่ายกลออกมาและยกมันขึ้นเป็นการป้องกัน นางขมวดคิ้วมองไปยังฝ่ายตรงข้าม ดวงตาของนางเต็มไปด้วยความเย็นชา...
“ผั๊ว!”
เพียงแค่เสี้ยววินาที เจ้าตัวเล็กที่อยู่ในมือของชายคนนั้นก็เริ่มโตขึ้น ขาที่มีขนหนานุ่มหายไปแทนที่ด้วยขาขาวเรียบเนียน ขาเล็กๆสั้นๆท่าทางน่ารัก...
“ช่างน่ารำคาญ! เจ้าแก่ขี้เหร่! ปล่อยข้านะ!” เสียงใสที่คมชัดและเด็กๆดังขึ้น
เด็กน้อยที่ดูเหมือนจะอายุแค่ 7-8 ขวบ ใส่ชุดที่แปลกใหม่เป็นกางเกงขาสั้นและเสื้อแขนสั้น แก้มของมันแดงเป็นลูกพีชเพราะความโกรธ ดวงตากลมโตของมันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ!
บางครั้งมันหันไปมองจินเป่าเอ๋อเหมือนจะตำหนิที่นางทำแบบนั้น!
ชายชราที่ถูกตีจนเจ็บ ก็รู้สึกไม่พอใจ เขาจับเด็กสาวแล้วหันหลัง วางนางลงบนขาของเขา และตบก้นของนางอย่างแรง
“ป๊าบ!”
เด็กสาวแข็งทื่อ มองขึ้นไปอย่างไม่เชื่อสายตา ดูเหมือนว่านางจะไม่เคยคาดคิดเลยว่าเขาจะกล้าตีก้นนาง!
“พูดว่าใครแก่ขี้เหร่เหรอ ข้าคือพ่อของเจ้านะ!”
ชายคนนั้นโกรธอย่างเห็นได้ชัด แต่ก็ไม่ได้ตีแรงนัก!
จินเป่าเอ๋อมองอย่างเบื่อหน่าย แล้วหันหลังเตรียมจะจากไป…
“อ๊ะ!! เจ้าแก่ขี้เหร่! เจ้ากล้ามาตบข้าเหรอ?! ข้าจะจัดการกับเจ้าให้ได้!!”
“โครม!!”
คำพูดจบลง ก็มีแรงสั่นสะเทือนจากด้านหลังที่รุนแรงมาก! ความรู้สึกของอันตรายทำให้จินเป่าเอ๋อขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว และรีบเปิดพลังป้องกัน!
แต่ว่าภายในเวลานั้นไม่นาน พลังป้องกันของนางก็ถูกทำลายไปอย่างง่ายดาย! กระแสแรงกระแทกที่เข้ามาทำให้นางต้องถอยหลังไปหลายก้าว...
ในขณะนี้ นางรู้สึกตกใจ! เมื่อกี้นั้นคืออะไรกัน แรงระเบิดนี้มันรุนแรงมาก!
เมื่อนางเงยหน้าขึ้นมาใหม่ ก็เห็นเจ้าจิ้งจอกสีน้ำตาลเข้มสามหางขนาดยักษ์ยืนอยู่ตรงหน้า กรงเล็บขนาดใหญ่ของมันกระแทกพื้นแรงๆพร้อมเริ่มโจมตีชายเครายาว! แรงโจมตีของมันรุนแรงมาก...
นี่คือ… สัตว์อสูรระดับหลุดพ้นของโลกเบื้องบนหรือ
นางเคยเห็นสัตว์อสูรแปลงร่างแบบนี้ครั้งแรก! พลังของมันไม่ด้อยไปกว่าพลังของเทียนซูเลย เพียงแค่เท่านั้นแรงกดดันที่ไม่เท่ากัน!
ชายเครายาวเห็นสถานการณ์แบบนี้ก็ไม่พูดอะไรเลย ตบเด็กสาวออกไปทันที
จินเป่าเอ๋อมองเห็นจิ้งจอกยักษ์ถูกโจมตีจนเกือบหมดพลังแล้วก็ฟื้นกลับเป็นจิ้งจอกตัวเล็ก...
ภาพทั้งหมดดูเหมือนชายชราป่าเถื่อนกำลังทารุณสัตว์เลี้ยงตัวเล็กๆ!
เจ้าจิ้งจอกตัวเล็กเจ็บปวดจนกระตุกไปทั่วทั้งร่าง มันกำหมัดแน่นและแสดงท่าทางขู่ฟ่อๆต่อชายชราคนนั้น…
ชายชราหยุดชะงัก สีหน้าของเขาดูแข็งทื่อ...
ในขณะนี้เอง เสียงโกรธที่อ่อนโยนแต่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นดังขึ้นในอากาศ!
“หยุดเดี๋ยวนี้!”
ในชั่วพริบตา พลังอันรุนแรงของระดับหลุดพ้นแผ่กระจายออกมา
หญิงสาวที่สวมชุดผ้าโปร่งสีขาวดั่งเมฆาพลิ้วไหวลงจากฟ้า ใบหน้าที่งดงามของนางเต็มไปด้วยความห่วงใย และเมื่อนางลงมาถึงพื้นก็รีบเดินไปข้างๆเจ้าจิ้งจอกตัวเล็กพร้อมกับมีท่าทางจะอุ้มมันขึ้นด้วยความอ่อนโยน...
เมื่อเจ้าจิ้งจอกตัวเล็กสัมผัสได้ถึงการเข้ามาของคนแปลกหน้า มันรีบระมัดระวังตัวทันที ขนทั่วตัวมันตั้งชูขึ้น สายตาของมันเต็มไปด้วยการคุกคาม ราวกับกำลังเตือนว่า ถ้าใครเข้ามาใกล้กว่านี้ มันจะกัดไม่ยั้ง!
หญิงสาวหยุดชะงัก มือของนางเริ่มเปล่งแสงสีขาวอ่อนๆขึ้น ราวกับกำลังพยายามทำให้เจ้าจิ้งจอกผ่อนคลาย...
“อย่ากลัวนะ ข้าไม่มีเจตนาร้ายหรอก!” ขณะพูด มือขาวเนียนของนางค่อยๆเข้ามาใกล้
เจ้าจิ้งจอกตัวเล็กก็เผยสีหน้าสับสนและสงสัยออกมา!
ชายชราเห็นท่าทางนั้นก็งงไปเล็กน้อย... แต่ไม่นานก็กลับมามีสติ แล้วร่างกายเขาก็สะดุ้ง แล้วพุ่งเข้าไปทันที พร้อมกับตะโกนเสียงดัง!
“เจ้ากระต่ายน้อย! นอนรออะไรอยู่!”
เสียงตะโกนที่ดังขึ้นอย่างฉับพลันทำให้เจ้าจิ้งจอกตัวเล็กสะดุ้งตื่นจากความงงงวย มันหันมองมือที่เกือบจะถึงตัวมัน ดวงตาของมันเปลี่ยนไปในทันที มันยกกรงเล็บคมกริบขึ้นแล้วฟาดใส่ทันที!
“อ๊า!”
หญิงสาวร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของนางซีดขาวและถอยหลังไปทันที แต่ที่หลังมือของนางกลับมีรอยขีดข่วนที่ลึกและยาวสามรอย!
ในขณะเดียวกัน หญิงสาวสี่คนที่สวมชุดกระโปรงสีน้ำเงินเดียวกันก็ลงจากฟ้าเช่นกัน เมื่อเห็นรอยบาดแผลที่มือของหญิงสาวพวกนางก็ตกใจและร้องออกมาด้วยความวิตกกังวล...
“คุณหนูหวันหวัน!”
จากนั้นสองคนรีบวิ่งไปทำแผลให้นาง อีกสองคนตั้งท่าระวังและปกป้องหญิงสาว
พวกนางมองไปโดยรอบ สี่สาวที่ดูเหมือนบ่าวเหล่านี้ ล้วนมีระดับพลังที่เทียบเท่ากับเทพเซียนแห่งสวรรค์
ในขณะนั้น ชายชราที่กำลังอุ้มเจ้าจิ้งจอกตัวเล็กอยู่ก็จับตามองพวกนางอย่างระมัดระวัง แต่เจ้าจิ้งจอกตัวเล็กไม่ได้ดิ้นรนเลยแม้แต่น้อย มันไม่ได้แสดงความโกรธเหมือนก่อนหน้านี้เลย! ดูเหมือนว่าพวกมันจะร่วมมือกันเมื่อเผชิญกับศัตรู!
หญิงสาวในชุดขาวเห็นท่าทางนั้นก็งงไปสักพัก ก่อนจะเข้าใจและยิ้มอย่างอ่อนโยนออกมา
“ขอโทษเจ้าค่ะ ข้าคิดว่าท่านจะทำร้ายมัน... ข้าล่วงเกินไปจริงๆ!”
ท่าทางของนางดูอ่อนโยนและเป็นมิตร แม้นางจะมีเจตนาดีแต่กลับได้รับบาดเจ็บ ในที่สุดก็เป็นนางที่ต้องขอโทษ!
ท่าทางที่จริงใจนี้ทำให้ชายชรามีท่าทางลังเลมากขึ้น...
จากนั้นเขาก็หันไปมองที่จินเป่าเอ๋อและหันไปมองหญิงสาวในชุดขาว!
คงเป็นเพราะเขาพึ่งจะสังเกตเห็นว่าจินเป่าเอ๋อก็อยู่ในชุดขาวเช่นกัน
หญิงสาวในชุดขาวมองตามสายตาของชายชราไปมองที่จินเป่าเอ๋อ...
ทันทีที่มองเห็น หญิงสาวในชุดขาวก็ต้องตกใจ! ต้องบอกว่า ในวันนี้ทั้งคู่ใแต่งตัวเหมือนกันมาก!
ชุดขาวเหมือนกัน เครื่องประดับที่เรียบง่ายเหมือนกัน รูปร่างเหมือนกัน... ที่สำคัญคือ ความงามที่ไม่แตกต่างกันเลย!
สิ่งที่แตกต่างกันคือ สไตล์และท่าทาง! คนหนึ่งเย็นชาและนิ่งสงบ อีกคนหนึ่งอ่อนหวานดั่งน้ำ! คนแรกมีใบหน้าที่ละเอียดลออ ทุกส่วนสมบูรณ์แบบ สายตาที่แฝงด้วยความเยือกเย็นและมีอำนาจที่ทำให้คนไม่สามารถละสายตาได้!
คนที่สองก็สวยไม่แพ้กัน มีกลิ่นอายความงามที่สะอาดบริสุทธิ์ ดวงตาของนางอบอุ่นและสุภาพ ผิวขาวเนียนและท่าทางที่เป็นมิตร น่ารักจนไม่อาจต้านทาน!
รอยยิ้มที่อ่อนโยนและขี้อายของนางทำให้ดูเหมือนดอกไม้หอมที่เต็มไปด้วยเสน่ห์.
จินเป่าเอ๋อหยุดชะงักเล็กน้อย ที่น่าประหลาดใจคือ ทำไมทุกคนถึงมองมาที่นาง ทั้งๆที่นางพยายามจะไม่สนใจ
หญิงสาวในชุดขาวมองไปที่ใบหน้าของจินเป่าเอ๋อ ดวงตาของนางแวบไปด้วยแสงที่ลึกลับ ก่อนที่จะถามออกมาอย่างระมัดระวัง
“ขอโทษนะเจ้าคะ ท่านเทพธิดาท่านนี้คือใครคะ ข้าชื่อ 'ฉินหวันหวัน' เจ้าค่ะ!”
ท่าทางที่ดูสง่างามนั้นทำให้จินเป่าเอ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย ต้องยอมรับว่านางไม่ค่อยชอบผู้หญิงที่ทั้งอ่อนหวานและแอบมีความคิด เล่ห์เหลี่ยมในใจแบบนี้เท่าไหร่!
“อืม…”
จากนั้นก็เงียบไป ไม่มีท่าทางจะแนะนำตัวเองเลยสักนิด!
เมื่อเห็นเช่นนั้น สี่สาวที่ยืนอยู่ก็เปลี่ยนสีหน้าเล็กน้อย พวกนางจะเปิดปากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับถูกเสียงสนทนาระหว่างชายคนหนึ่งกับเด็กสาวตัวเล็กที่อยู่ข้างหลังดึงความสนใจไปเสียก่อน!
“เจ้ากระต่ายน้อย ไม่ใช่บอกว่าจะมีผู้หญิงในชุดขาวมาที่นี่เหรอ ตอนนี้มีสองคน! จะเลือกยังไงดี”
