บทที่ 140 ใช้คนเป็นเหยื่อล่อ!

ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าทิศทางนั้นต้องมีความผิดปกติ

อาจจะมีสัตว์กลายพันธุ์กำลังเข้ามาใกล้

ซูยี่หยิบกล้องส่องทางไกลทหารออกมา ของพวกนี้เขาก็เอากลับมาไม่น้อย รับรองว่าทุกคนในกองทัพเจ็ดสังหารมีใช้คนละอัน

ผ่านกล้องส่องทางไกล ซูยี่เห็นสัตว์กลายพันธุ์ตัวหนึ่งกำลังโจมตีกลุ่มคน

ตอนที่ซูยี่กำลังจะลงมือ ก็พบว่าคนที่ถูกโจมตีถูกมัดไว้

พวกเขาวิ่งได้ แต่ถูกมัดไว้

"พวกนี้ ใช้เพื่อนมนุษย์เลี้ยงสัตว์กลายพันธุ์งั้นเหรอ?"

พอเห็นแบบนั้น ซูยี่ก็รู้สึกโมโหขึ้นมา

แต่เขาก็ไม่ได้รีบพุ่งออกไป

นักรบและความปลอดภัยของขบวนรถยังต้องการให้เขาคุ้มครอง

การจากไปอย่างไม่ระวัง เท่ากับทิ้งนักรบพวกนี้ไว้ในอันตราย

"อืม ดูเหมือนจะมีอะไรไม่ถูกต้อง"

ซูยี่พบว่า หลังจากสัตว์กลายพันธุ์ตัวหนึ่งกินคนเข้าไป ก็ล้มลงทันที

มีพิษ

คนพวกนั้นต้องถูกทาด้วยพิษร้ายแรงแน่ๆ

ถึงขนาดสามารถฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ได้ด้วยพิษ

จากการสังเกต ซูยี่พบว่าสัตว์กลายพันธุ์อีกสี่ตัวก็ล้มลงเพราะพิษเช่นกัน

"ใช้พิษจัดการสัตว์กลายพันธุ์ ก็เป็นวิธีที่ไม่เลวนะ" ซูยี่พึมพำ แล้วสังเกตต่อ

จากนั้น เขาเห็นคนกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้าหาสัตว์กลายพันธุ์ ใช้อาวุธที่เป็นท่อนเหล็กขนาดใหญ่

คนพวกนี้ทุบหัวสัตว์กลายพันธุ์อย่างบ้าคลั่ง

แล้วซูยี่ก็เห็นพวกเขาแกะผลึกสมองออกมา

"ดูเหมือนพวกเขาจะรู้แล้วว่าผลึกสมองของสัตว์กลายพันธุ์สามารถทำให้คนกลายเป็นนักรบพลังพิเศษได้ ไม่รู้ว่าได้รับข้อมูลจากกองทัพ หรือค้นพบเอง"

ถ้าเขากับหลิงเยว่ค้นพบได้ ก็ต้องมีคนอื่นค้นพบได้แน่นอน

เพราะสัตว์กลายพันธุ์ส่วนใหญ่มีผลึกสมอง

และสมองในสายตาคนส่วนใหญ่เป็นอาหารที่อร่อย ในยุคที่ขาดแคลนอาหาร ยิ่งไม่มีทางปล่อยทิ้งไป

แน่นอนว่าจะต้องมีคนจำนวนมากค้นพบผลึกสมอง

แค่มีความกล้าพอ ก็ต้องลองกินผลึกสมองดู

ซูยี่หยิบโดรนอินคงที่ได้จากการเช็คอินออกมา เขายังไม่ได้ตรวจสอบ

หยิบออกมาเปิดกล่อง ซูยี่ถึงรู้ว่าเหมือนกับที่เขาอัพเกรดมาทุกอย่าง รวมถึงแบตเตอรี่พิเศษสองก้อนด้วย

นี่ช่วยให้ซูยี่ประหยัดแต้มเอาชีวิตรอดไปได้ไม่น้อย

ก่อนหน้านี้ เขายังกังวลว่าต้องใช้แต้ม 1000 แต้มอัพเกรดแบตเตอรี่สองก้อน

ติดตั้งแบตเตอรี่ ใส่ระเบิดมือเสร็จ ซูยี่ก็เปิดโดรนอินคง บินเข้าหากลุ่มคนที่อยู่ไกลออกไปอย่างรวดเร็ว

ซูยี่อยากรู้ว่าค่ายของคนพวกนี้เป็นอย่างไร คิดว่าจะใช้โดรนค้นพบอะไรได้บ้าง

ถ้าคนพวกนี้ใช้คนธรรมดาเป็นเหยื่อล่อสัตว์กลายพันธุ์ ซูยี่คิดว่าไม่ควรปล่อยไว้

เพราะการจัดการคนพวกนี้ไม่มีความยากลำบากอะไรสำหรับเขา

ถ้าพวกเขาใช้คนที่สมควรตายเป็นเหยื่อล่อ ซูยี่ก็จะไม่เข้าไปยุ่งเรื่องอะไร

เมื่อโดรนอินคงบินไปอยู่เหนือคนพวกนั้น พวกเขากำลังลากซากสัตว์กลายพันธุ์มุ่งหน้าไปทางภูเขาที่อยู่ไกลออกไป

"ที่แท้ก็เป็นอุโมงค์ทางหลวงที่ถูกทิ้งร้าง ใช้เป็นที่หลบภัยก็พอไหวนะ"

สภาพที่หลบภัยนี้ธรรมดามาก

ซูยี่ไม่เข้าใจว่าทำไมพวกเขาไม่กลับเข้าเมือง

อย่างน้อย อยู่ในหมู่บ้านในเมืองก็ต้องดีกว่าอยู่ในอุโมงค์ชานเมืองสิ

สัตว์กลายพันธุ์ที่ชานเมืองแข็งแกร่งกว่าชัดเจน และเสบียงก็มีไม่มาก

แม้ในเมืองจะมีผู้ติดเชื้อเต็มไปหมด แต่ผู้ติดเชื้อเทียบกับสัตว์กลายพันธุ์แล้วอ่อนแอมาก

ในขณะที่ซูยี่กำลังสงสัย ก็มีกลุ่มคนออกมาจากในอุโมงค์

จำนวนไม่มาก คาดว่าประมาณร้อยคน

ซูยี่ซูมกล้องเข้าไปดู พบว่ามีทั้งชายหญิง คนแก่เด็ก และดูเหมือนทุกคนจะมีสภาพจิตใจดี แต่ละคนดูมีความสุข

จากสถานการณ์นี้ ดูเหมือนคนในค่ายนี้จะอยู่ด้วยกันได้ดี

คนพวกนี้เริ่มยุ่ง เริ่มจัดการซากสัตว์กลายพันธุ์

ดังนั้น ซูยี่คิดว่าคนที่ถูกใช้เป็นเหยื่อล่อ น่าจะเป็นคนที่ทำเรื่องเลวร้าย

หาที่แล้ว พรุ่งนี้หรือมะรืนที่ซูยี่ออกจากเมือง ก็จะลองไปสำรวจดู

ตอนนี้ ซูยี่ยังไม่ไปหาพวกเขา

สังเกตต่อไปอีกพัก ซูยี่ก็พบความผิดปกติ

มีคนอีกกลุ่มเข้ามาใกล้ พวกเขาระมัดระวังมาก ดูเหมือนเตรียมซุ่มโจมตีคนในอุโมงค์

"บางที คนที่ถูกใช้เป็นเหยื่อล่อ อาจจะเป็นคนจากฐานที่มั่นอื่น?"

ตอนแรกซูยี่กำลังคิดว่าจะโยนระเบิดมือเตือนพวกเขาดีไหม แต่แล้วก็พบว่ามีคนในนั้นค้นพบแล้ว

ซูยี่พบว่า หนึ่งในนั้นมีพลังพิเศษเกี่ยวกับการดมกลิ่น

เพราะเขาทำท่าคล้ายกำลังดมกลิ่น

จากนั้น ข้างในก็ให้คนลากสัตว์กลายพันธุ์ทั้งหมดกลับเข้าไปในอุโมงค์

นอกจากนี้ มีเก้าคนไปซ่อนตัว

พวกเขาขุดหลุมบนพื้น ทำการพรางตัว ถ้าไม่มองให้ดีจริงๆ ก็ไม่ง่ายที่จะพบ

กลุ่มคนอีกฝ่ายระมัดระวังมาก แต่พวกเขาไม่คิดว่าคนในอุโมงค์จะซ่อนตัวในหลุมที่ขุดไว้

ดังนั้น พอพวกเขาเตรียมจะเข้าอุโมงค์ คนที่ซุ่มอยู่ก็พุ่งออกมา โจมตีคนที่จะบุกเข้ามาจนไม่ทันตั้งตัว

แล้วซูยี่ก็พบว่า คนที่บุกเข้ามาล้วนเป็นคนธรรมดา ในทางกลับกัน เก้าคนจากอุโมงค์ล้วนเป็นผู้มีพลังพิเศษหรือผู้วิวัฒนาการ

การต่อสู้ยังไม่ถึงสองนาทีก็จบลง พวกที่บุกเข้ามาถูกจับได้ทั้งหมด แล้วถูกมัดด้วยเชือก

ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ พวกเขาจะกลายเป็นเหยื่อล่อใหม่ ใช้ล่อสัตว์กลายพันธุ์ แล้วใช้พิษฆ่าสัตว์กลายพันธุ์

นี่เป็นความขัดแย้งระหว่างสองกลุ่มคน ซูยี่ไม่อยากเข้าไปยุ่ง

สังเกตอยู่พักหนึ่ง ซูยี่ก็เรียกโดรนอินคงกลับมา

พวกเขาไม่มาหาเรื่องกับเขา นับว่าฉลาดมาก

ไม่งั้น ซูยี่ก็จะไม่ปรานี

มีเออร์เฮยอยู่ ซูยี่ก็ไม่จำเป็นต้องระวังเป็นพิเศษ

ถ้ามีอะไรผิดปกติ มันจะตอบสนองทันที

ดังนั้น ซูยี่จึงสนใจเออร์เฮยที่ผ่านการฝึกมาอย่างดีและเข้าใจคำสั่งตัวนี้

ต่อไปในการผจญภัย พามันไปด้วยจะต้องสะดวกมาก

ดังนั้น ซูยี่จึงหยิบเนื้อตุ๋นที่ทำจากเนื้อเสือกลายพันธุ์ออกมา

เออร์เฮยที่นอนอยู่ได้กลิ่นก็ลุกขึ้นทันที จ้องมองซูยี่ พร้อมกับเลียปากไม่หยุด

เห็นได้ชัดว่าน้ำลายไหล แต่ก็ว่าง่าย

แต่มันไม่ได้ทำอะไรเกินเลย เพียงแค่มองซูยี่เงียบๆ พร้อมเลียปาก

ซูยี่ยิ้มเล็กน้อย แล้วยื่นให้เออร์เฮยอย่างว่าง่าย

"กินเถอะ นี่เป็นเนื้อเสือกลายพันธุ์นะ น่าจะมีประโยชน์กับเจ้า"

เออร์เฮยเห่าสองครั้ง เสียงเบามาก ดูเหมือนกำลังขอบคุณซูยี่

ซูยี่หยิบอีกชิ้นมากินเอง นั่งกินบนหลังคารถ

นักรบในรถก็กำลังกินเสบียงทหารอุ่นด้วยตัวเอง

เวลาผ่านไปทีละนิด ไม่ทันไรก็บ่ายสามกว่าแล้ว

เออร์เฮยพลันลุกขึ้น เริ่มเห่าไปทางถนน

ซูยี่เดาว่า น่าจะเป็นลู่หรานพาคนของกองทัพเจ็ดสังหารมาถึงแล้ว

คำนวณเวลาแล้ว ก็ควรจะถึงพอดี

จริงอย่างที่คาด หนึ่งชั่วโมงต่อมา ร่างของลู่หรานก็ปรากฏ

มาพร้อมกับเธอยังมีหลิงเยว่

แต่ว่า หลิงเยว่ดูมีสภาพที่ค่อนข้างลำบาก

(จบบท)