บทที่ 10 เดิมพัน

บทที่ 10 เดิมพัน

โลหะสีน้ำเงินรูปทรงแคปซูลขนาดเท่าไข่ไก่ เปลี่ยนรูปร่างอย่างรวดเร็วกลางอากาศ เหมือนหุ่นยนต์ทรานส์ฟอร์เมอร์ พอตกถึงพื้นก็กลายเป็นหุ่นยนต์มือปืนที่มีโครงกระดูกภายนอกเป็นโลหะสีน้ำเงิน ที่เอวมีซองปืน ที่หัวสวมหมวกคาวบอยโลหะ

มือปืนความเร็วสูงที่สูงกว่าคนทั่วไปหนึ่งช่วงหัว มีใบหน้าเป็นหัวกะโหลกที่เปล่งประกายโลหะ ดวงตาสีแดงกระพริบวิบวับ ดูลึกลับน่ากลัว แต่ก็มีความสวยงามแบบสยองขวัญที่บอกไม่ถูก

“นั่นมัน... มือปืนความเร็วสูง...” ผู้วิวัฒนาการคนหนึ่งในกลุ่มคนที่นั่งอยู่ด้านล่างอุทานด้วยความอิจฉา

สิ่งมีชีวิตเหล็กผสมหายากอย่างมือปืนความเร็วสูง คนทั่วไปเคยเห็นแค่ในวีดีโอ ผู้วิวัฒนาการส่วนใหญ่เพิ่งเคยเห็นตัวจริงเป็นครั้งแรก

“เอามือปืนความเร็วสูงมาเป็นเครื่องพิสูจน์ความสามารถ มันฟุ่มเฟือยไปหน่อยมั้ย?” เหล่าเย่พูดขึ้น

เขารู้ดีว่ามือปืนความเร็วสูงมีความเฉียบคมขนาดไหน ถ้าเจอมือปืนความเร็วสูงในป่า เขาสามารถใช้ภูมิประเทศ อุปกรณ์ และสัตว์เลี้ยงจัดการกับมือปืนความเร็วสูงได้ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

แต่ตอนนี้พื้นที่จำกัด แถมยังใช้อุปกรณ์กับสัตว์เลี้ยงไม่ได้ ถึงจะเป็นเหล่าเย่ ก็ไม่มั่นใจว่าจะจัดการกับมือปืนความเร็วสูงได้ในสถานการณ์แบบนี้ แถมยังอาจจะบาดเจ็บได้อีก

ถ้าเป็นแบบนั้น การที่เขาจะสู้แทนหลินเซินก็เป็นไปไม่ได้ ฉีชูเหิงกับหวังเทียนเอ๋อร์ก็จะบังคับให้หลินเซินสู้

ถึงเมื่อกี้หลินเซินจะแสดงความสามารถในการแย่งปืนได้อย่างน่าทึ่ง แต่เหล่าเย่รู้ดีว่าหลินเซินยังไม่วิวัฒนาการ จะให้เขาสู้กับมือปืนความเร็วสูงซึ่งๆ หน้าไม่ได้เด็ดขาด

“ฉันว่าใช้ได้นะ จะให้คนอื่นหัวเราะเยาะพวกเราสามตระกูลได้ยังไง? คุณฉีใจกว้างมาก ยอมเอามือปืนความเร็วสูงหายากขนาดนี้มาเป็นเครื่องพิสูจน์ความสามารถ ฉันไม่มีปัญหา แล้วคุณชายสี่ล่ะว่าไง?” หวังเทียนเอ๋อร์กับฉีชูเหิงพูดสอดประสานกัน เหมือนจะไม่ยอมให้หลินเซินปฏิเสธ

เหล่าเย่กำลังจะพูดแทรก หลินเซินก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ว่า “ฉันลงมือทีไร ไม่เคยเบามือ ของหายากแบบนี้ ถ้าพังไปก็เสียดายแย่”

“แค่สัตว์เลี้ยงระดับเหล็กผสมตัวเดียว ไม่ได้มีค่าอะไรมากมาย ในเมื่อคุณชายสี่ไม่มีความเห็น งั้นตกลงตามนี้นะ” ฉีชูเหิงพูดตัดบท

เหล่าเย่ถอนหายใจในใจ “คุณชายน้อยถึงจะฉลาด แต่ไม่ค่อยมีประสบการณ์ วิธีรับมือกับฉีชูเหิงกับหวังเทียนเอ๋อร์ยังน้อยเกินไป อีหรอบนี้ฉันคงต้องพยายามอย่างเต็มที่แล้ว ไม่ว่ายังไงก็ต้องช่วยคุณชายน้อยให้ผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้ แต่มือปืนความเร็วสูงมันเร็วมาก ถ้าสู้กันซึ่งๆ หน้า คงไม่มีโอกาส ถ้าไม่ได้จริงๆ คงต้องอ้าแขนรับการโจมตีของมือปืนความเร็วสูงหนึ่งครั้ง เสี่ยงทำให้อีกฝ่ายบาดเจ็บไปพร้อมกัน ถ้าทำลายมือปืนความเร็วสูงได้ ก็น่าจะผ่านเรื่องนี้ไปได้ ส่วนตระกูลฉีกับหวังจะยิ่งสงสัยหรือเปล่า ตอนนี้ก็ช่างมันก่อน”

“มือปืนความเร็วสูงมีแค่ตัวเดียว แต่เรามีสามคน พวกนายมองฉันแบบนี้ อย่าบอกนะว่านี่เตรียมไว้สำหรับฉัน?” หลินเซินจ้องฉีชูเหิงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฉีชูเหิงกระแอมสองที “คุณชายสี่คิดมากไปแล้ว แน่นอนว่าเราต้องผลัดกันสู้ ทุกคนต้องลงสนาม ไม่ได้เตรียมไว้สำหรับนายคนเดียวหรอก โอกาสแสดงความสามารถแบบนี้ พวกเราจะพลาดได้ยังไง แต่ถ้าคุณชายสี่อยากสู้ใจจะขาด พวกเราก็ให้นายขึ้นก่อนได้นะ”

“เลิกเล่นลูกไม้พวกนี้กับฉันได้แล้ว อยากเห็นฉันลงมือไม่ใช่เหรอ? ไม่ต้องยุ่งยากขนาดนั้น เรื่องง่ายๆ” หลินเซินยกมือขวาขึ้น ชูนิ้วหนึ่งไปที่ฉีชูเหิง

“คุณชายสี่หมายความว่ายังไง?” ฉีชูเหิงไม่เข้าใจว่าท่าทางของหลินเซิน

“ทีเดียว แค่ทีเดียว ฉันก็สามารถปราบมันได้ และถ้าฉันทำได้ มันต้องเป็นของฉัน” หลินเซินชี้นิ้วไปที่มือปืนความเร็วสูง

“คุณชายสี่...” เหล่าเย่ร้อนใจ ในความคิดของเขา หลินเซินพยายามจะใช้

วิธีนี้บีบให้ฉีชูเหิงยอมถอย แต่ความคิดนี้มันไร้เดียงสาเกินไป ฉีชูเหิงไม่มีทางยอมถอยในตอนนี้

ถึงมือปืนความเร็วสูงจะมีค่ามาก แต่สำหรับตระกูลฉีแล้ว การใช้มือปืนความเร็วสูงเพื่อแลกกับโอกาสที่จะพิสูจน์ตัวตนของหลินเซิน มันคุ้มค่ามาก

หลินเซินโบกมือห้ามไม่ให้เหล่าเย่พูดต่อ  แค่มองฉีชูเหิงด้วยแววตาดูแคลน

“ในเมื่อคุณชายสี่อยากเล่นแบบนี้ ผมก็ยินดีร่วมสนุก เชิญคุณชายสี่ลงมือได้เลย ถ้าปราบมือปืนความเร็วสูงได้ภายในครั้งเดียว มันก็จะเป็นของคุณชายสี่ แต่ตามข้อตกลงก่อนหน้านี้ ต้องใช้พลังของตัวเองเท่านั้น ห้ามใช้สัตว์เลี้ยงและอาวุธอื่นๆ” ฉีชูเหิงหรี่ตาลง พูดอย่างช้าๆ

“แย่แล้ว!” เหล่าเย่ถอนหายใจในใจ เรื่องราวมาถึงขั้นนี้แล้ว หลินเซินจะให้เขาสู้แทนก็ไม่ได้แล้ว

เหล่าเย่คิดอย่างรวดเร็ว กำลังคิดหาวิธีแก้ปัญหา ก็ได้ยินหลินเซินพูดว่า "ตกลง" แล้วลุกขึ้นเดินลงไป

เหล่าเย่อึ้งไป เขาไม่รู้ว่าหลินเซินคิดอะไรอยู่ นั่นมันมือปืนความเร็วสูงระดับเหล็กผสมเชียวนะ หลินเซินยังไม่ถึงระดับเหล็กกล้าด้วยซ้ำ ลงไปทำอะไร? ไม่ต้องพูดถึงความเร็วของมือปืนความเร็วสูงที่หลินเซินตามไม่ทัน ถึงมือปืนความเร็วสูงจะยืนเฉยๆ ให้หลินเซินโจมตี หลินเซินก็คงทำอะไรมันไม่ได้

ถึงฉีชูเหิงกับหวังเทียนเอ๋อร์จะไม่รู้ความสามารถที่แท้จริงของหลินเซินเหมือนเหล่าเย่ แต่พวกเขาก็ไม่เชื่อว่าหลินเซินจะปราบมือปืนความเร็วสูงได้ภายในครั้งเดียว

พวกเขายอมรับว่าหลินเซียงตงเก่งมาก แต่ถ้าบอกว่าหลินเซียงตงจะปราบมือปืนความเร็วสูงได้ภายในครั้งเดียว พวกเขาก็ไม่ค่อยเชื่อ

ถ้าบอกว่าหลินเซียงตงสามารถฆ่ามือปืนความเร็วสูงได้ภายในครั้งเดียว พวกเขายังพอเชื่อบ้าง แต่การปราบภายในครั้งเดียวยากกว่าการฆ่า ความยากต่างกันระหว่างการฆ่ากับการจับเป็น ถึงคนๆ นี้จะเป็นหลินเซียงตงจริงๆ พวกเขาก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะหยุดมือปืนความเร็วสูงได้ภายในครั้งเดียว จนมือปืนความเร็วสูงไม่มีโอกาสได้ต่อสู้เลย

ถ้าทำได้ขนาดนั้น มือปืนความเร็วสูงก็คงเกือบตายแล้ว ถึงหลินเซียงตงจะได้มันไป ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร

“หลินเซียงตงนี่มันหยิ่งยโสเกินไปแล้ว” หวังเทียนเอ๋อร์พูดกัดฟัน ตอนนี้เขาเริ่มเชื่อแล้วว่าคนๆ นี้น่าจะเป็นหลินเซียงตงจริงๆ เพราะนอกจากหลินเซียงตงแล้ว เขาคิดไม่ออกเลยว่าจะมีใครในฐานเสวียนเหนี่ยวที่หยิ่งยโสขนาดนี้

“ถึงเขาจะเป็นหลินเซียงตงจริงๆ โอกาสชนะก็มีน้อย” ฉีชูเหิงพูดอย่างเย็นชา

เห็นหลินเซินเดินเข้าไปหามือปืนความเร็วสูงทีละก้าว ในใจของเหล่าเย่ก็คิดหาทางออกมากมาย แต่นึกไม่ออกเลยว่าจะแก้ไขสถานการณ์นี้ได้ยังไง

“ห้ามให้คุณชายน้อยเป็นอะไรเด็ดขาด ถึงจะเปิดเผยตัว ก็ต้องปกป้องคุณชายน้อยให้จงได้” เหล่าเย่ตัดสินใจแล้วว่าจะยอมตายเพื่อปกป้องหลินเซิน ไม่ว่ายังไงก็ห้ามให้หลินเซินบาดเจ็บ

“คุณชายสี่ ยังไม่ใช้พลังอีกเหรอ?” ฉีชูเหิงเห็นหลินเซินเดินเข้าไปหามือปืนความเร็วสูง เหลือระยะห่างไม่ถึงสองเมตร แต่ร่างกายก็ยังไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ จึงขมวดคิ้วถาม

“แค่ไอ้มือปืนความเร็วสูง จะปราบมัน ฉันไม่จำเป็นต้องใช้พลังหรอก” หลินเซินมองมือปืนความเร็วสูงอย่างหยิ่งผยอง

พอพูดแบบนี้ ไม่ใช่แค่ฉีชูเหิงกับหวังเทียนเอ๋อร์ที่คิดว่าหลินเซินหยิ่งยโสเกินไป แม้แต่ไป๋เสินเฟยกับเว่ยหวู่ฟู ก็มองหลินเซินด้วยสายตาแปลกๆ

ผู้วิวัฒนาการทั่วไปที่อยู่ด้านล่างก็ซุบซิบกัน คิดว่าหลินเซียงตงนี่มันอวดดีเกินไปแล้ว