ตอนที่ 175 สำรวจบ้าน

ชายชราพูดถึงอาจารย์เหวินด้วยความเกลียดชัง

แต่ความเกลียดชังก็คือความเกลียดชัง ลึกๆ ในแววตาของเขามีแต่ความ..   สิ้นหวัง

คนที่เก่งที่สุดแถวนี้คืออาจารย์หนิว แต่ตอนนี้อาจารย์หนิว.. ใกล้ตายแล้ว จะจัดการกับอาจารย์เหวินที่ดุร้ายได้ยังไง?

เจียงเย่บันทึกการสนทนาของพวกเขาไว้ในมือถือ ตอนนี้ ถงหลิงยืนอยู่หน้าประตู ตะโกนไม่กี่ครั้ง ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเธอพูดว่าอะไร แต่พอเห็นว่าเธอถือบะหมี่มา ทุกคนก็เข้าใจ

บะหมี่ที่ถงหลิงทำ..   รสชาติกำลังดี เจียงเย่ไม่เรื่องมาก ก็เลยกินอย่างเอร็ดอร่อย

อาจารย์หนิวมองดูแล้วพูดอย่างอ่อนแรง "อิจฉาจัง อิจฉาที่เธอกินบะหมี่ได้”

"ถงหลิง เอาไปให้อาจารย์หนิว อาจารย์หนิว ผมให้ถงหลิงเตรียมไว้ให้ชามหนึ่งแล้ว อย่ามองผมสิครับ”

เจียงเย่ยิ้ม อาจารย์หนิวยิ้มอย่างขมขื่น ส่ายหัว "ผมกินไม่ได้ ตอนนี้กินไม่ได้ ถ้าพี่ชายพี่สะใภ้ถงไม่ไป ผมคงกินไม่ได้"

"มีคนพูดว่าตอนกินข้าวห้ามพูด อาจารย์หนิวสนใจแต่กิน ไม่สนใจว่ากินได้หรือเปล่า”

เจียงเย่ยิ้มแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรอีก บะหมี่ถูกส่งมาถึงมืออาจารย์หนิว เขายื่นมือที่สั่นเทาไปรับ กลิ่นหอมของบะหมี่ทำให้เขารู้สึกอยากอาหาร

คีบบะหมี่เข้าปาก  เฮ้.. บะหมี่..   อร่อย!

"วิเศษมาก!”

อาจารย์หนิวอุทาน แล้วก็กินบะหมี่อย่างเอร็ดอร่อย พอจะอ้าปากพูด เจียงเย่ก็พูด "กินข้าวแล้วห้ามพูด"

อาจารย์หนิวก็เลยหุบปาก กินบะหมี่ที่ถงหลิงทำต่อ

กินเสร็จ เจียงเย่เช็ดปาก มองถงหลิง "หนูน้อย ขึ้นเขาไปกับลุง”

ถงหลิงพยักหน้า เจียงเย่มองชายชราหญิงชราและอาจารย์หนิวในสวน "พวกคุณรออยู่ในสวนก่อน เดี๋ยวผมจะลงมาพร้อมกับถงหลิง”

พูดจบ เจียงเย่ก็พาถงหลิงขึ้นเขาไป

ไม่นาน ชายชราหญิงชราและอาจารย์หนิวในสวนก็เห็นเงา 2 เงา เดินขึ้นเขาอย่างช้าๆ

แต่มันมืดแล้ว เจียงเย่เปิดห้องถ่ายทอดสด พูดกับผู้ชม

"ตอนนี้ผมมาถึงบ้านถงหลิงแล้ว กำลังพาเธอไปบ้านหลังเล็กๆ ระหว่างทาง ผมจะเปิดไฟล์บันทึกเสียงบทสนทนาระหว่างผมกับปู่ของถงหลิง ทุกคนฟังแล้วก็จะรู้เรื่องราวคร่าวๆ”

เจียงเย่พูดแล้วก็เปิดไฟล์บันทึกเสียง พาถงหลิงขึ้นเขาไป

พอถึงหน้าประตูบ้านหลังเล็กๆ ไฟล์บันทึกเสียงก็เล่นจบ

ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดได้ยินแบบนั้นก็ตกใจมาก "ไม่คิดเลยว่าหมู่บ้านเล็กๆ แห่งนี้จะเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้ ถ้าไม่ได้ยินกับหู คงคิดว่าเป็น..   นิทานพื้นบ้าน”

"นิทานพื้นบ้านมีอยู่ทุกที่ ไม่ว่าจะเป็นจากปากคุณยายหรือปู่ย่า เป็นเรื่องเล่าที่ฟังไม่เบื่อ แต่บางเรื่องเป็นนิทาน บางเรื่องเป็นเรื่องจริง เหมือนกับบ้านหลังเล็กๆ นี้ เฮี้ยนมาก!”

คำพูดของเจียงเย่ทำให้ผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดอึ้งไป แต่ไม่นาน เจียงเย่ก็เปิดประตูบ้านหลังเล็กๆ

พอเข้าไปในสวน ก็เห็นว่าบ้านหลังนี้..   ทรุดโทรมมาก

เจียงเย่มองแวบเดียวก็เดินเข้าไปในบ้าน เปิดประตู

ประตูเปิดออก ผู้ชมที่ไม่ได้เตรียมตัวก็ตกใจ ในห้องนั่งเล่นมีโลงศพสีดำจริงๆ

เหมือนที่ถงหลิงพูด โลงศพไม่สูง เตี้ยๆ วางอยู่บนเก้าอี้ 2 ตัว

แต่ตอนนี้ไม่มีแมวดำ ใต้โลงศพก็ว่างเปล่า

ถงหลิงทำภาษามือ บอกเจียงเย่ว่าแมวดำตายแล้ว ปู่ของเธอเอาศพของมันออกจากยุ้งฉางไปฝังแล้ว

ส่วนนิ้วในท้องแมวดำมาจากไหน ถงหลิงก็ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องจริงหรือว่า..   เธอคิดไปเอง

เจียงเย่ไม่ได้สนใจ อาจารย์หนิวบอกว่าโลงศพในบ้านเป็นของที่พ่อของเขาใช้ปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย

ส่วนว่าจะปราบได้ไหม? โลงศพวิเศษจริงไหม? เจียงเย่อยากจะพิสูจน์

เจียงเย่ให้ถงหลิงยืนอยู่ข้างๆ แล้วเปิดฝาโลงศพออก แต่มองดูถงหลิง "อยากจะเอามือล้วงเข้าไปไหม?”

ถงหลิงเบิกตากว้าง เห็นได้ชัดว่าเธอกลัว จริงๆ แล้วเจียงเย่แค่พูดเล่นๆ แต่ถงหลิงกลับพยักหน้า

เจียงเย่เห็นว่าเธอยอม ก็เลยหาอะไรให้เธอยืน

ถงหลิงค่อยๆ เอื้อมมือเข้าไปในโลงศพ คลำไปคลำมา

แต่ไม่นาน เธอก็รีบชักมือกลับมาด้วยความตกใจ หน้าซีดเผือด

"จับอะไรได้?"

ล่ามในห้องถ่ายทอดสดแปลภาษามือของถงหลิง

"คน"

"ใคร?"

"เหมือนจะใส่ต่างหูกลมๆ เหมือนกับย่า ต่างหูของย่าเป็นต่างหูทองคำ!”

เจียงเย่ยิ้ม พยักหน้า ปิดฝาโลงศพ แล้วส่องไฟฉายไปที่บันได

บันไดทำด้วยไม้ เจียงเย่จูงมือถงหลิงขึ้นบันได

กึก กึก กึก..

เสียงฝีเท้าของเจียงเย่กับถงหลิงดังขึ้น พอใกล้จะถึงชั้นสอง เจียงเย่ก็ดึงถงหลิงไว้ "นั่งพักตรงนี้ก่อน"

ถงหลิงกับผู้ชมในห้องถ่ายทอดสดไม่เข้าใจว่าเจียงเย่จะทำอะไร แต่พวกเขาก็หยุดคิด ทำตาม

เจียงเย่นั่งลงบนบันได เคาะบันไดเบาๆ

"..."

เจียงเย่เคาะเหมือนไม่มีจุดหมาย แต่มือถือของเขากำลังขยับเลนส์ เหมือนกำลังถ่ายรูปข้างล่างบันได

ข้างล่างบันไดมืดมาก แต่พอซูมกล้องเข้าไป ก็เห็น.. ใบหน้าปรากฏขึ้นในห้องถ่ายทอดสด!

หน้าซีดเผือด ลิ้นยาวห้อยออกมา ตาแดงก่ำ

เงยหน้าขึ้นมอง ในแววตา..   หวาดกลัว

เจียงเย่ไม่ได้ดูห้องถ่ายทอดสด แต่เขาดูเหมือนจะรู้ทุกอย่าง พูดว่า "หลบ..  มีประโยชน์เหรอ?"

ห้องถ่ายทอดสดเงียบกริบ ทุกคนตกใจกับใบหน้าที่ปรากฏขึ้น

ใบหน้านั้นค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ  ขาลุกขึ้นยืนด้วยความหวาดกลัว เดินขึ้นบันไดทีละก้าว หยุดอยู่ห่างจากเจียงเย่ 9 ขั้น โค้งคำนับ

"อาจารย์เหวิน นักแสดงงิ้ว?"