ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 018 งานเลี้ยงอาหารค่ำใต้แสงเทียนสุดหรูหรา!
ฟาร์มขั้นเทพกับประตูมิติตามใจนึก ตอนที่ 018 งานเลี้ยงอาหารค่ำใต้แสงเทียนสุดหรูหรา!
“ฮู่...”
หลังจากร่ายเวทมนตร์สามบทติดต่อกัน แคทเธอรีนก็ดูเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด
เมื่อเทียบกับมังกรยักษ์ระดับสูงแล้ว ความอึดของแคทเธอรีนนั้นอ่อนแอกว่ามาก
“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”
หงอี้ถามด้วยความเป็นห่วง
“ถึงแม้ฉันจะไม่สามารถร่ายเวทมนตร์ขนาดใหญ่ได้เป็นร้อยครั้งเหมือนมังกรยักษ์ แต่การร่ายเวทมนตร์ยี่สิบสามสิบครั้งก็ไม่ใช่ปัญหา”
“สามีไม่ต้องกังวล เอลฟ์ทุกคนล้วนเชี่ยวชาญเวทมนตร์อยู่บ้าง”
“ยิ่งไปกว่านั้น ส่วนใหญ่เป็นเวทมนตร์แห่งสายลม เวทมนตร์แห่งชีวิต เวทมนตร์แห่งพืชพันธุ์ เวทมนตร์แห่งสายน้ำ และเวทมนตร์อื่น ๆ”
“กล่าวโดยสรุป จากคำพูดสามีก็คือ เอลฟ์พวกเรา เหมาะกับการเพาะปลูกมาก...”
แคทเธอรีนปลอบใจพร้อมกับรอยยิ้ม
“อืม ลำบากเธอแล้ว...”
หงอี้รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง “งั้นเธอก็ประหยัดเวทมนตร์ไว้ก่อน รอพวกเธอมารวมตัวกันแล้วค่อยเพาะปลูกก็แล้วกัน”
“ไม่ต้อง ฉันจะเพาะปลูกต่อไป...”
แคทเธอรีนยิ้ม “ถือว่าเป็นการฝึกฝนเวทมนตร์ก็แล้วกัน...”
จากนั้น แคทเธอรีนก็เริ่มร่ายคาถาอีกครั้ง
หงอี้ไม่ได้ขัดขวาง แต่กลับซื้อปุ๋ยและเมล็ดพันธุ์ข้าวสาลีมาเป็นชุด ๆ
ไม่ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร ต้องเพาะปลูกที่ดินหนึ่งหมื่นหนึ่งพันหมู่ให้เสร็จสิ้นภารกิจและรับรางวัลก่อน
“เจ้านาย...”
วอร์ดนำเหล่าทอเรนมองหงอี้ด้วยแววตาที่กระตือรือร้น
หงอี้เพิ่งจะจัดหางานให้พวกเขา
ตอนนี้ งานก็ถูกแย่งไปแล้ว
“เหอะ ๆ...”
หงอี้หัวเราะเบา ๆ
ต่อหน้าพลังเวทมนตร์ เหล่าทอเรนยังไม่มีประโยชน์อะไรมากนักในตอนนี้
การพรวนดิน ไม่ว่าจะเป็นความเร็วหรือประสิทธิภาพ ก็ถูกอีเซราทิ้งห่าง การใส่ปุ๋ย การหว่านเมล็ด ก็ถูกแคทเธอรีนทิ้งห่างเช่นกัน
มีเวทมนตร์เพาะปลูก หงอี้จึงไม่ให้เหล่าทอเรนหว่านเมล็ด
เพราะการเพาะปลูกด้วยมือ ในเรื่องของผลผลิตนั้น เทียบกับเวทมนตร์เพาะปลูกไม่ได้เลย
แต่หงอี้จะไม่ยอมแพ้เหล่าทอเรนง่าย ๆ
บางที ในอนาคตพวกเขาอาจจะมีประโยชน์ก็ได้
“สร้างบ้าน!”
“พวกนายสร้างเป็นใช่ไหม”
หงอี้ถามพร้อมกับรอยยิ้ม
“สร้างเป็น!”
“เจ้านาย พวกเราทุกคนสร้างบ้านเป็น!”
วอร์ดรีบแสดงความสามารถ
“งั้นก็ดี ฉันจะซื้อไม้ให้พวกนาย!”
“ต่อไปนี้ พวกนายก็สร้างบ้านไม้เป็นแถว ๆ รอบฟาร์ม...”
“ต่อไปนี้ พวกนายก็จะอาศัยอยู่ในบ้านที่พวกนายสร้างเอง”
หงอี้กล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม
“หา?”
“สร้างบ้านให้พวกเราเองเหรอ”
เมื่อได้ยินภารกิจที่หงอี้ยื่นข้อเสนอ เหล่าทอเรนก็รู้สึกทั้งซาบซึ้งและผิดหวัง
ซาบซึ้งเพราะรู้สึกว่าหงอี้ดีกับพวกเขามาก ผิดหวังเพราะพวกเขารู้สึกว่าตัวเองไม่สามารถช่วยหงอี้ได้แล้ว
จากนั้น ก็เริ่มกังวลอย่างมาก
“แน่นอนว่าสร้างบ้านให้พวกนาย”
“ฟาร์มแห่งนี้กว้างใหญ่มาก ต่อไปนี้ พวกนายต้องปกป้องฟาร์มแห่งนี้...”
“การลาดตระเวนอะไรทั้งหมด มอบหมายให้พวกนายทั้งหมด...”
“นี่คือภารกิจที่สำคัญ...”
“นอกจากนี้ พวกนายต้องกินให้เยอะ ๆ เผื่อว่าในอนาคตต้องต่อสู้ ต้องพึ่งพาพวกนาย”
หงอี้กล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม
“รับทราบ!”
“เจ้านาย!”
……
เมื่อได้ยินว่าภารกิจของพวกเขานั้นสำคัญ เหล่าทอเรนก็รู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาทันที
ในความคิดของพวกเขา เจ้านายดีกับพวกเขามาก ตราบใดที่เจ้านายมอบหมายภารกิจ พวกเขาก็ต้องทำให้สำเร็จลุล่วงอย่างสมบูรณ์แบบ
ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตาม ขอแค่อย่าถูกเจ้านายทอดทิ้งก็พอ
“ตามฉันมา...”
“ขนไม้!”
หงอี้หัวเราะ
คิดถึงความปลอดภัยในยามสงบ
หงอี้มีนิสัยแบบนี้มานานแล้ว
เขารู้สึกว่าฟาร์มแห่งนี้คงจะไม่ง่ายอย่างที่คิด
ฟาร์มกว้างใหญ่ขนาดนี้ หงอี้รู้สึกว่าต้องมีกำลังลาดตระเวนและป้องกัน ถึงจะมั่นคงและปลอดภัย
ยิ่งไปกว่านั้น ฟาร์มทั้งหมด มีไว้เพาะปลูกอย่างเดียวหรือ?
ไม่นาน ไม้คุณภาพสูงจำนวนมากก็ถูกหงอี้ซื้อออกมา
เหล่าทอเรนขนย้ายไม้ด้วยความตื่นเต้น
ในชั่วขณะหนึ่ง ฟาร์มทั้งหมดก็ดูคึกคักขึ้นมา
อีเซรารับผิดชอบการพรวนดิน แคทเธอรีนรับผิดชอบการเพาะปลูก
ไม่นาน ที่ดินผืนใหญ่ก็ถูกหว่านด้วยข้าวสาลีจำนวนนับไม่ถ้วน
“เหนื่อยจัง...”
“ภารกิจวันนี้ เสร็จสิ้นแล้ว...”
เมื่อท้องฟ้ามืดลง อีเซราก็บินกลับมา เมื่อลงจอด เธอก็แปลงร่างเป็นมนุษย์ นอนหอบอยู่บนโซฟา
แคทเธอรีนก็กลับมาเช่นกัน ดูเหนื่อยล้าอย่างมาก
“มีเหล้ากับอาหารที่อร่อยบ้างไหม”
อีเซราถามหงอี้ด้วยความเกียจคร้าน โดยไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้น
“เตรียมไว้ให้พวกเธอแล้ว...”
“มาสิ...”
หงอี้พูดพร้อมกับรอยยิ้ม
คฤหาสน์หรูของเขา แน่นอนว่าต้องมีพ่อครัวส่วนตัว
อาหารที่จัดเตรียมไว้ ล้วนเป็นอาหารชั้นเลิศ เครื่องดื่มก็เช่นกัน
ในขณะนี้ เหล่าทอเรนก็หยุดทำงาน กินเนื้อและปลาอย่างเอร็ดอร่อยในห้องโถงของห้างสรรพสินค้า
“ว้าว...”
“โรแมนติกจัง...”
เมื่อเข้ามาในห้องครัวส่วนตัว อีเซราก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที
ห้องครัวส่วนตัวนั้นกว้างขวางมาก มีโต๊ะอาหารยาว โต๊ะอาหารล้อมรอบด้วยแสงเทียน
บนโต๊ะ มีอาหารนานาชนิดที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนใจ อาหารเลิศรส ผลไม้ชั้นเลิศ สุราแรง ไวน์แดง สุราหวาน สุราผลไม้ ฯลฯ มีครบทุกอย่าง
รู้ว่าพวกเธอเหนื่อยมาก หงอี้จึงต้องให้รางวัลพวกเธอ
ไม่รู้ทำไม หงอี้ถึงได้สั่งอาหารค่ำใต้แสงเทียน
“โรแมนติกจริง ๆ...”
แคทเธอรีนพึมพำเบา ๆ ใบหน้าแดงระเรื่อเล็กน้อย