บทที่187
สเนปที่ยังคงตะลึงในพลังเวทมนตร์ของเซี่ยจื้อ สังเกตเห็นว่าอีกฝ่ายยิ้มพร้อมกับขยิบตาให้เขาเล็กน้อย ทันใดนั้นเอง สเนปรู้สึกถึงแรงกดดันที่ลดลงจากไม้กายสิทธิ์ เขาเข้าใจได้ทันทีว่า เซี่ยจื้อกำลัง "ออมมือ" เพื่อเปิดทางให้เขาลงจากเวทีอย่างสมศักดิ์ศรี "นายคิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะรู้สึกขอบคุณเหรอ? ฝันไปเถอะ......
