บทที่ 74 คุณชายจินซ่านซ่าน แห่งเกาะจินเอ๋า

ตระกูลมู่ในฐานะตระกูลใหญ่แห่งทะเลเหนือ ในงานวันเกิดของบรรพชน นอกจากลูกหลานตระกูลมู่แล้ว แขกที่ได้รับเชิญล้วนเป็นผู้ฝึกตนที่มีชื่อเสียงในทะเลเหนือ หรือผู้นำของตระกูลหรือสำนักต่างๆ

ผู้ฝึกตนระดับแก่นทองคำไม่มีสิทธิ์นั่งโต๊ะหลัก ผู้ฝึกตนระดับวิญญาณแรกก่อตั้งถึงจะสามารถเข้าร่วมงานเลี้ยงในห้องโถงใหญ่ได้

ด้วยเหตุนี้ ของขวัญวันเกิดที่พวกเขามอบให้จึงมีค่ามากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ว่าจะเป็นอาวุธวิเศษ สมุนไพร ยาเม็ด หรือสัตว์อสูร ล้วนมีมูลค่ามหาศาล หายากยิ่ง เมื่อเอ่ยชื่อออกมา ก็เหมือนกับโสมหยกเลือดพันปีเมื่อครู่ ที่ทำให้แขกในงานต่างพากันชื่นชม

ส่วนมู่เทียนซื่อที่ทำให้บรรยากาศเย็นชาแบบนี้เป็นครั้งแรก ก็เพราะแขกส่วนใหญ่ไม่เคยได้ยินชื่อของขวัญวันเกิดที่เขามอบให้

เมื่อเห็นบรรยากาศเย็นชาลง สีหน้าของมู่เทียนซื่อก็ยิ่งกังวลมากขึ้น ในทางกลับกัน มู่เทียนฉีจากสาขาย่อยกลับมีแววตาแห่งความพึงพอใจ

วินาทีต่อมา เขาแสร้งทำเป็นสงสัย

"พี่เทียนซื่อ ไอ้เทียนจีรุ่นสองรุ่นอัลติเมทที่พี่มอบให้นี่มันคืออะไรกัน ทำไมน้องไม่เคยได้ยินมาก่อน ในเมื่อพี่เลือกมันมาเป็นของขวัญวันเกิดให้ปู่ คงไม่ใช่ของธรรมดาแน่ๆ พี่ช่วยอธิบายให้พวกเราฟังหน่อยสิ"

เมื่อพูดจบ แม้แต่มู่เจิ้งสยงที่นั่งอยู่ด้านบนก็มองมาที่มู่เทียนซื่อด้วยรอยยิ้ม

"เทียนซื่อ ปู่อยู่มาพันปีแล้ว ยังไม่เคยได้ยินชื่อเทียนจีรุ่นสองเลย หรือว่าเป็นของล้ำค่าจากต่างแดน"

เมื่อได้ยินคำพูดของปู่ มู่เทียนซื่อก็ยิ่งประหม่ามากขึ้น

"เรียนท่านปู่ เทียนจีรุ่นสองไม่ใช่ของล้ำค่าจากต่างแดน แต่เป็นเครื่องรางที่เพิ่งเปิดตัวโดยร้านสี่ทะเล เมื่อวานหลานตั้งใจไปซื้อมาจากสาขาเมืองวาฬยักษ์ให้ท่านปู่โดยเฉพาะ"

"ร้านสี่ทะเลรึ?" เมื่อได้ยินชื่อนี้ มู่เทียนฉีก็แอบหัวเราะในใจ แต่ภายนอกกลับไม่แสดงออก แถมยังพูดด้วยท่าทางจริงจังว่า:

"ร้านสี่ทะเลที่พี่เทียนซื่อพูดถึง น้องเคยไปมาเมื่อสิบกว่าปีก่อน ตอนนั้นกะจะไปซื้ออาวุธวิเศษดีๆ สักชิ้น แต่ปรากฏว่าที่นั่นไม่มีขายเลย มีแต่เครื่องรางราคาถูกและวัสดุสำหรับผู้ฝึกตนทั่วไป"

"แน่นอน น้องไม่ได้หมายความว่าของขวัญวันเกิดที่พี่มอบให้ไม่มีค่า ในเมื่อพี่เลือกมันมา คงต้องราคาแพงมากแน่ๆ ลองเปิดให้ทุกคนดูหน่อยสิ จะได้เปิดหูเปิดตา"

แต่ทันทีที่เขาพูดจบ มู่เจิ้งสยงที่นั่งอยู่ด้านบนก็จ้องเขม็งไปที่เขาด้วยสายตาที่ดุดัน ทำให้เขารู้สึกหนาวไปทั่วร่าง

เขารู้ทันทีว่าเล่ห์เหลี่ยมเล็กๆ น้อยๆ ของเขาถูกปู่จับได้

โชคดีที่มู่เจิ้งสยงไม่ได้โวยวาย แต่หันไปมองมู่เทียนซื่อด้วยรอยยิ้ม

"ของขวัญไม่ได้อยู่ที่ราคาแพงหรือถูก แต่อยู่ที่ความตั้งใจ ปู่อายุพันกว่าปีแล้ว ของล้ำค่าอะไรก็เคยเห็นมาหมดแล้ว แต่วันนี้เทียนซื่อมอบของที่ท่านปู่ไม่เคยเห็นมาก่อน แสดงว่าเทียนซื่อต้องตั้งใจมากแน่ๆ"

"เอาล่ะ เอาของไปวางไว้ก่อน เดี๋ยวปู่ค่อยมาดูว่าเทียนจีรุ่นสองนี่มันคืออะไร"

เห็นได้ชัดว่ามู่เจิ้งสยงไม่อยากให้มู่เทียนซื่อเสียหน้าต่อหน้าแขกคนอื่นๆ และในใจเขาก็คิดว่าเทียนจีรุ่นสองที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน คงไม่ใช่ของล้ำค่าอะไร

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ มู่เทียนซื่อก็โล่งใจ แต่ก็แอบผิดหวังเล็กน้อย

เขาอยากจะเปิดกล่องให้ทุกคนดู แล้วอธิบายเกี่ยวกับเทียนจีรุ่นสองอย่างภาคภูมิใจ แต่สุดท้ายก็ยังไม่กล้าพอ

ในขณะที่เขากำลังจะถือกล่องเทียนจีรุ่นสองไปวางไว้ข้างๆ จู่ๆ ก็มีแสงสว่างพุ่งมาจากขอบฟ้าไกลโพ้น

พร้อมกับเสียงดนตรีแห่งสรวงสวรรค์

เหตุการณ์นี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนในห้องโถง แม้แต่มู่เจิ้งสยงก็มองไปที่ท้องฟ้าทันที

ไม่กี่วินาทีต่อมา เรือเหาะหรูหราดุจวิมานบนสรวงสวรรค์ก็ปรากฏขึ้นเหนือคฤหาสน์ตระกูลมู่

เรือเหาะเปล่งประกายแสงสีทองอร่าม เสียงดนตรีเมื่อครู่ก็ดังมาจากเรือเหาะลำนี้

เพียงแค่มองปราดเดียวก็มีแขกจำเรือเหาะลำนี้ได้

"นี่มันเรือเหาะฝูหวินเซียนโจวของเกาะจินเอ๋า!"

"ข้าว่าแล้วว่าใครจะมาแบบนี้ ย่อมต้องเป็นคนจากเกาะจินเอ๋าอย่างแน่นอน"

"ได้ยินมาว่าท่านมู่กับเกาะจินเอ๋ามีความสัมพันธ์ที่ดี  หรือว่าทางเกาะจินเอ๋าจะส่งคนมาอวยพรวันเกิดโดยเฉพาะ"

"โถๆๆ เรือเหาะฝูหวินเซียนโจวลำนี้ราคาอย่างน้อยก็หลายสิบล้านหินวิญญาณ ข่าวลือเรื่องความร่ำรวยของเกาะจินเอ๋าคงไม่ใช่เรื่องโกหก"

"ไม่รู้ว่าครั้งนี้ใครมา"

......

ในขณะที่แขกกำลังพูดคุยกัน มู่เจิ้งสยงก็เดินออกจากห้องโถงใหญ่ด้วยตัวเอง ในเวลาเดียวกัน ก็มีผ้าไหมสีแดงผืนหนึ่งหย่อนลงมาจากเรือเหาะฝูหวินเซียนโจว

วินาทีต่อมา ชายหนุ่มรูปงามสง่างาม ก็ปรากฏตัวขึ้นบนผ้าไหมสีแดง โดยมีสาวใช้ในชุดกี่เพ้า 4 คนคอยดูแลอยู่ข้างๆ  ค่อยๆ ลอยลงมาที่ห้องโถงจัดงานเลี้ยง

ระหว่างที่ลอยลงมา สาวใช้ทั้ง 4 คนก็เล่นดนตรีไปด้วย ดูโอ้อวดเหลือเกิน

แต่ไม่มีใครกล้าแสดงความคิดเห็นใดๆ เกี่ยวกับพฤติกรรมของชายหนุ่มคนนี้ แม้แต่สาวใช้ในชุดกี่เพ้าที่เผยให้เห็นเรียวขายาว พวกเขาก็ไม่กล้ามอง เพราะสาวใช้ทั้ง 4 คนล้วนมีระดับขั้นเปลี่ยนถ่ายแก่นเทวะ ส่วนชายหนุ่มรูปงามก็มีระดับขั้นเปลี่ยนถ่ายแก่นเทวะเช่นกัน

"ข้าน้อยจินซ่านซ่าน บุตรชายของเจ้าสำนักเกาะจินเอ๋า มาร่วมอวยพรวันเกิดท่านมู่เจิ้งสยง!"

เมื่อชายหนุ่มใกล้จะถึงพื้น ก็มีเครื่องรางรูปร่างคล้ายสกู๊ตเตอร์ปรากฏขึ้นใต้เท้า พาเขาลอยไปหามู่เจิ้งสยง แล้วกล่าวคำอวยพรด้วยท่าทางที่อ่อนน้อมถ่อมตน

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ มู่เจิ้งสยงที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องโถงใหญ่ก็หัวเราะออกมาทันที

"อ้อ ที่แท้ก็เป็นหลานนี่เอง ร้อยปีไม่เจอกัน หลานยังดูสง่างามเหมือนเดิม  เหมือนท่านพ่อไม่มีผิด"

"ท่านจินก็เช่นกัน แค่ข้าจัดงานวันเกิดเล็กๆ ทำไมต้องให้หลานมาเองด้วย ส่งคนอื่นมาก็ได้"

เมื่อเผชิญหน้ากับชายหนุ่มที่ชื่อจินซ่านซ่าน มู่เจิ้งสยงแสดงความเป็นมิตรอย่างมาก มากกว่าแขกคนอื่นๆ อย่างเห็นได้ชัด

แขกในงานไม่มีใครแสดงความคิดเห็นใดๆ เพราะจินซ่านซ่านมีฐานะพิเศษ เขาเป็นบุตรชายคนเดียวของจินหลิงจุนเจ๋อ เจ้าสำนักเกาะจินเอ๋าแห่งทะเลตะวันออก มีสถานะที่สูงส่งกว่าคนเหล่านี้มาก

"ท่านมู่พูดเกินไป ท่านกับท่านพ่อเป็นสหายเก่า เคยร่วมเดินทางบนเส้นทางแห่งการบำเพ็ญเพียรด้วยกัน นับว่าเป็นศิษย์ร่วมสำนักเดียวกัน ท่านพ่อจึงให้ข้าพเจ้ามามอบของขวัญวันเกิดให้ท่านเป็นการส่วนตัว"

ระหว่างที่พูด จินซ่านซ่านก็รับกล่องใบเล็กมาจากสาวใช้คนหนึ่ง

ทันทีที่เปิดกล่อง ลูกแก้วที่ส่องประกายเจิดจรัสก็ปรากฏขึ้นภายใน ทำให้ทุกคนในงานแทบตาพร่า

"นี่คือลูกแก้วมังกร ที่ได้มาจากชิงหมิงเจียว สัตว์อสูรระดับ 9 เป็นวัตถุดิบหลักในการปรุงยาโพจ้างตัน หวังว่าท่านมู่จะชอบ"

หลังจากที่จินซ่านซ่านแนะนำของในกล่องเสร็จ ทุกคนในงานก็พากันสูดหายใจเข้าลึกๆ

สัตว์อสูรระดับ 9 เทียบเท่ากับผู้ฝึกตนระดับขั้นเปลี่ยนถ่ายแก่นเทวะ แถมยังเป็นเผ่าพันธุ์มังกร ลูกแก้วมังกร เม็ดนี้มีมูลค่าอย่างน้อยก็หลายสิบล้านหินวิญญาณ มากกว่าของขวัญวันเกิดทั้งหมดที่คนอื่นๆ มอบให้

แม้แต่มู่เจิ้งสยงเองก็อดตื่นเต้นไม่ได้เมื่อเห็นลูกแก้วมังกรเม็ดนี้

แต่ก่อนที่เขาจะได้กล่าวขอบคุณ จินซ่านซ่านก็หยิบของที่ห้อยคอขึ้นมาดูเวลา

"ท่านมู่ ข้าพเจ้าต้องรีบไปเมืองวาฬยักษ์ต่อ จึงไม่ได้ร่วมงานเลี้ยง ขอท่านมู่ได้โปรดอภัย"

พูดจบเขาก็เตรียมตัวจะจากไป

เมื่อเห็นดังนั้น มู่เจิ้งสยงก็รีบพูดขึ้น

"หลานชาย ทำไมรีบร้อนนักล่ะ นั่งดื่มเหล้าฉลองกันก่อนค่อยไปก็ได้"

"ท่านมู่ ไม่ใช่ข้าพเจ้าไม่อยากอยู่ต่อ แต่วันนี้ร้านสี่ทะเลเปิดขายแบบออฟไลน์ ข้าพเจ้ากลัวไปสายแล้วจะไม่ได้เทียนจีรุ่นสองรุ่นอัลติเมท"

พูดจบ จินซ่านซ่านก็ดูเวลาในโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง

คำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจของเขา ทำให้สีหน้าของทุกคนในงานเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน