บทที่ 58 ไม่ใช่มหาอสูรในยามที่แข็งแกร่งที่สุด แล้วจะทำท่าใหญ่โตไปทำไม!
ณ หุบเขาแห่งหนึ่งในป่าทึบมืดมิด แสงจันทร์เลือนหาย รุ่งอรุณเริ่มเผยตัว เป็นช่วงเวลาที่ไม่อาจเรียกได้ว่าสว่างหรือมืด สายตามองเห็นได้เพียงเงาต้นไม้ที่ทาบทับกันไปมาอย่างเลือนราง ยามเช้าที่ควรจะคึกคักที่สุด แต่กลับไร้เงาของนกน้อย แม้แต่เสียงแมลงก็ยังเงียบหาย ความเงียบ เงียบจนชวนให้รู้สึกผิดปกติ ราวกับเป็...