บทที่ 470: การวิเคราะห์และข่าวกรอง (ตอนพิเศษ)

นิค ฟิวรี่พูดขึ้น "เขาแค่นินจาพเนจร ด้วยพลังระดับนั้น ถือว่าเก่งแล้ว"

"สิ่งเดียวที่เราไม่แน่ใจคือนี่เป็นพลังเต็มที่ของเขาหรือไม่ เพราะบาร์ตันแค่ทำให้เขาเปิดเผยพลังส่วนหนึ่งเท่านั้น"

"ฮิลล์ คุณคิดยังไง"

เมื่อได้ยินคำถามของผู้อำนวยการ ฮิลล์มองคาบุโตะบนหน้าจอ:

"เรื่องพลังของคาบุโตะ ฉันเชื่อว่าเขาต้องซ่อนอะไรไว้"

"คาบุโตะไม่ได้ได้พลังพิเศษมาอย่างกะทันหัน เขาเป็นนินจาที่อยู่ในโลกพิเศษ"

"ตามข้อมูลที่เรามี นินจาเป็นหน่วยทหารของหมู่บ้านนินจา ทำภารกิจต่างๆ เช่น คุ้มกัน ลอบสังหาร และรวบรวมข่าวกรอง"

"ในสภาพแวดล้อมแบบนั้น แม้แต่นินจาพเนจรก็คงไม่เปิดเผยพลังทั้งหมดเมื่อเข้าองค์กรใหม่ พวกเขาต้องปิดบังความสามารถที่แท้จริงไว้บ้าง"

"แม้ลูกธนูระเบิดของบาร์ตันจะซัดเขากระเด็น แต่คาบุโตะไม่ได้บาดเจ็บจริงๆ"

"เปิดภาพตอนคาบุโตะโดนลูกธนูระเบิดโจมตี"

ตามคำสั่งของฮิลล์ เจ้าหน้าที่ข้างๆ จัดการคอมพิวเตอร์และเปิดภาพที่บาร์ตันโจมตีคาบุโตะอย่างรวดเร็ว

"ปรับให้ช้าลง"

"ใช่ หยุดตรงนี้"

"ผู้อำนวยการ ดูนี่ ตอนคาบุโตะถูกลูกธนูระเบิดซัด ใบหน้าเขาไม่ตื่นตระหนก พอลงพื้นก็โต้กลับทันที"

"แขนขาเคลื่อนไหวประสานกันดี ตอนถูกซัดกระเด็นเขาไม่ได้บาดเจ็บเลย"

เมื่อได้ยินคำพูดของฮิลล์ ทั้งนิค ฟิวรี่และซิตเวลล์พยักหน้า

นิค ฟิวรี่พูดว่า "ดูเหมือนคุณคาบุโตะยังไม่ไว้ใจเรา"

ฮิลล์ไม่ตอบคำพูดของผู้อำนวยการแต่พูดต่อ "ฉันเชื่อว่ายังมีอีกหลายเรื่องให้ค้นหาเกี่ยวกับคาบุโตะ"

"ที่ตั้งของหมู่บ้านนินจา จำนวนนินจาโดยประมาณ วิธีสกัดจักระ วิธีฝึกนินจุตสึ และเครื่องมือนินจาแปลกๆ พวกนั้น"

"มีความลับมากมายในตัวเขา ถ้าชีลด์ของเราขุดได้ จะเป็นขุมทรัพย์มหาศาล"

"ส่วนพลังปัจจุบันของเขาไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับชีลด์ของเรา"

ฮิลล์หยุดตรงนี้ครู่หนึ่งก่อนพูดถึงบาร์ตัน

"ส่วนบาร์ตัน ความเห็นฉันเหมือนซิตเวลล์ พื้นที่ตรงนี้จำกัดศักยภาพเขา"

"ด้วยพลังของเขา น่าจะสร้างความเสียหายได้มากกว่านี้"

"จากผลงานของบาร์ตัน เราเห็นพลังของเซรุ่มเพิ่มพลังร่างกาย ซึ่งเป็นสิ่งที่เราได้มาจากนินจา"

"การที่นินจาค้าขายมันได้ แสดงว่ามันคงมีใช้กันแพร่หลาย การที่บาร์ตันสู้นินจาไม่ได้ และพลังเราด้อยกว่าพวกเขา ไม่ได้แปลว่าเราไม่ต้องการมัน"

"ตรงกันข้าม เราต้องการเซรุ่มเพิ่มพลังร่างกาย และอาจต้องการจำนวนมาก"

"บาร์ตันคนเดียวอาจสู้นินจาไม่ได้ แต่บาร์ตันสิบคน ร้อยคน หรือทหารอีกนับไม่ถ้วนที่มีพลังเท่าบาร์ตัน"

"เราใช้จำนวนคนถล่มคู่ต่อสู้ได้ เราจึงต้องหาเซรุ่มเพิ่มพลังร่างกายโดยเร็ว และมีกำลังผลิตเอง"

นิค ฟิวรี่มองฮิลล์และเห็นด้วยกับคำพูดของเธอ จากนั้นพูด "ฮิลล์ คุณพูดถูก คาบุโตะเป็นขุมทรัพย์สำหรับชีลด์"

"ขุมทรัพย์ที่มีความเป็นไปได้ไม่สิ้นสุด!"

"ขุมทรัพย์ที่จะนำชีลด์เข้าสู่โลกพิเศษ!"

"แต่เขาเพิ่งเข้าร่วมกับเรา เราไม่สามารถขุดคุ้ยแก่นแท้ของเรื่องได้ทันที"

"เราต้องค่อยๆ ทำทีละขั้น ชี้นำให้เขาสมัครใจมอบสิ่งสำคัญเหล่านั้น และสำคัญกว่านั้น เราต้องสนับสนุนคาบุโตะให้เขารู้สึกถึงประโยชน์ของการอยู่กับชีลด์"

"แล้วเราจะดึงดูดนินจาพเนจรคนอื่นๆ ให้เข้าร่วมชีลด์"

"เราอาจสัญญาว่านินจาที่เขาพามาจะเป็นลูกน้องและอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา"

เมื่อนิค ฟิวรี่พูดถึงตรงนี้ ซิตเวลล์ข้างๆ ค้านขึ้นมา "ผู้อำนวยการ ให้รางวัลแบบนั้นใจกว้างเกินไปไหม"

"ให้คนที่เพิ่งเข้าชีลด์เป็นหัวหน้าทีม"

นิค ฟิวรี่ส่ายหน้าและพูด "นอกจากเขา เรามีนินจาคนอื่นเข้าร่วมไหม"

เมื่อได้ยินคำพูดของผู้อำนวยการ ซิตเวลล์ก็ไม่พูดอะไรอีก แค่หยิบกาแฟจากโต๊ะขึ้นมาจิบอีกครั้ง ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไร

นิค ฟิวรี่ลุกขึ้นตรงนี้และสั่งการ "พอทีมนักวิทยาศาสตร์วิเคราะห์ข้อมูลเสร็จ ส่งมาที่ออฟฟิศผมพร้อมผลการทดสอบของคาบุโตะ"

"ฮิลล์ ซิตเวลล์ ถ้ามีบุคลากรที่ดีสำหรับกำกับดูแล แนะนำมาด้วย"

พูดจบ นิค ฟิวรี่ก็ออกจากห้องกลับออฟฟิศ

เมื่อเห็นผู้อำนวยการไป ฮิลล์และซิตเวลล์ก็ไม่อยู่ต่อ ทั้งคู่ลุกขึ้นและออกไปตามลำดับ

...

บรูคลิน - ร้านหุ่นเชิดซึนะงาคุเระ -

โคลสันถือกระเป๋าเอกสารสองใบมาที่หน้าร้าน เห็นว่าไม่มียามที่ทางเข้า ดูเหมือนซึนะงะคุเระไม่ได้รับกำลังอื่นมาที่นี่ กำลังคนยังขาดแคลนเหมือนเดิม

โคลสันสงสัยว่าการที่นินจาของหมู่บ้านซึนะงะคุเระมาโลกจะยากและมีค่าใช้จ่ายแค่ไหน

โคลสันผลักประตูร้านหุ่นเชิดเข้าไป พบว่าที่เคาน์เตอร์บริการมีคนเพิ่ม ไม่ใช่แค่เทมาริ แต่มีนินจาหญิงอีกคน

โคลสันนึกถึงข้อมูลของเธอได้ทันที เธอคือปากุระ นินจาจากหมู่บ้านซึนะงะคุเระ ที่ปรากฏตัวครั้งแรกในญี่ปุ่น แต่ไม่ชัดเจนว่าสถานที่นี้เป็นจุดชั่วคราวแบบคาบุโตะหรือเป็นจุดส่งคนที่ถาวร

โคลสันเดินไปที่เคาน์เตอร์และมองคนสองคนตรงหน้า พูดว่า: "คุณเทมาริ ผมต้องการซื้อตุ๊กตาหุ่นเชิดสองตัวเพื่อปรึกษา"

ขณะพูด โคลสันวางกระเป๋าในมือขวาบนโต๊ะที่เคาน์เตอร์บริการ

"นี่ค่าตอบแทน บล็อกพลังงานหนึ่งร้อยก้อน"

เมื่อเห็นกระเป๋าบนโต๊ะ เทมาริยิ้มและเปิดดูทันที หลังยืนยันว่ามีบล็อกพลังงานหนึ่งร้อยก้อนจริง เธอก็ปิดกระเป๋าและเก็บไว้ในเคาน์เตอร์บริการ

"ไม่มีปัญหา"

ขณะพูด เทมาริหยิบตุ๊กตาหุ่นเชิดสองตัวและนาฬิกาทรายหนึ่งอันจากตู้โชว์ด้านหลัง เธอมองปากุระข้างๆ และพูด "อาจารย์ จะร่วมด้วยไหมคะ"

ปากุระส่ายหน้าและพูด "ไม่ละ เธอคุยกับเขาเองเถอะ"

ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่า