บทที่ 428 นิกายกานฉือ
บทที่ 428 นิกายกานฉือ พอรอจนกระทั่งซูซินลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง เขาก็รู้สึกถึงปราณสวรรค์และปฐพีที่หนาแน่นพุ่งเข้าหา มันหนาแน่นกว่าโลกภายนอกหลายสิบเท่า โลกที่อยู่ตรงหน้า เต็มไปด้วยป่าไม้เขียวชอุ่ม ซูซินกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ที่สูงที่สุด แล้วมองไปไกลๆ เขาก็ไม่เห็นใครเลย มีแต่ป่าไม้และภูเขาทั้งสิ้น ที่นี่คือ...
