บทที่ 13 พอร์ทัลบลูเบิร์ด

ถึงแม้ว่าเล็กซ์จะอยู่ในจุดสูงสุดของความแข็งแกร่งทางร่างกาย แต่เขาก็รู้สึกหมดแรงเมื่อกลับถึงบ้าน เขาซื้ออาหารจีนกลับบ้านในปริมาณมากอย่างไม่ธรรมดา และยังซื้อมวนบุหรี่มาด้วย

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนสูบบุหรี่เป็นประจำ แต่เขาใส่ใจพิเศษเพื่อไม่ให้ติดมัน และไม่เคยเก็บบุหรี่ติดตัวเลย เขาจะซื้อเฉพาะเมื่อรู้สึกเครียดเท่านั้น และจะทิ้งมวนบุหรี่ไปหลังจากสูบไปไม่กี่มวน

เขาวางอาหารลงบนโต๊ะและเปิด Netflix จากนั้นจัดโต๊ะอย่างรวดเร็วด้วยจาน น้ำผลไม้ น้ำเปล่า และตะเกียบ แต่ก่อนจะเริ่มจัดการมื้ออาหาร เขาดึงเก้าอี้มาวางข้างหน้าต่างที่เปิดอยู่ จุดบุหรี่ และสูดควันเข้าไปลึกๆ นานๆ มันเป็นเวลาหลายสัปดาห์แล้วที่เขาสูบบุหรี่ครั้งสุดท้าย มันให้ความรู้สึกดี

เขาใช้เวลานี้มองดูการจราจรด้านล่าง ผู้คนที่มามาและไปไป เสียงของเมือง และทุกสิ่งระหว่างนั้น แม้จะมีความคึกคักวุ่นวาย แต่เมื่อมองจากระยะไกล จังหวะของเมืองกลับดูเงียบสงบอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อเขาสูบบุหรี่เสร็จ เล็กซ์ก็เป่าควันที่เหลือออกไปนอกหน้าต่างและฉีดสเปรย์ปรับอากาศ

เขาล้างมือและนั่งลง พร้อมที่จะบริโภคอาหารปริมาณมากเกินกว่าที่จะดีต่อสุขภาพ และปล่อยให้ความคิดของตัวเองล่องลอยไป จนถึงตอนนี้เขายังไม่มีความก้าวหน้าในการทำ MP เท่าไหร่ ซึ่งก็หมายความว่ายังไม่มีความก้าวหน้าเลย เขาไม่สามารถทำภารกิจใดๆ ได้ในตอนนี้ และเนื่องจากบัสเตตและฟาลักยังไม่ได้ออกจากห้องของพวกเขา ก็ไม่มีโอกาสที่จะลองขายของจากร้านขายของขวัญให้พวกเขา

หากโชคเข้าข้าง ก็อาจมีใครสักคนพบกุญแจทองคำที่เขาทิ้งไว้และสามารถใช้มันได้จริง แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เขาอาจจะลองดูว่ามีวิธีใดที่เขาจะให้กุญแจแก่ผู้ฝึกตนได้ หรืออย่างน้อยก็หาวิธีที่จะให้พวกเขา 'ค้นพบ' มันด้วยตัวเอง เพราะเขารู้สึกว่ามันไม่ปลอดภัยที่จะให้ใครรู้ว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับมัน

ในนิยายการฝึกตน ตัวเอกมักจะจัดการประมูลหรือขายของให้กับหอการค้าขนาดใหญ่ แต่นั่นดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ที่นี่ เนื่องจากเขาไม่มีความรู้เกี่ยวกับเทคโนโลยีทั้งทางปกติหรือทางวิญญาณที่สามารถใช้ติดตามกุญแจกลับไปหาเขาได้

นอกจากนี้เขาค่อนข้างมั่นใจว่า 'บัตร' ที่เขาได้รับนั้นมีฟังก์ชันการติดตามอะไรบางอย่างด้วย ดังนั้นเขาไม่อยากเสี่ยงโดยไม่จำเป็น ถ้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง โอกาสที่ดีที่สุดที่เขาเห็นคือรออีกหนึ่งสัปดาห์และเดินทางไปยังโลกใหม่เพื่อดูว่าโอกาสใดที่มันนำมาให้ แต่เขาก็ต้องเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับเรื่องนั้นเช่นกัน ไม่ว่าทางใดก็ตามที่ทำได้

ในบางช่วงของมื้ออาหาร เขาได้สแกนบัตรของเขาและเข้าสู่พอร์ทัลออนไลน์ของบลูเบิร์ดเพื่อสำรวจฟีเจอร์ต่างๆ ซึ่งมีอยู่มากมาย มีทั้งฟอรัม ห้องสนทนา ข่าวสารที่ไม่เปิดเผยสู่สาธารณะ แพลตฟอร์มการค้า และอื่นๆ อีกมากมาย เขาใช้เวลาทั้งวันที่เหลือไปกับการสำรวจพอร์ทัลนี้ ทุกๆ ไม่กี่ชั่วโมง เขาจะถามแมรี่ว่า บัสเตตออกจากห้องหรือยัง และคำตอบก็คือยัง

เขายังได้เรียนรู้ข้อมูลพื้นฐานหลายอย่างที่เขาขาดหายไปเป็นเวลานาน สิ่งแรกและสำคัญที่สุดที่เขาได้เรียนรู้คือระดับการฝึกตนในช่วงแรกๆ

1. ปุถุชน (คนธรรมดาทั่วไป)
2. การชำระร่างกาย (ใช้พลังวิญญาณในการชำระร่างกายเพื่อให้สามารถดูดซึมพลังวิญญาณในระดับการฝึกตนที่สูงขึ้นได้)
3. การฝึกพลังชี่ (เริ่มต้นดูดซึมพลังวิญญาณเข้าสู่ร่างกาย)
4. ระดับรากฐาน (ใช้พลังวิญญาณที่ดูดซึมมาสร้างรากฐาน)
5. แกนทองคำ (สร้างแก่นภายในร่างกายเพื่อเก็บพลังวิญญาณที่เข้มข้น)

ระดับการฝึกตนที่สูงกว่าแกนทองคำไม่มีการกล่าวถึงเลย และแม้แต่ระดับแกนทองคำเองก็ถูกกล่าวถึงด้วยความเคารพอย่างยิ่ง

สิ่งที่น่าสนใจที่เขาเจอคือเวอร์ชันของแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียที่คล้ายกับ Twitter ในโลกการฝึกตนชื่อว่า 'เทมเพสต์' ซึ่งผู้ฝึกตนระดับสูงจำนวนมากมีผู้ติดตามจำนวนมาก รวมถึงบริษัทและองค์กรต่างๆ มากมาย เล็กซ์พบว่าผู้ฝึกตนส่วนใหญ่ยังอยู่ในระดับชำระร่างกายและการฝึกพลังชี่ โดยจำนวนจะลดลงอย่างมากเมื่อถึงระดับรากฐาน ผู้ฝึกตนระดับรากฐานทั่วไปมักมีผู้ติดตามอย่างน้อยหลายล้านคนจากทั่วโลก

อีกสิ่งที่น่าสนใจที่เขาพบคือสิ่งที่ในนิยายมักเรียกว่าอุปกรณ์วิญญาณ ที่นี่เรียกว่า 'เทคโนโลยีทางวิญญาณ' และมีความหลากหลายมาก ราคาก็หลากหลายเช่นกัน เขาพบเทคโนโลยีทางวิญญาณสำหรับทำความสะอาด จัดระเบียบ ซักผ้า และแม้กระทั่งทำอาหารในราคาที่ค่อนข้างถูก แต่เขาก็พบชุดเกราะและอาวุธที่ราคาขึ้นไปถึงหลักแสนแม้ในรุ่นที่ถูกที่สุด

นอกจากนี้ ยังต้องแสดงบัตรประจำตัวเมื่อรับสินค้าดังกล่าวและต้องผ่านการตรวจสอบบางอย่างอีกด้วย อุปกรณ์วิญญาณที่น่าสนใจแต่แปลกๆ ที่เล็กซ์เห็นรวมถึงแขนขาเทียมที่ใช้งานได้เต็มรูปแบบ นาโนบอทชีวภาพที่ฉีดเข้าไปในร่างกายของผู้ใช้ที่สามารถรักษาอัตโนมัติเมื่อผู้ใช้ได้รับบาดเจ็บ และยังมีอุปกรณ์การบินและ VR ที่สมจริงเต็มรูปแบบ!

เขายังเห็นการสัมมนาต่าง ๆ ที่จัดขึ้นเป็นรายเดือนโดยหลาย ๆ องค์กร เล็กซ์ตรวจสอบบางอันเพื่อดูว่าองค์กรเหล่านั้นมีประเภทใดบ้าง เนื่องจากเขาได้ยินเรื่องพวกนี้มาเยอะ และเขาก็สามารถแบ่งองค์กรออกเป็นสามกลุ่มหลักๆ ได้แก่ องค์กรที่ทำวิจัยและการพัฒนา, องค์กรที่จัดหาทรัพยากรต่าง ๆ และองค์กรที่รวมกลุ่มคนเข้าด้วยกันเพื่อปกป้องตัวเองและผลประโยชน์ของพวกเขา

องค์กรส่วนใหญ่มักจะให้คำอธิบายที่หลวม ๆ เกี่ยวกับกิจกรรมและเป้าหมายของพวกเขา เช่น การพัฒนาเทคโนโลยีฟาร์มวิญญาณล่าสุด หรือการทำเหมืองแร่บลูเทลทาโร (ไม่รู้ว่านั่นคืออะไร) หากต้องการรายละเอียดเพิ่มเติมก็ต้องเข้าร่วม แต่สิ่งที่พวกเขาให้ไว้อย่างละเอียดคือรายการสิทธิประโยชน์ที่สมาชิกแต่ละคนจะได้รับ สิ่งเหล่านี้ไม่มีอะไรที่ดูผิดกฎหมายโดยเฉพาะสำหรับเล็กซ์ แต่ระดับความลับที่พวกเขามีก็ทำให้เขาระมัดระวัง

อีกสิ่งหนึ่งที่เขาพบและเป็นสิ่งที่ทำให้เขาสนใจเป็นพิเศษคือ ชั้นเรียนการป้องกันตัวสำหรับผู้ฝึกตนเริ่มต้น สำหรับคนที่จะไปยังดาวเคราะห์ดวงอื่น นี่ฟังดูเหมือนสิ่งที่จำเป็น เขาพยายามหาชั้นเรียนที่ใกล้ที่สุดและลงทะเบียน และชั้นเรียนแรกของเขาจะเริ่มในอีกสองสามวันข้างหน้า

สิ่งสุดท้ายที่เขาค้นพบและเป็นสิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจอย่างสิ้นเชิงคือ ผู้ฝึกตนได้ตั้งถิ่นฐานบนดวงจันทร์และดาวอังคารแล้ว! และไม่ใช่แค่ไม่กี่คน! เห็นได้ชัดว่ามีเมืองหลายแห่งอยู่ที่นั่นแล้ว และมีการเดินทางไปมาระหว่างดวงดาวอย่างต่อเนื่อง!

แม้ว่าเขาจะสามารถเดินทางระหว่างโลกได้ แต่นี่กลับเป็นการเปลี่ยนแปลงความจริงพื้นฐานที่เขาเคยยึดถือเกี่ยวกับโลกที่เขาอาศัยอยู่ มันเป็นความประหลาดใจที่ใหญ่กว่าที่เขาคาดคิด แต่การเดินทางไปยังดวงจันทร์หรือดาวอังคารนั้นไม่ง่าย เขาต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดบางอย่าง แต่เขาก็รู้สึกตื่นเต้นกับความเป็นไปได้นั้นเช่นกัน

เพียงไม่กี่วันก่อน เขาคิดว่าชีวิตช่างน่าเบื่อหน่าย และตอนนี้มันกลับกลายเป็นตื่นเต้นขึ้นมาอย่างมากในทันที!