ตอนที่ 8 เลื่อนขั้นเป็นนักเวทย์ระดับ 9
ตอนที่ 8 เลื่อนขั้นเป็นนักเวทย์ระดับ 9
บอลไฟขนาดใหญ่ลอยไปยังต้นไม้ปิศาจที่อยู่ห่างไกล
ต้นไม้ปิศาจราวกับมีชีวิตขึ้นมาทันที มันโบกสะบัดกิ่งไม้ที่ราวกับหนวดนับไม่ถ้วนอย่างรวดเร็ว กลายเป็นสายลมแรงออกมา ทำให้บอลไฟระเบิดขึ้นในอากาศ
บรึ้มมมม!!
เปลวเพลิงที่เกิดขึ้นจากการระเบิดของบอลไฟตกลงบนพื้น
เปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำเริ่มลุกไหมเ
ความร้อนที่แผดเผาทำให้ต้นไม้เวทมนตร์เริ่มรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
โดยเฉพาะกิ่งก้านที่สัมผัสกับเปลวเพลิงโดยตรงได้เริ่มลุกไหม้ขึ้นมาแล้ว มันต้องตัดออกมาเพื่อไม่ให้เปลวเพลิงลุกลามไปยังร่างหลัก
"เจ้าเอลฟ์ เจ้ายั่วโมโหข้าจริงๆแล้ว!!"
จิตสำนึกของต้นไม้เวทมนตร์ เริ่มระเบิดพลังออกมา
แม้แต่ต้นไม้ที่อยู่รอบๆ ก็ยังสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ปลุกให้ยุงแวมไพร์จำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่นอนในรังต้องออกมา
"สังหารมันซะ ดูดเลือกเจ้าเอลฟ์ชั่วนั้นให้หมด"
ด้วยคำสั่งของเขา ยุงแวมไพร์จำนวนนับไม่ถ้วนได้หลั่งไหลออกมาจากรังและกลายเป็นคลื่นสีดำพุ่งเข้าใส่ หลิน ยี่ ในเวลาเดียว กิ่งไม้หลายพันกิ่งที่ทอดยาวออกมาหลายร้อยเมตรก็กลายเป็นหนามแหลม พุ่งแทงหลิน ยี่ ทันที
หลิน ยี่ ที่เตรียมตัวมาเป็นอย่างดีรีบถอยหลับอย่างรวดเร็ว
ในไม่ช้าเขาก็ออกจากระยะการโจมตีของต้นไม้เวทมนตร์
ข้อเสียของมอนสเตอร์กลายพันธ์ อย่าง พืชกลายพันธ์ก็คือมันเคลื่อนที่ได้ช้าหรือแทบจะไม่สามารถขยับได้เลยซ้ำ ตราบใดที่เขาออกจากระยะการโจมตีของมัน มันก็แทบจะทำไม่อะไรไม่ได้เลย
ในเวลาเดียวกัน ฝูงยุงแวมไพร์จำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าใส่เขา ทันใดนั้นหลิน ยี่ ก็ใช้วิธีเดิมๆ อีกครั้ง
เขาโบกมือสร้างกำแพงไฟขึ้นมา 4 ด้านเพื่อป้องกันตัวเองเอาไว้อยู่ด้านใน
ในเวลาเดียวกัน บอลไฟขนาดใหญ่ก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า
บูม บูม บูม บูม บูม ....
ขณะที่บอลไฟระเบิดออกทีละลูก
ทำให้คลื่นเปลวเพลิงพัดกวาดทุกสิ่งรอบตัวเขาไป
ในชั่วพริบตาเดียว ฝูงยุงแวมไพร์นับไม่ถ้วนก็ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน กลายเป็นซากศพไหม้เกรียมตกลงมาจากท้องฟ้าราวกับฝน
ในตอนนั้นเอง หลิน ยี่ ก็สัมผัสได้ถึงพลังเวทมนตร์ในร่างกายของเขาที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
มันเป็นค่าประสบการณ์จำนวนมากที่เขาได้จากฝูงยุงแวมไพร์
ความรู้สึกนั้นสดชื่นราวกับได้กินยาอมตะเข้าไป
ในอีกด้านหนึ่ง ฝูงยุงแวมไพร์ที่ถูกโจมตีไม่รู้ว่าจะถอยอย่างไร พวกกลับพุ่งไปข้างหน้าทีละตัว พวกมันบ้าคลั่งยิ่งกว่าเมื่อวานนี้ราวกับพวกมันจะไม่ถอยกลับจนกว่าพวกมันจะดูดเลือดของ หลิน ยี่ จนแห้ง
ในที่สุด ยุงแวมไพร์ที่มีระดับสูงเล็กน้อยก็สามารถทะลวงกำแพงไฟเข้ามาได้สำเร็จภายใต้การเสียสละของสหายนับไม่ถ้วน
มันพุ่งเข้าใกล้หลิน ยี่
มีเพียงโล่เพลิงที่กั้นอยู่ระหว่างกลาง
ปากอันแหลมคมเจาะเข้าไปในโล่เพลิงทีละชั้ย ในเวลาเดียวกันก็มีคมมีดสายลมแหวกอากาศเข้ามา มันเป็นสกิลของยุงแวมไพร์
ภารใต้การโจมตีของมัน โล่เพลิงของปกคลุมร่างของ หลิน ยี่ สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ปลดปล่อยเปลวเพลิงจำนวนมากออกมา
หลิน ยี่ ไม่หวาดกลัวแม้แต่น้อยเขามั่นใจในการป้องกันของเขา
ระดับของยุงแวมไพร์ที่เข้ามาเหล่านี้ โดยพื้นฐานพวกมันอยู่ในระดับ 4-6 พวกมันเป็นมอนสเตอร์ระดับกลาง ซึ่งมีประมาณ 100 ตัว แต่มันก็ยากที่จะทะลวงโล่ป้องกันของเขา
สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับพวกมันก็คือตอนนี้เวลาเหลือไม่มากแล้ว
เพราะเปลวเพลิงจากกำแพงไฟกำลังแผดเผาพวกพ้องของมันอยู่ตลอด
ยุงแวมไพร์เหล่านั้นไม่สามาถต้านทานได้นานนักแม้ว่ามันจะป้องกันตัวเองด้วยพลังเวทมนตร์เอาไว้ก็ตาม
และในช่วงเวลา 10 วินาทีต่อมา พลังเวทมนตร์ของยุงแวมไพร์ก็เริ่มหมดลงทีละตัว ร่างกายของพวกมันถูกเปลวเพลิงเผาไหม้ทันที เริ่มจากปีกทั้ง 2 ข้างก่อนจะลามไปที่ลำตัว จากนั้นก็สลายไปในที่สุด
เมื่อเวลาผ่านไป ยุงแวมไพร์ก็ไม่สามารถยืนหยัดได้อีกต่อไป
พวกมันกลายเป็นลูกไฟตกลงบริเวณรอบๆตัวของหลิน ยี่
เขาไม่รู้ว่ามันใช้เวลานานเท่าไหร่...
เสียงหึ่งๆ ก็เงียบลง
ยุงแวมไพร์ตกลงบนทางที่มันพุ่งเข้ามา
ทันใดนั้น หลิน ยี่ ก็เห็นยุงแวมไพร์ที่รอดชีวิตกำลังถอย ผู้นำคือ ยุงแวมไพร์ที่มีลำตัวยากกว่า 1 เมตร มันมีระดับ 7
เห็นได้ชัดว่ายุงแวมไพร์ตัวนี้เป็นตัวจ่าฝูง
มันเป็นมอนสเตอร์ระดับสูงที่มีสติปัญญา
เมื่อเห็นว่ามันไม่สามารถทำอะไรกับหลิน ยี่ มันก็รีบหนีไปทันทีพร้อมกับยุงแวมไพร์ที่ยังมีชีวิต
ไม่ว่าต้นไม้ปิศาจจะคำรามด้วยความโกรธเพียงใด มันก็ไม่หันกลับมามองแม้แต่น้อย
แต่ในตอนนั้นเอง หอกเพลิงที่มีความยาวหลายเมตรก็พุ่งเข้าใส่ผู้นำยุงแวมไพร์ราวกับสายฟ้า แทงทะลุร่างของมันตอกเข้ากับต้นไม้ใหญ่ทันที
ผู้นำยุงแวมไพร์กรีดออกมา
แต่มันก็ไร้ประโยชน์
ร่างกายของมันถูกเผาไหม้อย่างรวดเร็วด้วยเปลวเพลิง
เมื่อเห็นเช่นนี้ ยุงแวมไพร์ตัวอื่นๆ ก็หวาดกลัวและพากันหลบหนี
หลิน ยี่ ขว้างบอลไฟขนาดใหญ่ออกไปหลาย 10 ลูกติดต่อกัน แต่เขาก็สังหารมันไปได้เพียงบางส่วนเท่านั้น มันไม่สามารถกำจัดมันได้ทั้งหมด เขาทำได้เพียงเฝ้ามองดูค่าประสบการณ์จำนวนมากหลบหนีออกไปได้สำเร็จ
"น่าเสียดายจริงๆ"
"การโจมตีของข้ายังคงอ่อนแอเกินไป"
"ความจริง ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งของต้นไม้ปิศาจและมอนสเตอร์ระดับต่ำที่ไม่มีสติปัญญา มันก็คงเป็นเรื่องยากที่กำแพงไฟของข้าจะสังหารยุงแวมไพร์จำนวนมากขนาดนี้"
กำแพงไฟ เป็นเวทมนตร์ป้องกัน
ถ้ายุงแวมไพร์ไม่โง่เขลาจนพาตัวเองบินเข้าสู่กองเพลิง พวกมันจะประสบกับชะตากรรมแบบนี้ได้ยังไง?
"หลังจากกวาดล้างมอนสเตอร์ในเมืองชั้นในหมดแล้ว ข้าจะลองดูว่าข้าจะสามารถหาหนังสือเวทมนตร์ เพื่อเรียนรู้เวทมนตร์เพิ่มเติมได้หรือไม่?..."
ในตอนนี้ พลังเวทมนตร์จำนวนไม่น้อยค่อยๆเพิ่มเข้าไปในร่างกายของ หลิน ยี่
ด้วยการเพิ่มขึ้นของพลังเวทมนตร์นี้ ในที่สุดระดับของ หลิน ยี่ ก็ทะลวง เขาได้เลื่อนระดับสู่ระดับ 9 ได้สำเร็จ
ระดับ 9 ถือเป็นจุดสูงสุดของระดับทั่วไป
หากก้าวไปอีกขั้นก็จะเป็นระดับราชา
ในระดับราชาไม่ได้แบ่งระดับ 1-9 แต่แบ่งออกเป็น 4 ขั้น ได้แก่ ขั้นต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง และขั้นสูงสุด เช่นเดียวกับระดับต่อไปอย่าง ระดับพิเศษ และระดับศักดิ์สิทธิ์
"นักเวทย์ระดับ 9"
"ไม่ว่าจะเป็นพลังเวทมนตร์หรือพลังกาย ก็มีเหนือกว่าระดับ 8 หลายเท่า"
หลิน ยี่ สัมผัสได้ถึงสถานการณ์ภายในร่างกายของเขา
หลังจากเลื่อนระดับ เขาก็ทรงพลังขึ้นกว่าเดิม
แม้ว่าจะเพิ่มขึ้นเพียงระดับเดียว แต่พลังเวทมนตร์ในแต่ละระดับก็เพิ่มขึ้นแตกต่างกันมาก
"ตอนนี้ถึงคราวของเจ้าแล้ว"
หลิน ยี่ เดินไปยังต้นไม้ปิศาจที่อยู่ในระยะไกลด้วยไม้กายสิทธิ์ของเขา
ต้นไม้ปิศาจสั่นสะท้านอย่างรุนแรง กิ่งก้านทั้งหมดของมันสะบัดไปมาราวกับคนบ้า สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้จิตสำนึกของมันกตกใจ โดยต้องการจะผูกสัมพันธ์กับหลิน ยี่
แม้มันจะอยู่ในระดับ 9
แต่ปัญหาคือมันเคลื่อนที่ไม่ได้และมีระยะการโจมตีที่จำกัด
และปัญหาใหญ่ที่สุดก็คือ หลิน ยี่ เป็นนักเวทย์ไฟ
ซึ่งสิ่งที่พืชกลายพันธ์ หวาดกลัวมากที่สุดก็คือไฟ
"เจ้าเอลฟ์ตัวน้อย ข้าฝึกฝนมานานกว่าร้อยปีแล้วอย่าได้คิดว่าเจ้าจะทำอะไรข้าได้ เอาเป็นว่าเจ้ากับข้ามาร่วมมือกันเถอะ ข้ายินดีที่จะดูแลผืนป่านี้ให้กับเจ้า และทำแม้แต่ปลูกผลไม้ป่าที่เอลฟ์อย่างเจ้าต้องการ...."
จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่า หลิน ยี่ โผล่มาจากไหน
ณ ใจกลางของซากปรักหักพังมีเพียงต้นไม้แห่งชีวิตเก่าแก่ที่ไม่สามารถให้กำเนิดเอลฟ์ได้
ทำให้พวกเอลฟ์หายตัวไปจากซากปรักหักพังนี้นานแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น เอลฟ์ในข่าวลืมยังเป็นหญิงสาวทั้งหมด แล้วเจ้าเอลฟ์ชายนี้มาจากไหนกัน?
"ไม่จำเป็น ข้ามีเอลฟ์คอยรับใช้มากมายแล้ว"
หลิน ยี่ ยังยืนนิ่ง เขายกมือขึ้นและ บอลไฟขนาดใหญ่ที่มีขนานหลาย 10 เมตรก็พุ่งไปยังต้นไม้ปิศาจ!
