ตอนที่ 377 : การเดินทาง
หลังอาหารค่ำ คอนริกำลังจะกอดไอร่า แต่ถูกบุหรงขวางไว้
บุหรงพูดขึ้น “ตามกฎแล้ว คนหนึ่งต้องทำอาหาร ส่วนอีกคนต้องล้างจาน วันนี้ข้าทำอาหาร เพราะฉะนั้นคืนนี้เจ้าควรจะเป็นคนล้างจานใช่ไหม?”
คอนริไม่พอใจอย่างมาก “ข้าอยากทำอาหารจริง ๆ นะ แต่เจ้าก็ไม่ยอมให้ข้าทำ!”
ไอร่ารีบพูดเสริม “บุหรงทำถูกแล้ว!”
!!
คอนริตะโกนขึ้นทันที “เจ้าเข้าข้างเขา!”
ไอร่าลูบขนของเขาอย่างปลอบโยน “อย่าโกรธเลย ข้าไม่ได้เข้าข้างเขา ข้าแค่ไม่อยากให้เจ้าทำอาหาร”
“ทำไมข้าทำอาหารไม่ได้? ข้ารู้ว่าฝีมือข้าไม่ดี แต่ข้าฝึกได้สักวัน ข้าจะทำอาหารให้อร่อยได้!”
“ข้าดีใจที่เจ้ามีความมุ่งมั่น แต่เจ้าต้องรู้ว่ามีสิ่งที่เรียกว่า ‘อาหารที่กินไม่ได้’ อยู่ในโลกนี้ และก็มีคนที่ถูกเรียกว่า ‘นักฆ่าครัว’ ด้วย อาหารของเจ้า… เอ่อ ข้าว่าไม่พูดต่อจะดีกว่า”
คอนริเงียบไป
ไอร่าตบไหล่เขาเบา ๆ อย่างจริงใจ “เจ้าต้องใจเย็น ๆ อย่าไปทำอาหารโดยไม่บอกใคร มันไม่เป็นไรถ้าทำให้ข้าตกใจ แต่ถ้าทำให้เด็ก ๆ ตกใจล่ะ? ต่อไปเจ้าควรล้างจานไปเถอะ ส่วนเรื่องทำอาหาร ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของบุหรง”
คอนรินั่งหน้าบึ้ง “ข้าล้างจานก็ได้ แต่คืนนี้เจ้าต้องนอนกับข้า”
ไอร่าตอบตกลงทันที “ได้สิ”
คอนริดีใจทันที เขาอุ้มเธอขึ้นมาก่อนจะจูบเธอ และไม่ลืมหันไปยิ้มเย้ยบุหรงด้วย
!!
บุหรงแสดงท่าทางผิดหวัง “ไอร่า เจ้าพึ่งนอนกับข้าแท้ ๆ แต่เจ้ากลับโยนตัวเองไปหาเขาในพริบตา เจ้าช่างใจร้ายเกินไป”
ไอร่าเขินอายอย่างมาก “ข้าขอโทษ”
บุหรงเอนตัวเข้าไปใกล้ “ข้าไม่ได้อยากได้คำขอโทษจากเจ้า”
“งั้นเจ้าอยากได้อะไร?”
ริมฝีปากของบุหรงยกยิ้มร้าย “ข้าอยากนอนกับเจ้า”
“แต่ข้าสัญญากับคอนริไปแล้ว…”
“เราสามคนก็นอนด้วยกันสิ”
!!
คำพูดของบุหรงทำให้ไอร่าอึ้งจนพูดไม่ออก “ม-มันไม่เหมาะนะ?!”
“ทำไมถึงไม่เหมาะ? เจ้าไม่อยากนอนกับพวกเราหรอกหรือ?”
ไอร่าเขินจนหน้าแดง “มันไม่ใช่เรื่องของความเต็มใจหรือไม่เต็มใจ แต่ว่า… แต่ว่า…”
บุหรงถาม “แต่ว่าอะไร?”
ไอร่าไม่มีทางเลือก จึงหาข้ออ้างแบบสุ่มๆ “เพราะข้าไม่ชอบนอนกับคนสามคน!”
“ทำไมล่ะ? ข้าไม่ได้จะทำอะไรเจ้า ข้าแค่นอนเท่านั้นเอง”
ไอร่าพูดอ้ำอึ้งจนตอบไม่ได้
คอนริแทรกเข้ามาและแยกทั้งสองออกจากกัน เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “อย่ารังแกไอร่า”
บุหรงยิ้มอย่างใจเย็น “ข้ารังแกนางตอนไหน? ข้าแค่พูดคุยเรื่องการนอนกับนางคืนนี้”
“ไอร่าได้ตกลงจะนอนกับข้าแล้ว อย่าคิดจะเข้ามาแทรก”
“แต่ไอร่าก็ไม่ได้ปฏิเสธข้า”
ทันใดนั้น สัตว์อสูรทั้งสองก็หันไปมองไอร่าพร้อมกัน รอให้เธอตัดสินใจ
ไอร่ารู้สึกเหมือนหัวจะระเบิด เธอพูดออกไปโดยไม่ทันคิด “หยุดเถียงกันได้แล้ว พวกเรานอนแยกกัน!”
บุหรงพูด “ไม่เอา!”
คอนริพูด “ข้าก็ไม่ยอม!”
ไอร่า: “…”
คอนริและบุหรงยังคงเถียงกันว่าใครจะได้นอนกับไอร่าคืนนี้ ในที่สุด ไอร่าก็ทนไม่ไหวและต้องยอมรับข้อเสนอของบุหรง นั่นคือ ทั้งสามคนจะนอนด้วยกัน
ก่อนขึ้นเตียง ไอร่ากำชับว่า “ห้ามเกเร นอนได้อย่างเดียว!”
บุหรงถอดเสื้อผ้าพลางพูด “เราพึ่งคู่กันไปตอนกลางวันเอง ร่างกายของเจ้ายังไม่ฟื้นดี ข้าจะไม่ฝืนทำอะไรเจ้า”
ไอร่าหันไปมองคอนริ “แล้วเจ้าล่ะ?”
แม้จะไม่เต็มใจ แต่คอนริก็พยักหน้าภายใต้สายตาของเธอ “ได้ ข้าจะทำตามที่เจ้าบอก”
หลังได้รับคำมั่นสัญญาจากทั้งสองคน ไอร่าก็โล่งใจ
บุหรงนอนอยู่ทางซ้าย ส่วนคอนรินอนอยู่ทางขวา ไอร่าอยู่ตรงกลาง
กลัวว่าทั้งสองจะเล่นอะไรพิเรนทร์ ไอร่าจึงนอนตัวตรงไม่กล้าขยับ เธอปิดตาและพยายามหลับ
ระหว่างที่ไอร่าหลับ มือของคอนริค่อย ๆ เอื้อมมาที่เอวของเธอและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน
ในเวลาเดียวกัน บุหรงก็ยื่นแขนมาคล้องไหล่ของเธอ
คอนริหยุดและยกหัวขึ้นมามองบุหรงด้วยสายตาไม่พอใจ เขาพูดด้วยเสียงเบา “ปล่อยนางเดี๋ยวนี้”
แทนที่จะปล่อย บุหรงกลับขยับเข้ามาใกล้ไอร่ายิ่งขึ้น
เมื่อเห็นดังนั้น คอนริก็ไม่ยอมแพ้ เขาขยับเข้ามาใกล้เหมือนกัน
ทั้งสองกอดไอร่าแน่นขึ้นเรื่อย ๆ
ไอร่ารู้สึกอึดอัดเล็กน้อย เธอพลิกตัวโดยไม่รู้ตัว จนกลายเป็นว่าหันหน้าเข้าหาคอนริและหันหลังให้บุหรง
คอนริยิ้มอย่างพอใจ เขาก้มลงจูบหน้าผากของเธอ และกระชับแขนรอบเอวของเธอให้แน่นขึ้น
บุหรงยกขาซ้ายขึ้นพาดลงบนขาของไอร่า เท้าของเขาแตะลงบนหลังเท้าของเธอ ท่าทางใกล้ชิดเป็นอย่างยิ่ง
ไอร่าไม่รู้ตัวเลยว่าเธอกำลังถูกล้อมทั้งด้านหน้าและด้านหลัง เธอนอนหลับสนิท ริมฝีปากเล็ก ๆ ของเธอเผยอเล็กน้อย จมูกสีชมพูของเธอเคลื่อนไหวเบา ๆ ตามจังหวะลมหายใจ
คอนริและบุหรงที่อยู่ใกล้เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกวาบหวิว แต่พวกเขาก็ไม่อยากรบกวนการพักผ่อนของเธอ จึงเลือกที่จะอดทนเงียบ ๆ
พวกเขาไม่ได้หลับจนดึก
...
เมื่อรุ่งเช้ามาถึง
ไอร่าตื่นขึ้นมาและรู้สึกถึงบางสิ่งที่แข็งทื่อดันอยู่กับสะโพกของเธอ ทำให้รู้สึกอึดอัด
โดยสัญชาตญาณ เธอเอื้อมมือไปจับเพื่อดันมันออก
เสียงครางต่ำดังมาจากข้างหลัง “อื้ม!”
ไอร่าอึ้งไปเล็กน้อยเมื่อได้ยิน
บุหรงโน้มตัวมาใกล้และพูดด้วยเสียงต่ำ “ในเมื่อเจ้าจับมันแล้ว ลูบต่อสิ”
ไอร่ารู้สึกได้ว่าของที่เธอจับอยู่ขยายตัวขึ้นอย่างรวดเร็วและดันสะโพกของเธอจนเจ็บ เธอถึงเพิ่งรู้ว่าของแข็งนั้นคือสิ่งที่ไม่ควรจับ!
เธอรีบปล่อยมือและพูดขอโทษด้วยหน้าแดงก่ำ “ขอโทษที ข้าไม่รู้ว่าเป็นเจ้า มันเป็นความผิดพลาด”
“ความผิดพลาด?” บุหรงพูดเสียงสูง “อย่าบอกนะว่าเจ้าตั้งใจจะจับของคนอื่นที่ไม่ใช่ของข้า?”
ยังไม่ทันที่ไอร่าจะอธิบาย คอนริก็พูดแทรกขึ้น “ไอร่าต้องตั้งใจจะจับของข้าต่างหาก เจ้านั่นแหละที่ยื่นหน้าไปหาเธอเอง เธอเลยจับผิดคน”
บุหรงใช้ฟันขบเบา ๆ ที่ต้นคอของไอร่า “จริงหรือเปล่า?”
ไอร่ารู้สึกถึงออร่าที่อันตรายจากข้างหลัง รีบปฏิเสธทันที “ไม่ ไม่! ข้าไม่ได้อยากจับใครเลย!”
เธอพยายามลุกขึ้นเพื่อหนีจากชายทั้งสองที่เต็มไปด้วยพลังอารมณ์
แต่ทั้งบุหรงและคอนริไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ
บุหรงยื่นขากดลงบนขาของเธอ ขณะที่คอนริกอดเอวเธอแน่น ทั้งสองร่วมมือกันกดเธอลงไปกับเตียงจนเธอลุกขึ้นไม่ได้
คอนริจ้องเธอเหมือนจะกลืนกินเธอ “ข้าแข็งแล้ว เจ้าต้องช่วยข้า”
บุหรงดูดติ่งหูของเธอจากข้างหลัง “ข้าก็เหมือนกัน”
ไอร่า: “…”
