ตอนที่ 110

ตอนที่110

"เอ่อ...อยากเปิดร้านใหญ่กว่านี้ไหม?" เทียนเต๋ากินข้าวเสร็จก็คุยกับอู๋อี้

"ใหญ่ไปผมกลัวทำไม่ไหว"อู๋อี้ส่ายหัวยิ้มแห้งๆ"ผมไม่ได้หวังอะไรมากมาย แค่นี้ก็พอแล้ว"

"คงเหนื่อยมากสินะ"เทียนเต๋าพูด"พ่อครัวอัพเลเวลจากการทำอาหารใช่ไหม?"

"พ่อครัวได้ค่าประสบการณ์จากการทำอาหาร แล้วก็จะค่อยๆอัพเลเวล"อู๋อี้พยักหน้า

การอัพเลเวลของอาชีพสายสนับสนุนไม่เหมือนกับสายต่อสู้

พ่อครัวได้ค่าประสบการณ์จากการทำอาหารเท่านั้น

ค่าประสบการณ์ของแต่ละจานไม่เท่ากัน บางทีก็ขึ้นอยู่กับความคิดเห็นของลูกค้า

ถ้าลูกค้าไม่ชอบก็จะได้ค่าประสบการณ์น้อย

ดังนั้นถ้าพ่อครัวอยากอัพเลเวล ก็จะเหนื่อยกว่าอาชีพต่อสู้

"ตอนนี้นายเลเวลเท่าไหร่แล้ว?"เทียนเต๋าถาม

"17" อู๋อี้ตอบ "อีกไม่กี่วันก็ 20 แล้ว จะได้เรียนตำราเพิ่มอีก 2 เล่ม"

"เร็วเหมือนกันนะ!"เทียนเต๋าประหลาดใจ ไม่คิดว่าอู๋อี้จะอัพเร็วขนาดนี้

ผู้เล่นสายต่อสู้ส่วนใหญ่ตอนนี้เลเวลแค่ 13 เอง บางทีอาจจะยังตีเสือโคร่งอยู่เลย

"ต้องขอบคุณพี่เทียนเลย"อู๋อี้ยิ้ม"ถ้าไม่ได้ตำราอาหาร 3 เล่มของพี่ ผมคงย่ำอยู่กับที่"

"ไม่เป็นไร คราวหน้ามีของดีกว่านี้อีก"เทียนเต๋าหัวเราะตบบ่าอู๋อี้"รีบๆอัพเลเวลล่ะ"

"ครับ"อู๋อี้พยักหน้าแล้วถามขึ้น"พี่เทียน พี่ว่าผมควรเลือกสายไหนดีในการเปลี่ยนอาชีพครั้งแรก?"

"สาย?"เทียนเต๋างง

เขาก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอาชีพของสายสนับสนุน ไม่รู้ว่าพ่อครัวมีสายอะไรบ้าง

"ตอนนี้มี 3 สาย"อู๋อี้อธิบาย"สายแรกคือพ่อครัวจัดเลี้ยง สามารถรวมอาหารหลายๆอย่างเป็นสำรับสำหรับ 10 คนกินพร้อมกันได้"

"มีอาชีพแบบนี้ด้วย!"เทียนเต๋าตกใจสนใจขึ้นมาทันที

"แล้วสายที่ 2 ล่ะ?"

"สายที่ 2 คือพ่อครัวเฉพาะทาง สามารถเชี่ยวชาญอาหารบางประเภท แล้วอาหารที่ทำก็จะมีพลังพิเศษเพิ่มขึ้น"

"สายนี้เน้นความเชี่ยวชาญสินะ"เทียนเต๋าพยักหน้า

"สายที่ 3 คือ นักโภชนาการ อาหารที่ทำจะเพิ่มพลังชีวิต"อู๋อี้พูดต่อ

เทียนเต๋าฟังจบก็เกาหัว

สักพักเขาก็ถาม"นายคิดว่าไง?"

"ผมอยากเป็นพ่อครัวจัดเลี้ยง"อู๋อี้ตอบ"พอเป็นพ่อครัวจัดเลี้ยงแล้วก็ไม่ต้องใช้ทักษะในการเรียนตำราอาหารอีกต่อไป พี่เทียนให้ตำรามาเยอะ ถ้าไม่ได้ใช้ก็เสียดายแย่"

"จริงเหรอ!"เทียนเต๋าก็ตาโตพอได้ยินว่าไม่ต้องใช้คะแนนทักษะ เขาเห็นด้วยทันที

ข้อดีของอู๋อี้คือมีตำราอาหารเยอะ ถ้าไม่ใช้ประโยชน์ก็เสียของ

อีกอย่างต่ อไปเทียนเต๋าคงได้ตำราอาหารมาอีกเยอะ

ก็ให้อู๋อี้ไปเรียนให้หมด แล้วทำเป็นสำรับ

สำรับไม่เพียงแต่ให้ 10 คนกินพร้อมกัน แต่ยังมีโบนัสพิเศษ

ที่สำคัญคือกินได้ไม่จำกัดจำนวนครั้งต่อวัน

เช่น ซุปมังกรหงส์ที่เขากินเมื่อกี้ กินได้แค่ 5 วันครั้ง

แต่ถ้าทำเป็นสำรับก็กินได้เรื่อยๆ

ได้โบนัส 2 ต่อเลย

"ฉันสนับสนุนนาย!"เทียนเต๋าตบไหล่อู๋อี้"ต่อไปนี้ฉันจะจัดตำราอาหารให้นายเบิ้มๆเลย  !"

"ขอบคุณครับพี่เทียน!"อู๋อี้ตื่นเต้นกล่าวขอบคุณไม่หยุด

"ฮ่าๆๆ ขอบคุณอะไรกันเล่า"เทียนเต๋าหัวเราะ"พวกเราเป็นพี่น้องกัน ต่อไปฉันต้องพึ่งพานายเยอะๆ"

คุยธุระเสร็จเทียนเต๋าก็ลุกขึ้น เดินออกจากร้าน

จากนั้นก็ไปที่สมาคมนักเล่นแร่แปรธาตุ พบกับหลี่ชางหลินที่กำลังศึกษาอยู่

"พี่เทียนมาแล้วหรอ นี่สร้อยคอครับ"หลี่ชางหลินยื่นสร้อยคอให้

นี่คือเป้าหมายของเทียนเต๋า

หลังจากที่คุยเรื่องสร้อยคอเมื่อคืน หลี่ชางหลินก็อยากจะให้

ตอนแรกเทียนเต๋าไม่อยากได้ แต่ก็ทนคำขอร้องของหลี่ชางหลินไม่ไหว เลยต้องมา

"เยี่ยมเลย!"เทียนเต๋ารับสร้อยคอมา เทียบกับสร้อยคอที่ใส่อยู่ก็พบว่า สร้อยคอที่หลี่ชางหลินทำดีกว่าเห็นๆ

ไม่เพียงแต่คุณสมบัติจะดีกว่า แต่ยังมีโบนัสความเสียหายคริติคอลเพิ่มขึ้นมาด้วย

ถึงแม้จะแค่ 10% แต่สำหรับเทียนเต๋าก็ถือว่าเยี่ยม

"ขอบคุณ!"เทียนเต๋ายิ้ม"ฉันมีเครื่องประดับเยอะ นายเอาไปเล่นได้เลย"

"หา?"หลี่ชางหลินตกใจ"พี่เทียนอยากให้ผมใช้มันศึกษาวิชาแปลงโฉมเหรอครับ?"

"ก็นะ แต่ฉันไม่ได้รีบนะ"เทียนเต๋ารีบโบกมือ"เรียนกับคุณกู่ให้ครบก่อน ส่วนวิชาแปลงโฉมว่างๆค่อยลองทำมันดู..."เขาไม่ได้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุ ไม่รู้เรื่องการสร้างเครื่องประดับ เลยไม่สามารถสอนหลี่ชางหลินได้

ในเมื่อหลี่ชางหลินได้รับการสอนจากคุณกู่แล้วก็ต้องเชื่อฟังคุณกู่

ถ้าตัวเขาเองไปเสนออะไรมั่วๆ อาจจะทำให้หลี่ชางหลินหลงทาง

"ครับ งั้นผมจะลองเล่นกับมันดู"หลี่ชางหลินเข้าใจแล้วพยักหน้า

ไม่นานหลี่ชางหลินก็ได้รับเครื่องประดับจากเทียนเต๋ามา50กว่าชิ้น เขาถึงกับพูดไม่ออก นี่มันเล่นกันสนุกๆได้เหรอ?

"พี่เทียน นี่มันเรียกว่าเล่นสนุกๆไม่ได้แล้วนะครับ"หลี่ชางหลินทำหน้าลำบากใจ

"ไม่เป็นไร ทำไปเถอะ ไม่พอก็มาขอเพิ่ม"เทียนเต๋ายิ้มตบไหล่หลี่ชางหลิน

"ครับ"หลี่ชางหลินพยักหน้า

เขาชินกับความใจกว้างของเทียนเต๋ามานานแล้ว

ถึงแม้เครื่องประดับพวกนี้จะมีเยอะ แต่ก็ไม่ได้มีค่ามาก ส่วนใหญ่เป็นสีฟ้าสีม่วง

ขายได้แค่หลักแสน

เทียบกับตำราอาหารที่พี่เทียนให้อาอี๋ไม่ได้

จัดให้ตามคำขอ!

เทียนเต๋าออกจากสมาคมนักเล่นแร่แปรธาตุ ไม่นานก็มาถึงสมาคมนักรบ

มีคนรอเขาอยู่

พอเห็นเขาก็กรูเข้ามาทัก

"นายคือเทียนเต๋าจากโรงเรียนมัธยมแมวเป้าหมายเลข 2 ใช่ไหม?"

เทียนเต๋าตกใจ"พวกคุณเป็นใคร?"

"ฉันเป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยเขตพฤกษา"ชายหัวล้านวัยกลางคนยิ้ม"พอจะคุยกันหน่อยได้ไหม?"

มหาวิทยาลัยเขตพฤกษา? เทียนเต๋านึกขึ้นได้

ดูเหมือนว่าพวกนี้จะเหมือนกับหัวหน้าอู๋ซานมู่ มาขอให้เขาช่วยสินะ!

"ขอโทษนะครับ ผมไม่สนใจ"เทียนเต๋าปฏิเสธทันที

หลังจากผ่านภารกิจต่างๆ เขาก็ได้รู้ถึงความสามารถของตัวเองแล้ว

เขามีแผนสำหรับอนาคตที่วางไว้แล้ว

การเรียนมหาวิทยาลัยจำเป็นก็จริง แต่มหาวิทยาลัยเขตพฤกษายังไม่ใช่...