บทที่ 79: ความสามารถบรรพบุรุษ
วิสัยทัศน์ของไทร์กลับมาเป็นปกติ เขามองออกไปยังป่าไมโคโพลิสที่พุ่งเข้ามาหาเขาในขณะที่รุทรายังคงวิ่งไปข้างหน้า ลมที่พัดผ่านใบหน้าของเขาช่างเย็นสบาย น้ำตาของเขาเริ่มแห้งลงอย่างช้าๆ แต่มันย้ำเตือนให้เขารู้ว่าเขากำลังร้องไห้ เขาหลับตา กัดฟันแน่น 'แม่...พ่อ... ทำไมฉันถึงลืมพวกเขาได้?' น้ำตาอีกหยดพยายามจะไ...
