บทที่ 60 พลังแห่งอำนาจของราชาเทพ (ฟรี)

มีตำแหน่งเทพและอำนาจมากมายนับไม่ถ้วนในโลก

อำนาจแต่ละประเภทมีหน้าที่เฉพาะตัว มีเพียงความแตกต่างระหว่างความแข็งแกร่งและความอ่อนแอของพลังเทพ แต่ไม่มีสิ่งที่เรียกว่าอำนาจสูงต่ำ

แม้จะมีเทพดั้งเดิมหลายองค์ แต่ก็ไม่อาจกล่าวได้ว่าอำนาจของพวกเขาสูงกว่าเทพธรรมดา

เพียงแต่พวกเขาทรงพลังและยิ่งใหญ่เท่านั้น

มีเพียงอำนาจเดียวที่อยู่เหนืออำนาจทั้งปวงของเหล่าเทพ

นั่นคืออำนาจของราชาเทพ

นี่คืออำนาจเหนืออำนาจทั้งปวง

มันแสดงถึงการครอบงำและการปกครองสูงสุดเหนือสรรพสิ่งในจักรวาล

ไม่ว่าเทพจะทรงพลังเพียงใด เบื้องหน้าอำนาจของราชาเทพ พลังของพวกเขาจะถูกกดไว้ และพวกเขาจะก้มหัวลงเป็นข้าราชบริพาร

ในยุคศาลเทพยุคแรก

อูรานอส ราชาแห่งเทพ ถือครองอำนาจของราชาเทพ บังคับทั้งราชินีเทพและมารดาของเขา ไกอาผู้เป็นมารดาแห่งแผ่นดินเทพดั้งเดิมผู้ทรงพลัง ให้ก้มหัวลง

นี่คือพลังอันยิ่งใหญ่ของอำนาจราชาเทพ

ต่อมา มารดาแห่งแผ่นดิน ไกอา ยุยงบุตรทั้งสิบสองให้โจมตีเขาอย่างไม่ทันตั้งตัว ฉกชิงอำนาจของราชาเทพไป แล้วโค่นล้มอูรานอส

ในยุคการปกครองของไททัน โครนอสราชาเทพรุ่นที่สอง ก็กดทับจักรวาลด้วยอำนาจของราชาเทพเช่นกัน

ไกอา มารดาแห่งแผ่นดิน ถูกบังคับให้ใช้ชีวิตในที่สันโดษ

ทาร์ทารัส เทพแห่งเหวลึก นิกซ์ เทพีแห่งราตรี และเอเรบัส เทพแห่งความมืด ต่างถอยร่น

รัศมีภาพของเหล่าไททันแผ่ไปทั่วโลก

อย่างไรก็ตาม ด้วยความหยิ่งผยองและการกดขี่ของโครนอส มารดาแห่งแผ่นดิน ไกอา จึงแอบสนับสนุนพี่น้องซุส เปิดศึกราชาเทพ และฉกชิงอำนาจของราชาเทพอีกครั้ง

จนสำเร็จในการขับไล่โครนอสลงสู่ทาร์ทารัส

หลังจากเรียนรู้บทเรียนจากสองครั้งก่อน ไกอา มารดาแห่งแผ่นดิน ได้สถาปนาราชาสามองค์ในครั้งนี้ แบ่งอำนาจของราชาเทพออกเป็นสามส่วน

แม้จะเป็นเช่นนั้น ซุสที่มีเพียง 40% ของอำนาจราชาเทพ ก็ยังเป็นผู้ดำรงอยู่ที่ทำให้เทพดั้งเดิมหลายองค์หวาดกลัวอย่างยิ่ง

ราชาแห่งโอลิมปัส ผู้กดทับท้องฟ้าแห่งจักรวาลและอยู่เหนือเหล่าเทพ

พลังของอำนาจราชาเทพกว้างใหญ่ถึงเพียงนั้น ย่อมไม่ใช่สิ่งที่จะสืบทอดและใช้อย่างไม่ระมัดระวังได้

ตั้งแต่ศาลเทพสามยุค เหตุผลที่เทพดั้งเดิมหลายองค์ไม่ควบคุมอำนาจนี้ไว้ในมือตนเอง

เป็นเพราะมีเพียงราชาที่ถูกเลือกโดยโชคชะตาเท่านั้นที่จะฉกชิงและแบกรับอำนาจของราชาเทพได้

หากเทพอื่นฉกชิงมันอย่างไม่ระมัดระวัง พวกเขาจะได้รับผลกระทบจากโชคชะตา

และแม้แต่ราชาที่ถูกเลือกโดยโชคชะตาก็จะได้รับผลกระทบจากโชคชะตาหากใช้อำนาจมากเกินไป

เป็นเวลานาน เหล่าเทพแทบไม่เคยเห็นราชาทั้งสาม ซุส โพไซดอน และเฮดีส ใช้อำนาจนี้

แม้จะใช้ ก็เป็นการใช้อย่างง่ายๆ

และวันนี้ ซุสใช้มันอย่างสุดกำลัง!

การแกว่งไกวอันกว้างใหญ่ที่มองไม่เห็นแผ่กระจายระหว่างท้องฟ้าและแผ่นดินอันกว้างใหญ่

ร่างของซุสกลายเป็นท้องฟ้าไร้ขอบเขตทันที ตระหง่านเหนือทุ่งแห่งแสง

ความรู้สึกกดดันที่ไม่มีใครเทียบได้ ราวกับความสูงส่งของราชาต่อข้าราชบริพาร และความยิ่งใหญ่ของโลกอันกว้างใหญ่ต่อมนุษย์ผู้เล็กน้อย

ความปั่นป่วนห่อหุ้มอพอลโล่

ทุ่งแห่งรุ่งอรุณเริ่มหดตัวทีละนิ้ว

พลังอันยิ่งใหญ่ของราชันย์เทพขั้นที่เก้าค่อยๆ ตกลงมา ก่อนเป็นราชันย์เทพขั้นที่แปด จากนั้นเป็นราชันย์เทพขั้นที่เจ็ด ราชันย์เทพขั้นที่หก ราชันย์เทพขั้นที่ห้า...

ในพริบตา พลังของอาณาจักรของอพอลโล่ถูกกดลงห้าขั้น และตกลงมาเป็นราชันย์เทพ

ขั้นที่สี่

เหล่าเทพที่มองดูการต่อสู้ต่างตกตะลึง

สำหรับราชันย์เทพธรรมดา พลังของอาณาจักรคือวิถีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในการแสดงพลังเทพและอำนาจของตน

เมื่อถูกกดลงห้าขั้น คู่ต่อสู้ที่เดิมมีขนาดเท่ากันจะสามารถเอาชนะเจ้าได้ในทันที

"ช่างเป็นอำนาจราชาเทพที่น่าสะพรึงกลัว กดทับเทพทั้งปวง พลังเทพทั้งปวง!" เหล่าเทพกระซิบด้วยความตื่นตระหนก

แต่พวกเขาก็ยังมีความหวังริบหรี่

"หากเป็นเทพองค์อื่น เมื่อพลังเทพถูกกดลงห้าขั้น ย่อมพ่ายแพ้อย่างแน่นอน แต่ร่างเทพของอพอลโล่แข็งแกร่ง ไม่อ่อนแอเท่าราชันย์เทพขั้นที่เก้า อาจมีความหวัง"

เทพบางองค์มีความคาดหวัง

แม้แต่เทพก็ยังเกลียดชังผู้ปกครองของตน และเทพส่วนใหญ่ต่างหวังที่จะเห็นราชาเทพผู้เย็นชาถูกสั่นคลอน

ภายใต้สายตาของเหล่าเทพ ดวงตาสีทองของอพอลโล่สง่างาม และร่างของเขาวาบขึ้นทันทีในพื้นที่แห่งรุ่งอรุณที่หดเล็กลงมาก

ดวงดาวของเทพเจ้าส่องแสง และพลังของอีเธอร์แทรกซึม

หมัดหนึ่งพุ่งชนท้องฟ้า

"ฮึ เจ้าไม่มีทางเข้าใกล้ข้าได้" ซุสเยาะเย้ย เร่งอำนาจของราชาเทพอีกครั้ง

"ในนามของราชาแห่งเทพ ห้วงอากาศจงแข็งตัว!"

ทันใดนั้น ห้วงอากาศในทิศทางของอพอลโล่ก็ถูกแช่แข็งด้วยพลังอันยิ่งใหญ่

ในเวลาเดียวกัน สายฟ้าวาบเหนือศีรษะ และหอกพุ่งแทงอย่างคมกริบ

อพอลโล่กวาดผ่านด้วยพลังของอีเธอร์ ต่อยห้วงอากาศโดยรอบ แต่ยังคงหยุดนิ่งครึ่งลมหายใจ

หอกสายฟ้าแทงเข้าที่ไหล่ขวาของเขา

เลือดเทพหยดลงบนพื้น

"อพอลโล่!"

นอกนครรัฐเดลฟี แก้มอันงดงามของอาร์เทมิสเต็มไปด้วยความกังวล และฝ่ามือของนางก็กำแน่นโดยไม่รู้ตัว

นางไม่เคยเกลียดความไร้ความสามารถของตนเองมากเท่าในขณะนี้มาก่อน

นางสัญญาชัดเจนว่าจะต่อสู้เคียงข้างน้องชาย แต่กลับได้แต่มองเขาบาดเจ็บอยู่ตรงนี้

หากทำได้ นางยอมสละชีวิตและขึ้นไปช่วยอพอลโล่

แต่นางรู้ว่าพลังของตนนั้นอ่อนแอเกินไปเบื้องหน้าอำนาจอันน่าสะพรึงกลัวของราชาเทพ

ในอดีต มันจะเป็นเพียงภาระให้น้องชาย ภาระที่ฉุดรั้งเขาลง

"อธีนา หากเป็นเจ้า คงสามารถช่วยเขาได้..." กำฝ่ามือแน่น อาร์เทมิสกระซิบในใจ

บูม!

หอกอีกเล่มแทงมาพร้อมสายฟ้า

ร่างของอพอลโล่วาบแวบ ด้วยความเร็วของเขาสามารถหลบการโจมตีนี้ได้อย่างสมบูรณ์

แต่เมื่อเขาเปิดร่างหลบไปด้านข้าง เขาก็พบว่าห้วงอากาศโดยรอบดูเหมือนจะยาวกว่าเดิมมาก

"ใช่ ข้ายืดระยะทางออก"

ซุสยิ้มอย่างภาคภูมิ และหอกสายฟ้าก็พุ่งเข้าทะลุขาและแขนของอพอลโล่

อพอลโล่เซทันทีและร่วงลงในอากาศ

เลือดสีแดงเข้มกระเซ็นลงบนพื้น

"อ้อ ยังไม่พอสินะ" เหล่าเทพถอนหายใจ

"พลังของราชาเทพนั้นทรงพลังและไม่มีใครเทียบได้ และซุสในสภาพนี้ก็ไม่อาจสั่นคลอนได้เลย"

"น่าเสียดาย พลังของอพอลโล่อยู่ในระดับเทพสูงสุดแล้ว และเขาก็เป็นบุตรของซุส หากถึงเวลาที่เหมาะสม เขาสามารถดึงดูดความสนใจของโชคชะตาและเริ่มศึกราชาเทพได้ ทำให้ซุสไม่สามารถใช้อำนาจของเทพจัดการเขา"

"แต่น่าเสียดาย การหาวิธีเริ่มศึกราชาเทพนั้น มีเพียงมารดาแห่งแผ่นดินเท่านั้นที่มี นางจะไม่ช่วยอพอลโล่"

"อีกหนึ่งจิตวิญญาณสายเลือดราชาเทพที่โดดเด่น ล้มลงในการต่อสู้เพื่ออำนาจและตำแหน่ง"

เหล่าเทพทั้งหมดกระซิบกระซาบ และสีหน้าของพวกเขาก็ตกตะลึง

ไม่มีใครมองเห็นว่าซุสกลัวพลังของอพอลโล่ จึงหาเหตุผลโจมตี

จากสถานการณ์ปัจจุบัน การเลือกของซุสถูกต้องมาก

มิฉะนั้น ในอีกไม่กี่ร้อยปีข้างหน้า เขาอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้จริงๆ

แต่ตอนนี้ โลกได้แต่เป็นพยานให้กับเทพที่ยอดเยี่ยมที่มีอนาคตสดใส เลือดนองท้องฟ้า

"หากจะโทษ ก็โทษได้แต่ที่เจ้าเก่งเกินไป!" ซุสจ้องร่างสีทองที่เปื้อนเลือดเบื้องล่างด้วยสายตาเยือกเย็น ร่างของเขายิ่งสง่างามขึ้น

"แต่เดิมข้าต้องการแค่จองจำเจ้า แต่ตอนนี้ที่ได้เห็นพลังของเจ้าแล้ว ข้าจะไม่มีวันยอมให้เจ้าดำรงอยู่ในโลกต่อไป"

"ข้าจะทำลายเจ้าและอาร์เทมิสลงสู่ทาร์ทารัส และพวกเจ้าจะไม่มีวันได้เป็นอิสระ"

สายฟ้านับไม่ถ้วนวาบแสงจ้า ราชาแห่งเทพยกหอกสูง และประกาศสิ่งที่เขาคิดว่าเป็นคำประกาศครั้งสุดท้ายอย่างเย็นชา

ในห้วงลึกของมหาสมุทร แอมฟิไทรท์กำราวข้างๆ แน่น

ดิ้นรนในใจว่าจะชักจูงโพไซดอนให้ลงมือช่วยอพอลโล่หรือไม่

"พลังของอพอลโล่แข็งแกร่งมาก หากเขารอดพ้นหายนะครั้งนี้ ในฐานะพันธมิตรของข้า เขาจะต้องสามารถช่วยข้าควบคุมสงครามในมหาสมุทรในอนาคตได้"

"แต่ข้าจะพูดกับโพไซดอนได้จริงหรือ และโพไซดอนจะหยุดซุสในสภาพนี้ได้หรือไม่?"

หลังจากครุ่นคิดอย่างหนักเป็นเวลานาน นางกัดฟันและตัดสินใจพูด

ทันใดนั้น ใบหน้าของโพไซดอนข้างๆ นางก็เปลี่ยนไปอย่างรุนแรง และเขาก็บินออกจากมหาสมุทร

และในนรก

เฮคาทีรู้สึกเศร้าต่อภาพอพอลโล่ที่เปื้อนเลือด และพลันวิงวอนเฮดีส: "ฝ่าบาท ท่านก็มีอำนาจราชาเทพ 30% หากท่านลงมือ ท่านจะต้องหยุดซุสได้แน่นอน โปรดช่วยอพอลโล่ด้วย"

เฮดีสเหลือบมองนางและกล่าวอย่างเย็นชา: "ซุสตัดสินใจแล้ว และไม่มีใครสามารถสั่นคลอนเจตจำนงของเขาได้ แต่อย่ากังวลมากนัก การถูกขับลงทาร์ทารัสไม่ได้หมายความว่าไม่มีชีวิต"

ขณะที่เขากำลังพูด ม่านตาของเขาก็หดเล็กลงทันที

ทันใด มันก็เปลี่ยนเป็นแสงสลัวและพุ่งออกจากปาตาล

"ซุส อำนาจราชาเทพนั้นทรงพลังจริง แต่เจ้าคิดว่าเจ้าจะกลืนกินข้าได้จริงหรือ?"

รู้สึกถึงการกดทับอันเย็นยะเยือกเบื้องบน อพอลโล่อย่างสง่างามและสงบเช็ดเลือดบนร่างกาย

ดวงตาสีทองจ้องมองซุสที่ก้าวเข้ามาทีละก้าวอย่างสงบ

ราชาแห่งเทพขมวดคิ้วและกล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะ: "เจ้าคิดว่าเจ้าจะพลิกสถานการณ์ได้หรือ ลูกชายผู้หยิ่งผยองของข้า"

แม้จะพูดเช่นนั้น เขาก็ยังพยายามอย่างสุดกำลังที่จะเพิ่มพลังอันยิ่งใหญ่ของอำนาจราชาเทพ

ในเวลาเดียวกัน หอกสายฟ้าก็ถูกยกสูง

ในขณะนี้ ทั้งโลกสั่นสะเทือนทันที

อพอลโล่ชักดาบด้วยดวงตาเย็นชา

ดาบโบราณที่เป็นสนิมด่างพร้อย

เมื่อใบดาบที่เป็นสนิมถูกยกสูง

ในส่วนลึกที่สุดของแผ่นดิน ในวังอันสง่างาม เทพีผู้แข็งแกร่ง ไกอา มารดาแห่งแผ่นดิน สวมชุดยาวสีกากี และแผ่รังสีไร้ขอบเขต ลืมตาขึ้น

ในห้วงลึกของนรก สถานที่ที่ถูกห้อมล้อมด้วยความมืดไร้ที่สิ้นสุด

เทพีงดงามที่สวมชุดดำหนาและผ้าคลุมบางก็ตื่นจากการหลับใหลอันลึกล้ำ ดวงตางดงามเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ไม่ไกลจากที่นี่ ในเหวลึกมืด

ร่างบิดเบี้ยวเลือนรางและลึกลับที่นั่งสูงบนบัลลังก์พลันเปล่งเสียงต่ำ

"ในยุคปัจจุบัน จะมีอาวุธทำลายล้างโลกเช่นนี้ได้อย่างไร?"

ฝากกดติดตามเพจด้วยนะคะ อัพเดททุกวัน อ่านตอนใหม่ก่อนใคร จิ้มที่นี่เลยค่า