บทที่ 330 เรือจะล่ม(ฟรี)
บทที่ 330 เรือจะล่ม(ฟรี)
ตอนทำอาหารก็ได้ยินเสียงอึกทึกจากข้างนอกแล้ว ในครัวมีควันน้ำมัน น้ำมันกระเด็นดังซ่าๆ ทำให้ไม่ได้ยินว่าอึกทึกเรื่องอะไร วุ่นวายมาก
ป้าหยุนหลานหยุดเดิน หอบหายใจ พักหายใจอยู่พักใหญ่
รอจนนางหายใจเป็นปกติ เชี่ยชิงหยาก็เอาเก้าอี้มาให้
"ป้า นั่งพักก่อน"
ป้าหยุนหลานรีบโบกมือส่ายหน้า "ไม่พักแล้ว ไม่พักแล้ว จริงๆ เรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับพวกเรา ป้าหวงไม่รู้บ้าอะไร เมื่อคืนถึงกับนำเรือออกทะเล ยังพาคนไปด้วยหลายคน จนป่านนี้ก็ยังไม่กลับมา!"
"อะไรนะ?"
เชี่ยชิงหยาตกใจ คิ้วสวยขมวดเล็กน้อย โดยไม่รู้ตัวก็ถามว่า "นางนำเรือลำไหนไป"
"ไม่รู้ น่าจะเป็นเรือพังๆ ของนางเองมั้ง คงไม่ได้เอาเรือของเจ้าไปหรอก"
ป้าหยุนหลานพูดอย่างไม่แน่ใจ นางมองครัวที่น้ำมันกระเด็น ส่ายหน้า "เสี่ยวหยา เจ้าทำอาหารให้เสร็จก่อน ข้าก็แค่ได้ยินคนอื่นพูดมา"
ต้าหยาเอ้อร์หยาเมื่อครู่กำลังฝึกเขียนอักษรในห้อง ตอนนี้ได้ยินเสียงข้างนอก ก็วิ่งออกมาด้วย
"แม่ เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ"
ต้าหยามองป้าหยุนหลาน แล้วหันไปมองเชี่ยชิงหยา ดวงตาคมงามเต็มไปด้วยความกังวล
เชี่ยชิงหยายิ้มส่ายหน้า "ไม่มีอะไร ไม่เกี่ยวกับพวกเรา"
ถึงเมื่อวานป้าหวงพวกเขาออกทะเลไปไม่กลับ นั่นก็เป็นเพราะตัวเองทำ
ใครจะออกทะเลตอนดึก ตอนกลางคืนผิวน้ำมีหมอก นั่นไม่ใช่หาตายหรือ?
"ได้ เสี่ยวหยา เจ้าทำอาหารให้เด็กๆ ก่อน ข้าจะไปสืบข่าวอีก!"
ป้าหยุนหลานก็ไม่ได้รีบร้อนอะไร ถึงอย่างไรป้าหวงจะเป็นหรือตาย ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาง
แต่ซุบซิบนินทาก็พอได้ เชี่ยชิงหยาทำมะเขือยาวผัดซอส มันฝรั่งตุ๋นหมูในซอสเหลือง แล้วก็หุงข้าวอีกหม้อ พอดีแม่ลูกสามคน คนละชามข้าว ราดน้ำซอสหอมๆ ช่างอร่อยเหลือเกิน
"ยืนทำไม? กินเร็วเข้า เมื่อกี้ย่าหยุนหลานของพวกเจ้ามาเล่าเรื่องอีกแล้ว แต่ไม่เกี่ยวกับพวกเรา!"
เชี่ยชิงหยาตักน้ำซอสมะเขือหนึ่งช้อน คลุกกับข้าวขาวใส
ตัวเอกในเรื่องซุบซิบคือป้าหวงและเรือลำนั้น เมื่อคืนผ่านคืนที่น่าตื่นเต้นเกือบตาย
ย้อนเวลากลับไปเมื่อคืน หลังจากป้าหวงถูกยายเฒ่าจี้และนางหวังรุมตี ความโกรธในใจนั้น อัดอั้นไว้ไม่อยู่
แต่อีกฝ่ายมีคนมากกว่า นางไม่กล้าไปหาเรื่อง!
พอกลับบ้านก็มีคนมาทวงหนี้ ป้าหวงก็ถือโอกาสชวนคนพวกนั้นออกทะเลด้วยกัน
บนผืนทะเลอันกว้างใหญ่ ฟ้าค่อยๆ มืดลง
ตะวันสีเลือดลับขอบฟ้า ค่อยๆ ถูกความมืดปกคลุม พระจันทร์เริ่มขึ้น ทุกอย่างมืดลง
เรือประมงแล่นในทะเลลึก เพราะมีเงินห้าพันตำลึงล่อใจ คนพวกนี้จึงเสี่ยง
"เจ้าแน่ใจหรือว่าฉลามอยู่แถวนี้?"
"ไม่ผิดแน่ มีฉลามตัวหนึ่ง ต้องมีตัวที่สองแน่ พอพวกเราจับฉลามได้ ก็ไปประมูลที่เมือง ถึงตอนนั้นขายได้ห้าพันตำลึงเชียว"
ป้าหวงรีบรับคำ ใบหน้าซีดเหลืองเต็มไปด้วยความโล�
"เรือนี่เป็นของข้า ข้าต้องเอาส่วนใหญ่!"
หนิวเอ้อร์อันธพาลในหมู่บ้านจ้องป้าหวงเขม็ง "อะไรของเจ้า ยายแก่ ถ้าไม่มีพวกเรา ฉลามมา เจ้าจะจับได้ก็แปลก มีหวังโดนฉลามลากลงน้ำ!"
"ใช่ เจ้ายังติดหนี้พวกเราอยู่ พอฉลามมา ต้องพวกเราออกแรงมากกว่า ส่วนใหญ่ต้องเป็นของพวกเรา!"
ป้าหวงไม่สนใจเรื่องนี้ นางตีลูกชายที่ขับเรือแรงๆ ตะโกนเสียงโหดร้าย "พวกเจ้าจะเอาส่วนใหญ่ ตอนนี้ก็ลงเรือไป อย่าอยู่บนเรือของข้า"
"ฆ่าลาหลังใช้งานใช่ไหม? ตอนนี้งานยังไม่เสร็จเลย"
บนเรือประมงเถียงกันจนวุ่นวาย ทุกคนที่ตกลงออกทะเลมาจับฉลามตอนกลางคืนล้วนมีใจอยากเสี่ยงโชค
อย่างไรเสีย เมียเฉียนคุนขายฉลามได้ตั้งห้าพันตำลึง ใครจะไม่อยากได้บ้าง?
ใต้เรือประมงแขวนไก่ที่ถูกเชือดคอเลือดสาด ตามการโคลงของเรือ เลือดแพร่กระจายเป็นวงกว้าง ในคลื่นทะเลมืดมิด รอยเลือดนั้นดูน่าสะพรึงกลัวเป็นพิเศษ
ขณะที่ทุกคนโวยวาย ยังไม่ทันจับฉลามก็เริ่มแบ่งเงินกันแล้ว มีคนบังเอิญมองไปด้านหลัง ก็ร้องตะโกนขึ้น
"มาแล้ว! ฉลามมาแล้ว อย่าเถียงกัน รีบเตรียมฉมวก อวน ฉลามมาแล้ว!"
พอพูดจบ คนที่เถียงกันวุ่นวายก็หุบปากทันที
เตรียมพร้อม ทุกคนถือฉมวกคมกริบ เพราะฉลามไม่ใช่สัตว์กินพืช พลาดนิดเดียว พวกเขาก็จะตกเป็นอาหารปลา!
ซ่า ซ่า
ซ่า ซ่า
ฉลามได้กลิ่นคาวเลือด เกือบจะคลั่งแล้ว
ทั้งตัวกระโจนขึ้นเหนือน้ำ หางขนาดมหึมาตีน้ำเกิดคลื่นสูงใหญ่
ปัง ปัง ปัง!
ดูเหมือนยังอยู่ไกล แต่เพียงชั่วพริบตา ฉลามก็เข้าใกล้เรือของป้าหวงและพวก
"เร็วเข้า ใช้ฉมวกแทงมันให้ตาย!"
คนบนเรือก็ไม่มีวิธีดี ฉลามอ้าปากใหญ่ เผยฟันขาวน่ากลัว มีไก่เลือดสดล่อใจ ชั่วคราวจึงปล่อยเรือประมงไว้
อ้าม
ฉลามตัวใหญ่งับไก่ทั้งตัวเข้าปากคำเดียว ดูเหมือนไม่ต้องเคี้ยว กลืนลงไปเลย
แต่เดิมคนบนเรือถูกเงินก้อนโตทำให้ตาลาย เสี่ยงอันตรายอยากจับฉลาม แต่พอเห็นสัตว์ทะเลลึกขนาดมหึมาราวกับสัตว์ประหลาดตัวจริง น่องขาก็อ่อนด้วยความกลัว
ไก่หนึ่งตัวถูกกลืนหายไปในพริบตา ตามด้วยหัวฉลามที่กว้างเท่าเรือประมง พุ่งชนเรือโครมใหญ่
โครม!
โครม!
โครม!
"ทำไมฉลามตัวนี้ใหญ่จัง ใหญ่กว่าที่เคยเห็นอีก!"
"โอ๊ย พวกเจ้าถอยเข้าไปข้างใน ฉลามชนอีกที ข้าจะตกน้ำแล้ว เรือเอียง"
ฉมวกหลายอันแทงลงไปใต้เรือ แต่โชคดีที่หนังฉลามหนา
ฉมวกแทงเข้าหัว ก็ไม่ถึงจุดตาย เพียงแต่รอยเลือดในทะเลยิ่งแดงฉาน
ได้กลิ่นคาวเลือดแรง ความเจ็บที่หัวทำให้ฉลามยิ่งดุร้าย
โครม โครม โครม!
โครม โครม โครม!
ฉลามพุ่งขึ้นจากทะเลเหมือนบ้า หางใหญ่สะบัดทีเดียว จะฟาดลงบนเรือประมง
ป้าหวงไม่เคยเห็นสถานการณ์แบบนี้ กลัวจนขาอ่อน ทั้งตัวล้มลงกับพื้น
ส่วนเรือประมงถูกฉลามฟาดเอียงแล้ว ตอนนี้มีคนกรีดร้อง
"ไม่ดีแล้ว เรือรั่วแล้ว!"
"รู้งี้ไม่มาดีกว่า ตอนนี้จะทำยังไงดี"
คนขับเรือรีบหักเรือไปทางขวา ตัวมหึมาของฉลามพลาดไปครึ่งนิ้ว เกือบจะฟาดโดนเรือ ทำเอาทุกคนตกใจจนหัวใจจะหยุดเต้น ต้องรู้ว่า ถ้าโดนฟาดจริงๆ เรือก็จะล่มแน่!
