ตอนที่แล้วบทที่ 311 โลกแห่งความจริง (ต่อ)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 313 วันสารทจีน: เกมเอาชีวิตรอด  ตอนที่ 1

บทที่ 312 โลกแห่งความจริง (ต่อ)


บทที่ 312 โลกแห่งความจริง (ต่อ)

วันสารทจีน เป็นเทศกาลที่ทุกคนคุ้นเคย ตามตำนานเล่าว่าในวันนี้ “ประตูยมโลก” จะถูกเปิดออก วิญญาณจากแดนนรกสามารถขึ้นมาเยี่ยมเยียนครอบครัว หรือเปิด “ตลาดผี” เพื่อทำการซื้อขาย

กล่าวโดยสรุป ในวันนั้นจะมีวิญญาณจำนวนมากปรากฏตัวในโลกมนุษย์ และจำนวนผีร้ายที่พวกเขาต้องเผชิญจะเป็นครั้งที่มากที่สุดในทุกภารกิจที่ผ่านมา

ข่าวเกี่ยวกับกิจกรรมพิเศษนี้ได้แพร่สะพัดไปทั่วทั้งวงการผู้ทำภารกิจ ทำให้ เสิ่นชงหราน ตัดสินใจนำวัตถุดิบที่เหลืออยู่ทั้งหมดมาแปรรูปเป็นอาวุธ

เพื่อเตรียมการ เธอจึงติดต่อ เวินเหรินเซี่ย ในทันที ซึ่งอีกฝ่ายดูเหมือนจะคาดการณ์ไว้แล้วว่าเธอจะมาหา

เวินเหรินเซี่ย: “เตรียมที่ไว้ให้เธอแล้ว จะทำของให้เธอเป็นอันดับแรก คราวนี้มีวัตถุดิบอะไรบ้าง?”

เสิ่นชงหรานตระหนักว่าเธอยังมี เหล็กบริสุทธิ์ไร้รูป และ ไข่มุกม่วงเมฆา อีกสองเม็ด วัตถุดิบทั้งหมดจึงถูกส่งไปให้เวินเหรินเซี่ย

เวินเหรินเซี่ย: “ฉันรับงานนี้ จะพยายามทำให้เสร็จก่อนถึงกำหนด แต่ค่าตอบแทนของฉันคือขอเข้าร่วมทีมของพวกเธอชั่วคราว ฉันต้องการการปกป้องจากพวกเธอในภารกิจนี้ มั่นใจได้ว่าฉันแค่ขอร่วมทีมเฉพาะกิจครั้งนี้เพราะมันอันตรายเกินไป”

เวินเหรินเซี่ยมีสถานะในวงการที่สูงกว่าที่เสิ่นชงหรานคาดไว้ เพราะทุกครั้งที่เขาทำภารกิจ มักมีสามกลุ่มใหญ่เข้าหาเขาก่อนเสมอ

ระบบของผู้ทำภารกิจมีทั้งสัญญาเพื่อนร่วมทีมถาวรและสัญญาชั่วคราว แต่เนื่องจากคนใช้น้อย เสิ่นชงหรานจึงไม่เคยสนใจมาก่อน

เสิ่นชงหราน: “ฉันต้องถามเพื่อนร่วมทีมก่อน รอเดี๋ยว”

เวินเหรินเซี่ย: “ได้เลย”

หลังจากติดต่อเพื่อนร่วมทีม สามคนที่เหลือก็ตอบรับข้อเสนอนี้ เพราะการได้ร่วมงานกับช่างหลอมอาวุธระดับสูงถือเป็นโอกาสที่ดี อีกทั้งยังเป็นการยืนยันว่าเวินเหรินเซี่ยเห็นว่าทีมของพวกเขาน่าเชื่อถือกว่ากลุ่มใหญ่ทั้งสาม

เสิ่นชงหราน: “เพื่อนร่วมทีมของฉันตกลงแล้ว คุณส่งสัญญาชั่วคราวให้ เฟิงอี้เฉิน เซ็นเลย”

เวินเหรินเซี่ย: “ขอบคุณมาก ส่งวัตถุดิบมาให้ฉันได้เลย เมื่อเสร็จแล้วจะส่งกลับไปให้ผ่านแอป”

เธอส่งวัตถุดิบทั้งสามชิ้นให้เขา ด้วยสัญญาและระบบแอปที่ตรวจสอบได้ รวมถึงประสบการณ์ร่วมงานก่อนหน้านี้ เธอจึงมั่นใจว่าเขาจะไม่โกง

เวินเหรินเซี่ยนำวัตถุดิบออกมาตรวจสอบ ซึ่งล้วนเป็นของล้ำค่า แม้แต่เขาเองก็มีโอกาสได้ใช้วัตถุดิบเหล่านี้ไม่กี่ครั้งในชีวิต

สามกลุ่มใหญ่ยังคงเตรียมตัวอย่างเข้มงวดสำหรับกิจกรรมนี้ เวินเหรินเซี่ยรู้ว่านี่ไม่ใช่ภารกิจธรรมดา และเขามีเหตุผลทุกประการที่จะเชื่อว่าในโลกภารกิจครั้งนี้ อาจมีบางสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าผีร้ายระดับสูงสุด

ในช่วงเวลานี้ เสิ่นชงหรานใช้เวลาไปกับการเรียนรู้และฝึกฝนคาถา เธอมักจะไปยังที่เงียบสงบเพื่อทดลอง คาถาคำพูด แม้เธอจะใช้ได้ไม่กี่ครั้ง แต่ก็พบว่ามันไม่ได้มีผลแค่ต่อผีร้าย แต่ยังสามารถส่งผลต่อสิ่งมีชีวิตและวัตถุอื่นๆ ได้เช่นกัน

ครั้งหนึ่งเธอพูดคำว่า “หยุด” แมวที่กำลังวิ่ง และลมที่พัดอยู่ข้างๆ ก็หยุดนิ่งลงทันที แม้ว่าจะคงอยู่เพียงเสี้ยววินาที แต่ความร้ายกาจของคาถาคำพูดก็ทำให้มีมุมมองใหม่ต่อมัน

ก่อนครบกำหนดหนึ่งเดือน เวินเหรินเซี่ย ติดต่อเธอมาและส่งอุปกรณ์ที่สร้างเสร็จแล้วกลับมาผ่านแอป ซึ่งมีทั้งหมดสามชิ้น โดยหนึ่งในนั้นเป็น อุปกรณ์ระดับม่วง  ลูกแก้วป้องกันวิญญาณร้าย

* เป็นอุปกรณ์ระดับม่วง สามารถสร้างเขตป้องกันจากผีร้ายได้

* ทนการโจมตีจากผีร้ายในระดับเดียวกันได้ถึงสามครั้ง

อีกชิ้นหนึ่งเป็น ลูกแก้วหยกคราม ซึ่งเป็นอุปกรณ์ระดับดำ มีความสามารถคล้ายกัน แต่สามารถป้องกันได้ถึงห้าครั้ง

ชิ้นสุดท้ายคือ คฑาบรรจบฟ้าดิน  อาวุธโจมตีรูปทรงสองปลายใหญ่ ตรงกลางเรียวเล็ก

ก่อนการใช้งาน เธอให้ กู่เถียนเถียน ช่วยแกะสลักอักขระรูนบนอุปกรณ์เหล่านี้ เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพให้สูงสุด กู่เถียนเถียนทำงานหนักถึงขั้นนอนเพียงวันละสามถึงสี่ชั่วโมง และมุ่งมั่นมากกว่าตอนเตรียมสอบเข้ามหาวิทยาลัยเสียอีก

โชคดีที่ร่างกายของผู้ทำภารกิจระดับนี้ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งมาบ้าง กู่เถียนเถียน จึงยังพอรับมือไหว แม้จะฝืนตัวเองจนถึงวันสุดท้ายก่อนกิจกรรม และในที่สุดก็หลับเป็นตาย

หลังจาก เสิ่นชงหราน ได้รับอุปกรณ์ เธอจึงเตรียมตัวรอภารกิจที่จะมาถึงในวันถัดไปอย่างสบายใจ อย่างไรก็ตาม ช่วงนี้ยังเป็นเวลากลางวัน และเธอยังคงต้องเข้าเรียนตามปกติ

วิชาเรียนสุดท้ายของวันนี้เป็นการเรียนรวมของสองห้อง และพรุ่งนี้ตรงกับวันศุกร์พอดี เธออดสงสัยไม่ได้ว่าระบบเลือกเวลาให้เหมาะเจาะแบบนี้โดยตั้งใจหรือไม่

ในคลาสเรียน เธอต้องเจอคนจากทีมอื่น สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือ เด็กสาวชื่อ เหอซวี่ มาหา ข่งเซี่ยชิง และดูเหมือนอยากเดินไปนั่งข้างๆ เธอ

ข่งเซี่ยชิง มองด้วยความประหลาดใจ "เธอไม่ได้อยู่ห้องอื่นเหรอ ทำไมจู่ๆ ถึงอยากมานั่งตรงนี้?"

เหอซวี่ พนมมือขอร้อง "ได้โปรดเถอะ เราแค่อยากคุยกับเพื่อนเสิ่นเรื่องบางอย่าง"

ข่งเซี่ยชิง เหลือบมองไปที่ เสิ่นชงหราน อย่างไม่เข้าใจว่าคนที่ไม่มีปฏิสัมพันธ์อะไรกันจะมาคุยเรื่องอะไร

ในขณะนั้น หยางฮ่วน ก็ก้าวเข้ามา "ที่จริงผมอยากพูดกับเพื่อนเสิ่นเอง ขอความกรุณาด้วยได้ไหมครับ?"

ข่งเซี่ยชิง แสดงสีหน้าว่าเข้าใจ ก่อนจะยอมลุกย้ายที่ไปอีกฝั่ง พร้อมกับไปกระซิบกระซาบกับ ตู๋ซือหยุ่น และ เจิ้งซูอี๋

หยางฮ่วน จึงนั่งลงที่ฝั่งซ้ายของ เสิ่นชงหราน แม้ ข่งเซี่ยชิง จะเข้าใจผิด แต่ เสิ่นชงหราน กลับรู้ดีว่าอีกฝ่ายต้องการพูดเรื่องอะไร

หยางฮ่วน พูดด้วยเสียงเบา "เพื่อนเสิ่น ทีมของพวกคุณเตรียมตัวสำหรับกิจกรรมครั้งนี้ดีแค่ไหนแล้ว?"

เสิ่นชงหราน ตอบอย่างสงบนิ่ง "ก็โอเค"

หยางฮ่วน กล่าวต่อ "กิจกรรมครั้งนี้อันตรายมาก หัวหน้าทีมของพวกเราอยากเสนอให้เราร่วมมือกัน ถ้ามีโอกาส"

เสิ่นชงหราน ตอบอย่างตรงไปตรงมา "พวกเราก็แค่ทำภารกิจ อาจจะช่วยเหลือไม่ได้ แต่รับรองว่าจะไม่แทงข้างหลังทีมอื่นแน่นอน"

หยางฮ่วน หัวเราะเบาๆ "ถ้างั้น หากเพื่อนเสิ่นเจอปัญหาใดๆ ในระหว่างภารกิจ อย่าลังเลที่จะมาหาทีมเรา หน่วยอวิ๋นซิง…"

เตรียมพร้อม! กิจกรรม “วันสารทจีน: เกมเอาชีวิตรอด” กำลังจะเริ่มขึ้น...

5 1 โหวต
Article Rating
2 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด