ตอนที่ 27 ผู้หญิงก็ไม่เว้น
ในที่สุด เดรกและซุปเปอร์โนวาคนอื่นๆก็พ่ายแพ้ต่อหลิงไป๋
ในผลงานต้นฉบับ คิซารุจะแค่เตะพวกเขาทีละครั้ง แม้หลิงไป๋จะทำไม่ได้แบบคิซารุ แต่ก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก
ซุปเปอร์โนวาเกือบทั้งหมดถูกจัดการและนอนกองกับพื้น
พวกเขาไม่ไหวกับหลิงไป๋เลย
ตอนนี้คนสุดท้ายที่เหลือบนเกาะคือบอนนี่!
เธอเป็นคนกินเก่ง เธอมีหน้าตาที่ดีแต่ชอบกินแบบมูมมาม
“แกไม่เคยเห็นคนสวยมาก่อนรึไงยะ?”
บอนนี่โกรธมากหลังจากถูกหลิงไป่จ้องมา ในตอนนี้ เธอมีพิซซ่าในมือซ้ายและอีกชิ้นในมือขวา นอกจากนี้ เธอยังมีพิซซ่าอีกชิ้นอยู่ในปากด้วย ปากเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำมัน
เธอไม่ได้ห่วงภาพลักษณ์ตอนกินเลยแม้แต่นิดเดียว
“สนใจมาเป็นหนึ่งในลูกเรือของฉันดูไหมล่ะ? ฉันไม่รู้ว่าเธอทำอาหารเป็นหรือเปล่า แต่ในฐานะผู้หญิง เธอปล่อยเนื้อปล่อยตัวเกินไปหน่อยนะ”
หลิงไป๋พูดออกด้วยรอยยิ้ม
“อย่าประเมินฉันต่ำไป!”
บอนนี่เตะหลิงไป๋
ขาเรียวยาวของเธอกวาดเข้ามาตามแรงลม
วิธีการโต้กลับของหลิงไป๋ก็เรียบง่ายมาก คือการเตะสวน
"นอกจากความสามารถของเธอที่มันแปลกๆแล้ว ความสามารถทางกายภาพของเธอถือว่าธรรมดามาก อย่างน้อยถ้าเทียบกับฉันก็คือคนละโลกเลย"
หลังจากป้องกันการโจมตีของบอนนี่ได้อย่างง่ายดาย หลิงไป๋ก็เหวี่ยงขาของเธอไปข้างหลัง และบอนนี่ก็กระเด็นออกไปทันที หญิงสาวร่างบอบบางถูกกระแทกเข้ากับอาคารที่จะพังแหล่มิพังแหล่อยู่แล้ว ทำให้ซากอาคารนั้นระเบิดกลายเป็นซากทันที
การระเบิดที่น่าตกตะลึงทำให้คนอื่นๆต่างก็ตกใจ ผู้หญิงหน้าตาน่ารักแบบนั้นก็ไมเว้นเลยหรอ เจ็ดเทพคนใหม่ดูจะโหดร้ายเกินไปรึเปล่า?
“ไอ้เวรนั่น มันกล้าดียังไงมาทำกับฉันแบบรี้!”
บอนนี่ทนทุกข์ทรมานไปทั้งตัวและไอออกมาหลายครั้ง เธอพยายามลุกขึ้นจากซากปรักหักพังที่เต็มไปด้วยฝุ่น ตั้งแต่ที่เธอออกทะเลมา ด้วยความงามและความสามารถของเธอ บอนนี่ไม่เคยตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ตอนนี้ ไอ้เด็กเวรนั่นกลับเตะกระเด็นแบบนี้
ทันใดนั้นเอง เธอก็เหมือนเห็นแสงแวววับแลบออกมา
“ไม่ดีแล้ว!”
ประสบการณ์จากการดูหลิงไป๋ต่อสู้ทำให้เธอรู้ว่านี่คือแสงจากการที่หลิงไป๋ชักดาบ!
ตู้ม!
มีเสียงพื้นดินและสิ่งปลูกสร้างที่คลื่นดาบพุ่งผ่านถูกทำลายตลอดทาง บอนนี่หลบได้ทัน แต่แรงระเบิดที่มาจากผลกระทบของคลื่นดาบก็ยังทำให้เธอตัวปลิวอีกครั้ง
“ฉันน่ะไม่เมตตาปราณีหรอกนะ”
หลิงไป๋พูดออกมา เขารู้ว่าบอนนี่น่าจะไม่ตายอยู่แล้ว
“น้องชายคนนี้เลือดเย็นเกินไป! เขากล้าลงมือหนักกับโจรสลัดสาวน้อยแบบนี้ได้ยังไงกันนะ?”
ในระยะไกล เรย์ลีและแชคกี้ต่างก็อยู่บนที่สูงห่างจากหลิงไป๋ประมาณสองร้อยเมตร
เวลานี้ แชคกี้กำลังดูด้วยกล้องส่องทางไกลของเธอ
การต่อสู้ระหว่างหลิงไป๋และซุปเปอร์โนวาทำให้เธอตะลึงไม่น้อย
ตอนนี้ที่หลิงไป๋กำลังโจมตีบอนนี่ มันยิ่งทำให้เธอเหมือนได้เห็นอะไรใหม่ๆ
มันเป็นเรื่องแปลกที่จะเห็นโจรสลัดชายจะลงมือหนักกับโจรสลัดหญิงแบบนี้
เรย์ลีพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เขาเป็นนักดาบผู้ยิ่งใหญ่ที่แท้จริง ฉันไม่คิดมาก่อนเลยว่าตาแก่อย่างฉันจะได้มาเจอกับนักดาบผู้ยิ่งใหญ่ที่ดูหนุ่มแบบนี้ ไม่รู้ว่าอายุเขาถึง18รึยังด้วยซ้ำ! พรสวรรค์ด้านดาบแบบนี้เป็นสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อนอย่างแน่นอน”
“อันที่จริงฉันก็มีชีวิตอยูามาตั้งนานหลายปีแล้ว ฉันไม่เคยเห็นนักดาบผู้ยิ่งใหญ่อายุน้อยแบบนี้มาก่อน เกรงว่ามิฮอว์คก็อาจจะเทียบไม่ได้”
“ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาสามารถสร้างความโกลาหลครั้งใหญ่ได้ ต่อจากนี้อาจจะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้นอีกก็ได้ ไม่รู้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างในอนาคต”
เรย์ลีส่ายหัวและถอนหายใจ
ในอีกด้านหนึ่ง เสียงของระบบได้ดังขึ้นในใจของหลิงไป๋แล้ว
“ติ๊ง! การปราบปรามซุปเปอร์โนวาเสร็จสิ้นแล้ว ได้รับรางวัล : ลำแสงสีแดงที่อัปเกรดจากความสามารถผลปีศาจะของคิซารุ”
“ในที่สุดก็เสร็จแล้ว”
เมื่อเสียงของระบบสิ้นสุดลง หลิงไป๋ก็สัมผัสได้ถึงพลังใหม่ในร่างของเขาทันที
“ฉันต้องทำท่าแบบนี้หรอ?”
หลิงไป๋มองไปที่นิ้วชี้ข้างขวาของเขา แสงสีแดงกำลังรวมตัวกันเป็นทรงกลมเรือแสงอันเล็กๆ แต่ดูมีพลังมหาศาล
วืมม!
หลิงไป๋ชี้ไปที่โรงประมูลทาสที่แทบจะไม่ได้รับเสียหายอะไรซึ่งอยู่ห่างออกไป 100 เมตร จากนั้นก็มีลำแสงสีแดงปรากฏออกมาจากนิ้วมือของเขาแล้วพุ่งออกไปเป็นลำแสงเลเซอร์ที่ไม่ได้ช้าไปกว่าของคิซารุ
ตู้ม!
เมื่อลำแสงสีแดงพุ่งชนเข้ากับโรงประมูล ก็เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น
"ในบรรดาความสามารถของผลปีศาจสายโลเกียแล้วนั้น การโจมตีของผลปิกะ ปิกะ ถือว่าดีที่สุดแล้ว มีทั้งพลังและความเร็ว แถมยังเป็นการโจมตีจากระยะไกลด้วย"
หลิงไป๋เก็บดาบของเขา
เมื่อมองไปรอบๆในเวลานี้ สายตาของเขาเห็นแต่ซากบ้านพัง ตึกถล่ม ร่องรอยความเสียหายของพื้นดิน ควันขโมงจากฝุ่น ต้นไม้หลายต้นที่ถูกทำลายลง
บนพื้นดินมีร่องรอยอันน่าสะพรึงกลัวมากกว่าสิบรอยที่เกิดจากการโจมตีของหลิงไป๋
เดิมทีมีคนมารับชมการต่อสู้เป็นจำนวนมาก แต่เนื่องจากการต่อสู้นั้นดุเดือดและน่าสะพรึงกลัวมากเกินไป ตอนนี้จึงไม่มีใครกล้ารับชมการต่อสู้มากนัก
“ความสามารถเมื่อกี้นั่นมันอะไรกัน?”
ลอว์ที่ซ่อนตัวอยู่เกิดอาการตกใจ ลำแสงสีแดงถูกหลิงไป๋ยิงออกไป แล้วโรงประมูลก็เกิดระเบิดทันที
แสงเลเซอร์?
มันแปลกเกินไป!
เขาเป็นสัตว์ประหลาดโดยแท้จริง!
ในเวลานี้ ลอว์สังเกตเห็นว่าหลิงไป๋กำลังเดินมาหาเขา ซึ่งทำให้ใจของลอว์ตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“หมอนั่นจะทำอะไร?”
“ออกมา ฉันรู้ว่านายซ่อนอยู่ข้างหลัง”
ตอนนี้ลอว์กำลังซ่อนตัวอยู่หลังอาคารขนาดใหญ่ หลังจากใช้ความสามารถของผลโอเปะ โอเปะ ความเสียหายภายในร่างกายที่เกิดจากการต่อสู้ก่อนหน้านี้ก็เริ่มดีขึ้นจนเกือบหายเป็นปกติ
“ฉันสงสัยว่านายมีจุดประสงค์อะไรกันแน่”
ลอว์ตัดสินใจเดินออกไปแล้วถามอีกฝ่ายตรงๆ
