ตอนที่ 222 ผู้บัญชาการกองทัพที่เจ็ดสละชีพ(ฟรี)

ฐานทัพขนาดใหญ่ สูงพันเมตร ทำจากเหล็ก ดูเย็นชา

ป้อมปืนทั้งหมดเปิดออก เผยให้เห็นปืนเลเซอร์ ปืนแม่เหล็กไฟฟ้า ฯลฯ

โดรนจำนวนมากบินวนอยู่ในอากาศ สามารถมองเห็นทหารที่ถืออาวุธครบมือได้ทุกที่

ป้อมปราการทั้งหมดอยู่ในสถานะสงคราม

สามารถเปิดฉากยิงได้ทุกเมื่อ ใช้กระสุนและปืนใหญ่ ทำลายศัตรูที่บุกเข้ามา

ที่แนวหน้าของฐานทัพ นายทหารจ้องมองที่หน้าจอ เห็นกองกำลังที่เตรียมพร้อม

แต่ในใจเขากลับรู้ดี

ภารกิจต่อไปของพวกเขาไม่ใช่การป้องกันฐานทัพ แต่เป็นการละทิ้งที่นี่และถอยกลับไปจีน

ทันใดนั้น...ข้อมูลจากป้อมยามก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ

นายทหารเห็นแล้วก็ลุกขึ้นยืนอย่างตื่นเต้น ส่งข้อมูลกลับไปที่ฐานทัพทันที

...

ยานบินและเครื่องบินรบลำหนึ่งลงจอดที่จัตุรัส

หลี่หยวนกระโดดลงมาจากยานบิน

สีหน้าของเขาดูดีขึ้นมาก

มองดูฐานทัพที่ดูทันสมัย เขากำลังจะพามู่ฉิวไปพบท่านผู้บัญชาการ เพื่อหารือเกี่ยวกับแผนการรบต่อไป

ประตูโลหะผสมขนาดใหญ่ของฐานทัพก็เปิดออกอย่างช้าๆ

ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าเดินออกมาเป็นคนแรก

ตามด้วยสุดยอดปรมาจารย์ระดับแปดหลายคน

จากนั้นก็มีนายทหารและทหารจำนวนมากขึ้น ทุกคนมองไปที่หลี่หยวน

ในขณะเดียวกัน โดรนและเครื่องบินรบทั้งหมดบนท้องฟ้าก็บินมารวมกัน ลอยอยู่กลางอากาศ

ดูเหมือนว่ากำลังรออะไรบางอย่าง

“ทุกคน!” ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าหยุดเดิน พูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม เสียงของเขาดังไปถึงหูของทหารทุกคน

“ทำความเคารพ!”

ทหารทุกคนยกมือขึ้น ทำความเคารพหลี่หยวนพร้อมเพรียง นำโดยผู้บัญชาการกองทัพที่เก้า!

นักบินเงยหน้ามองเด็กหนุ่มบนพื้น ยกมือขวาขึ้น

ทหารที่อยู่แนวหน้าและป้อมยามที่อยู่ไกลออกไป

มองหลี่หยวนบนหน้าจอ ยกมือทำความเคารพเช่นกัน

มู่ฉิวและทหารที่กลับมาพร้อมกับหลี่หยวนก็ทำความเคารพหลี่หยวนเช่นกัน

ทันใดนั้น...ฐานทัพทั้งหมดก็เงียบสงัด มีเพียงเสียงของเครื่องบินรบที่ลอยอยู่กลางอากาศเท่านั้น

หลี่หยวนรู้สึกถึงความอบอุ่นแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ ยืนตัวตรง เงยหน้าขึ้น ยกมือขวาขึ้นอย่างช้าๆ ทำความเคารพทหารทุกคน

“เสร็จ!” ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าเป็นคนแรกลดแขนลง

ออกคำสั่ง “หน่วยรบทั้งหมด เตรียมออกจากอาณาจักรดาวในอีกครึ่งชั่วโมง สนับสนุนสนามรบอื่นๆ ในจีน!”

“ครับ!!!”

...

ในห้องประชุมที่กว้างขวางและสว่างไสว หลังจากฟังหลี่หยวนเล่ารายละเอียดการต่อสู้กับจักรพรรดิหินแล้ว

ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าก็จ้องมองหลี่หยวนราวกับว่าเขากำลังมองสัตว์ประหลาด

หลี่หยวนพูดอย่างจนใจ “ท่านผู้บัญชาการ ท่านจ้องผมมาห้านาทีแล้ว ผมมีอะไรติดหน้าหรือเปล่า?”

ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าละสายตา จิบชา พูดด้วยความรู้สึกมากมาย “นายพัฒนาเร็วเกินไป แค่ไม่นาน ก็สามารถทำให้กึ่งเทพบาดเจ็บสาหัสได้...”

หลี่หยวนบ่น “ผมก็บาดเจ็บสาหัสเหมือนกัน เกือบตายแล้ว ถ้าจักรพรรดิหินอยู่ต่ออีกหน่อย ผมคงต้องหนีไปซ่อนตัวอยู่ในวังมารทะลวงน้ำ”

หลี่หยวนรู้สึกขอบคุณจั่วเฟิงในใจ

วังมารทะลวงน้ำช่วยเขาได้มาก แทบจะเรียกได้ว่าไม่มีวันแพ้

แน่นอน...มันอาจจะเกี่ยวข้องกับศัตรูที่เขาพบไม่ใช่คนที่แข็งแกร่งที่สุด

ตอนนั้นราชาเจ๋อหลิงก็ไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด

ถ้าเป็นกึ่งเทพของเผ่าเซียนหมิง พวกเขาอาจจะมีวิธีจัดการกับสมบัติมิติแบบนี้

หลี่หยวนลุกขึ้นยืน หยิบน้ำพลังปฐมภูมิเจ็ดสีหนึ่งไห ยื่นให้ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้า

น้ำพลังปฐมภูมิเจ็ดสีนี้ หยดเดียวก็เทียบเท่ากับผลึกพลังปฐมภูมิหลายสิบกิโลกรัม

มันเพียงพอที่จะทำให้ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าทะลวงไปถึงระดับมหาปราชญ์ยุทธ์ขั้นสูงสุด

ผู้บัญชาการคนอื่นๆ อธิการบดี และผู้แข็งแกร่งระดับแปดขั้นสูงสุดก็ต้องได้ส่วนแบ่งเช่นกัน

ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าไม่ได้เกรงใจ รับไหไป วางไว้ในแหวนมิติ

“นอกจากน้ำพลังปฐมภูมิเจ็ดสีแล้ว ผมยังได้สมบัติล้ำค่าระดับกึ่งเทพมากมายในดินแดนต้องห้ามของเผ่าวิญญาณ”

“หลังจากสงครามสงบลง ผมจะสร้างอุปกรณ์และเพิ่มพลังให้ท่าน”

วัสดุเช่นทองคำเลือดหงส์เหมาะมากสำหรับการสร้างอาวุธและชุดเกราะ

ตำราที่หลี่หยวนได้รับในดินแดนต้องห้ามมีวิธีการตีเหล็กมากมาย

ด้วยพลังจิตกว่าร้อยล้านของเขา บวกกับไฟสุริยันแท้จริง การตีเหล็กเป็นเรื่องง่ายมาก

มันยังสามารถอัพเกรดอุปกรณ์ของเขาได้อีกด้วย

ส่วนหยกดำหลอมวิญญาณ...หลี่หยวนอยากรู้ว่าผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าจะทนความเจ็บปวดที่แม้แต่หลิงเฉียนหยูก็ยังทนไม่ได้นานแค่ไหน

ไม่นาน...ครึ่งชั่วโมงก็ผ่านไป

ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าเดินออกจากฐานทัพเป็นคนแรก

หลี่หยวนและมู่ฉิวเดินตามหลังมา เขาเล่ารายละเอียดที่เกิดขึ้นในดินแดนต้องห้ามของเผ่าวิญญาณให้มู่ฉิวฟัง

มู่ฉิวแค่พยักหน้าเล็กน้อย ไม่ได้สนใจเรื่องที่หลิงเฉียนหยูเป็นจักรพรรดิวิญญาณศักดิ์สิทธิ์คนใหม่มากนัก

...

ที่จัตุรัสหน้าฐานทัพ กองกำลังเกือบทั้งหมดรวมตัวกันแล้ว

เหลือทหารเพียงส่วนน้อยประจำการอยู่ที่นี่พร้อมกับอาวุธสมัยใหม่และอาวุธนิวเคลียร์ที่เหลืออยู่ไม่กี่ลูก

เพื่อป้องกันการโจมตีของเผ่าอสูรหิน

ภายใต้คำสั่งของผู้บัญชาการกองทัพที่เก้า ทหารก็เดินผ่านประตูมิติ กลับสู่จีน

มองดูท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาว พวกเขารู้สึกสงบสุขอย่างมาก

พวกเขาปกป้องอาณาจักรดาว ต่อสู้กับเผ่าพันธุ์ต่างดาว ก็เพื่อบ้านเกิดและเพื่อนร่วมชาติ

หลี่หยวนมองท้องฟ้า สีหน้าของเขาค่อยๆ เปลี่ยนไป

แม้ว่าท้องฟ้าจะแจ่มใสและมีแดดจ้า แต่เขากลับรู้สึกหนาวสั่นและไม่สบายใจ

เหมือนมีเรื่องร้ายเกิดขึ้น

เสียงประตูโลหะกระทบกันดังขึ้น

นายทหารยศพันโทถือเอกสาร一วิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างโซซัดโซเซ

ร่างกายของเขาสั่นเทา

ผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าขมวดคิ้ว เขารู้จักนายทหารคนนี้

ปกตินายทหารคนนี้เคร่งครัดในระเบียบวินัย ไม่ยิ้มแย้ม และใจเย็นมากเมื่อต่อสู้กับศัตรู

ทำไมวันนี้ถึงตื่นตระหนกแบบนี้

หัวใจของผู้บัญชาการกองทัพที่เก้าเต้นแรง

ไม่นาน...นายทหารยศพันโทก็มาถึง ไม่สนใจการทำความเคารพ ยื่นเอกสารให้ด้วยมือที่สั่นเทา

เขาร้องไห้น้ำตาไหล “รายงานท่านผู้บัญชาการ ข่าวด่วนจากกองบัญชาการ เมื่อสิบนาทีก่อน ผู้บัญชาการกองทัพที่เจ็ด...สละชีพเพื่อชาติในอาณาจักรดาว!”