ตอนที่ 165 โดยเฉพาะคุณ

“พวกเราคือทหารของราชวงศ์! เปิดประตูเดี๋ยวนี้ ไม่เช่นนั้นเราจะพังเข้าไป!”

เสียงตะโกนจากด้านนอกทำให้อัลลูร่าหน้าซีด เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจและเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ทำไมทหารราชวงศ์ถึงมาอยู่ที่นี่!?”

นุกซ์หรี่ตาลง สายตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

‘มันเกิดขึ้นได้ยังไง?’

เขาเริ่มคิดอย่างรวดเร็ว

กษัตริย์ทราบเรื่องนี้แล้วงั้นหรือ? พระองค์รู้ว่าเขาลักพาตัวพระสนมของพระองค์ไป?

แต่ถึงอย่างนั้น วิธีเดียวที่เป็นไปได้คือ ผู้พิทักษ์ของอัลลูร่าต้องเอาชนะธัยร่า, ทู และ ทรี และรีบกลับไปแจ้งพระราชวัง

‘แต่พวกเขาจะรู้ได้ยังไงว่าเราหลบซ่อนอยู่ที่นี่?’

ความคิดนี้ทำให้นุกซ์ขมวดคิ้วแน่น ความกังวลเริ่มเกาะกุมจิตใจของเขา

เขาห่วงธัยร่า...

หากธัยร่าพ่ายแพ้ ทำไมเธอถึงไม่แจ้งเตือนเขาเลย?

‘เธอยังปลอดภัยอยู่หรือเปล่า?’

ความกังวลนี้ทำให้นุกซ์เริ่มรู้สึกตื่นตระหนก

เขารู้ว่าต้องหลบหนี และมันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขา หากใช้พลัง ปกปิด เขาสามารถพาอัลลูร่าหายตัวไปได้ทันที

แต่...

ถ้าเขาทำเช่นนั้น อัลลูร่าจะถูกทิ้งไว้ตัวคนเดียว

แม้ว่าเขาจะเก็บหลักฐานทุกอย่างในห้องนี้ลงแหวนเก็บของได้ แต่กลิ่นในห้องนี้ก็มากพอที่จะเปิดเผยเรื่องราวทั้งหมด

และถ้ากษัตริย์รู้ว่าอัลลูร่านอกใจ...

เธอจะต้องถูกประหารชีวิต

เขาหันไปมองอัลลูร่าที่มีสีหน้ากังวลเช่นกัน

เธอสำคัญสำหรับเขา...

แต่ธัยร่าก็เสี่ยงเกินไปที่จะปล่อยทิ้งไว้...

‘ฉันควรเลือกใคร...?’

“นุกซ์”

เสียงของอัลลูร่าดึงเขากลับมาสู่ความจริง

เขาหันไปมอง และสิ่งที่เห็นคือแววตาสีฟ้าของเธอเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

“ออกไปสู้กันเถอะ” อัลลูร่ากล่าวด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

“ฉันเป็นนักรบระดับปรมาจารย์เหมือนกัน ถ้าเราร่วมมือกัน ฉันเชื่อว่าเราสามารถหลบหนีได้ และถ้าไม่...”

เธอหยุดเล็กน้อย รอยยิ้มบางปรากฏบนใบหน้าของเธอ

“เราก็จะตายไปด้วยกัน ในการต่อสู้กับศัตรูของเรา”

นุกซ์เบิกตากว้าง เขาไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากอัลลูร่า

“ฮะ? ทำไมคุณถึงทำแบบนี้? คุณสามารถหนีไปได้ ฉันจะอยู่จัดการพวกมันเองและซื้อเวลาให้คุณ!”

รอยยิ้มของอัลลูร่าเผยชัดขึ้น เธอมองเขาด้วยสายตาอ่อนโยนและกล่าวว่า

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่กำลังแค่หาความสนใจนะ นุกซ์”

“ฉันเป็นผู้หญิงที่ซื่อสัตย์” อัลลูร่าเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น สายตาของเธอจ้องตรงไปที่นุกซ์

“คุณก้าวเข้ามาและจับมือฉันไว้ คุณสัญญาว่าจะให้ความสนใจฉันอย่างที่ฉันต้องการ ฉันจะไม่ทรยศคุณเมื่อถึงเวลาสำคัญ

ฉันจะอยู่เคียงข้างคุณ แม้ว่านั่นจะหมายความว่าเราต้องตายไปด้วยกันก็ตาม”

ความมุ่งมั่นที่เปล่งประกายในดวงตาของเธอไม่ได้จางหายไปแม้แต่น้อย

นุกซ์มองเธอด้วยความเงียบงัน สายตาของเขาลึกซึ้งและนิ่งสงบ

จากนั้น รอยยิ้มเล็กๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา

“กษัตริย์พลาดโอกาสได้ครอบครองผู้หญิงที่น่าทึ่งคนหนึ่งไปจริงๆ ใช่มั้ย?”

“เฮ้ นั่นมันไม่ดีต่อพวกเราเหรอ?” อัลลูร่าตอบด้วยรอยยิ้มเช่นกัน “มันทำให้เรามาเจอกันอีกครั้ง”

เธอหัวเราะเบาๆ และพูดต่อ

“เอาล่ะนุกซ์ เรามาต่อสู้เพื่อหาทางออกกันเถอะ

ฉันสัญญา แม้ว่าเราต้องตาย ฉันจะพบคุณในปรโลก และเราจะใช้เวลาที่เหลือร่วมกันที่นั่น”

“ฮ่าๆๆ~ ทำไมคุณถึงทำเหมือนว่านี่คือจุดจบของโลกกันล่ะ?”ทันใดนั้น นุกซ์ก็หัวเราะออกมาดังๆ

“ห๊ะ?” อัลลูร่าขมวดคิ้ว

‘เขาเสียสติไปแล้วเหรอเพราะแรงกดดัน?’

เธอคิดในใจ แต่ในความเป็นจริง มันกลับตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง

ตอนนี้นุกซ์สงบลงแล้ว

‘ธัยร่าหรืออัลลูร่า?’

คำถามนั้นดูโง่เง่าในตอนนี้

เขาเป็นคนโลภมาก...

เขาจะเลือกทั้งสอง!

ท่าทีของนุกซ์เปลี่ยนไปในทันที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขาจ้องตรงไปที่อัลลูร่าและถามเสียงหนักแน่น

“อัลลูร่า สกายฟอล คุณเต็มใจที่จะเป็นผู้หญิงของฉัน ด้วยหัวใจทั้งหมดของคุณหรือไม่?”

“ฮะ?” อัลลูร่าดูสับสน

“ตอบคำถามของฉัน” นุกซ์พูดซ้ำด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ย-ใช่ ฉันเต็มใจ”

แม้ว่าเธอจะยังไม่เข้าใจเหตุผลของคำถาม แต่เธอก็ตอบรับด้วยการพยักหน้า

ทันใดนั้น เธอรู้สึกถึงพลังงานแปลกๆ ไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอ มันไม่เหมือนพลังงานใดๆ ที่เธอเคยสัมผัสมาก่อน เธอขมวดคิ้วอย่างสงสัย

ก่อนที่เธอจะพูดอะไร นุกซ์ก็สั่งเสียงหนักแน่น

“มีความสามารถหนึ่งที่เรียกว่า [ปกปิด] ใช้ความสามารถนั้นแล้ววิ่งหนีไป ฉันจะจัดการทหารพวกนี้เอง”

“ห๊ะ? หมายความว่ายังไง?”

“แค่ใช้ความสามารถแล้ววิ่งหนี” นุกซ์ตอบเสียงมั่นใจ “ฉันรู้ว่ามันฟังดูสับสน แต่ฉันมั่นใจว่าคุณจะเข้าใจได้

คุณรู้วิธีใช้ความสามารถ คุณเพียงแค่ต้องเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง”

"ฉันจะไม่ยอมให้คุณเสียสละตัวเองเด็ดขาด!" อัลลูร่าตะโกนด้วยความมุ่งมั่น

“ฮ่าๆ ใครจะเสียสละตัวเองกันล่ะ? พวกทหารนั่นต่างหากที่จะต้องตาย!” นุกซ์ตอบกลับพร้อมรอยยิ้มขี้เล่น

"ฉันจะ-"

“อัลลูร่า เราไม่มีเวลามากพอสำหรับการถกเถียง เชื่อฉันเถอะ” นุกซ์พูดเสียงจริงจัง ขณะที่พยายามอธิบายให้เธอเข้าใจ

แต่ไม่นาน เขาก็ตระหนักว่าการพูดต่อไปจะยิ่งทำให้เสียเวลาไปมากกว่านี้

“เอาล่ะ งั้นมาทำแบบนี้กัน เธอจะหนีไปซ่อนที่ไหนก็ได้ แต่ถ้าเธอเห็นว่าฉันกำลังแพ้ เธอค่อยกลับมาช่วยฉัน เข้าใจไหม?”

“โอเค!”อัลลูร่าพยักหน้า

เธอยังคงลังเลเล็กน้อย แต่เธอก็คิดถึงคำพูดของนุกซ์อย่างจริงจัง

ทันใดนั้น เธอก็สามารถเปิดใช้งาน [ปกปิด] ได้โดยที่ตัวเองแทบไม่เข้าใจว่าเธอทำได้อย่างไร

มันเหมือนกับว่าเธอเคยใช้ความสามารถนี้มาตั้งแต่ยังเด็ก

“เอาล่ะ ฉันจะไปแล้ว แต่ฉันจะคอยดูอยู่ใกล้ๆ” อัลลูร่าพึมพำ

นุกซ์พยักหน้าอย่างมั่นใจ

อัลลูร่าก้าวไปที่หน้าต่างและปีนออกไปอย่างรวดเร็ว ขณะที่นุกซ์หันไปเดินไปที่ประตู

---

“ปัง! ปัง! ปัง!”

เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง พร้อมเสียงเดิมที่ตะโกนดัง

“เปิดประตูสิ! ไม่งั้นเราจะพังมัน!”

นุกซ์ได้ยินคำขู่เป็นครั้งที่สอง แต่คราวนี้เขาขมวดคิ้ว

‘พวกทหารนี่กำลังทำอะไรกันอยู่? ทำไมถึงเสียเวลามากขนาดนี้?’

เขาอดไม่ได้ที่จะคิด

‘หรือพวกเขาตั้งใจรอให้ฉันกับอัลลูร่าคิดแผนเสร็จ? นี่มันอะไร? พวกเขานึกว่าตัวเองอยู่ในนิยายหรือไง?’

นุกซ์ส่ายหัวเบาๆ และตัดสินใจเปิดใช้งาน [สัมผัส]

เมื่อเขาเริ่มใช้งาน ความโล่งใจก็พลันแล่นเข้าสู่หัวใจของเขา และรอยยิ้มบางๆ ก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา

‘อ่า... ทุกอย่างยังเป็นปกติดี’

นุกซ์ถอนหายใจด้วยความสบายใจ

เขาส่ายหัวอีกครั้งและเดินไปที่ประตู

เขาหยุดอยู่หน้าประตู ก่อนจะเปิดมันออกอย่างมั่นใจ

---

เบื้องหน้าของเขาคือทหารสามนายในชุดเกราะสีทองที่มีตราสัญลักษณ์ของอาณาจักรสกายฟอล พวกเขายืนอยู่ตรงหน้าเขา สีหน้าทุกคนดูจริงจัง

ทั้งสามคนปกปิดใบหน้าไว้ด้วยหมวกเกราะ เมื่อสายตาของพวกเขาสบกับนุกซ์ คนที่เคาะประตูก็เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเข้ม

"ชักช้าเกินไปแล้ว! ทำไมไม่เปิดประตูเมื่อเราเรียก? คุณกำลังทำอะไรอยู่!?"

นุกซ์ยกมือขึ้นด้วยท่าทีผ่อนคลายและตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

"ไม่มีอะไร... ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยจริงๆ"

"ถอยไป! เราจะตรวจค้นบ้านนี้ เรามีเหตุสงสัยว่าคุณลักพาตัวพระสนมอัลลูร่า สกายฟอลล์!"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น นุกซ์กลับแสดงรอยยิ้มบางๆ บนใบหน้า

"แน่ใจเหรอว่าคุณอยากเข้าไป?" เขาถามด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ทั้งสามคนรู้สึกประหลาดใจ

"ห๊ะ!? หมายความว่าไง? คุณคิดจะขัดขืนพวกเราหรือยังไง?"

นุกซ์ไม่ได้ตอบทหารตรงกลาง แต่กลับหันไปมองอีกสองคนที่ยืนอยู่ข้างๆ

"คุณแน่ใจหรือว่าต้องการเข้าไป? คุณอาจโดนลงโทษฐานละเมิดความเป็นส่วนตัวของพลเมืองแห่งอาณาจักรสกายฟอลล์นะ"

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทหารสองคนที่เหลือหยุดชะงัก สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย

มีบางอย่างในน้ำเสียงของนุกซ์ที่ทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจ เหมือนมีนัยซ่อนเร้นอยู่ในคำพูดนั้น

ไม่นานนัก ดวงตาของพวกเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ และทั้งสองก็ก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

---

'นายท่านนุกซ์ นี่เป็นเพียงแผนของท่านหญิงหนึ่ง พวกเราทำตามคำสั่งของเธอเท่านั้น'

เสียงของทูดังขึ้นในหัวของนุกซ์ ทำให้เขายิ้มออกมา

'เธออยู่ที่ไหน?' นุกซ์ถามผ่านจิต

ทหารคนหนึ่งยกเท้าขึ้นเล็กน้อย

'คนซ้ายหรือ?'นุกซ์ถามต่อ

'ครับ นายท่านนุกซ์'

'แล้วธัยร่า?'

'คนตรงกลางครับ' ทูตอบทันที

นุกซ์แสยะยิ้ม

"คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร? คุณคิดว่าเราจะสนใจเรื่องความเป็นส่วนตัวของคุณหรือไง? หลีกไปซะ! ไม่อย่างนั้นคุณจะรับมือกับผลลัพธ์ไม่ได้แน่!" ทหารตรงกลางตะโกนเสียงแข็ง

นุกซ์จิ๊ปากเบาๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลายแต่เจือความเฉียบขาด

"ทหารเลวๆ อย่างคุณควรถูกลงโทษ"

เขาชี้นิ้วไปที่ทหารตรงกลางและประกาศด้วยรอยยิ้มเยาะ

"โดยเฉพาะทหารอย่างคุณ... ธัยร่า ครูส!"