บทที่149
เซี่ยจื้อนอนเอนกายอยู่บนโซฟาใหญ่ เสียงกระทบกันเบา ๆ ระหว่างช้อนกับถ้วยกาแฟของคาสซานดรา และเสียงขีดเขียนของปากกาขนนกของเฮอร์ไมโอนี่บนกระดาษหนัง ทำให้บรรยากาศดูสงบเงียบ ไม่นานนัก เซี่ยจื้อก็เผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว ไม้กายสิทธิ์ในมือของเขาหลุดร่วงลงบนพื้นเบา ๆ ที่จริงแล้ว เขาอดนอนมาตั้งแต่เมื่อคืนเพราะมั...