บทที่112
เซี่ยจื้อนั่งอยู่บนเก้าอี้ของเขา มือถือถุงลูกอมบีบบี้โดในตำนาน พลางหย่อนเม็ดลูกอมเข้าไปในปากทีละเม็ดโดยแทบไม่ได้ใส่ใจว่ามันรสพริกไทยหรือรสขี้มูก สายตาของเขาดูเหม่อลอย ความคิดของเขาหมุนวนอยู่กับคำถามเกี่ยวกับวิญญาณ ถ้าวิญญาณเหมือนอากาศในลูกโป่ง และร่างกายมนุษย์คือลูกโป่งนั้นเอง งั้นวิญญาณของคนก็ควรจะ...
