บทที่ 298 ยันต์สายฟ้าเก้าชั้น!
ไป๋จวินพยายามต้านทานความเจ็บปวดรวดร้าวจากกระดูกที่แตกหักทั่วร่าง ขณะที่เขาหลบหลีกหนวดมรณะนับไม่ถ้วนที่โถมกระหน่ำลงมาจากเบื้องบน เมื่อมองเห็นห้วงเหวอนธาลไร้ก้นที่อยู่เบื้องล่างใกล้เข้ามาทุกที ไป๋จวินกัดฟันแน่น ล้วงเอายันต์โบราณที่แผ่รังสีอันน่าพรั่นพรึงออกมา - นั่นคือยันต์สายฟ้าเก้าชั้นฟ้าใบสุดท้ายจา...