บทที่ 224 ครอบครองทองคำในน้ำที่แผ่ไพศาล
"พ่อ พวกตัวเล็กๆ ที่ดูไม่สะดุดตาพวกนี้ เป็นขุมทรัพย์เลยนะครับ!" เหลียงจื่อเฉียงใช้มือช้อนขึ้นมาหนึ่งสองตัว ลุกขึ้นยืนพลางมองอย่างพินิจพิเคราะห์พลางพูด "นี่เป็นขุมทรัพย์ด้วยเหรอ? ลูกคงไม่ได้คิดจะเอาไปผัดกินหรอกนะ? นอกจากคนที่ชอบรสชาติแปลกๆ เอาไปทำน้ำพริกกุ้งฝอย ปกติไม่มีใครอยากกินหรอก จะช้อนกลับไปให้...
